patari.org Αρχική σελίδα patari.org
Χώρος συζήτησης της πατριωτικής αριστεράς
 
 Συχνές ΕρωτήσειςΣυχνές Ερωτήσεις   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Κατάλογος ΜελώνΚατάλογος Μελών   Ομάδες ΜελώνΟμάδες Μελών   ΕγγραφήΕγγραφή 
 ΠροφίλΠροφίλ   Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

Συζήτηση για το ΕΠΑΜ
Μετάβαση στη σελίδα 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9  Επόμενη
 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Αυτή η Θ.Ενότητα έχει κλειδώσει, δεν μπορείτε να απαντήσετε ή να τροποποιήσετε συζήτηση σ' αυτή    patari.org Αρχική σελίδα -> Πολιτική συζήτηση
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
αόματος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Μάρ 25, 2016 4:36 pm    Θέμα δημοσίευσης: Συζήτηση για το ΕΠΑΜ Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος

Τελικά "τι είναι και τι θέλει το ΕΠαΜ";

(επιστολή αποχώρησης του Νίκου Μέντζα από το ΕΠαΜ)


Μετά από μια μεγάλη περίοδο υπομονής και περισυλλογής, βλέποντας την κοινωνική πνοή και την φρεσκάδα του κινήματος (;) να ξεθωριάζει με συνοπτικές διαδικασίες και ταχείς ρυθμούς, με λύπη, είμαι αναγκασμένος να διαχωρίσω πλέον την θέση μου και να αποχωρήσω από το "EΠαΚ" (τέως ΕΠαΜ), για τους παρακάτω ξεκάθαρους λόγους. Ξέρω ότι από ορισμένους θα χαρακτηριστώ ως διασπαστής˙ δεν είμαι όμως εγώ εκείνος ο οποίος βάλθηκε …με κάθε κόστος… να μετατρέψει το ΕΠαΜ σε μια χούφτα οπαδών που ακολουθεί ευλαβικά τις προσταγές μιας πεφωτισμένης νομενκλατούρας:

1. Η προσωποκεντρική δομή της οργάνωσης
2. Η μεθοδική αναίρεση των μετωπικών του χαρακτηριστικών και ο απόλυτος μετασχηματισμός του σε κόμμα.
3. Η απαράδεκτη επικοινωνιακή πολιτική και η ιδεοληπτική τροχιά.
4. Η ηγεμονική και αλαζονική διάθεση ορισμένων μελών του κεντρικού οργάνου, όπως αυτό διαμορφώθηκε μετά το 4ο συνέδριο.
5. Η έλλειψη συναγωνιστικού πνεύματος και οι κανιβαλιστικές διαθέσεις των "ευνοούμενων".

Εντάχθηκα στο ΕΠαΜ ως μέλος την άνοιξη του 2012. Αφορμή για να ενταχθώ με θέρμη στο συγκεκριμένο χώρο - και όχι κάπου αλλού - στάθηκαν ορισμένες συγκυρίες. Έχοντας παρακολουθήσει ομιλίες και συνεντεύξεις του Δ. Καζάκη και συμφωνώντας με τις θέσεις που αυτός εξέφραζε σε σχέση με τον εθνικοαπλευθερωτικό αγώνα και τα μετωπικά χαρακτηριστικά του, ενεργοποιήθηκα στον τοπικό πυρήνα. Παράλληλα έπεσε στα χέρια μου και η μπροσούρα "Τι είναι και τι θέλει το ΕΠαΜ", η οποία πατούσε πάνω στα χνάρια του κατοχικού εντύπου "Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ" του Δ. Γληνού. Οι προθέσεις φαίνονταν αγνές και καθαρά μετωπικές˙ ειδικά σε εκείνη την παράγραφο που, συνεχώς, διατυμπάνιζε και στις ομιλίες του ο Δ. Καζάκης:

"Με αυτή την έννοια το ΕΠΑΜ όχι μόνο δεν είναι κόμμα, με την παραδοσιακή έννοια του όρου, αλλά στην πράξη είναι μια προσωρινή, ιστορικά μεταβατική σύμπραξη κοινωνικοπολιτικών δυνάμεων στο εσωτερικό του λαού πάνω σε πολύ συγκεκριμένους και πολύ άμεσους στόχους. Όταν και όποτε οι στόχοι αυτοί επιτευχθούν, το ΕΠΑΜ θα έχει κλείσει τον ιστορικό του κύκλο και δεν θα έχει πια λόγο ύπαρξης. Κανείς δεν γνωρίζει αν θα ευοδωθεί η όλη προσπάθεια. Δεν υπάρχουν βεβαιότητες, ούτε προς την μια, ούτε προς την άλλη κατεύθυνση. Υπάρχει μόνο αγώνας και συνέπεια που εξασφαλίζει την συνέχεια της όλης προσπάθειας. Το σίγουρο είναι ότι αν μπορεί να γίνει κάτι, αυτό μπορεί να το κάνει μόνο ο ίδιος ο λαός και κανένας αντ’ αυτού. Αρκεί να οργανωθεί μαζικά με τρόπο που του εμπνέει εμπιστοσύνη και στη βάση κεντρικών αιτημάτων που θεωρεί και είναι δικά του."

Όχι, δεν ήμουν πράκτορας και δεν ήθελα να διαλυθεί το ΕΠαΜ, ειδικά από την στιγμή που δεν είχα ενταχθεί καν. Αντιθέτως, μέσα από την συγκεκριμένη πολιτική τοποθέτηση είδα κάτι διαφορετικό, μια ελπίδα μέσα στην κομματικά διαρθρωμένη κοινωνία, που τόσα χρόνια λειτουργεί προς όφελος της αλλοτρίωσης και της κοινωνικής μηχανικής. Μια θέση που έδινε ένα τελείως διαφορετικό νόημα στην έννοια πατρίδα και την απάλλασσε από κάθε στοιχείο κομματικού πατριωτισμού. Στο κάτω κάτω, το κλείσιμο ενός ιστορικού κύκλου θα σηματοδοτούσε το άνοιγμα ενός φρέσκου και υγιούς, σε μια αλυσιδωτή αντίδραση κοινωνικού μετασχηματισμού. Το πέρασμα σε μια νέα κατάσταση όπου οι ζυμώσεις θα γίνονταν με στόχο την ουσία και το περιεχόμενο και όχι την ταμπέλα ή το περιτύλιγμα. Παρά τις όποιες αμφιβολίες και αντιρρήσεις μου, σε όλες τις προεκλογικές δράσεις (5/12, 5/14, 9/15) υπηρέτησα μαζί με τους συναγωνιστές μου τον σκοπό, με σθένος, αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα. Απ’ ότι φαίνεται, ο σκοπός δεν άγιασε τα μέσα και μεταλλάχθηκε (;) σε αυτοσκοπό…

Οφείλω όμως να παραθέσω τους λόγους που, μετά από πολλή υπομονή και περίσκεψη, με ανάγκασαν να αποχωρήσω από το ΕΠαΜ και να τους δημοσιοποιήσω, όπως ο κάθε πολίτης, όταν εκφράζει ενδεχόμενους προβληματισμούς και αντιθέσεις σε πολιτικά ζητήματα, πολλώ δε μάλλον, όταν βλέπει ότι η φορά της κριτικής ασκείται μόνο προς μια κατεύθυνση και όχι αμφίδρομα. Όταν δε αυτή η κριτική ασκείται από ένα μόνο πρόσωπο ή μια μικρή ομάδα προσώπων προς μια μεγαλύτερη, τότε ακόμη περισσότερο επιβάλλεται η καυτηρίαση του κομφορμιστικού φαινομένου και της διολίσθησης σε απολύτως συγκεντρωτικά σχήματα. Υπάρχουν βέβαια, και ευδοκιμούν, και οι "δημοκρατικές" αντιλήψεις που υποστηρίζουν ότι ο Αριστοφάνης ήταν ένα αγκάθι για τη δημοκρατία, αλλά και εκείνες του "μιλάνε όλοι, μιλάνε και οι κώλοι". Μόνο που αυτού του είδους οι αντιλήψεις νοούν την δημοκρατία ως κάτι που φοριέται κατά παραγγελία ή μια κατάσταση που επιβάλλεται από τα "πάνω" και όχι ως κάτι που κερδίζεται διαρκώς και με μόχθο. Σωστά, υπάρχει και η εύκολη και γρήγορη λύση. Κι ένας ακόμη λόγος με οδηγεί στο να δημοσιοποιήσω τους λόγους αποχώρησης μου : οφείλω να το κάνω, όπως το έκανα όταν μπήκα στο ΕΠαΜ, υποστηρίζοντας με σθένος την διαφορετικότητά του και την πρωτοπόρα του θέση μέσα στο κοινωνικοπολιτικό κάδρο, η οποία δυστυχώς οπισθοχώρησε και συμμορφώθηκε στις επιταγές του πολιτικού συστήματος…

1. Το μοντέλο του πατερούλη

Στα πρώτα βήματα της δημιουργίας αντάρτικου του ΕΛΑΣ, κάποιος έκανε την παρατήρηση στον Άρη ότι "ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη". Εκείνος του απάντησε λέγοντας: "Ποτέ δεν έχω δει όλους τους κούκους να λαλούνε μαζί ...ένας λαλεί εδώ, άλλος εκεί ...και η άνοιξη έρχεται". Αυτό που εννοούσε ο Άρης είναι ότι η αντίσταση θα θεμελιωθεί και θα χτιστεί με την ανάδειξη της συμμετοχικότητας και τον συντονισμό της παράλληλης δράσης σε διαφορετικά σημεία, δίνοντας στίγμα και κοινωνική δυναμική.

Το προσωποπαγές του κινήματος (;) είναι ένα θέμα. Η επίμονη προβολή και συνεχής διαφήμιση της κεντρικής πατρικής φιγούρας είναι ένα άλλο. Κατανοητή η συμβολή μιας προσωπικότητας στην συσπείρωση ενός μετώπου, όταν όμως αυτή η συμβολή γίνεται εμμονή και φτάνει στο σημείο να παίρνει διαστάσεις φρενίτιδας, τότε υπάρχει πρόβλημα. Αν κάποιος θέλει να μπει σε έναν χώρο για να βρει τον μπαμπάκα του, τότε ο χώρος αυτός δεν θα έχει ομαλή εξέλιξη, καθώς το άτομο αυτό δεν θα μπει για να υπηρετήσει ιδέες, αλλά πρόσωπα… όσο θα φουντώνει αυτή η προσωπολατρία, τόσο θα παραγκωνίζονται τα προτάγματα και το αξιακό υπόβαθρο που αυτά προûποθέτουν, έτσι ώστε να ευδοκιμήσουν οι συνθήκες για την επιτυχία των βασικών στόχων. Όπως και να ¡χει, η ιστορία, και εδικά αυτή του 21ου αιώνα, μας έχει διδάξει αρκετά για το ψυχαναλυτικό φαινόμενο του πατερούλη, όταν αυτό παίρνει πολιτικο - κοινωνικές διαστάσεις και οδηγεί στην απόλυτη αλλοτρίωση και την ποδηγέτηση της ανθρώπινης συνείδησης. Τα συγκεκριμένα πολιτικά σχήματα δοκιμάστηκαν και όχι μόνο απέτυχαν, αλλά δημιούργησαν και παθογένειες που ακόμα ταλανίζουν την κοινωνική έκφραση και οδηγούν σε μονομανίες, φανατισμούς και εξάρσεις.

"Ο φασισμός, ο ναζισμός και ο σταλινισμός έχουν κοινό χαρακτηριστικό τους ότι προσέφεραν στο εξατομικευμένο άτομο ένα καταφύγιο και ασφάλεια. Τα συστήματα αυτά αντιπροσωπεύουν το αποκορύφωμα της αλλοτρίωσης. Το άτομο έγινε έτσι, ώστε να αισθάνεται ανίσχυρο και ασήμαντο, αλλά διδασκόταν να προβάλλει όλες τις ανθρώπινες δυνάμεις του στο πρόσωπο του ηγέτη, στο κράτος, στην "πατρίδα", στην οποία πρέπει να υποτάσσεται και την οποία οφείλει να λατρεύει (σ. πατρίδα = ηγέτης - ηγέτης = πατρίδα). Έτσι ξεφεύγει από την ελευθερία για να εισέλθει σε μια νέα ειδωλολατρία. Όλα τα επιτεύγματα του ανθρώπου και της λογικής από τα τέλη του Μεσαίωνα ως το 19ο αιώνα, θυσιάζονται στους βωμούς των νέων ειδώλων. Τα νέα συστήματα συγκροτήθηκαν πάνω στα πιο κατάφωρα ψεύδη, τόσο σχετικά με τα προγράμματα τους όσο και σχετικά με τους ηγέτες τους. Ενώ στο πρόγραμμα τους επαγγέλλονταν κάποιο είδος σοσιαλισμού, αυτό που έκαναν ουσιαστικά ήταν η άρνηση όλων όσων νοούνται με το όρο αυτό στην σοσιαλιστική παράδοση. Οι προσωπικότητες των ηγετών συνέβαλαν στο να τονίζεται περισσότερο η μεγάλη απάτη. Ο Μουσσολίνι, ένας θρασύδειλος ψευτοπαλικαράς, έγινε σύμβολο ανδρισμού και θάρρους. Ο Χίτλερ ένας μανιακός της καταστροφής, υμνήθηκε ως ο δημιουργός μιας νέας Γερμανίας. Ο Στάλιν, ένας αδίστακτος γεμάτος φιλοδοξίες μηχανορράφος, προβλήθηκε ως ο αγαπημένος πατέρας του λαού του."
ΈριχΦρόμ – Η υγιής κοινωνία

Δεν ταυτίζω, απαραίτητα, το πρόσωπο του Δ. Καζάκη με τις παραπάνω φυσιογνωμίες˙ αυτό που θέλω να τονίσω είναι η εμμονική προσήλωση των οπαδών στον "αλάνθαστο λόγο" και την πίστη τους στην "αυθεντία",που θυμίζει άλλες εποχές. Η πορεία προς την απόλυτη λατρεία ενός προσώπου πάντα οδηγεί στην διαμόρφωση νοσηρών και αντιδραστικών αντιλήψεων. Στο ΕΠαΜ, το ζήτημα της μονοπρόσωπης εκπροσώπησης έχει πάρει διαστάσεις θρησκευτικού φονταμενταλισμού. Η ανάδειξη αυτή έγινε μεθοδικά, με κλιμακούμενη ροή και με προπαγανδιστικούς όρους. Ίσως κάποιοι βολεύονται και ωφελούνται με το να κρύβονται πίσω από μια αναγνωρίσιμη φιγούρα για να κάνουν την δουλειά τους, ίσως πάλι, οι ίδιοι να έχουν αποκτήσει σχέσεις αλληλεξάρτησης με την φιγούρα αυτή, όπως εκείνες που έχει μια βδέλλα με τον ξενιστή της, ίσως πάλι να υπάρχει αμφίδρομη κατανόηση. Το βέβαιο είναι ο καταλυτικός και πάντα διαβρωτικός ρόλος της αυλής… Όπως και να έχει, η πλύση εγκεφάλου στην βάση του σχήματος γίνεται με θεολογικούς όρους.

