patari.org

[ΤΑΡΙΦΟΔΙΑΙΤΟΣ]

Μετά την ανακοίνωση των προχθεσινών εκλογικών αποτελεσμάτων, φαίνεται ότι η εποχή του λεγόμενου "δικομματισμού" τελείωσε για την Ισπανία οριστικά και αμετάκλητα. Τα δύο κόμματα ( Λαϊκό και Σοσιαλιστικό) που αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας του Φράνκο είχαν κυριαρχήσει στην πολιτική ζωή της χώρας, βρίσκονται σε πορεία πολιτικής καθίζησης. Όπως στην Ελλάδα και την Πορτογαλία, έτσι και στην Ισπανία, ο κόσμος δείχνει (και έτσι είναι) ότι αρνείται πλέον κατηγορηματικά τον τρόπο διακυβέρνησης που γνώρισε μέχρι σήμερα.

Η αξεδιάλυτη παγκόσμια οικονομική κρίση έχει εισβάλει ορμητικά στην Ισπανία του Ευρώ και της Ε.Ε. Τα 5 τελευταία χρόνια, ο Ισπανικός λαός βλέπει την ζωή του να καταρρακώνεται καθημερινά, την ίδια στιγμή που οι πλειστηριασμοί των σπιτιών φτωχών ανθρώπων, βρίσκονται σε ημερήσια διάταξη, και η ανεργία καλπάζει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Ο θανάσιμος εγκλωβισμός της χώρας στην μέγγενη του Ευρώ και της Ε.Ε, καθιστά αδύνατη την όποια προσπάθεια οικονομικής ανόρθωσης, ενώ τα οικονομικά σκάνδαλα και οι ρεμούλες της απερχόμενης κυβέρνησης Ραχόϊ (του κολλητού φίλου του Σαμαρά!) υπήρξαν σαν ένα συνηθισμένο καθημερινό φαινόμενο....

Μέσα σ' αυτό το γενικό πολιτικό φόντο έγιναν οι προχθεσινές εκλογές. Το Λαϊκό Κόμμα του Ραχόϊ συγκέντρωσε το 28,72% των ψήφων, λαμβάνοντας 123 έδρες. 63 λιγότερες! Αν κάποιος υπολογίσει ότι ο μαγικός αριθμός για την επίτευξη αυτοδυναμίας στο Ισπανικό κοινοβούλιο είναι το 176, τότε φαίνεται πολύ καθαρά και ο βαθμός δυσκολίας που έχει ο Ραχόϊ για να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Δεύτερο είναι το "Σοσιαλιστικό" Κόμμα του Πέδρο Σάντσεθ με 90 έδρες ( 22,01%,) έχοντας απώλεια 20 εδρών. Θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι το ποσοστό που συγκέντρωσε το "Σοσιαλιστικό" Κόμμα, είναι το χειρότερο της ιστορίας του! Τρίτο είναι το Podemos του Πάμπλο Ιγκλέσιας με 69 έδρες (20,66%) και τέταρτο το Ciudadanos (σαν το "Ποτάμι του Σταύρακα του Θεοδωράκη ένα πράγμα) με μόλις 40 έδρες (13,93%). Τη σύνθεση του Κοινοβουλίου συμπληρώνουν άλλες 28 έδρες που μοιράζονται σε έξι μικρότερα κόμματα, τα περισσότερα «τοπικού χαρακτήρα». Στη Γερουσία, την απόλυτη πλειοψηφία έχει το PP, όμως αυτό δεν βοηθά στο παραμικρό τον Ραχόϊ.

Με δεδομένη ήδη την άρνηση των "Σοσιαλιστών" (εκτός αν θέλουν να διαλύσουν εντελώς!) και των Podemos, ο Ραχόϊ αποκλείεται να συμπληρώσει τον αριθμό των 176 εδρών στις 13 του Γενάρη που θα γίνει η πρώτη ολομέλεια της βουλής. Τι γίνεται στην προκειμένη περίπτωση; Εάν δεν ευοδωθεί μια δεύτερη προσπάθεια την οποία επιτρέπει το Ισπανικό Σύνταγμα, τότε η χώρα θα βαδίσει για νέες εκλογές. Η περίοδος της πολιτικής αστάθειας θα έχει αρχίσει με τον πλέον επίσημο τρόπο...

Η άνοδος του Ιγκλέσιας δείχνει ότι το Podemos στην παρούσα φάση εκφράζει τις ελπίδες των φτωχότερων στρωμάτων στην Ισπανία. Ωστόσο το γεγονός ότι ο νεαρός Ιγκλέσιας εκφέρει έναν γενικόλογο αντιεξουσιαστικό λόγο, είναι το στοιχείο που προφανώς κάνει τον Ισπανικό λαό να κρατάει "μικρό καλάθι" από τα λεγόμενά του! Θα καταντήσει να γίνει ο Τσίπρας της Ισπανίας αν και όταν οι συνθήκες το απαιτήσουν; Είναι το βασικό ερώτημα που μάλλον θα κυριαρχήσει από εδώ και πέρα στην πολιτική ζωή της χώρας με το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ να υπάρχει σαν πολύ πρόσφατη εξέλιξη για τους Ισπανούς.......

[ο μπαρμπαγιάννης]

[Μεταλληνός]