patari.org

[Μεταλληνός]

Μια παγερή, βουβή ανατριχίλα απλώνεται στη σαβάνα… Οι γαζέλες τρέμουν πάνω στα αδύναμα, λεπτά τους πόδια… Τα λιοντάρια ανασηκώνουν αργά το κεφάλι και κοιτάζουν τον ορίζοντα με ανήσυχη αξιοπρέπεια. Οι ελέφαντες… αλίμονο, οι ελέφαντες χάθηκαν στο ηλιοβασίλεμα, λικνίζοντας αργά τα βαριά τους σώματα. Ζούμε σε μια φούσκα – και κάτι κακό θα συμβεί.

Φλας: «Ακτιβιστής» ντυμένος Superman (Υπεράνθρωπος) εισβάλει τρέχοντας και διακόπτει το παιχνίδι σε κάποιο από τα γήπεδα του Κατάρ. Μέχρι να τον μπαγλαρώσουν οι σεκιουριτάδες όλοι πρόλαβαν να δουν την πολύχρωμη σημαία που ανέμιζε στο ένα του χέρι. Οι πιο παρατηρητικοί ίσως και να πρόσεξαν το μπλουζάκι του: έγραφε στην πλάτη “Freedom to Iranian Women” (ή κάτι τέτοιο) και στο στήθος “Save Ukraine”. Ελάχιστοι πρόσεξαν το τατουάζ στο άλλο του χέρι – την αιματοβαμμένη τρίαινα των γερμανοντυμένων του Μπαντέρα. Φαίνεται πως τα χρώματα του ουράνιου τόξου ταιριάζουν τελευταία με το μαυροκόκκινο της σβάστικας. Άλλη μια ανίερη – πλην όμως πολιτικά επωφελής – συμμαχία σκοπιμότητας, από αυτές που τόσο συχνά ανθούν στο δικαιωματικό βάλτο της ύστερης Δύσης… Ίσως πάλι πρόκειται για την μεταφυσική εκδίκηση του επικεφαλής των SA Ερνστ Ρεμ και των άλλων ναζί που δολοφονήθηκαν από τους ομοϊδεάτες τους κατά τη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών… Όπως και να έχει, ο εν λόγω «ακτιβιστής» μάλλον δεν πρόκειται να μαστιγωθεί δημόσια, οπότε δεν θα έχουμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε τα υπόλοιπα δείγματα εθνικοσοσιαλιστικής δερματοστιξίας που (πάω στοίχημα πως) διαθέτει στον κορμό του…

Φλας: Ο Πούτιν συναντά μια ομάδα γυναικών που τα παιδιά ή/και οι σύζυγοί τους πολεμάνε στην Ουκρανία. Δεν είναι τυχαίες γυναίκες, και δεν το κρύβουν: είναι (συχνά πολύτεκνες) μητέρες, εργαζόμενες ή καλλιτέχνιδες, ενεργά μέλη της «κοινωνίας των πολιτών» που διοργανώνουν δράσεις στήριξης προς τους μαχητές και τις οικογένειές τους. Ορισμένες μάλιστα κατέχουν σημαντικά τοπικά και κομματικά αξιώματα. Στις (περίπου είκοσι, με μικρά και πυκνά γράμματα) σελίδες των πρακτικών της συνάντησης, μπορεί κανείς να διαπιστώσει τον ανοικτό και άμεσο τρόπο με τον οποίο προσεγγίζονται μια σειρά από ακανθώδη ζητήματα, όπως η αποθεραπεία και η κοινωνική και επαγγελματική ένταξη των τραυματιών και αναπήρων, η ψυχολογική στήριξη των στρατιωτών, η μείωση της γραφειοκρατίας και ο δημόσιος ψόγος για τους κρατικούς αξιωματούχους που αδιαφορούν ή υστερούν. Στο ίδιο κείμενο μπορεί κανείς να διαβάσει τα πλήρη ονόματα και τις ιδιότητες των συμμετεχουσών. Ωστόσο για το σύνολο του δυτικού τύπου αυτή η ανοικτή συνάντηση εργασίας παρουσιάστηκε βολικά ως αποτυχημένο σόου, όπου ο Πούτιν δήθεν συνάντησε ηθοποιούς και κομματικά στελέχη αντί για τις χαροκαμένες μητέρες…