Καταλαβαίνω, αλλά δεν ασπάζομαι, την "λογική" των οπαδών του Καζάκη (και σια), διότι προσομοιάζουν περισσότερο σε παραθρησκευτική οργάνωση.

"Στις ψυχικές και πνευματικές πλευρές της, η ζωή είναι αναγκαστικά ανασφαλής και αβέβαιη. Υπάρχει βεβαιότητα μόνο για ένα γεγονός και αυτό είναι ότι γεννιόμαστε και θα πεθάνουμε. Πλήρης ασφάλεια υπάρχει μόνο σε μια πλήρη υποταγή σε δυνάμεις που υποτίθεται ότι είναι ισχυρές και μόνιμες και οι οποίες απαλλάσσουν τον άνθρωπο από την ανάγκη να λαμβάνει αποφάσεις, να αναλαμβάνει κινδύνους και να έχει ευθύνες." (Φρομ)

Σχετικά με το επικοινωνιακό κομμάτι, οι φιέστες επίδειξης του "μεγάλου, εθνικού, λαϊκού και πεφωτισμένου ηγέτη", όχι μόνο δεν υπηρετούν τον σκοπό, αντιθέτως οδηγούν στην δημιουργία σφιχτού μηχανισμού και τελικώς στην εξυπηρέτηση συμφερόντων, "θετικών ή αρνητικών"…Έτσι κι αλλιώς, τα συμφέροντα μπορούν να λάβουν διάφορες μεταφράσεις, ανάλογα με τις προθέσεις, το αξιακό μέτρο και την κοινωνική (ή μη) αντίληψη του καθενός. Στο κάτω κάτω, ποιος είναι ο σκοπός του ΕΠαΜ; Να δημιουργήσει ανεξάρτητες συνειδήσεις, οι οποίες θα υποταχθούν στην "αυθεντία"; Θέλουμε ελεύθερους ανθρώπους ή προσκυνητές ενός τοτέμ; Ο ίδιος ο Δ. Καζάκης έχει επανειλημμένως χρησιμοποιήσει τα λόγια του Ανώνυμου Έλληνος στην "Ελληνική Νομαρχία": "Στοχάσου κι αρκεί". Μπορεί άραγε να υπάρξει στοχασμός με την δαμόκλειο σπάθη της κάθε επιβαλλόμενης αυθεντίας να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας; Ο κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, όμως το ζητούμενο είναι αυτό που διακήρυττε το πάλαι ποτέ μέτωπο: συνεργασία όλων των "ιδιαιτεροτήτων", στην βάση συγκεκριμένων προταγμάτων, με κοινή στόχευση. Το κίνημα αποτέλεσε πόλο έλξης ιδιαιτεροτήτων. Οι κοινωνικές ανησυχίες, για πολλούς από εμάς, υπήρχαν και πριν από το ΕΠαΜ. Εν πολλοίς, το ΕΠαΜ συνέδεσε ανθρώπους που εμφορούντο από παρόμοιες - όχι κατ’ ανάγκη ταυτόσημες - ανησυχίες και σκέψεις. Ο σεβασμός στην μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου είναι το βασικό κλειδί της δημοκρατίας.

Κάποιος μπορεί να ισχυριστεί, βεβαίως, ότι ο φανατισμός, ο τραμπουκισμός και η μισαλλοδοξία είναι συστατικά που προάγουν την δημοκρατική αντίληψη… Τα δημοκρατικά ιδεώδη πάντως, όπως αυτά έχουν αναπτυχθεί μέσα από την αρχαία ελληνική γραμματεία, έχουν επιβιώσει τόσους αιώνες διότι υπηρετούν ιδέες και όχι πρόσωπα. Αλίμονο αν η αρχαία ελληνική γραμματεία, που διαρκώς και σε όλες τις περιστάσεις επικαλούμαστε, στηριζόταν στην προσπάθεια υπεράσπισης κάποιων προσώπων, στην δημιουργία κλίματος φανατίλας και προαγωγής περιχαρακωμένων αντιλήψεων που λειτουργούν με θέσφατα και αυθεντίες…

Χαρακτηριστικό δείγμα της προσωποκεντρικής θεώρησης ενός επαναστατικού φορέα σε σχέση με το κοινωνικό γίγνεσθαι είναι η περίπτωση του κινήματος του Γκάντι, που δεν κατάφερε τελικά να ευδοκιμήσει ως κοινωνικός φορέας:

Τον Μάρτιο του 1922, ο Μαχάτμα Γκάντι καταδικάζεται σε φυλάκιση ως ταραχοποιό στοιχείο. Εκείνα τα χρόνια η Ινδία υπέφερε τα μέγιστα υπό τον αποικιοκρατικό ζυγό, σε κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Το 1919, ξεκινώντας τις περιοδείες του για την αφύπνιση των Ινδών απέναντι στα αποικιοκρατικά συμφέροντα της Αγγλίας, καταφέρνει να δημιουργήσει πυρήνα οπαδών της " Σατυαγκράχα ". Το κίνημα βέβαια απέτυχε να ακολουθήσει την φιλοσοφική σκέψη του Γκάντι, πράγμα που παραδέχθηκε από την πρώτη στιγμή και ο ίδιος. Γι αυτό τον λόγο πήρε την ευθύνη πάνω του. Το 1922, καθώς οι αποικιοκρατικές μέθοδοι γίνονται όλο και πιο απάνθρωπες, ο Γκάντι περνάει από την παθητική αντίσταση στην πολιτική ανυπακοή. Μέσα στον Φεβρουάριο η ρήξη ανάμεσα στους Άγγλους και τους Ινδούς επαναστάτες οξύνεται ακόμα περισσότερο. Στις 10 Μαρτίου η κατοχική κυβέρνηση διατάζει την σύλληψη του Γκάντι με την κατηγορία της παρακίνησης των ιθαγενών σε εξέγερση εναντίον των αγγλικών αρχών.

Τελικά, καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης έξι ετών, από τα οποία εξέτισε τα δυο. Μέσα στην φυλακή πέρασε όλες τις μέρες του σε διαλογισμό και αυτοσυγκέντρωση. Σ' ένα γράμμα, έγραφε σε έναν φίλο: "Είμαι ευτυχής, σαν ένα πουλάκι, που νοιώθει πως ο χρόνος του δεν πάει χαμένος. Η παραμονή μου μέσα σε αυτούς τους τοίχους είναι μια θαυμαστή σχολή και θα χρησιμεύσει για να αποδείξει αν το κίνημα είναι ζωτικό και αυτοδύναμο ή αν εξαρτάται από την δράση ενός ατόμου κι έτσι είναι προορισμένο να ξοφλήσει"…

Με λίγα λόγια, το επαναστατικό κίνημα οφείλει να προάγει την πολυμορφικότητα, την πάλη των ιδεών, τον σεβασμό στην διαφορετικότητα (μέσα στα πλαίσια που ορίζει και επιτάσσει η κοινωνική ανάγκη) και την ανάδειξη του δημοκρατικού στοιχείου μέσα στις τάξεις του, αλλιώς είναι καταδικασμένο να εκφυλιστεί, οδηγώντας στην παλινόρθωση παρωχημένων σχημάτων.

Αντιθέτως, η πατρική φιγούρα στην πολιτική παραπέμπει σε εποχές κοινωνικού σκοταδισμού:

"Ο εθνικός ηγέτης είναι για την ομαδική ψυχολογία η ενσάρκωση του έθνους. Μόνο όταν ο ηγέτης ενσαρκώνει πράγματι το έθνος μέσα στο εθνικό αίσθημα των μαζών, γεννιέται και μια προσωπική σύνδεση μαζί του. Μόνο εφόσον ξέρει την τέχνη να ξυπνήσει μέσα στο αγελαίο άτομο την οικογενειακή συναισθηματική προσήλωση, μετουσιώνεται και ο ίδιος σε αυταρχική πατρική μορφή. Έτσι προσελκύει όλα τα συναισθήματα και τις θυμικές διαθέσεις, που γεννούσε άλλοτε στο παιδί ο αυστηρός αντιπροσωπευτικός (στην φαντασία του παιδιού) πατέρας. Σε συζητήσεις με οπαδούς του εθνικοσοσιαλισμού, όταν γινόταν λόγος για το ανεφάρμοστο του τόσο αντιφατικού προγράμματος του κόμματος, άκουγε κανείς συχνά την απάντηση: "Ο Χίτλερ τα ξέρει όλα αυτά καλύτερα από τον καθένα", "ο Χίτλερ θα τα καταφέρει οπωσδήποτε". Εδώ εκφράζεται καθαρά η παιδική ανάγκη καταφυγής στην προστασία του πατέρα. Στην κοινωνική πραγματικότητα, αυτό ακριβώς το ομαδικό αίσθημα καταφυγής και εμπιστοσύνης δίνει κατ' αρχήν τη δύναμη στο δικτάτορα να "κατορθώσει το παν". Αυτή η συναισθηματική έξη των μαζών εμποδίζει την κοινωνική αυτοκυβέρνηση, δηλαδή την έλλογη ανεξαρτησία και συνεργασία. Η γνήσια δημοκρατία δεν μπορεί, μα ούτε και της επιτρέπεται να στηριχτεί στ' αγελαία συναισθήματα.

Ακόμη πιο ουσιαστική όμως είναι η ταύτιση του αγελαίου ατόμου με τον "ηγέτη". Όσο πιο αβέλτερο και άπραγο έχει καταντήσει το αγελαίο άτομο εξ' αιτίας της ανατροφής του, τόσο πιο έντονα εκδηλώνεται η ταύτιση με τον ηγέτη, τόσο περισσότερο μεταμφιέζεται η παιδική ανάγκη καταφυγής στον γονιό και παίρνει την μορφή του "αισθάνομαι ένα με τον ηγέτη". Αυτή η ταυτιστική ροπή είναι η ψυχολογική βάση του εθνικού ναρκισσισμού, δηλαδή της αυτοπεποίθησης που πηγάζει μέσα από το "μεγαλείο του έθνους". Ο αντιδραστικός μικροαστός ανακαλύπτει τον εαυτό του στο πρόσωπο του ηγέτη, στο αυταρχικό κράτος - κι έτσι, χάρη σ' αυτή την ταύτιση αισθάνεται υπέρμαχος της "λαο-σύνης", του έθνους (λαοαμύντωρ και εθναμύντωρ) - πράγμα που δεν τον εμποδίζει καθόλου, πάλι χάρη σ' αυτή την ταύτιση, να περιφρονεί συγχρόνως την "μάζα", τον "όχλο", και να παίρνει ύφος ξεχωριστού ατόμου απέναντι τους. Η κακομοιριά του καταπνίγεται μέσα στην αυτοûψωτική ιδέα του "κυρίαρχου λαού" (σ.σ. συνεπώς και του κυρίαρχου ηγέτη) και του εμπνευσμένου ηγέτη τόσο πολύ, ώστε σε κρίσιμες στιγμές να ξεχνάει πόσο ανεπανόρθωτα έχει ξεπέσει ο ίδιος και καταντήσει ένα ασήμαντος άκριτος οπαδός."
(Βίλχελμ Ράιχ -Η μαζική ψυχολογία του φασισμού)

Δυστυχώς, οι λογικές της προσήλωσης στον πατερούλη, όχι μόνο δεν προβληματίζουν το σημερινό κεντρικό όργανο του ΕΠαΜ, αντιθέτως επικροτούνται σε όλους τους τόνους.

Ο Δ. Καζάκης έγραφε τον Ιούλιο του 2011:

"Το ΕΠΑΜ δεν έρχεται να καταργήσει τις ιδεολογικές διαφορές, ούτε να απορρίψει τους ανταγωνισμούς ανάμεσα σε κοσμοθεωρίες, ούτε ζητά από όσους εντάσσονται σ’ αυτό να παραιτηθούν από τα πιστεύω τους. Το ΕΠΑΜ δεν ζητά πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, ούτε δηλώσεις μετανοίας και “απεταξάμην”. Σήμερα θα πρέπει, δυστυχώς να προστεθεί ότι"αρκεί αυτός που θέλει να γίνει μέλος του ΕΠαΜ να δηλώνει αιώνια πίστη και τυφλή υποταγή στον αρχηγό του και τους συν αυτώ."

