patari.org

[Κ.Ν.]

Δεν γεννήθηκα για να επιβιώνω-γεννήθηκα για να ζω!
Λόγια Σπαθάτα
Συνέλληνες, λίγο μετά τις 8.00, άκουσα τον κ. Τράγκα από ραδιοφώνου να λέει: Πρέπει να μείνουμε μέσα για να επιβιώσουμε αφού, πρώτα, ανακοίνωσε πως πιθανόν ο εγκλεισμός να κρατήσει κι ένα χρόνο για να τελειώσουμε το 2021 μ’ αυτόν (τον κορονοϊό)! Απαντώ προς όλους:
Δεν θέλω να επιβιώσω, θέλω να ζήσω!!! Να κάνω αυτά που η ανθρώπινη ύπαρξή μου δικαιούται και απαιτεί! Δεν είμαι ούτε αρουραίος να σκάβω λαγούμια τη νύχτα, ούτε κουκουβάγια να κρύβομαι στις τρύπες των δένδρων.
Θέλω να ζω για να βλέπω το ξημέρωμα! Να λούζομαι στον ήλιο και να κολυμπάω ως το κόκκινο ηλιοβασίλεμα! Να μυρίζω τα λεμονάνθια περπατώντας στον δρόμο για το σπίτι. Να συμμετέχω στις εκδηλώσεις της τέχνης και του πνεύματος με συμφωνία ή σύγκρουση… Να κάθομαι στο ταβερνάκι με την παρέα μου και να σιγοτραγουδώ με τη συνοδεία της κιθάρας… Να πηγαίνω στις χορωδίες μου και ν’ ανταλλάσσω σκέψεις κι απόψεις με τις παρέες μου. Να ψάλλω την Κυριακή στην εκκλησία μου και μετά να πίνω το καφεδάκι μου αστειευόμενη. Θέλω ν’ αναπνέω ελεύθερα! Αυτές μόνον τις απολαύσεις μου επιτρέπουν τα οικονομικά μου. Ζητάω πολλά;
Θέλω δικαιοσύνη και εργατική αποκατάσταση των παιδιών μας, μετά από 10ετία σπουδών και στρατιωτική θητεία στον βωμό της Πατρίδας! Θέλω να βγω έξω με τη γαλανόλευκη για την 25η Μαρτίου! Να διακρίνω την αυτοσυγκέντρωση και την πειθαρχία στις παρελάσεις των μαθητών μας. Να δω τα στρατευμένα παιδιά μας καμαρωτά να παρελαύνουν, δηλώνοντας με το παράστημά τους πως «είναι εδώ και φυλάττουν Θερμοπύλες»! Ν’ ακούσω εμβατήρια και να ανατριχιάσω από συγκίνηση ενθυμούμενη τους παππούδες μου, που έχυσαν το αίμα τους για τα δικά μου θέλω… Για να ζω σαν άνθρωπος κι όχι σαν τρομοκρατημένο ανθρωπάκι!
Συνέλληνες, ένα ακόμα θέλω: Όλοι και όλες σε ένδειξη διαμαρτυρίας να βάλετε σημαίες στα μπαλκόνια και τα παράθυρά σας, από σήμερα κιόλας!!!
Α. Σπαθάτου – Αθήνα 23/Μαρτίου/2020

[vngelis]

"Κάθε παιδί γνωρίζει ένα έθνος που έπαψε να εργάζεται, δεν θα πω για ένα χρόνο, αλλά ακόμη και για μερικές εβδομάδες, θα χαθεί».

(K Marx προς Kugelmann, Λονδίνο, 11 Ιουλίου 1868