Φλας: Από ενημερωμένο κανάλι μαθαίνουμε πως οι ρωσσικοί πύραυλοι ακριβείας, αντί για τους μετασχηματιστές του δικτύου της ουκρανικής ΔΕΗ, χτυπάνε κάτι κοτέτσια στον γάμο του Καραγκιόζη. Φαίνεται λοιπόν πως τα μπλακ-άουτ στο Κίεβο, την Οδησσό και αλλαχού, είναι απλώς πρόβα για το σβήσιμο των φώτων στην αλλαγή του χρόνου. Οι μόνες απώλειες, λέει, ήταν είκοσι (20) κότες και ένας (1) κόκκορας. Την ίδια στιγμή, ο Καγκελάριος της Γερμανίας δηλώνει πως ο ρωσσικός στρατός έχει αποτύχει στο πεδίο της μάχης. Μια που μιλάμε για κοκκόρια, παρόμοια τοποθέτηση εξέφρασε σε εγχώριο μέσο διακεκριμένος συγγραφεύς και πολιτευτής τις, αδαής περί των στρατιωτικών, πλην όμως διαβόητος καθότι συνευρέθη (κατά δήλωσίν του) με τις μισές γυναίκες του Λεκανοπεδίου Αττικής…

Φλας: Τακτικός αρθρογράφος του ίδιου έγκυρου μέσου, δημοσίευσε τις προάλλες ένα αμφίβολης αισθητικής και ανύπαρκτης τεκμηρίωσης πόνημα με κεντρική ιδέα τον… προσωπικό του πόνο για την Εκπρόσωπο Τύπου του Ρωσσικού ΥΠ.ΕΞ. Οι κρίσεις του για τη λίμπιντο, τα σωματικά προσόντα και την ηλικία της διπλωμάτιδος θα οδηγούσαν κανονικά στον άμεσο, ατιμωτικό και δια βοής εξοστρακισμό του από το εξαιρετικά ευαίσθητο περί των φεμινιστικών κανάλι. Μην πείτε τώρα πως πρόκειται για σάτιρα απέναντι σε πολιτικό πρόσωπο, γιατί θα σας θυμίσω τι γίνεται όποτε κάποιος πάει να πιάσει στο στόμα του τα …θηλυκού γένους party animals που τυγχάνει να βρίσκονται στα ύπατα αξιώματα ορισμένων φιλίων χωρών. Φαίνεται όμως πως οι Ρωσσίδες δεν δικαιούνται των ίδιων …δικαιωμάτων με τις υπόλοιπες γυναίκες του κόσμου. Εξάλλου δεν είναι κανονικές γυναίκες – ποια κανονική γυναίκα θα έδινε στον άντρα της Viagra για να… αντιμετωπίσει τις δύστυχες τις Ουκρανές, έτσι δεν μας είπαν;

Αν αναρωτιέστε για το πώς και το γιατί λέγονται, δείχνονται και γράφονται όλα αυτά, θα σας απαντήσω ευθέως: «Προπαγάνδα» το λένε, κι όλα τα παιδάκια κλαίνε! Βασικό δε στοιχείο εκείνης ειδικά της προπαγάνδας που στόχο έχει να μετατρέψει τους ανθρώπους σε ηλίθιες, δολοφονικές μηχανές, είναι η απανθρωποποίηση. Ο εκάστοτε αντίπαλος παρουσιάζεται ως μη ανθρώπινος και ως εκ τούτου ως φύσει αμόρφωτος, βάρβαρος, σαδιστής και τερατώδης και ταυτόχρονα ως ανίκανος, δειλός και αποτυχημένος. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες, όμως μπροστά στα Δυτικά Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης, ακόμη κι ο Γκαίμπελς θα έμοιαζε αφελής ερασιτέχνης, αναπόδραστα μπλεγμένος στους περιορισμούς της αλήθειας και της …πραγματικής πραγματικότητας.