Τελικά, ο "φυσικός ηγέτης" του ΕΠαΜ, έρχεται για πολλοστή φορά να αναιρέσει τον ίδιο του τον εαυτό, καθώς όπως γράφει στο "Τι είναι και τι θέλει το ΕΠαΜ":

"Καταλαβαίνω λοιπόν απόλυτα όλους αυτούς τους κρυφούς και φανερούς τροφίμους των κρατικών επιδοτήσεων και ενισχύσεων εξ εσπερίας όταν ωρύονται ότι ο «Καζάκης κάνει κόμμα». Κάνουν όμως λάθος. Όχι γιατί είμαι ενάντια γενικά στην ίδρυση κομμάτων, αλλά γιατί το ΕΠΑΜ δεν είναι ιδιοκτησία κανενός, δεν έχει Ιδρυτή, ούτε Οδηγητή και φυσικά δεν είναι κόμμα με την παραδοσιακή έννοια του όρου. Το ξέρουν πολύ καλά γι’ αυτό και ανησυχούν. Και πολύ καλά κάνουν."

Τα λόγια είναι περιττά…

"Τον [Κύψελο] διαδέχθηκε ο γιος του Περίανδρος, ο οποίος στην αρχή ήταν ηπιότερος από τον πατέρα του, αλλά από τότε που ήλθε σε επαφή, μέσω απεσταλμένων, με τον τύραννο της Μιλήτου Θρασύβουλο, αποδείχτηκε πολύ πιο αιμοβόρος από τον Κύψελο. Έστειλε στον Θρασύβουλο κήρυκα για να τον ρωτήσει με ποιον τρόπο θα εξασφαλίσει την εξουσία του και θα κυβερνήσει καλύτερα την πόλη. Ο Θρασύβουλος πήρε τον απεσταλμένο του Περίανδρου και τον οδήγησε έξω από την πολιτεία. Μπήκαν μέσα σε ένα σπαρμένο χωράφι και βαδίζοντας μέσα στο σιτάρι ρωτούσε τον απεσταλμένο για ποιαν αιτία είχε έρθει από την Κόρινθο, ενώ ταυτόχρονα έκοβε και έριχνε στο έδαφος όποιο στάχυ έβλεπε να είναι πιο ψηλό από τα άλλα. Έτσι έκανε έως ότου κατέστρεψε το καλύτερο και ψηλότερο μέρος του σπαρτού. Διέσχισε όλο το χωράφι και έδιωξε τον αγγελιοφόρο χωρίς να του πει λέξη. Όταν ο απεσταλμένος επέστρεψε στην Κόρινθο, ο Περίανδρος ανυπομονούσε να ακούσει την συμβουλή και εκείνος αποκρίθηκε ότι ο Θρασύβουλος δεν του είχε δώσει καμία συμβουλή. Απορούσε, είπε, γιατί τον έστειλε σε τέτοιον άνθρωπο, που δεν ήταν στα καλά του και κατέστρεφε μόνος του την σοδειά του. Διηγήθηκε στον Περίανδρο τι είχε συμβεί.

Ο Περίανδρος κατάλαβε την σημασία αυτού που είχε κάνει ο Θρασύβουλος και ότι τον συμβούλευε να σκοτώσει τους εξέχοντες πολίτες, και έκτοτε έδειξε μεγάλη σκληρότητα απέναντι στους πολίτες."
(Ηρόδοτος - Ιστορία - Τερψιχόρη)

2. Μια από τα ίδια...

Ενιαίο Παλλαϊκό ΜΕΤΩΠΟ. Τι τραγέλαφος... όπως λέμε Νέα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Πανελλήνιο ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ Κίνημα, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ Έλληνες κοκ. Και εδώ, η δημιουργική ασάφεια στα καλύτερα της. Όπως ολοκληρώνεται το μόρφωμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έτσι ολοκληρώνεται και το ΕΠαΜ. Προκρίνεται και παγιώνεται η πόλωση μεταξύ της βάσης και της κομματικής ηγεσίας. Την ίδια μέθοδο δηλαδήπου εφάρμοσε και ο ΣΥΡΙΖΑ, την ίδια μέθοδο που εφάρμοζε δεκαετίες τώρα η κομματική τάξη εις βάρος της κοινωνίας... Έτσι κι εδώ, το κόμμα συντάσσεται με τους όρους που ορίζει το πολιτικό κατεστημένο, καταλήγοντας να κυνηγάει την ουρά του. Αλίμονο αν το αντάρτικο λειτουργούσε με τους όρους του κατακτητή... δεν θα είχε υπάρξει η Αντίσταση.Η μεθοδική αναίρεση των μετωπικών χαρακτηριστικών έχει άμεση σχέση με την προσωποπαγή μονοκρατορία του ΕΠαΜ, που εκφράζεται, πλέον, από τον Γενικό Γραμματέα και τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας.

Το άρθρο 15 του καταστατικού αναφέρει ότι "οι τοπικές οργανώσεις - πυρήνες αποτελούν το βασικό κύτταρο - θεμέλιο του οργανισμού του Ε.ΠΑ.Μ.". Το ίδιο επιβεβαιώνεται και στο "Τι είναι και τι θέλει το ΕΠαΜ": "Οι τοπικές επιτροπές ή πυρήνες είναι η κυρίαρχη μορφή οργάνωσης του Μετώπου". Η δομή αυτή, σύμφωνα και με την τελευταία επικαιροποίηση του πολιτικού σχεδιασμού του ΕΠαΜ όπως εκφράζεται από την Π.Γ., έχει πλέον παρέλθει και την θέση της έχει πάρει ένα αρχηγικό σχήμα, με το κεντρικό όργανο στον ρόλο του καθοδηγητή. Στο κείμενο αυτό αναφέρεται ρητά ότι "δεν πέφτει λόγος στους πυρήνες για το ποιά είναι η σύνθεση των ομάδων, αφού οι πυρήνες έχουν δικαίωμα να κρίνουν μόνο το αποτέλεσμα". Βλέπουμε ότι σιγά σιγά θυσιάζεται η συμμετοχικότητα της βάσης χάριν του "τελικού σκοπού". Οι πυρήνες δεν είναι πλέον το κύτταρο του σχηματισμού, ούτε καν στα χαρτιά. Πού καινοτομεί το ΕΠαΜ και πού διαφέρει από τα υπάρχοντα πολιτικά σχήματα, και δη, εκείνα που βρίσκονται μέσα στο "κοινοβουλευτικό κάδρο" ή πασχίζουν να ενταχθούν σε αυτό… Στην μπροσούρα "Τι είναι και τι θέλει το ΕΠαΜ" διευκρινιζόταν ότι "το ΕΠΑΜ δεν δέχεται μεταγραφές αυτόκλητων αρχηγών, στρατηγών και σωτήρων της τάξης, της πατρίδας, ή του έθνους. Ούτε πρόκειται να μετατραπεί σε μια ακόμη παραλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ όπου κάποιες συνιστώσες κορυφής θα καθορίζουν τις πολιτικές συμφωνίες ερήμην της βάσης". Είναι ξεκάθαρο ότι η ανοιχτή πολιτική ζύμωση και η οριζόντια δομή του μετωπικού σχηματισμού έχουν πλέον αναιρεθεί απόλυτα.

Στον αντίποδα του πλουραλισμού που διατείνεται η ιδρυτική διακήρυξη του ΕΠαΜ, οι κατηγορίες περί πρακτόρων, πεμπτοφαλαγγιτών και λοιπών… συγγενών, αναιρούν την ίδια τη φύση του μετώπου και λειτουργούν ως πρώτης τάξεως προπαγάνδα. Ιδανικό εργαλείο για την σταδιακή απεμπόληση των θέσεων που κάποτε πρέσβευε το μέτωπο. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται και ατσαλώνεται ένας μηχανισμός, ο οποίος αποτελεί την απαραίτητη προûπόθεση για την επίτευξη του στόχου, δηλαδή την εξαλλαγή του μετώπου σε κόμμα. Όταν όμως ο αρχικός σκοπός αγιάζει τέτοιου είδους μέσα, τότε οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε καταστάσεις παλαιοκομματικές και αρχηγικά σχήματα, που θυσιάζουν τον σκοπό αυτό για την υπερίσχυση του μηχανισμού. Με άλλα λόγια, το μέσο γίνεται σκοπός και ο σκοπός γίνεται μέσο. Η πολιτική ιστορία αυτού του τόπου βρίθει τέτοιων σχημάτων, από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα. Σχήματα που θεσμοθέτησαν την λογική του πελατειακού κράτους και λειτούργησαν κεκαλυμμένα πίσω από ένα πολιτικό προσωπείο. Όλα αυτά τα κόμματα επιβίωναν και τρέφονταν από την καταλυτική συνεισφορά του μηχανισμού, ο οποίος αποτελούνταν από συγκεκριμένα τμήματα της κοινωνίας - τους "πρόθυμους". Έτσι, καλή τη πίστη, τα πλατιά στρώματα της κοινωνίας έμαθαν να μην αμφισβητούν. Να "πιστεύουν και να μην ερευνούν". Το ΕπαΜ σήμερα, πού πρωτοπορεί εδώ σύμφωνα με τον νέο πολιτικό σχεδιασμό; Πουθενά! Ακολουθεί την πεπατημένη, ως κύριο άξονα της τακτικής, αλλά και της στρατηγικής του.

Στην πρόσφατη επικαιροποίηση αναφέρεται επίσης ότι "μπροστά στο Συνέδριο ο κάθε πυρήνας ξεχωριστά θα αξιολογηθεί και θα αποτιμηθεί η σημασία του για το Μέτωπο με βάση τα αποτελέσματα της δουλειάς του με βάση τις παραπάνω κατευθύνσεις. Οι πρωτοπόροι συναγωνιστές και οι αντίστοιχοι πυρήνες τους θα ανακοινωθούν στο Συνέδριο και το σώμα θα κληθεί να βραβεύσει τις προσπάθειές τους". Ας παραβλέψουμε τις μεθόδους επιβράβευσης, που αποτελούν εκχυδαϊσμό της αγνής εθελοντικής συνεισφοράς και αφήνουν να εισχωρήσουν άλλες λογικές, πέρα από εκείνες της ανόθευτης και υγιούς προσφοράς, χωρίς ευτελή και παρωχημένα κίνητρα. Οι παραπάνω "κατευθύνσεις" βάσει των οποίων θα βραβευθεί ο κάθε πυρήνας που θα "συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις", είναι μια σειρά θέσεων που έχουν αποφασιστεί από την Π.Γ. ερήμην των πυρήνων και χωρίς την έγκριση, την συγκατάθεση ή την συνεισφορά τους. Είναι αποφάσεις που έχουν παρθεί από ένα αρχηγικό σχήμα με όρους "αποφασίζομεν και διατάσσομεν". Έτσι κι αλλιώς, όπως αναφέρεται, "η μόνη υποχρέωση που έχει [το μέλος] είναι η δημιουργία αυθεντικού πυρήνα με σχέδιο δράσης και ανάπτυξης για το οποίο λογοδοτεί στο Μέτωπο". Ποιος ορίζει την γραμμή του μετώπου; Μα φυσικά η Π.Γ. Άρα το μέλος θα λογοδοτεί στις αρχηγικές αυτές φιγούρες… Με λίγα λόγια, όποιος πυρήνας παρευρεθεί στο συνέδριο και δεν έχει υλοποιήσει την γραμμή που θέτει το ηγετικό όργανο, θα χαρακτηριστεί από ανίκανος μέχρι άντρο πρακτόρων, ή και ανθελλήνων, αφού δεν πέτυχε τους στόχους που έθεσαν "οι πατέρες του έθνους". Η Πολιτική Γραμματεία είναι το Μέτωπο και το Μέτωπο είναι η Πολιτική Γραμματεία.

Χαρακτηριστικό φαινόμενο της κομματικής πειθαρχίας, αλλά και παθογένεια της κοινωνίας, είναι ο κομφορμισμός. Ο Φρομ εξηγεί γιατί εκεί που ευδοκιμεί ο κομφορμισμός, δεν μπορεί να υπάρξει συνείδηση και - κατ’ επέκταση - διαμόρφωση των χαρακτηριστικών του πολίτη:

"Ο μηχανισμός με τον οποίο ασκείται η ανώνυμη εξουσία είναι ο κομφορμισμός. Οφείλω να κάνω ό,τι κάνει ο καθένας, πρέπει δηλαδή να συμμορφώνομαι, να μην είμαι διαφορετικός, να μην "ξεχωρίζω". Πρέπει να είμαι πρόθυμος και να επιθυμώ να αλλάξω ανάλογα με τις αλλαγές που επιβάλλονται. Δεν πρέπει να ρωτάω κατά πόσο έχω δίκιο ή άδικο, αλλά κατά πόσο είμαι προσαρμοσμένος, κατά πόσο δεν είμαι "ιδιόρρυθμος", δεν είμαι διαφορετικός. Το μόνο πράγμα που υπάρχει μόνιμα μέσα μου είναι ακριβώς αυτή η προθυμία αλλαγής. Κανένας δεν έχει εξουσία πάνω μου, εκτός από το κοπάδι του οποίου αποτελώ μέρος, αλλά και στο οποίο είμαι υποταγμένος.

