patari.org

[alfon]

ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ Ή ΟΧΙ, Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΖΕΙ ΤΗ ΘΑΝΑΣΙΜΗ ΑΓΩΝΙΑ ΤΟΥ

Όλοι δίνουν εγγυήσεις. Η κυβέρνηση εγγυάται το ρευστό των τραπεζών με 28 δις απ' την τσέπη του ελληνικού λαού. Η «Αριστερά», όλων των αποχρώσεων, περισσότερο αισιόδοξη για το μέλλον τού καπιταλισμού απ' τους ίδιους τους καπιταλιστές, εγγυάται την βιωσιμότητα τού συστήματος στον αιώνα τον άπαντα!
Χαρακτηριστικά, η κα. Παπαρήγα εκτιμά ότι δεν υπάρχει τίποτε ξεχωριστό στην τωρινή κρίση. Ότι είναι μία απ' τα ίδια: «Η οικονομική κρίση δεν θα καταστρέψει τον καπιταλισμό, αλλά θα φέρει νέους συσχετισμούς μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα θα ανοίξει ένας νέος κύκλος με θύματα πάντα τους εργαζομένους».
Πράγματι, η καταστροφή του καπιταλισμού δεν μπορεί να είναι το άμεσο αποτέλεσμα καθαυτής της οικονομικής κρίσης. Ωστόσο η παρούσα κρίση δεν είναι «κύκλος»: Ανάπτυξη - κρίση - ανάπτυξη. Δεν οδηγεί σε νέα ανάκαμψη. Ο καπιταλισμός έχει εξαντλήσει τα περιθώρια του. Κατάφερε να σκάψει καλά τον λάκκο του. Δεν έχει πλέον τη λύση τής αποικιοκρατικής επέκτασης και τής εξαγωγής κεφαλαίων σε χώρες με προ-καπιταλιστικές δομές. Όλος ο πλανήτης έχει ενσωματωθεί στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Ακόμα και η Κίνα.
Δεν υπάρχει πλέον ούτε ο αμερικάνικος βιομηχανικός γίγας, που άλλοτε κατείχε το 60% της παγκόσμιας παραγωγής. Εξελίχθηκε σε παγκόσμιο παράσιτο, με χρέος ιδιωτικό και δημόσιο, πάνω από 53 τρις, που αυξάνεται ραγδαία. Η Αμερική, χρεοκοπημένη οικονομικά και εξευτελισμένη στρατιωτικά, δεν είναι σε θέση να καταφύγει στο πολυσυζητημένο νέο Νιου Ντιλ. Να εφαρμόσει την παλιά συνταγή Κέυνς, μεγάλα δημόσια έργα και κοινωνικές παροχές. Και να στηρίξει με το σημερινό δολάριο-κουρελόχαρτο την ίδια πολιτική σε διεθνή κλίμακα.
Τέλος, συμπληρώθηκε και η σχεδόν 30κονταετής παράταση ζωής που έδωσε στις αγορές η φούσκα του υπερδανεισμού. Φτάσαμε στην ώρα του λογαριασμού. Τα έσοδα του μήνα είναι λιγότερα από τις υποχρεώσεις του μήνα (τοκοχρεολύσια). Μ' άλλα λόγια πτωχεύσαμε! Όλα λοιπόν οδηγούν στο συμπέρασμα ότι την παρούσα κρίση δεν πρόκειται να τη διαδεχτεί νέος κύκλος ανάπτυξης και άρα οι λαοί πρέπει να προετοιμαστούν για επερχόμενη γενική οικονομική κατάρρευση.
Η ολόπλευρη έκταση τής κρίσης, καθώς και η έκταση των καταστροφικών αποτελεσμάτων της, θα φέρει δυναμικά στο προσκήνιο τις λαϊκές μάζες και θα κάνει επίκαιρο το δίλλημα σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα, όσο ποτέ στο παρελθόν. (Όσο κι αν το ξορκίζουν κάποιοι) Ή θα τελειώνουμε με τον καπιταλισμό ή θα επιστρέψει η ανθρωπότητα στα σπήλαια. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει.
Όσο ρευστό κι αν διαθέσουν οι κυβερνήσεις στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θα διαπιστώνουν πάντα ότι ανοίγουν «τρύπες στο νερό». Οι τράπεζες χρεοκοπούν επειδή ο κόσμος έχει μείνει άνεργος ή αμείβεται με εξευτελιστικούς μισθούς και κατά συνέπεια δεν είναι σε θέση να εξυπηρετήσει τα στεγαστικά του δάνεια ή τις πιστωτικές του κάρτες. Για τον ίδιο λόγο χρεοκοπούν οι αυτοκινητοβιομηχανίες και άλλοι παραγωγικοί κλάδοι. Οι ανθρώπινες ανάγκες είναι μεν απεριόριστες, αλλά η καταναλωτική ικανότητα των μαζών περιορίζεται σε ένα κατώτατο όριο μισθών, το οποίο έχει συμπιεστεί μέχρι εκεί που δεν παίρνει, υπό την πίεση ενός τεράστιου εφεδρικού στρατού και την μαζική εισαγωγή, στις σπουδαιότερες αγορές, μαύρης εργασίας από κάθε γωνιά του πλανήτη.