Η ζωή στον μιντιακό βάλτο της Δύσης κυλάει μακάρια, με σεξ, ψέματα και βιντεοταινίες… Η τρίαινα έπαψε να είναι φασιστικό σύμβολο κι έγινε εθνικό έμβλημα που το θυμηθήκαμε τώρα, καθώς ξεχάσαμε να το βάλουμε στη σημαία, πάνω στη χαρά μας για την αποτίναξη του Σοβιετικού ζυγού. Ο «Μαύρος Ήλιος» των SS είναι σύμβολο γονιμότητας και το Heil Hitler αθώος, τοπικός χαιρετισμός. Τα μιντιακά πλυντήρια ξεπλένουν τους φασίστες, τα ευρωατλαντικά κυνο-βούλια τους χρηματοδοτούν και… 29 κατασκευαστές όπλων τρίβουν τα χέρια τους. Το – έτσι κι αλλιώς μισομπάνταλο – δυτικό ακροατήριο, βομβαρδίζεται ανηλεώς με κατασκευασμένες «ειδήσεις» σερβιρισμένες με μπόλικη ηθικολογία. Κυκλοφοριακόν (και γνωστικόν) χάος… Κάπως έτσι, όσοι διαμαρτύρονται για τις καραντίνες είναι άξιοι θαυμασμού, υπό τον όρο βέβαια να είναι Κινέζοι, διαφορετικά είναι ψεκασμένοι, ακροδεξιοί και υγειονομικές βόμβες.

Έτσι είναι ρε, τι θέλετε; Τα δικά σας είναι καρύδια και βροντάνε – τα δικά μας είναι σύκα και ζουλάνε! Λέμε «έξω από το ποδόσφαιρο η πολιτική» και ρίχνουμε πρόστιμα όποτε οι οπαδοί βγάζουν σημαίες της Παλαιστίνης, όμως αποκλείουμε την Εθνική της Ρωσσίας – όπως παλιότερα της Γιουγκοσλαβίας – από τις διεθνείς διοργανώσεις, γιατί έτσι γουστάρουμε! Αν για το δυτικό φασισμό τα δυο μέτρα και τα δυο σταθμά είναι πλέον τρόπος ζωής, για τους διάφορους γκαιμπελίσκους που τον υπηρετούν αποτελεί τον πλέον άκοπο και ασφαλή τρόπο βιοπορισμού. Από αυτό το πάρτυ βρυκολάκων, δεν θα μπορούσε βέβαια να λείψει ο Έλλην κονδυλοφόρος, που τόσα έχει να πει για τους Ρώσσους, τους Κινέζους, τους Ιρανούς, τους Βολιβιανούς κι όποιον άλλον τον βάζουν τα αφεντικά του να γαβγίσει…

Ζούμε σε μια φούσκα – έξω από αυτή όμως, υπάρχει κι ανασαίνει ο κόσμος ο αληθινός. Η πραγματικότητα καταφθάνει, με τα όπλα της γεμάτα και κρυμμένα καλά στα φορτηγά. Ό,τι κι αν γράφουν οι εκδιδόμενοι επί χρήμασι, εμβόλιο δεν υπάρχει για τις αιχμηρές της ακίδες. Ο φασισμός θα ηττηθεί και πάλι στις χιονισμένες στέππες και θα κουλουριαστεί πίσω στην κοιτίδα του, την πολιτισμένη Ευρώπη. Οι λαοί του κόσμου θα εξακολουθήσουν να ανοίγουν δρόμους χειραφέτησης και ελευθερίας, δίχως να σκοτίζονται που οι ελίτ τους τοποθετούν στη «λάθος πλευρά της ιστορίας».