Πως είναι δυνατό η ηθική να αποτελεί αξιόλογο μέρος μιας ζωής, στην οποία το άτομο γίνεται ένα αυτόματο, στην οποία εξυπηρετεί το μεγάλο Αυτό; Πως μπορεί η συνείδηση να αναπτυχθεί όταν αρχή της ζωής είναι ο κομφορμισμός; Η συνείδηση, από την ίδια την φύση της δεν είναι κομφορμιστική. Πρέπει να έχει την ικανότητα να λέει όχι, εκεί που κάθε άλλος λέει ναι. Για να μπορεί όμως να πει αυτό το "όχι", πρέπει να είναι βέβαιη για την ορθότητα της κρίσης που βασίζει το όχι. Στον βαθμό που ένα άτομο κομφορμίζεται (ενεργεί ομοιόμορφα) δεν μπορεί να ακούσει την φωνή της συνείδησης του και πολύ λιγότερο να ενεργήσει σύμφωνα με την συνείδηση του. Η συνείδηση υπάρχει μόνο όταν ένας άνθρωπος νιώθει τον εαυτό του σαν άνθρωπο, όχι σαν πράγμα, σαν εμπόρευμα."

Κάποτε, διαβάζαμε στα πρώτα κείμενα του ΕΠαΜ, εκείνα που ενέπνεαν όλο και περισσότερους να γίνουν μέλη, φίλοι ή και υποστηρικτές του μετώπου (γιατί έβλεπαν ένα σχηματισμό να ανδρώνεται "από τα κάτω", μια υπέρβαση του πολιτικού κατεστημένου, μια πρωτοπόρα κοινωνική κατάσταση):

"Το ΕΠΑΜ δεν είναι ιδιοκτησία κανενός, δεν έχει Ιδρυτή, ούτε Οδηγητή και φυσικά δεν είναι κόμμα με την παραδοσιακή έννοια του όρου. Όποιος λοιπόν περιμένει «ειδική πρόσκληση» για να συμμετάσχει, ή περιμένει να δει ταγούς για να προσχωρήσει, ατύχησε. Τέτοιες λογικές δεν υπάρχουν στο ΕΠΑΜ. Όποιος θέλει να προσχωρήσει ως στρατηγός του κινήματος, περιμένει μάταια την «ειδική πρόσκληση». Το ίδιο και όποιος θεωρεί ότι πρέπει να δει πρώτα ποιοι και πόσοι επώνυμοι υποστηρίζουν το ΕΠΑΜ. Του λέμε εξαρχής ότι έχει κάνει λάθος πόρτα. Ακόμη κι αν τον ικανοποιήσουν τα ονόματα, πρέπει να του πούμε ότι δεν είναι καλοδεχούμενος στο μέτωπο. Το ΕΠΑΜ δεν ψάχνει για οπαδούς μιας δράκας αυτόκλητων σωτήρων, ή επωνύμων. Αντίθετα φιλοδοξεί να αποτελέσει μια οριζόντια οργάνωση απλών αγωνιστών χωρίς διαχωρισμούς ιεραρχίας, χωρίς ηγέτες και ηγετίσκους, χωρίς επώνυμους παράγοντες, ή ιδρυτές και πεφωτισμένους καθοδηγητές. Φιλοδοξεί να απευθυνθεί απευθείας στις τάξεις του ίδιου του λαού και όχι σε οποιονδήποτε θεωρεί τον εαυτό του, ή την οργάνωσή του εκπρόσωπο του λαού."

Το πρότυπο αυτό προσομοίαζε αρκετά σε εκείνο της αρχαίας Αθήνας, με την έννοια του πολίτη-οπλίτη, της συνειδητής δηλαδή κοινωνικής οντότητας. Τελικά, έφυγε το πολίτης και έμεινε μόνο το οπλίτης. Ένας οπλίτης που υπακούει στις επιθυμίες μιας "δράκας αυτόκλητων σωτήρων", αλλά έχει το "δικαίωμα" να τοποθετηθεί ανοιχτά στο συνέδριο του κόμματος. Όλα αυτά βέβαια, αφού η εν λόγω δράκα έχει αποφασίσει για το ποιος είναι "καλός" και "κακός" ΕΠαΜίτης, άρα και "πατριώτης"! Έτσι, το δικαίωμα της τοποθέτησης μεταμορφώνεται - με το μαγικό ραβδάκι της δημιουργικής ασάφειας που κρατάει το κεντρικό όργανο - σε λογοδοσία απέναντι στην "επιτροπή των σοφών", και κατ’ επέκταση, στην ίδια την πατρίδα. Φυσικά, όπως φαίνεται, έχουμε να κάνουμε με ένα σχήμα που βαφτίζει την απολυταρχία… δημοκρατία. Όπως είπαμε πιο πάνω, η επιτροπή των σοφών συνεδρίασε και αποφάσισε ότι "δεν πέφτει λόγος στους πυρήνες για το ποιά είναι η σύνθεση των ομάδων, αφού οι πυρήνες έχουν δικαίωμα να κρίνουν μόνο το αποτέλεσμα". Πώς φαίνεται ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι έχουν σπουδάσει την τεχνική του "πατώντας σε δυο βάρκες"… Πώς μπορεί ένας πυρήνας, μια πολιτική οντότητα, ένα πολιτικό κύτταρο (όπως λέγαμε άλλοτε) να κρίνει ένα αποτέλεσμα, από την στιγμή που δεν έχει καν τη δυνατότητα να παρέμβει στην πολιτική διεργασία και την ζύμωση. Χωρίς την συμμετοχή σε αυτόν τον κατεξοχήν καθοριστικό τομέα της δημοκρατικής διαδικασίας, όλα αυτά είναι κούφια λόγια εκ του ασφαλούς διατυπωμένα, αφού το αντικείμενο κοινωνία, πολίτης ή πυρήνας δεν θα μπορέσει ποτέ να ωριμάσει πολιτικά, άρα και να απαιτήσει να λειτουργήσουν στο ακέραιο οι δημοκρατικές δικλείδες. Εκτός αν η κεντρική γραμμή καθορίζει την ώριμη και δημοκρατική αντίληψη ως ένα αποκομμένο αποτέλεσμα και όχι ως μια συνεχή διεργασία. Πόσα απολυταρχικά σχήματα έχουν προσπαθήσει, στο παρελθόν, να επιβάλουν τη δημοκρατία, διαστρεβλώνοντας την σημασία της…

Παρακάτω θα παραθέσω τα λόγια του καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης Γιώργου Κοντογιώργη, από μια διάλεξη, με θέμα "Αντιπροσώπευση και δημοκρατία", τον Μάρτιο του 2015. Οι λογικές στις οποίες αναφέρεται, αν αναχθούν σε πιο μικρή κλίμακα, έρχονται και συναντιόνται άρρηκτα με την λογική που επικρατεί (δια του εξαναγκασμού) σήμερα στο ΕΠαΜ:

"...το καθεστώς που ζούμε, αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του Αριστοτέλη, είναι εκλόγιμη μοναρχία με ολιγαρχική θεμελίωση. Είναι ένα πολίτευμα που ανήκει στο κράτος, όχι στην κοινωνία. Η κοινωνία είναι ιδιώτης. Δεν εντάσσεται στο συλλογικό, δεν καλείται να μετάσχει στην πολιτική διαδικασία...

...το πολίτευμα ανήκει στο κράτος και σε αυτούς που είναι εντεταλμένοι να το διοικούν. Ο πολιτικός αποφασίζει και εκφράζει το εθνικό συμφέρον σε πρώτο και τελευταίο βαθμό. Αυτός είναι και εντολέας και εντολοδόχος. Αυτός αποφασίζει τι είναι εθνικό συμφέρον και στην συνέχεια υλοποιεί τις αποφάσεις που θεωρεί ότι είναι σύμφωνες με το εθνικό συμφέρον. Το ίδιο το σύνταγμα προβλέπει ότι ο βουλευτής λειτουργεί κατά συνείδηση. Κατά την δική του βούληση όταν λειτουργεί ο βουλευτής, σημαίνει ότι δεν λειτουργεί κατ' εντολήν μας. Για να είναι, λοιπόν, το σύστημα αντιπροσωπευτικό θα έπρεπε εντολέας να είναι η κοινωνία και εντολοδόχος ο πολιτικός...

...το σύστημα αυτό το κατασκεύασε η δυτική Ευρώπη για να μεταφέρει την φεουδαλική κοινωνία σε καθεστώς ατομικής ελευθερίας. Αυτά δεν έχουν να κάνουν με την ελληνική κοινωνία. Η ελληνική κοινωνία δεν ήταν φεουδαλική. Οι Βαυαροί όταν ήρθαν στην Ελλάδα, με στρατό κατοχής, κατάργησαν τα κοινά, τις κοινότητες και συγχρόνως τον δήμο. Όχι με την σημερινή του μορφή, αλλά την συγκρότηση των πολιτών σε δήμο, σε καθεστώς αυτοκυβέρνησης. Υπάρχουν έγγραφα τα οποία μιλάνε με μια υψηλή περιφρόνηση γι αυτόν το λαό, ο οποίος "θέλει, καθώς είναι αγράμματος, ιδιοτελής, εγωπαθής, αναρχικός και πολλά άλλα που τον στολίζουν, να κυβερνάει μόνος του. Να αποφασίζει δηλαδή γι αυτό το υψηλό άθλημα της πολιτικής που πρέπει να το 'χουν λίγοι και εκλεκτοί". Είναι η ιδέα της απολυταρχίας και της ολιγαρχίας της εποχής...

...καταργώντας λοιπόν την συλλογικότητα του δήμου, ο πολίτης που έμαθε να πολιτεύεται κατά τον τρόπο της αυτοκυβέρνησης, κι όχι να σέρνεται για να απελευθερωθεί, ξαφνικά βρέθηκε μετέωρος στον ιδιωτικό χώρο. Όταν είχε ανάγκη, δεν μπορούσε να πάει στο σύνολο να καταθέσει τις απόψεις του, αλλά πήγαινε στον πολιτικό και έτσι δημιουργήθηκε το πελατειακό σύστημα. Δεν είναι η πολιτική ή η οικονομία ο λόγος ύπαρξης της κοινωνίας, αλλά η κοινωνία είναι ο λόγος ύπαρξης της πολιτικής και των πολιτικών. Άρα, πως γίνεται αυτός που είναι λόγος ύπαρξης των άλλων να μην έχει λόγο στα πράγματα...

...μας έχουν μάθει ότι η κοινωνία δεν είναι ικανή και δεν κατέχει τις γνώσεις για να οδηγηθεί σε ορθά αποτελέσματα διακυβέρνησης. Ο Αριστοτέλης έχει τεκμηριώσει με απόλυτα επιχειρήματα ότι η κοινωνία αποφασίζει ορθότερα και εγγύτερα τα συμφέροντα της, απ' οποιονδήποτε "ειδικό". Αλλά, μας έχουν διδάξει ότι τα πράγματα είναι πολύπλοκα, και ότι δεν τα καταλαβαίνουμε…"
( https://www.youtube.com/watch?v=1WKp5Sd-E0Y )

Το ΕΠαΜ προσηλώθηκε στις λογικές του κομματικού κατεστημένου με αποτέλεσμα, σε πρώτη φάση, να ορίζονται οι κινήσεις του από αυτό (αμυντική στάση), σε δεύτερη φάση να προσπαθήσει να ενσωματωθεί σε αυτό, σε τρίτη φάση να γίνει η ουρά του, να μπει την τροχιά του και να μεταλλαχτεί σε μια συστημική καρικατούρα. Η αυλή συνέβαλε τα μέγιστα για να γίνει αυτό…

Δεν κατάφερε τελικά να κάνει την υπέρβαση. Αν το ΕΠαΜ (εννοώ το υφιστάμενο αρχηγικό σχήμα) απέτυχε να κάνει την υπέρβαση που διακήρυττε στα πρώτα του βήματα το μέτωπο, καλό θα ήταν να μην φορτώνει τις ευθύνες ούτε στην κοινωνία, ούτε σε "ανεπαρκείς αγωνιστές", ούτε να εφευρίσκει όποιες άλλες δικαιολογίες. Φαντάσματα μπορεί να δημιουργήσει ο καθένας, όσα θέλει, για να δικαιολογήσει την προσωπική του ανικανότητα…

Και σχετικά με την κοινοβουλευτική και εκλογική προσήλωση των κομματαρχών, να θυμίσω ένα απόσπασμα από την μπροσούρα που αναλύει τα χαρακτηριστικά του ΕΠαΜ:

"Για πολλούς το πρώτιστο μέλημα είναι οι επερχόμενες εκλογές. Επομένως το όλο θέμα είναι να στήσουμε ένα κόμμα ή κάποιο ευρύτερο σχήμα με θέσεις που να έχουν απήχηση και να ετοιμαστούμε για τις εκλογές. Όποτε κι αν γίνουν. Όμως κάτι τέτοιο σε καταδικάζει σε μια από τα ίδια. Ακόμη κι αν βρεθεί κόσμος να σε ψηφίσει. Είναι αδιανόητο πόσοι σήμερα προβάρουν τα καλά τους, ώστε να είναι έτοιμοι να καταλάβουν τα έδρανα της Βουλής. Ψηφοδέλτια στήνονται αναφανδόν. Παλιά και νέα κόμματα επί ποδός εκλογών. Όλοι τους σε άγρα ψήφων. Ποντάρουν στο γεγονός ότι επειδή πλατύτερες μάζες αντιλαμβάνονται την πολιτική μέσα από το «τι θα ψηφίσω στις εκλογές», μπορούν να τις ξεγελάσουν και έτσι να υφαρπάξουν την ψήφο τους. Αυτό που χρειάζεται είναι κάποια ονόματα-κράχτες, πέντε υποσχέσεις, άλλα πέντε δεηθώμεν και έτοιμο το ψηφοδέλτιο. Λίγο σπρώξιμο από κάποια επιχειρηματικά ή άλλα κυκλώματα και έτοιμη η «λαϊκή απήχηση»."