Η κρίση είναι αποτέλεσμα αναντιστοιχίας μεταξύ προσφοράς αγαθών και κατανάλωσης, φαινόμενο σύμφυτο στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Επομένως η μόνη διέξοδος απ' το τέλμα είναι η εξασφάλιση δουλειάς για όλους, γενναίες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, αυτόματη αναπροσαρμογή μισθών σε κάθε αύξηση των τιμών, διατίμηση στα βασικά καταναλωτικά αγαθά, πραγματικά κοινωνικό κράτος. Κατάργηση του μεσάζοντα κερδοσκόπου. Δημιουργία αγροτικών συνεταιρισμών που αναλαμβάνουν -με την στήριξη και τη συμμετοχή τού κράτους - τον προγραμματισμό των καλλιεργειών, την συγκέντρωση της παραγωγής και την φτηνή διάθεση της στο λιανικό εμπόριο.
Αυτά προûποθέτουν μια σειρά άλλα μέτρα: Σταμάτημα του δουλεμπορίου. Απέλαση όλων των αλλοδαπών που έχουν μπει παράνομα στη χώρα. Θεσμοθέτηση μεταναστευτικής πολιτικής, που θα επιτρέπει την είσοδο σε αλλοδαπούς εργαζόμενους αν και εφόσον υπάρχουν κενές θέσεις εργασίας, νόμιμα, με διακρατικές συμβάσεις και την σύμφωνη γνώμη των συνδικάτων. Απαγόρευση της μετανάστευσης βιομηχανικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό και μάλιστα επιδοτούμενης(!) όπως συμβαίνει σήμερα. Δραστικά μέτρα για την παλινόστηση των κεφαλαίων που έχουν μεταναστεύσει. Ειδικά των τραπεζών, που για να αντισταθμίσουν τις απώλειες τους στα Βαλκάνια και την Τουρκία, φορτώνουν υψηλά επιτόκια στον ελληνικό λαό. Ακύρωση όλων των συντάξεων που χορηγούνται εκτός συνόρων σε αλλοδαπούς οι οποίοι ουδέποτε εργάστηκαν στην Ελλάδα. (τάχα για «ανθρωπιστικούς» λόγους) Ακύρωση της «αναπτυξιακής» βοήθειας που παρέχει η χώρα μας (καθ' υπόδειξη των ΗΠΑ) στους Βαλκάνιους γείτονες και χρησιμοποίηση αυτών των κεφαλαίων για εσωτερική ανάπτυξη. Ούτε ένας στρατιώτης, ούτε ένα ευρώ για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των ΗΠΑ. Άμεση κρατικοποίηση της Εθνικής Τράπεζας και εφαρμογή, από μέρους της, αναπτυξιακής πολιτικής που θα αναγκάσει τις ιδιωτικές ν' ακολουθήσουν ή να σβήσουν. Έλεγχος στις ιδιωτικές και μέτρα εναντίον τους όταν ενεργούν κατά του δημόσιου συμφέροντος. Σταμάτημα όλων των ιδιωτικοποιήσεων. Επανακρατικοποίηση όσων επιχειρήσεων έχουν ιδιωτικοποιηθεί. Όλες οι κοινωφελείς επιχειρήσεις και εκείνες που έχουν στρατηγική σημασία για την ανάπτυξη και την άμυνα της χώρας να περάσουν στο κράτος. Να υπηρετούν την κοινωνία και όχι το συμφέρον μια χούφτας κεφαλαιοκρατών. Οι κρατικοποιήσεις δεν μπορεί να είναι κοινωνικά επωφελείς με κράτος ρουσφετολογικό, αντιλαϊκό, ληστρικό, χωρίς θεσμούς κοινωνικού ελέγχου, όπου βασιλεύει η αυθαιρεσία και η αδιαφάνεια.
Διοικήσεις των κρατικών επιχειρήσεων δημοκρατικά εκλεγμένες απ' το προσωπικό τους και ανά πάσα στιγμή ανακλητές. Δημόσιες συνεδριάσεις των διοικήσεων. Και φυσικά χωρίς τους σημερινούς σκανδαλώδεις μισθούς των στελεχών τους.
Η ένταξη της υπανάπτυχτης Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι έγκλημα που διαπράχτηκε ερήμην του ελληνικού λαού και ολοκληρώθηκε με την προσχώρηση στη σφαίρα του ευρώ, στερώντας την χώρα απ' την δυνατότητα εθνικής νομισματικής πολιτικής. Το ευρώ έκανε αδύνατες τις εξαγωγές, αύξησε τις εισαγωγές, κατάστρεψε τον τουρισμό, δημιούργησε τεράστια ελλείμματα ισοζυγίου και καταχρέωσε τη χώρα. Αυτοί που λένε ότι πρέπει να είμαστε και ευχαριστημένοι επειδή τώρα η χώρα διαθέτει ισχυρό νόμισμα, ή είναι βλάκες ή απατεώνες ή και τα δύο μαζί. Διότι το ισχυρό νόμισμα προûποθέτει ισχυρή οικονομία, αλλιώς είναι πέτρα δεμένη στο λαιμό που μας τραβά στον πάτο. Το ευρώ και η κατάργηση των δασμών, ακόμα και για χώρες εκτός Ε.Ε., έχουν ερημώσει την ύπαιθρο επειδή οι τιμές των εισαγόμενων αγροτικών προϊόντων από τριτοκοσμικές χώρες είναι ασυναγώνιστες. Οι μόνοι που ωφελήθηκαν απ' την ένταξη στην Ε.Ε. είναι οι ολιγάρχες των επτά οικογενειών, που έστω κατά φαντασία νιώθουν τα προνόμια τους προστατευμένα. Περιττό να πούμε ότι ως λαός δεν θα δούμε προκοπή, ούτε έξοδο απ' την κρίση, όσο παραμένουμε σ' αυτόν τον λάκκο των λεόντων.