Εν τω μεταξύ, στη «σωστή πλευρά», το ρεύμα θα πάει στον Θεό, οι μισθοί κατά διαόλου, ο Κούλης θα διαβεί για τελευταία φορά το κόκκινο χαλί των επισήμων, κάποιος άλλος μαλάκας θα έρθει για να κάνει μια από τα ίδια, κι εγώ – κι εσύ, δικέ μου – θα είμαστε στο ψάξιμο γυναίκας και ενσήμων… Αλίμονο σε εκείνους που ζουν με τα ψέματα – οι πιο παρατηρητικοί, τη νύχτα, αφουγκράζονται κιόλας τους Λάρητές τους να τρέμουν στα μπαούλα. Κάνεις ωστόσο δεν ανάβει το φως, από φόβο για την αλήθεια. Σύντομα όμως – κι αναπόδραστα – η φούσκα θα σκάσει. Τότε θα βρεθούμε όλοι στο κενό, ξαφνικά και τελεσίδικα.

…κάτι κακό θα συμβεί. Οι γέροντες ανασαίνουν τον ηλεκτρισμένο αέρα. Οσμίζονται κίνδυνο – λεν πως τα πνεύματα του θανάτου θα οργιστούν τρομερά, μόλις τα ψέματά τους καταρρεύσουν. Ποιος ξέρει τι θα κάνουν στην απελπισία τους;, Οι σοφοί της φυλής, βαθιά ανήσυχοι, χόρεψαν γύρω από τον ιερό βράχο και με εξόρκισαν να σας μεταφέρω τις προειδοποιήσεις τους. Ορίστε, το έκανα… Για όσους ωστόσο ζουν με τα ψέματα, καρφάκι δεν μου καίγεται. Βαρέθηκα την ανοησία, την αυταρέσκεια, τον εγωισμό, το βόλεμα, την υποκρισία και την απονιά τους. Από τα βάθη της ψυχής μου, τους έχω σιχαθεί.

Το μόνο που θέλω, είναι να τους δω να τρέχουν.

ΥΓ: Παρομοίως – για τα εν οίκω – ο βαθμός διαταραχής της αντίληψης και της συνείδησης του παροιμιώδους, μέσου ανθρωπάκου έχει χτυπήσει κόκκινο, έπειτα και από την πλήρη παράδοση της Αριστεράς. Φτάσαμε στο σημείο να μην αντιδράει κανείς στην ανακοίνωση του Πλεύρη για τη δημιουργία Μητρώου για τη καταγραφή και επιτήρηση των οροθετικών στον HIV. Γίνεται, λέει, για την άϋλη συνταγογράφηση των αντιρετροϊκών φαρμάκων και για την επιτάχυνση της τεκνοθεσίας (sic) από τους οροθετικούς… ναι, και για την απρόσκοπτη πρόσβασή τους στους θαλάμους με τα ομαδικά ντουζ, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ… Υπάρχουν όμως γύρω μας τόσα βολεμένα, αποβλακωμένα ζωντόβολα έτοιμα να αποδεχθούν (κι αυτό) το υγειονομικό φακέλωμα, που σε πιάνει απελπισία…

https://iskra.gr/sex-psemata-kai-vinteotainies/

[Κουπόνι δεξιώ]

«ο καπιταλισμός είναι μια ατελείωτη φρίκη».

O καπιταλισμός παρακμάζει. Αλλά εν μέσω της διαδικασίας αποσύνθεσής του, συνεχίζει να ρουφάει όσα περισσότερα θύματα μπορεί στην κοιλάδα του θανάτου. Γεγονός είναι ότι αυτή η φρίκη δεν χαρακτηρίζεται μόνο από σωματική ταλαιπωρία αλλά και από αφόρητο ψυχικό μαρτύριο. Η έλλειψη ελπίδας για ένα μέλλον, κοινωνική ασφάλιση, απασχόληση, επαρκής στέγαση, ανάγκη για απλή επιβίωση και απομόνωση από ένα υγιές κοινωνικό περιβάλλον έχει γίνει ένας ατελείωτος εφιάλτης για την ψυχική υγεία της εργατικής τάξης και άλλων φτωχών ανθρώπων.