3. Ιδεοληπτική ολοκλήρωση του κόμματος

Με μεγάλη αποστροφή, αλλά και ψυχραιμία, παρακολουθώ όλο αυτό το διάστημα να συμβαίνουν διάφορα ευτράπελα, όσον αφορά την επικοινωνιακή πολιτική του "ΕΠαΚ". Οφείλω να ομολογήσω ότι έχει δοθεί ιδιαίτερο βάρος στο επικοινωνιακό κομμάτι, τόσο βάρος που φαίνεται να έχει υπερκεράσει την ουσία. Και τι επικοινωνιακό… ξυρισμένοι φασίστες με φτερά στο κεφάλι να εκθειάζονται από μέλη της Π.Γ. του ΕΠαΜ, ανταλλάσσοντας – με τον πλέον επιτηδευμένο τρόπο – κολακείες και φιλοφρονήσεις. Και παράλληλα τα "ζήτω", οι σημαίες, οι μουσικές, τα κανόνια, οι φανφάρες, τα πομπώδη λόγια, τα αστραφτερά χαμόγελα, οι "πρώτο τραπέζι πίστα" εμφανίσεις και φιέστες παλαιοκομματικού τύπου να λανσάρονται ως καινοτόμες δράσεις. Εμπρός λοιπόν στον "πατριωτικό" δρόμο που χάραξε ο Καρατζαφέρης…

Δυστυχώς, όλα αυτά, όχι μόνο έχουν αντανάκλαση στην εικόνα που παρουσιάζει το κόμμα εν γένει, αλλά γαλουχούν και ενδυναμώνουν ιδιαίτερα νοσηρές νοοτροπίες στο εσωτερικό του και στην βάση του. Έτσι παρατηρείται σε αρκετές χαρακτηριστικές περιπτώσεις "η αγάπη της πατρίδος να γεννά μίσος για τις άλλες πατρίδες", αλλά και ρατσιστικές και φυλετικές εξάρσεις, μέσα σε ένα παραλήρημα κομματικού φονταμενταλισμού. "Η αληθινή αγάπη της πατρίδος – δηλαδή ενός μικρού μέρους της ανθρωπότητας – να υποχωρεί και να έρχεται σε σύγ
Επιστροφή στην κορυφή
Patarisios
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάρ 29, 2016 3:32 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος

"Αόμματε", αυτός ο Νίκος Μέντζας κάτι λέει. Και του πήρε τόσα χρόνια να καταλάβει τι σόι μηδενικό είναι ο Καζάκης; Απορώ.
Επιστροφή στην κορυφή
αόματος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάρ 29, 2016 3:42 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος

Patarisios έγραψε:
"Αόμματε", αυτός ο Νίκος Μέντζας κάτι λέει. Και του πήρε τόσα χρόνια να καταλάβει τι σόι μηδενικό είναι ο Καζάκης; Απορώ.


μοιραζομαι την απορία σου .
Να μην υποτιμούμε βέβαια το σαγηνευτικό και υπερ-απλουστευμένο λόγο του Καζάκη (διανθισμένος με πλήθος ιστορικών στοιχείων μη γνωστών στην ευρύτερη μάζα) και την ικανότητα του να ανανεώνει το ολιγομελές ωστόσο κοινό του.

έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πως συνεχίζει αυτό το μεγάλο ρεύμα φυγής από το μόρφωμα.
Επιστροφή στην κορυφή
αόματος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Απρ 02, 2016 3:31 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος

πάει και η Μάρα, η ψυχή του ΕΠΑΜ, που ήταν εκεί από τις πρώτες μέρες, πριν καν την ιδρυτική.

Μα καλά τόσο αισχρός είναι αυτός ο τύπος ; τόσο αισχρός ;


Διότι δεν συνεμορφώθην….

Παράθεση:
«Αν κάποιος ζήσει για πολύν καιρό σ’ ένα σκοτεινό κελί, θα μισήσει το φως του ήλιου.

Μπορεί, ακόμα, το μάτι του να χάσει την ικανότητά του να ανέχεται το φως.

Από το γεγονός αυτό πηγάζει το μίσος του για το φως του ήλιου»

(Βίλχελμ Ράϊχ, Η Δολοφονία του Χριστού)


Με μεγάλη θλίψη αλλά και συσσωρευμένο θυμό για τις ραγδαίες και ριζικές εξελίξεις μέσα στο ΕΠΑΜ μετά το 4ο συνέδριο, αποχώρησα μετά απο 5 περίπου χρόνια από μέλος του «μετώπου» στις 30 Μαρτίου του 2016. Γιατί αυτό που φέρει ακόμα το όνομα Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο, ούτε Ενιαίο, ούτε Παλλαϊκό ούτε Μέτωπο κατάφερε ποτέ να γίνει στα πέντε χρόνια από την ιδρυτική του διακήρυξη το 2011. Δεν είναι το δημοκρατικό ενωτικό μέτωπο οριζόντιας οργανωτικής δομής που εμφανίζεται ότι είναι, αλλά ένα μόρφωμα που όλο και περισσότερο παίρνει τα χαρακτηριστικά μιας πολιτικής αίρεσης/λατρείας (political cult), με έναν «φυσικό ηγέτη» επικεφαλής, πλαισιωμένο από μια «ηγετική φράξια» της απολύτου επιλογής και αποδοχής του.

Επειδή δε, με πρώτο διδάξαντα τον «φυσικό ηγέτη», τόσο ο ίδιος, όσο και τα μέλη της φράξιας, αλλά και ορισμένοι φανατικοί οπαδοί της αίρεσης, έχουν επιδοθεί μέσω των κοινωνικών μέσων δικτύωσης και του ραδιοφωνικού σταθμού e-roi, σε ένα απίστευτο «κυνήγι μαγισσών», με μια άνευ προηγουμένου ανήθικη εκστρατεία ανελέητου εξευτελισμού και κατασυκοφάντησης όσων αποχωρούν (άλλο ένα χαρακτηριστικό της στάσης των ηγεσιών παρόμοιων αιρέσεων απέναντι στους διαφωνούντες που εγκαταλείπουν τους κόλπους της), νιώθω την ανάγκη να δηλώσω εκ των προτέρων, ότι:

ΟΧΙ!

ΔΕΝ κουράστηκα και δεν παραιτούμαι από τον αγώνα

ΔΕΝ ήμουν «περιφερόμενος γαμπρός» (ή μάλλον νύφη) στο Εθνικό Συντονιστικό Συμβούλιό όπου εκλέχθηκα δυο χρονιές (όταν ακόμα αυτό υπήρχε)

ΔΕΝ είχα ποτέ ζητήσει ή επιβουλευτεί καρέκλες που δεν μου έδωσαν

ΔΕΝ υποκινούμαι από τον κ. Πατέλη ή όποιον άλλον μπαμπούλα-Πατέλη εφεύρουν

ΔΕΝ σκοπεύω να υπονομεύσω το ΕΠΑΜ, παρά μόνο αν γίνει επικίνδυνο για την πατρίδα μου

ΔΕΝ βρίσκομαι σε αναζήτηση «άλλης πολιτικής καριέρας» που ούτε στο ΕΠΑΜ δεν αναζήτησα

ΔΕΝ έχω κάνει συμφωνίες με άλλα κόμματα ή οργανώσεις

ΔΕΝ έχω χρηματιστεί από κανέναν για να αποχωρήσω

ΔΕΝ έχω σκοπό να ιδρύσω άλλο κόμμα

ΔΕΝ είμαι θρασύδειλη που το παίζει ήρωας

ΔΕΝ είμαι πεμποφαλαγγίτισσα,

ΔΕΝ είμαι ταγματαλήτισσα

ΔΕΝ είμαι εγκάθετη πράκτορας

ΔΕΝ είμαι «συνταγματική»

ΔΕΝ είμαι ρίψασπις

ΔΕΝ είμαι σπυρί του φασισμού

ΔΕΝ είμαι ελέφαντας

Δηλώνω επίσης ότι επιφυλάσσομαι παντός νομίμου δικαιώματός μου σε περίπτωση που λεχθούν ή έστω υπονοηθούν, τέτοιες ή παρόμοιες «ρετσινιές» εναντίον μου.

Εντάχθηκα στο ΕΠΑΜ από την ίδρυσή του γιατί πίστευα και πιστεύω ακόμα ότι, για μια πατρίδα ανεξάρτητη, δημοκρατική και λεύτερη απ’ τους ντόπιους και ξένους οικονομικούς κατακτητές της, πρέπει να αγωνιστούμε ενωμένοι, αφήνοντας στην άκρη την κομματική ή πολιτική μας ταυτότητα. Φεύγω από το ΕΠΑΜ γιατί πιστεύω επίσης, ότι δεν μπορείς ποτέ να αγωνίζεσαι για ηθικές αξίες και ιδανικά που αφορούν στο κοινωνικό σύνολο και να μην είσαι σε θέση να τα εφαρμόσεις πρώτα και καλύτερα μέσα στον ίδιο σου το σπίτι.

Οι λόγοι της αποχώρησής μου δεν διαφέρουν από τους λόγους που έχουν αναγκάσει πολλούς άλλους συναγωνιστές και φίλους μου να αποχωρήσουν μετά το 4ο συνέδριο από το ΕΠΑΜ. Ανθρώπους που εκτιμώ για την αγωνιστικότητα, το ήθος, την ορθή τους κρίση και, κυρίως, για την ευαισθησία και ανθρωπιά τους, όπως ο Αλέξης Ξιφαράς, ο Ιορδάνης Σινιόσογλου, ο Θανάσης Λασκαράτος, η Ντίνα Κοέδρου, ο Γιάννης Μαγγανάς, η Χρύσα Βαρθολομαίου, ο Ηλίας Αλεξανδρής, η Ιουλία Κριτσωτάκη, ο Νίκος Μέντζας, ο Κώστας Βενιός, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, η Μαίρη Κεραμιώτη, Ο Μανώλης Κλαμπατσέας, ο Στράτος Αρχοντουλάκης, η Αργυρή Μπερβανάκη, ο Σταύρος Κατσούλης, και πολλοί άλλοι.

Όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του, έχουν αναλύσει τους λόγους αυτούς τόσο σε βάθος χρόνου, από την ίδρυση του ΕΠΑΜ μέχρι σήμερα, όσο και επί της ουσίας. Έχουν επισημάνει το αυξανόμενο έλλειμμα Δημοκρατίας και τις αυταρχικές, υβριστικές έως και τρομοκρατικές συμπεριφορές που πήραν την μορφή χιονοστιβάδας μετά το 4ο συνέδριο. Ένα συνέδριο που με τις αποφάσεις του, οι οποίες εκμαιεύτηκαν εκβιαστικά από το σώμα, έδωσε το άλλοθι στο ολιγομελές και μοναδικό πια κεντρικό όργανο της Π.Γ., το οποίο εκλέχθηκε σχεδόν ολόκληρο σύμφωνα με τις προσωπικές προτιμήσεις του «φυσικού ηγέτη», να αρχίσει αμέσως μετά να βομβαρδίζει τους πυρήνες και τα μέλη με απανωτές, στρατιωτικού τύπου οργανωτικές ντιρεκτίβες, να απειλεί με «τιμωρίες» τους «ασυμμόρφωτους», να θεσπίζει βραβεύσεις για τους «επιμελείς» και να συμβουλεύει τους αντάρτες που δεν ευθυγραμμίζονται με το δόγμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» με την αμίμητη φράση: «αν δεν σας αρέσει, τα κουβαδάκια σας και σ’ άλλη παραλία».

Ευχαριστώ για την συμβουλή! Τώρα που η «ηγεσία» είχε την καλοσύνη να ανοίξει τα παράθυρα του ΕΠΑΜ να φύγει η «μούχλα», όπως ελέχθη από τον «φυσικό ηγέτη», παίρνω κι εγώ τα κουβαδάκια μου και φεύγω (για ποια παραλία, δεν σας λέω, το αφήνω στην φαντασία μερικών-μερικών που οργιάζει). Τιμή μου να συγκαταλεγώ και εγώ στην «μούχλα» που φεύγει, μια και ακόμα και η «μούχλα» είναι ένα χρήσιμο προϊόν της φύσης αφού από αυτήν έφτιαξε ο Φλέμινγκ την πενικιλίνη, το πρώτο αντιβιοτικό!

Για να προλάβω το κλασικό ερώτημα που θέτουν αρκετοί συναγωνιστές και συναγωνίστριες στους αποχωρούντες, γιατί δεν μένω μέχρι το συνέδριο, όπου θα μπορούσαμε ενδεχομένως να ανατρέψουμε τις αποφάσεις του 4ου και να επαναφέρουμε «την Δημοκρατία στην Πράξη» (που παρεμπιπτόντως ήταν και το σύνθημα του 3ου συνεδρίου) απαντώ ότι:

Κατά την δική μου εκτίμηση, η σταδιακή μετάλλαξη του ΕΠΑΜ από μετωπικό κίνημα/κόμμα, σ’ αυτό το περίεργο είδος πολιτικής αίρεσης/λατρείας (ή μήπως ήταν εν δυνάμει έτσι από την αρχή;;;;) με τον συγκεκριμένο «φυσικό ηγέτη» επικεφαλής, δυστυχώς είναι μη αναστρέψιμη. Επανειλημμένα έχουν σημειωθεί συμπεριφορές οι οποίες αντιστοιχούν στον επιστημονικό ορισμό των συμπτωμάτων ενός ναρκισσιστικού και αντικοινωνικού (sociopath) χαρακτήρα, με συχνές βίαιες έως παρανοϊκές λεκτικές εκρήξεις θυμού (βλ. «Σύνδρομο της ύβρεως»: επίκτητη ψυχιατρική διαταραχή της συμπεριφοράς ορισμένων πολιτικών ηγετών).