Οργανωτική Επιτροπή Πατριωτικής Αριστεράς

[ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ]

Ο Καπιταλισμός δεν απομακρύνεται με προσευχές, θεωρίες και θυμιάματα. Πρέπει οι λαοί να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους. Ευρώπες και Αμερικές ήταν είναι και θα είναι οίκοι εμπόρίας ψυχών. Το ζήτημα είναι θα πουλήσουμε φτηνά ή ακριβά τις ψυχές μας. Όσο νενεκίζουμε, ράσο και υποταγή. Σίγουρα ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία αλλά πρέπει να την ξαναγράψουμε. Κι αυτή τη φορά η μπογιά πρέπει νάναι ανέξίτηλη. Πίστη, αποφασιστικότητα και θάρρος. Όταν αυτοί μετρούν τα κέρδη τους με χρυσά νομίσματα είναι καλό εμείς να μετρήσουμε το μπόι των ψυχών μας. Ο καπιταλισμός είναι ο σύγχρονος μύθος της Λερναίας ¾δρας. Θα βρεθεί Ηρακλής ; Στο χέρι μας είναι να ξαναζωντανέψουμε το μύθο. Θέλει θυσίες και ξέρω πως έχουμε αποθέματα. Άλλωστε αρκετά μας έχουν πάρει οι τρομονόμοι και τα οικονομικά συμφέροντα των καπιταλιστικών συμμοριών. Αντί να θάβουμε τους νεκρούς μας καιρός να τους αναστήσουμε. Καλή Ανάσταση. Κι ας είναι καταχείμωνο, Καλή Ανάσταση για νά'χει ελπίδα η άνοιξη.