Επειδή δε, ο συγκεκριμένος «φυσικός ηγέτης», είναι άτομο εξαιρετικά ιδιοφυές και χαρισματικό, αρκετά μέλη τον εξιδανικεύουν και, μέσα στην λατρεία τους προς αυτόν που ευαγγελίζεται να κάνει πραγματικότητα το όραμά τους για δικαιοσύνη, δημοκρατία και ελευθερία της πατρίδας, όχι μόνο ανέχονται αυτές τις συμπεριφορές, όχι μόνο προσπαθούν να τις δικαιολογήσουν, αλλά φθάνουν στο σημείο να τις υιοθετούν άκριτα. Στο πλαίσιο αυτό η κατάσταση γίνεται εξ ορισμού επικίνδυνη, γιατί σε μια αίρεση/λατρεία (είτε θρησκευτική είτε πολιτική) με έναν χαρισματικό ηγέτη, τα μέλη εύκολα γίνονται αντικείμενο χειραγώγησης. Συγκεκριμένα, τα μέλη, χωρίς να το συνειδητοποιούν, μετατρέπονται σταδιακά από ελεύθερα σκεπτόμενα άτομα σε ιδρυματοποιημένους οπαδούς, από τους οποίους άλλοι ενστερνίζονται με «θρησκευτική ευλάβεια» οτιδήποτε προτάσσει η ηγεσία και άλλοι λειτουργούν ως «βασιλικότεροι του βασιλέως».

Η αίρεση/λατρεία ΕΠΑΜ απέχει βέβαια παρασάγγας από τα ιδρυτικά κείμενα του μετωπικού κινήματος ΕΠΑΜ. Το καταστατικό του έχει καταντήσει κουρελόχαρτο, όπως ακριβώς και το σύνταγμα της χώρας μας. Ο ενωτικός χαρακτήρας που έπρεπε να το χαρακτηρίζει ως «μέτωπο» έχει περάσει στην ιστορία από τις συνεχείς διχαστικές δηλώσεις του «φυσικού του ηγέτη» και το μόρφωμα αυτό φαίνεται να κινείται τώρα ακραία δεξιόστροφα προτάσσοντας συνθήματα του τύπου «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια» που ανοίγουν το δρόμο, για να μην πω ενθαρρύνουν, εκείνα τα φασιστικά και ρατσιστικά στοιχεία που έχουν διεισδύσει στους κόλπους του, να αναδυθούν στον αφρό. Οι στόχοι του έχουν συρρικνωθεί και επικεντρωθεί στην δια της κοινοβουλευτικής αντιπροσώπευσης «σωτηρία» (Θεός φυλάξοι) της Ελλάδας και του Ελληνικού λαού.

Φεύγοντας από το ΕΠΑΜ, παίρνω μαζί μου τις ελπίδες μου για την απελευθέρωση της πατρίδας με βάση τα προτάγματα και τις αρχές των ιδρυτικών κειμένων του ΕΠΑΜ και αφήνω πίσω τις ελπίδες μου ότι το ΕΠΑΜ θα μπορούσε να παίξει καθοριστικό ρόλο στην πραγματοποίηση αυτού του σκοπού.

Παίρνω ακόμα μαζί μου τις πλούσιες εμπειρίες και πολιτικές γνώσεις που αποκόμισα αυτά τα πέντε χρόνια, καθώς και τις πολύτιμες ανθρώπινες σχέσεις που ανέπτυξα με πολλούς συναγωνιστές και συναγωνίστριες και αφήνω πίσω μου τις αντιδημοκρατικές διαδικασίες, τα αρχηγιλίκια, τα παρασκηνιακά μαγειρέματα, τους εκβιασμούς των αποφάσεων των συνεδρίων, τα περί «κοινοβουλευτικού κρετινισμού”, την χλεύη και την γελοιοποίηση αυτών που αποχωρούν, τον συκοφαντικό, διχαστικό και προβοκατόρικο λόγο, τις άδικες και ανήθικες κατηγορίες, τις υβριστικές επιθέσεις, τις ρατσιστικές υστερικές κορώνες των φανατικών οπαδών και πολλά άλλα πραγματικά «σπυριά του φασισμού».

«διότι δεν συνεμορφώθην, προς τα υποδείξεις»….

Μάρα Λεβίδη
Επιστροφή στην κορυφή
απελάτης.
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Απρ 02, 2016 8:11 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος

Δ. Καζάκης: Από αποτυχία σε αποτυχία
μέχρι την τελική λιποταξία!


Ναι είναι αλήθεια! Ο Δ. Καζάκης νοιάζεται τόσο πολύ για τον ελληνικό λαό που τον βασανίζει μονίμως η σκέψη πως θα τον σώσει!!! Πέρυσι, τον Οκτώβρη 2010, στον κινηματογράφο Ααβόρα, έκανε την πρώτη απόπειρα να στήσει Μέτωπο «για την σωτηρία του λαού». Το έγραφε και στο κάλεσμα του. Προσωπικά ήμουν βέβαιος, απ’ την εικόνα που βίωσα εκεί στην Ιπποκράτους, στο Ααβόρα, ότι η απόπειρα δεν θα είχε καμιά τύχη. Και δεν ήμουν βέβαια ο μόνος που έκανα αυτή την σκέψη. Γιατί τι μέλλον μπορούσε να έχει μια τέτοια προσπάθεια όταν ο Καζάκης και μαζί του μια μικρή ομάδα, βάλανε -με το ξεκίνημα- τα δυνατά τους, με τις γνωστές μεθόδους που χρησιμοποιεί η συνδικαλιστική και κομματική γραφειοκρατία, να φιμώσουν όσους εξέφραζαν διαφορετική άποψη από τους διοργανωτές. Ο Καζάκης ήθελε «Μέτωπο» με κλώνους του εαυτού του, άντε και με όσους συμφωνούσαν εκ των προτέρων μαζί του!

Συγκεκριμένα, ο ίδιος και η παρέα του δεν ήθελαν να συζητηθεί το ζήτημα της παγκοσμιοποίησης των αγορών και ειδικά ο κυριότερος από τους πυλώνες της που αφορά την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, με την έξυπνη μορφή της ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης.

Με άλλα λόγια οι διοργανωτές απέρριπταν κάθε σκέψη να ασχοληθεί η διάσκεψη με ένα πρόβλημα που είναι ο βραχνάς της κοινωνίας μας και απασχολεί καθημερινά την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.

Είναι δυνατό να δημιουργηθεί οποιοδήποτε λαϊκό κίνημα, Μέτωπο Παλλαϊκό όπως το ονειρεύονται, όταν οι εμπνευστές του γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τα πιο καυτά και επείγοντα προβλήματα που ταλανίζουν τον ελληνικό λαό; Μ’ αυτά τα μυαλά η αποτυχία του εγχειρήματος ήταν προδιαγεγραμμένη. Και φυσικά, λίγες μέρες αργότερα, διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθει.

Επειδή, όπως θα δούμε παρακάτω, δεν υπάρχει στην νέα απόπειρα συγκρότησης Ενιαίου Παλαϊκού Μετώπου, καμία ουσιώδης διαφορά από την προηγούμενη, δεν χρειάζεται να είσαι προφήτης για να προβλέψεις, και να στοιχηματίσεις όλα τα λεφτά, ότι θα έχει την ίδια τύχη με την προηγούμενη, (ίσως με κάποια ασήμαντη διαφορά στους ρυθμούς αποσύνθεσης).

Γνωρίζει ο Καζάκης ότι οι πολιτικές του επιλογές προδικάζουν νέα και βέβαιη αποτυχία του εγχειρήματος;

Προφανώς όχι, διαφορετικά δεν θα το επιχειρούσε. Και μόνο ότι χρησιμοποιεί την έκφραση «για την σωτηρία του λαού» γίνεται φανερό πόσο μακριά από τον λαό είναι νυχτωμένος, ο καλυτερότερος οικονομολόγος-αναλυτής μας. Ο ελληνικός λαός έχει πικρή πείρα με τους ναυαγοσώστες. Εισπράττει την υπόσχεση που του δίνουν με την ακριβώς αντίθετη έννοια, και δεν έχει καθόλου άδικο. Δηλαδή ότι ο από μηχανής ναυαγοσώστης, το μόνο που θέλει να σώσει είναι εαυτός του.

Άραγε η έκφραση «σωτηρία του λαού» δεν θύμισε στον Καζάκη το δημοφιλές και διαχρονικό τραγουδάκι του Σαββόπουλου, «ο Πολιτευτής», όπου σατιρίζει καυστικότατα κάποιον ανώνυμο «φαλάκρα, απ' έξω και από μέσα,» ανίκανο και ψεύτη που τολμά να «κοκορεύεται επάνω στον εξώστη και να μιλά στο πόπολο σαν τον ναυαγοσώστη»;

Τα παραπάνω δεν είναι κριτική στο πολιτικό στίγμα του ΕΠΑΜ και ίσως φαίνονται άσχετα με την ουσία του ζητήματος. Δεν είναι όμως. Έχει σημασία να γνωρίζουμε το ψυχολογικό υπόβαθρο του «διασώστη», την ίδια ίσως και περισσότερη σημασία απ’ τις ιδέες του. Κάποιες συμπεριφορές χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο. Ο Άνθρωπος, ο Δημητράκης μας, είναι η πολιτική του! Το διάβασα αυτό κάποτε σε κάποιον Χέγκελ και καρφώθηκε στη μνήμη μου. Ο χαρακτήρας της πολιτικής κάποιου φαίνεται στην καθημερινή συμπεριφορά του. Αναφέρθηκα ήδη στην κατάπτυστη προσπάθεια του Καζάκη, εκεί στο Ααβόρα, να φιμώσει με σταλινική χυδαιότητα όσους δοκίμασαν να εκφράσουν διαφορετική γνώμη απ’ την δική του. Δεν θα επιμείνω περισσότερο, ούτε θα αναφέρω τα συμπεράσματα απ’ την γνωριμία μου με τον Καζάκη πριν καμιά δεκαριά χρόνια στα γραφεία της ΕΝΟΤΗΤΑΣ και στις συζητήσεις που γινόντουσαν εκεί, πάνω σε πολιτικά και οικονομικά θέματα.

Την πολιτεία του όμως στην «Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών», του Μίκη Θεοδωράκη, δεν θα την περάσει αβρόχοις ποσί. Δέχτηκε ο καλός μας να τον διορίσει ο Τσίφ, στην δεκαμελή «συμβουλευτική επιτροπή» (των αυλοκολάκων), στα μέλη της οποίας ο Θεοδωράκης, ως ανώτατος μεσαιωνικός άρχων, μοίραζε αρμοδιότητες. Τις αποδέχτηκε μεταχαράς ο αναλυτής μας, όπως και οι άλλοι εννέα, και ας προκάλεσαν οι διορισμοί αναταραχή και οργισμένες διαμαρτυρίες στη βάση. Ήταν η φάση που οι Σπίθες δυνάμωναν και το μέλλον υποσχότανε ακόμα δόξες στους αριβίστες που είχαν εισρεύσει.

Και ρωτάω, έτσι, μ’ αυτές τις «δημοκρατικές» αρχές και διαδικασίες σχεδιάζει, τρομάρα του, να οικοδομήσει «παλλαϊκά μέτωπα» ο Καζάκης; Αν του είπαν ότι ο λαός γυρεύει νέα στάνη, λάθος τον πληροφορήσανε.

Όταν ο Θεοδωράκης, με τον Κασιμάτη παρέα, επισκέφτηκαν την Κερατέα, να μιλήσουν στους κατοίκους που έδιναν μάχη εναντίον τού ΧΥΤΑ, ο Καζάκης ήταν στα μέσα και στα έξω, ευδιάθετος, λαμπερός από αισιοδοξία και μοστραριζόταν πρώτο τραπέζι πίστα, αναμφισβήτητος υπασπιστής του Θεοδωράκη! Το γεγονός ότι όλα αυτά δεν είχαν σχέση με ένα κίνημα που υποσχέθηκε άμεση δημοκρατία στα μέλη του και στον λαό, δεν απασχόλησε ποτέ και σε καμιά περίπτωση τον Καζάκη. Να έχει ο ίδιος το χρίσμα του υπασπιστή απ’ τον Θεοδωράκη και τα υπόλοιπα δεν τον αφορούσαν. Τελικά όμως έπεσε και ο ίδιος θύμα των μεθόδων που αποδέχτηκε. Κανείς δεν γνωρίζει τι ίντριγκες προûπήρξαν και την επόμενη της Κερατέας ο Καζάκης αποχώρισε απ’ την «Κίνηση», για λόγους που δεν σκέφτηκε καν να εξηγήσει στα μέλη. Δημοσίευσε βέβαια μια επιστολή με την οποία αφού τοποθέτησε τον Θεοδωράκη στο απυρόβλητο και τον αποχαιρέτησε με ένα ηχηρό «σας ευχαριστώ»! (η ευγένεια δεν βλάπτει, τις άκρες πρέπει να τις κρατάμε, δεν ξέρεις ποτέ τι σου επιφυλάσσει το μέλλον –έτσι Καζάκη;) δήλωσε ότι αποχωρεί διότι ανακάλυψε πίσω απ’ την «Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών» αμερικάνικο δάκτυλο! Χωρίς όμως να παρουσιάσει κάποιο στοιχείο για να στηρίξει τον ισχυρισμό του! Ουδείς έμαθε τι πραγματικά συνέβη, εκτός βέβαια από τον Θεοδωράκη και τον ίδιο τον Καζάκη, που εκ της υψηλής θέσεώς τους δεν είχαν υποχρέωση να δίνουν λογαριασμό στο πόπολο!

Μετά από όλα αυτά τι να μας πει ο Καζάκης; Και τι να τις κάνουμε τις πολιτικάντικες φαμφάρες του, επάνω στον εξώστη, όταν γνωρίζουμε τα φερσίματα του!

Παρόλα αυτά θα πάμε και στις πολιτικές του θέσεις. Άλλωστε στην χεγκελιανή διαλεκτική ισχύει και το αντίστροφο: Οι πολιτικές θέσεις κάποιου τον χαρακτηρίζουν και σαν άνθρωπο!

Θα επανέλθουμε

http://www.patari.org/
Επιστροφή στην κορυφή
Γνώστης
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Απρ 03, 2016 11:24 am    Θέμα δημοσίευσης: Ares Mares Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος

Βγήκε τώρα η .. Μάρα.. η πασσιονάρια που κατακεραυνωνε όλους τους.. προδότες του ΕΠΑΜ 5 ολάκερα χρόνια να τους αντιγράψει μέχρι κεραίας τους .. προδότες για να καταγγείλει τον χοντρό.

Ο τέμπορα ο μόρες ή ο Μάρες...

Το τραγικό είναι ότι τωρα που εφυγε αυτή η Μάρα θα βρεθούν άλλες Μάρες και Σωτήρες να πάρουν την θέση της...
Επιστροφή στην κορυφή
ψυχραιμος αναλυτης
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Απρ 04, 2016 12:36 pm    Θέμα δημοσίευσης: λίγα λόγια Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος

Λίγες σκόρπιες σκέψεις;

O Kαζάκης δεν έχει αρχές ή ιδεολογία.Προσπαθεί να ζήσει αυτός και η οικογένεια του χωρίς να δουλεύει.Αυτός είναι ο σκοπός του.Μέχρι στιγμής λοιπόν είναι πετυχημένος(χάρη στα κορόιδα).

-Στην πρώτη φάση του ΕΠΑΜ έφτιαξε την οργάνωση με ''κινηματικό'' κόσμο, αγανακτισμένους δηλαδή και κάποιους με μια προυπηρεσία στην αριστερά(ή στο λαικίστικο πασοκ).Μετά ήθελε συνεργασίες με Παπαθεμελή κλπ κ αναγκάστηκε να διώξει τους αριστερόστροφους.Τους αντικατέστησε με ακροατές των εκπομπών του προσωπολάτρες ,κόλακες κλπ.Όταν κ αυτοί τσινησαν αρχίζει τώρα να τους πηγαίνει στην έξοδο.Με τι θα τους αντικαταστήσει; Το μόνο που σκέφτομαι είναι με αποτυχημένους πολιτευτές /ψώνια που θα προσπαθήσει να βρει.

-Μοιραία λοιπόν θα διαλύσει τους πυρήνες κ θα φτιαξει ένα προσωποπαγές κόμμα κατι μεταξύ ΛΑΟΣ κ ενωσης κεντρωων που όμως θα έχει ευρωσκεπτικιστικό λόγο περιμένοντας την σειρά του μπας κ καταφέρει να πιάσει καμμιά κρατική επιχορήγηση ή βουλευτική έδρα(χλωμό).

-Έχει ήδη αλλάξει τον λόγο του επαμ χωρίς να το καταλάβουν τα απολίτικα όρνια που φεύγουν τώρα.Όταν αρχισε το 2011 έλεγε πως ήταν μέτωπο για την απελευθέρωση της χώρας κ οτι όταν το κατάφερνε θα αυτοδιαλύονταν,Τώρα πια κάνει ομιλίες όπου θα αποκαλύψει(!) τον τρόπο σωτηρίας της χώρας και άλλα τέτοια κουφά.Λέει λοιπόν ψηφίστε με να σας σώσω.

-Οι πρωην επαμίτες μου κάνουν εντύπωση γιατί έχουν ένα ρεκόρ.Πρώτη φορά από την αποσύνθεση μιας μεγαλης οργάνωσης δεν έχουμε ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΔΙΑΣΠΑΣΗ/ΟΜΑΔΑ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΠΟΥ ΝΑ ΑΡΘΡΩΝΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΛΟΓΟ.Ακόμα κ σε αριστερίστικες γκρούπες φεύγουν 10 άτομα κ στήνουν κάτι !

-Αυτό συμβαίνει γιατι η πρώην είναι βράστα.Ατομιστές πρώην υμνητές του αρχηγού που δεν έχουν κουράγιο για τίποτα.Μόνο για πληκτρολόγια.Και η πλάκα είναι ότι πάνε σε ιστοσελίδες (πχ του δικτύου σπάρτακος) κ βρίζουν τον Καζάκη για εθνικιστή ρατσιστη κλπ ,ενώ εδώ τον κατηγορούν για νεοταξίτη,εθνομηδενιστή κλπ

Αυτά χωρίς παρεξήγηση..
Επιστροφή στην κορυφή
Γνώστης
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Απρ 05, 2016 9:10 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος

Το πρώην ΕΠΑΜίτης αγαπητέ φίλε ΔΕΝ είναι ένα τσουβάλι όπου τους τσουβαλιάζουμε όλους συλλήβδην.
Σημασία δεν έχει αν είσαι πρώην ΕΠΑΜίτης.
Σημασία έχει πόσο έκατσες εκεί.

Όλοι όσοι μετείχαν στα του ΕΠΑΜ πέραν του 6μηνου (για κάποιους λόγω ειδικών συνθηκών κάνε το 9μηνο) είναι ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ στοιχεία της Ελληνικής κοινωνίας μαζί με τους νυν ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ. Οι άνθρωποι δεν έχουν ιδεολογία, αρχές, αξίες. Είναι απλά .. Μάρες!
Επιστροφή στην κορυφή
αόματος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Απρ 10, 2016 4:57 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος

Γνώστης έγραψε:
Το πρώην ΕΠΑΜίτης αγαπητέ φίλε ΔΕΝ είναι ένα τσουβάλι όπου τους τσουβαλιάζουμε όλους συλλήβδην.
Σημασία δεν έχει αν είσαι πρώην ΕΠΑΜίτης.
Σημασία έχει πόσο έκατσες εκεί.

Όλοι όσοι μετείχαν στα του ΕΠΑΜ πέραν του 6μηνου (για κάποιους λόγω ειδικών συνθηκών κάνε το 9μηνο) είναι ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ στοιχεία της Ελληνικής κοινωνίας μαζί με τους νυν ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ. Οι άνθρωποι δεν έχουν ιδεολογία, αρχές, αξίες. Είναι απλά .. Μάρες!


έχει δίκιο ο γνώστης.

δείτε εδώ παρακάτω τι υπάρχει στην μακροσκελέστατη επιστολή αποχώρησης

(επιστολή αποχώρησης του Μανώλη Κλαμπατσέα από το ΕΠαΜ)

http://hlektrikoprovato.blogspot.gr/2016/04/blog-post_9.html

Παράθεση:
Tι είναι αυτοί;
Ο Κατσούλης, η Κοέδρου, ο Ξιφαράς, ο Αλεξανδρής, ο Σινιόσογλου, ο Αρχοντουλάκης, η Κεραμιώτη, ο Βενιός, η Κριτσωτάκη, η Χατζηδάκη, ο Χαρώνης, ο Πουλάκης, η Βαρθολομαίου, η Μπερβανάκη, ο Κατσιάρης, η Κουρή, ο Μέντζας, η Λεβίδη, ο Λασκαράτος, ο Παπαϊωάννου, οι πυρήνες Μοσχάτου, Ιλίου, Αχαρνών, Καλαμάτας, Ραφήνας, Κέρκυρας τι είναι;
Είναι πράκτορες; Είναι βαλτοί από άλλα κόμματα;

Στ αλήθεια πιστεύει κανείς πως έχει έστω κι ένας απ’ αυτούς σχέση με Παπαδόπουλο, Πατέλη, Αποσκίτη, Πατάρι, Σουφλή, κλπ.;


Έχει πολύ ενδιάφερον το πως αυτοί όλοι οι προσφάτως "πρώην" ανένηψαν μόλις ο πάντοτε αισχρός και ελεεινός Καζάκης έπιασε το ποπουδάκι τους ενώ για 4,5 χρόνια έκαναν τις μαιμούδες και τους yes sir. Μόλις όμως έχασαν θέσεις και εύνοια "επαναστάτησαν".

άρες μάρες κουκουνάρες
Επιστροφή στην κορυφή
πρωτοροφιότης
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάϊ 10, 2016 4:22 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος

Ανακοίνωση αποχώρησης από το ΕΠΑΜ του Πυρήνα Καλαμάτας
Με μεγάλη θλίψη ανακοινώνουμε την αποχώρησή μας ως Πυρήνας Καλαμάτας από το ΕΠΑΜ. Διαφωνούμε πλήρως με την μετάλλαξη ενός πατριωτικού, οριζόντια οργανωμένου μετώπου σε συμβατικό κόμμα. Όταν πριν από χρόνια αποφασίσαμε να ενωθούμε στον κοινό αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας μας, ήμασταν αποφασισμένοι να αφιερώσουμε χρόνο, κόπο και πόρους για να το πετύχουμε. Δεν πρόκειται λοιπόν να υποκαταστήσουμε τον ιερό σκοπό μας με την προβολή ενός προσωποπαγούς κομματικού οργανισμού που διεκδικεί την ανάθεση δια των εκλογών και την αναρρίχηση των ευνοουμένων στα βουλευτικά αξιώματα.
Από την Άνοιξη του 2015, παρακολουθήσαμε αρχικά με απορία, στη συνέχεια με κλιμακούμενη έκπληξη και τελικά με αποστροφή τη μετατροπή του σε συμβατικό κόμμα. Τότε ήταν που ακούσαμε κάποιους συναγωνιστές μας να ζητούν έκτακτο συνέδριο. Και οι δικαιολογίες τους ήταν πολλές. Επιθυμούσαν να “αποκτήσουμε Πρόεδρο”. Ένιωθαν προβληματισμένοι διότι η προηγούμενη ΠΓ “έδιωχνε κόσμο”. Σύμφωνα με τους συναγωνιστές χρειαζόταν να πάμε σε έκτακτο συνέδριο για να λυθούν τα προβλήματα εκείνα.
Το 4ο Συνέδριο που ακολούθησε, ήταν η πλέον τραυματική εμπειρία που ζήσαμε ως μέλη του ΕΠΑΜ. Ένα συνέδριο-παρωδία όπου ο σημερινός ΓΓ και μια ομάδα ελάχιστων καιροσκόπων γύρω απ’ αυτόν χρησιμοποίησαν κάθε μέσο για να χειραγωγήσουν και να εκβιάσουν το σώμα. Οι υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν, οι αλαζονικές απειλές για παραίτηση και οι προσωπικές επιθέσεις σε συναγωνιστές δεν αρκούν για να περιγράψουν το συνέδριο εκείνο. Το πρώτο άμεσο αποτέλεσμα του συνεδρίου ήταν να αποχωρήσουν εκείνες τις ημέρες πολλοί συναγωνιστές χωρίς καν να ψηφίσουν (όπως είναι φανερό εάν συγκρίνουμε τον αριθμό των συνέδρων με όσους τελικά ψήφισαν). Αυτό όμως δεν ενδιέφερε την “ιδρυτική” ομάδα που πλέον είχε καταλάβει θέσεις στην ΠΓ και είχε αποκτήσει τον απόλυτο έλεγχο του ΕΠΑΜ, δεδομένου ότι είχε διαλύσει το Οργανωτικό Γραφείο και το Εθνικό Συντονιστικό Συμβούλιο. Σε αυτό το συνέδριο συνέβη το πρωτοφανές, αντί να καταλήξει σε συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο και οργανωτική δομή να τα αναθέσει στην εκλεγείσα πολιτική γραμματεία. Για να υφαρπάξει αυτή την απόφαση ο ΓΓ έβαζε αυστηρούς χρονικούς περιορισμούς και έταζε διαβουλεύσεις με τους πυρήνες, που βέβαια ξεχάστηκαν αμέσως μετά. Το ΕΠΑΜ έτσι βάδιζε προς τις εκλογές χωρίς καμία προετοιμασία, χωρίς κανένα πολιτικό και οργανωτικό σχέδιο.
Το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα θα κλόνιζε κάθε νουνεχή και αξιοπρεπή άνθρωπο, αλλά όχι τα μέλη της ΠΓ. Ενώ περιμέναμε ότι -σύμφωνα και με την απόφαση του συνεδρίου- θα διοργανωνόταν πανελλήνια συνδιάσκεψη όπου θα μπορούσαμε να συζητήσουμε τις αιτίες της ήττας και τις απαραίτητες αλλαγές, αντιθέτως το μόνο που συνέβη ήταν η διάλυση του τομέα επικοινωνίας με την προσωπική παρέμβαση του ΓΓ χωρίς καν να τεθεί το θέμα για συζήτηση και έγκριση στην ΠΓ. Αντί η ΠΓ να κάνει την αυτοκριτική της και να λογοδοτήσει ενώπιον των μελών,
επέλεξε να ξεκινήσει ένα βρώμικο κυνήγι μαγισσών. Στόχος της ήσαν συγκεκριμένοι συναγωνιστές που με τη δουλειά τους έχουν πολλαπλώς προσφέρει στο ΕΠΑΜ αλλά είχαν το «θράσος» να ασκούν κριτική συντεταγμένα, μέσα από τον ιστότοπο του μετώπου όπως προβλέπει το καταστατικό.
Ακολούθησε το στρατιωτικού τύπου “Οργανωτικό σχέδιο” που θα ταίριαζε ίσως στα στελέχη μιας πολυεθνικής αλλά σίγουρα δεν ταιριάζει στα μέλη ενός παλλαϊκού μετώπου. Τα μέλη του Πυρήνα Καλαμάτας γρήγορα καταλάβαμε ότι η μετάλλαξη του ΕΠΑΜ επιταχυνόταν και προσπαθήσαμε σε αλλεπάλληλες συνεδριάσεις μας να αποφασίσουμε πώς θα κινηθούμε. Σ’ εμάς ήταν ολοφάνερη η κατρακύλα του μετώπου. Όχι όμως και στην ΠΓ που δια στόματος των ΓΓ και ΟΓ είχε επιλέξει να χρησιμοποιήσει ψεύδη για να ωραιοποιήσει την εικόνα του ΕΠΑΜ. Πόσα ψέματα δεν ακούσαμε για τους πυρήνες που “δεν ξεπερνούσαν τους 20 ενεργούς (!!!) πριν το συνέδριο” αλλά τώρα με την πεφωτισμένη ηγεσία “είχαν ξεπεράσει τους 60”! Και όταν ζητήσαμε λεπτομερειακή ενημέρωση λάβαμε ως απάντηση ότι αυτά τα στοιχεία είναι απόρρητα. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν στο ΕΠΑΜ απόρρητα και στεγανά; Πώς είναι δυνατόν να μας λένε ότι υπάρχουν “πυρήνες ειδικού σκοπού’’ στους οποίους δεν μπορούν να εγγραφούν μέλη άλλων πυρήνων παρόλο που η γεωγραφική τους θέση το επιβάλει;
Άλλο ένα χονδροειδέστατο ψέμα ακούσαμε στην κοινή συνεδρίαση των πυρήνων του τομέα Νοτίου Πελοποννήσου. Όταν ρωτήσαμε για ποιο λόγο θεσπίστηκε και καταστατικά η θέση του Οργανωτικού Γραμματέα δεδομένου μάλιστα ότι δεν αποτελεί απόφαση του Συνεδρίου, ο ΓΓ κατέφυγε για άλλη μια φορά στα ψεύδη. Υποστήριξε ότι αυτή η αυθαίρετη απόφαση πάρθηκε διότι “έτσι ζητούσε ο Άρειος Πάγος”! Αποδεχτήκαμε τότε την εξήγηση αλλά στη συνέχεια το διερευνήσαμε και είδαμε ότι επρόκειτο για χονδροειδές ψέμα. Το γεγονός ότι σε κανένα άλλο κόμμα δεν υπάρχει θέση Οργανωτικού Γραμματέα προφανώς δεν εμπόδισε τον ΓΓ από το να χρησιμοποιήσει και αυτό το ψέμα. Θεώρησε ότι θα μπορεί να εκμεταλλεύεται τον πατριωτισμό μας και την αφοσίωσή μας για να μας εξαπατά για πάντα.
Ταυτόχρονα όλη αυτή την περίοδο ο ΓΓ έκανε προνομιακή χρήση των μέσων του EΠΑΜ για να διαβάλλει και να σπιλώσει κάθε συναγωνιστή που τολμούσε να ασκήσει κριτική ή να εκφράσει μια διαφορετική άποψη. Θεωρούμε πραγματική κατάντια του ΓΓ που από τη μια να ωρύεται ότι πρέπει να ασκούμε, αλλά και να δεχόμαστε, ανελέητη κριτική και από την άλλη όταν κάποιος τολμήσει να πει τεκμηριωμένες απόψεις για την πορεία του ΕΠΑΜ και την ηγετική του ομάδα να δέχεται τους χαρακτηρισμούς “ελιτιστής”, “κρετίνος”, “πράκτορας”, “προβοκάτορας”, “πεμπτοφαλαγγίτης”, “λασπολόγος”, “συκοφάντης”, “ταγματαλήτης”, “μούχλα”! Δεν είναι δυνατόν ο ΓΓ να κάνει “σεμινάρια Δημοκρατίας” και από την άλλη να συμπεριφέρεται ως Βοναπάρτης. Ενδεικτικός δε της αλαζονείας του ήταν ο παραλληλισμός του ιδίου με τον Καποδίστρια (!!!) και των διαφωνούντων εντός του ΕΠΑΜ με τους δολοφόνους του πρώτου κυβερνήτη. Το ψευδο-ιστορικό αυτό επιχείρημα θα ήταν τουλάχιστον φαιδρό εάν δεν ήταν ενδεικτικό νοητικής τρικυμίας.
Το θράσος, η αλαζονεία, τα ψεύδη και ο διχαστικός λόγος του είχαν αρχίσει και ενθάρρυναν κάποιους ελάχιστους φωνασκούντες εντός του ΕΠΑΜ να κατακρίνουν με οξείες εκφράσεις ό,τι δεν άρεσε στον “φυσικό ηγέτη”. Ολόκληρα λιβελογραφήματα αναρτήθηκαν στον Πολιτικό Διάλογο για να σπιλωθούν άξιοι συναγωνιστές που είχαν διαφωνήσει με τις επιλογές της ΠΓ. Ο ίδιος ο ΓΓ δεν δίστασε να προβεί στην ποινικά κολάσιμη δημοσιοποίηση επιστολής με ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα.
Το ποτήρι ξεχείλισε όταν μάθαμε από την εκπομπή e-roi πως θα γινόταν συγκέντρωση και ομιλία του ΓΓ στην Καλαμάτα στις 26/3/16 χωρίς να έχει προηγηθεί συνεννόηση με τον αρμόδιο πυρήνα. Την προγραμμάτισε βέβαια ο Ανδρέας Γιαννουλόπουλος «επικεφαλής του πανεπιστημονικού μετώπου της χώρας και του αποδήμου ελληνισμού». Ο πυρήνας δεν ρωτήθηκε αλλά κλήθηκε να την υποστηρίξει. Να υποστηρίξει εκδήλωση που θα μιλούσε ο «επικεφαλής» ενός ανύπαρκτου μετώπου. Θα μπορούσαμε να συμβάλουμε στον παραλογισμό προσθέτοντας και «πασών των Ρωσιών και των ιθαγενών της Αυστραλίας» Η εκδήλωση κατέληξε σε φιάσκο αφού κατάφερε να μαζέψει το 1/5 αντίστοιχης εκδήλωσης στον ίδιο χώρο που είχε διοργανώσει ο πυρήνας παλιώτερα. Σε αυτήν την κατρακύλα είναι συνυπεύθυνα όλα τα μέλη της ΠΓ, αλλά κυρίως εκείνα που με διάφορους τρόπους έχουν καταφέρει να βρίσκονται σ’ αυτή τη θέση επί 3,5 έτη. Είναι αυτοί που πήραν ένα μέτωπο 5500 εγγεγραμμένων μελών και το κατάντησαν να είναι μια θρησκευτικού τύπου σέχτα με 1280 μέλη χωρίς να νιώθουν την υποχρέωση να απολογηθούν για αυτήν την αριθμητική και ποιοτική κατάντια. Δεχόμαστε τις ευθύνες που μας αναλογούν ως άτομα και ως πυρήνας γιατί δεν αντιδράσαμε νωρίτερα και δείξαμε για πολύ καιρό υπερβολική εμπιστοσύνη στην ΠΓ. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε στον κοινό αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας και του λαού μας όπως
μάθαμε να κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια. Ζητούμε συγγνώμη από όσα μέλη του ΕΠΑΜ ενοχληθούν από την οριζόντια αποστολή αυτής την επιστολής όμως τα εμπόδια που έχει θέσει η ΠΓ στην κοινοποίηση ανακοινώσεων προς τους πυρήνες δεν μας άφηνε άλλη εναλλακτική. Συνεπώς, με απόφαση των μελών του πυρήνα μας το απερχόμενο συντονιστικό κοινοποιεί την παρούσα επιστολή σε όλους τους πυρήνες του ΕΠΑΜ.

Ακολουθούν τα ονόματα 11 συναγωνιστών …
Επιστροφή στην κορυφή
vngelis



Συμμετέχουν: 28 Νοέ 08
Δημοσιεύσεις: 6526

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάϊ 10, 2016 9:32 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος

Παλια τα κομματα δημιουργουνταν απο κινησεις ατομων, συνδικαλιστες, διασπασεις αλλων μεγαλυτερων κομματων, αναγκη της κοινωνιας για αλλαγη και παει λεγωντας. Στις μερες μας δημιουργουνται 'κομματα' δηλαδη αποκομματα για να εξυπηρετουν τις μικροπολιτικες τις καθε ασχετης πολιτικης ηγεσιας.

Τον τελευταιο καιρο εχουμε παραγωγη κομματων (Κωνσταντοπουλου, ΛΑΕ, Μπαλτακος, τωρα ΕΠΑΜ κτλ) και κομματα δεν βλεπουμε παρα οργανωσεις που θελουν να ειναι στη θεση του Συριζα μετα το Συριζα...

Για να φταχτει κομμα που ανταποκρινεται στις αναγκες τις συγχρονης κοινωνιας θα πρεπει να εχει και αναλογη πολιτικη... αλλιως θα ειναι και θα παραμενει τμημα των κομματων της Βουλης....
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
ΑυτόχθοναςΜετανάστης
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Μάϊ 14, 2016 2:23 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος

η κα Μαρούπα και η ευρωπαική λευκή φυλή
https://www.youtube.com/watch?v=9lkOXpxDH-c
Υπάρχουν ακόμα άτομα στο ΕΠΑΜ που τα λένε σωστά!
Επιστροφή στην κορυφή
Patarisios
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Μάϊ 15, 2016 11:14 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος

ΑυτόχθοναςΜετανάστης έγραψε:
η κα Μαρούπα και η ευρωπαική λευκή φυλή
https://www.youtube.com/watch?v=9lkOXpxDH-c
Υπάρχουν ακόμα άτομα στο ΕΠΑΜ που τα λένε σωστά!


Ε, δεν μπορεί, για να τα λέει αυτά κοτζάμ κυρία Μαρούπα του ΕΠΑΜ, θα έχει δίκιο, οι ευρωπαϊκοί λαοί είναι έτοιμοι να δώσουν κώλο!!!!!
Επιστροφή στην κορυφή
απάτη και οι πρώην
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιούν 04, 2016 12:24 pm    Θέμα δημοσίευσης: πολύ κιόλας Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος

Τα χαίρια του Καζάκη τα βλέπουμε.Κατάφερε να φτιάξει αρχηγικό κόμμα του 0,5 τα εκατό και να το παίζει πέπε γκρίλο.Αυτά περί ανατροπής κλπ τα παράτησε.
Καλοί όμως ήταν και οι πρώην του ΕΠΑΜ που είναι σπίτια τους ή κ κάποιοι στηρίζουν κ την κυβέρνηση.Τι ''αριστεροί'' ήταν τουτοι;
-Ο Ένας ο καθηγητής πανεπιστημίου από κρήτη το έπαιζε ντούρος κομμουνισταράς ενώ ήταν μεταφραστής του Προκόπη Παυλόπουλου..
-Ο Αλλος από το περιστέρι ντούρος αριστερός μία δήλωνε πρωην ΚΚΕ ΜΛ και μια πρώην ΚΚΕ .Που έλεγε ψέματα και που αλήθεια;
-Ο άλλος ο δημοσιογράφος δήλωνε αριστερός και δούλευε στην εφημερίδα Δημοκρατία(άντρο κομμουνιστων ήταν) .Το έπαιζε παλαίμαχος επανστάτης ενώ δεν ήταν ποτέ πουθενά παρ'ά μόνο σε ένα συριζέικο φόρουμ που τον είχαν πετάξει έξω γιατί έγραφε ύμνους στον ..κουφοντίνα.
-Ενας άλλος ζωγράφος δήλωνε πρώην μέλος του συν πρώην αναρχικός ενώ ήταν γραμμένος σε κίνηση εφέδρων αξιωματικών.Δεν κολλάει !Πόσους μπάχαλους να πηγαίνουν στρατό κ λοκατζήδες έχετε δει;
-Ο άλλος που έγραφε στο νέξους δήλωνε οτι ήταν αριστεριστής κ στο πολυτεχνείο το 73! Το μόνο σίγουρο ήταν οτι κατέβηκε υποψήφιος βουλευτής με την δημοκρατική Αναγέννηση του Στέλιου Παπαθεμέλη.Αυτός έκανε κ το κονέ για την κοινή κάθοδο.Πλάκα έχει οτι τώρα υποστήριξε ΛΑΕ κ έχει προσεγγίσει τα απομεινάρια του ΔΗΚΚΙ ,ενώ πρώην στελέχη του ΕΠΑΜ επιρροής του στηρίζουν συριζα.Διπλο παιχνίδι ή δεν συνενοούνται πια μεταξύ τους.
Τέτοιους σέρβιρε ο μάγειρας καζάκης για επαναστάτες,μούφες τύπους έτσι ώστε όταν θα τους ''έτρωγε´´ να μην ήταν ικανοί για ζημιά.Σατανικός ο ηγέτης...
Επιστροφή στην κορυφή
Σαλτάρισμα
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Ιούν 04, 2016 1:13 pm    Θέμα δημοσίευσης: πολυ μεγάλο Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος

Αυτοπροτείνεται ως ήγέτης!!
http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2016/06/blog-post_4.html

Ενώ την ίδια ώρα κάποιοι πρώην κάτι ετοιμάζουν...
http://www.pandiera.gr/%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%AF%CE%B4%CF%81%CF%85%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B9/
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Αυτή η Θ.Ενότητα έχει κλειδώσει, δεν μπορείτε να απαντήσετε ή να τροποποιήσετε συζήτηση σ' αυτή    patari.org Αρχική σελίδα -> Πολιτική συζήτηση Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη σελίδα 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9  Επόμενη
Σελίδα 1 από 9

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης


Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
Hellenic (Greek) by Alex Xenias - Διορθώσεις:Αλφόνσος Πάγκας