[Katia]

"Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε"
"Θέλω να πω, δίχως περιττούς προλόγους, ότι το βιβλίο "Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε", του Νίκου Μπογιόπουλου, αποτελεί ένα σύνολο εκπλήξεων, από τις οποίες καμμία δεν είναι δυσάρεστη. Η πρώτη έκπληξη έρχεται νωρίς-νωρίς, από το εξώφυλλο όπου υπάρχει το σηματάκι των εκδόσεων "Λιβάνη". Θα περιμέναμε ότι ένας από τους γνωστότερους δημοσιογράφους του "Ριζοσπάστη" (και, μάλιστα, με ξεκάθαρη ιδεολογική και κομματική τοποθέτηση), θα εξέδιδε το βιβλίο του από την "Σύγχρονη Εποχή", τον εκδοτικό οίκο που είναι γνωστός ως "εκδοτικός οίκος του ΚΚΕ". Όμως, ο Μπογιόπουλος δεν γράφει απευθυνόμενος στους ομοϊδεάτες του αλλά για τον κάθε κοινό, απλό πολίτη. Μάλιστα, τολμώ να πω ότι η αίσθηση που αποκόμισα από τούτο το βιβλίο είναι πως ο Μπογιόπουλος απευθύνεται κυρίως στους μη-κομμουνιστές. Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι επιτυγχάνει καλύτερα τον στόχο του μέσω του "Λιβάνη".

Αλλά τί πράγμα είναι τούτο το βιβλίο; Δεν είναι εύκολο να κολλήσεις μια ταμπέλλα σε ένα σύγγραμμα κάπου πεντακοσίων σελίδων, αλλά μπορούμε ανώδυνα να πούμε ότι το "Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε" αποτελεί το εγκόλπιο της οικονομικής κρίσης για κάθε κοινό νου. Το βιβλίο απευθύνεται στην κοινή λογική του αναγνώστη, όχι με φωνές, συνθήματα και τσιτάτα, αλλά με πειθώ κι επιχειρήματα, προκειμένου να του αποκαλύψει όσα πρέπει -και θέλει- να γνωρίζει για την παγκόσμια οικονομική κρίση.

Η δεύτερη μεγάλη έκπληξη συνίσταται στον τρόπο γραφής. Ο Μπογιόπουλος γράφει ως μαρξιστής (οι αναφορές στα κείμενα των Μαρξ και Λένιν είναι άφθονες) αλλά υποχρεώνει ακόμα και τον αντικομμουνιστή αναγνώστη να παρακολουθήσει με προσήλωση τα λεγόμενά του. Όσοι έχουν μάθει να μέμφονται τον τάχα "ξύλινο λόγο" των κομμουνιστών, σίγουρα θα υποχρεωθούν να αναθεωρήσουν αυτή την άποψη, μιας και η κοινή λογική δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητη στον παρατιθέμενο ορυμαγδό επιχειρημάτων και στοιχείων. Και για να πάω ένα βήμα παραπέρα, το "Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε" διαβάζεται ηδονικά ακόμη κι από τον πλέον αμύητο στα πολιτικά ή στα οικονομικά πράγματα αναγνώστη.

Πράγματι, σ' αυτό το βιβλίο ξεδιπλώνεται το πανόραμα της σημερινής κεφαλαιακής κρίσης με όλα τα στοιχεία της. Στο πρώτο μέρος του, ο αναγνώστης εξοικειώνεται με τις διαστάσεις της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού. Στο δεύτερο μέρος εξετάζεται η εκδήλωση της κρίσης σε Ελλάδα και ευρωζώνη. Και στο τρίτο -και τελευταίο- μέρος, ο συγγραφέας προσπαθεί να σκιαγραφήσει τα πολιτικά προτάγματα που αποτελούν λογική απόρροια της κρίσης. Επαναλαμβάνω ότι το "Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε" απευθύνεται στον απλό αναγνώστη. Επομένως, εδώ δεν πρόκειται να βρείτε βαθυστόχαστες μαρξιστικές αναλύσεις. Εδώ θα αφεθείτε στην απόλαυση της ανάγνωσης και, τελειώνοντας, θα αισθανθείτε πράγματι σοφώτεροι.

Ελπίζω ότι, με όλα όσα αράδιασα παραπάνω, σας έπεισα ότι αξίζει να θυσιάσετε κάπου 15 ευρώ για να αποκτήσετε αυτό το βιβλίο και να "τεστάρετε" την σιγουριά σας ότι έχετε μάθει τα πάντα για την κρίση από τους "αναλυτές" των καναλιών και των "έγκυρων" κυριακάτικων φυλλάδων. Οι δυο εκπλήξεις, στις οποίες αναφέρθηκα πρωτύτερα, δεν είναι τίποτε μπροστά στις αλλεπάλληλες εκπλήξεις που σας περιμένουν σελίδα με σελίδα και θα σας κάνουν να απορείτε πως "αλλοιώς μας τα έχουν πει"...
(από το Cogito ergo sum)

[Kostas oikodomos]

[επισκέπτης]

Όχι, βρε παιδί μου, συγγνώμη "kosta oikodome" ήθελα να πώ, το "είναι ο/η/το..., ηλίθιε!" δεν είναι αυτό που κατάλαβες! Κάθε άλλο! Είναι μια στάνταρ έκφραση των νεώτερων παιδιών, ένας νεολογισμός της αγγλικής γλώσσας που είναι και κατακλείδα = κλείσιμο μιας συζήτησης μετά απο ένα μακροσκελή συλλογισμό με μορφή ερωταποκρίσεων. Σχηματικά, πάει έτσι:

Ερώτηση...;
Απάντηση (επιχείρημα)...
Ερώτηση (δεν πείστηκε) "μα....;"
Απάντηση (επιχείρημα)...
Ερώτηση (και πάλι δεν πείστηκε) "αν όμως..."
Απάντηση...
Ερώτηση-απάντηση-ερώτηση-απάντηση-ερώτηση
και στο τέλος, αφού έχουν γίνει όλα λιανά με συγκεκριμένα επιχειρήματα, η τελειωτική απάντηση: "It is..., stupid!"

Σε απλά ελληνικά, θα λέγαμε "τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια;"

Δεν έχει καμιά απαξιωτική/υποτιμητική σημασία, το παρεξήγησες. Δες τα αμερικάνικα σήριαλ για πιτσιρικάδες, θα συναντήσεις αυτή και ανάλογες εκφράσεις της γενιάς των παιδιών και των εγγονιών μας σωρό. Τίποτα παραπάνω και μην τα παίρνεις αδίκως.

[Kostas oikodomos]

OK, να το εκλάβω όπως οι πιτσιρικάδες στα αμερικάνικα σήριαλ

Όμως Katia, έχω μια απορία: ο Μπουγιόπουλος στο βιβλίο του «ο Καπιταλισμός ηλίθιε» αναφέρει για τα ανοικτά σύνορα και για την κατευθυνόμενη λαίλαπα της «λαθρο» μετανάστευσης για τον «υπαρκτό» σοσιαλισμό και τα αίτια της κατάρρευσης του; Διότι ότι και να πείς για για την εργατική τάξη για τον καπιταλισμό την στιγμή που δεν λές κουβέντα για την λαθρομετανάστευση και αν αυτό που κατάρρευσε αν ήταν ο κομμουνισμός ότι και να πείς είναι λόγια δημαγωγικά και του αέρα. Άντε στην καλύτερη περίπτωση ορισμένοι να πούν: καλά είναι ατά που μας λέει ο Μπουγιό για την καπιταλιστική κρίση αλλά τα περί κομμουνισμού είναι ανεφάρμοστα . Όσο για αυτό το ηλίθιε τι το ήθελε; Τι στιγμή που το ΚΚΕ τα βάζει με τον λαό επειδή δεν τον ακολουθεί τον βρίζει πως κοιμάται είναι ηλίθιος και παραπλανημένος από την αστική προπαγάνδα.

Πάντως, με την πρώτη ευκαιρία θα πάρω το «ο Καπιταλισμός ηλίθιε»

[Nikoss]

Και κυρίως, κάνει κάποια πρόταση για έξοδο απ’ αυτή την κρίση; Ή λέει τα γνωστά του ΚΚΕ (ότι κρίση είναι σαν όλες τις άλλες, που ο καπιταλισμός, σήμερα-αύριο, θα την ξεπεράσει κι αυτή) και παραπέμπει σε νουθεσίες τον λαό, πως πρέπει να εγκαθιδρύσει τον σοσιαλισμό, ώστε να λύσει, αυτομάτως, όλα του τα προβλήματα; Γιατί εγώ, είμαι σίγουρος ότι αυτά θα λέει, ακυρώνοντας όλα τα χρήσιμα στοιχεία, που ασφαλώς και θα παραθέτει...

Φίλε και σύντροφε οικοδόμε, όταν το πάρεις και το διαβάσεις, θα μου πεις σε παρακαλώ, αν έκανα καλά και δεν το αγόρασα, γιατί ανεξάρτητα με την ενδιαφέρουσα ή όχι πλοκή του, ήξερα το τέλος του;;;

Όταν χρησιμοποιείς τέτοιου είδους εκφράσεις, Katia, εννοείς ότι ο άλλος δεν καταλαβαίνει... πράγμα που το έχει κάνει σημαία του το ΚΚΕ, λέγοντάς μας σε απλά ελληνικά, ότι είμαστε ηλίθιοι και δεν πάμε με το ΚΚΕ...