Την εποχή που έφεραν την ψευτοπανδημία του Covid-19, ο ΠΟΥ ανέφερε ότι ο παγκόσμιος επιπολασμός του άγχους και της κατάθλιψης είχε αυξηθεί κατά 30%. Η έκθεση του ΠΟΥ εξηγεί τη συσσώρευση διάφορων παραγόντων ενώ σε μια κατάσταση κοινωνικής απομόνωσης όπως το αίσθημα μοναξιάς, ο φόβος, η απώλεια αγαπημένων προσώπων και οι οικονομικές ανησυχίες οδηγούν σε κατάθλιψη, άγχος και σκέψεις τερματισμού της ζωής. Αυτή η κατάσταση στραγγαλίζει όλες τις ομάδες συμπεριλαμβανομένων των νέων, των γυναικών,ακόμα και των εργαζομένων στον τομέα της υγείας.

Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, περίπου 1 στους 8 ανθρώπους στον κόσμο έχει ψυχιατρικές διαταραχές. Αυτό ισοδυναμεί με 1 δισεκατομμύριο ανθρώπους παγκοσμίως που ζουν με ψυχικές διαταραχές. Επιπλέον, κάθε μέρα, 1 άτομο πεθαίνει κάθε 40 δευτερόλεπτα λόγω αυτοκτονίας. Αυτή η φρίκη έχει γίνει αδυσώπητη ψυχική δίωξη, ειδικά στις φτωχές χώρες λόγω των κακών συστημάτων υγείας, της έλλειψης προληπτικών μέτρων και του συστηματικού αποκλεισμού από τα ιδρύματα σχετικά με θέματα ψυχικής υγείας. Στο τέλος, ο κόσμος δεν αντιμετωπίζει μόνο σωματική βαρβαρότητα, αλλά και ψυχική βαρβαρότητα που θα συνεχίσει να χειροτερεύει όσο αυτό το παλιό σύστημα δεν εκδιωχθεί από την ιστορική σκηνή.

Φυσικά,έχουμε μάθει(μας έχουν μάθει για την ακρίβεια) να ακούμε μια γενική άποψη στην κοινωνία ότι κάποιος σε υψηλή θέση, όπως Διευθύνων Σύμβουλος ή διευθυντής ή ιδιοκτήτης εταιρείας, είναι αυτός που βιώνει τη μεγαλύτερη ψυχική πίεση, επομένως είναι περισσότερο πιθανό να εμφανίσουν κατάθλιψη ή άλλες καταστάσεις υγείας, όπως καρδιακή προσβολή(μεγάλα καράβια μεγάλες φουρτούνες). Ωστόσο, μια μελέτη που διεξήχθη από τα Πανεπιστήμια του Κέιμπριτζ και του Μπρίστολ στην οποία συμμετείχαν 12.000 συμμετέχοντες έδειξε το αντίθετο. Οι διευθυντές και τα στελέχη των εταιρειών έχουν τέσσερις φορές λιγότερες πιθανότητες να υποστούν καρδιακή προσβολή και άλλες ψυχικές διαταραχές από τους εργαζόμενους που εμπλέκονται άμεσα σε παραγωγικές δραστηριότητες. Αυτό συμβαίνει γιατί βρίσκονται πάντα υπό πίεση και επίβλεψη από τους ανωτέρους τους για να εργαστούν όσο το δυνατόν γρηγορότερα για χαμηλότερους μισθούς. Το έργο τους δεν έχει πλέον καμία έλξη. Είναι σαν μικρά γρανάζια σε μια τεράστια μηχανή. Δεν θεωρούνται πλέον άνθρωποι στη δουλειά τους.

Σε περιόδους οικονομικής κρίσης που επιδεινώθήκαν από την ψευτόπανδημία, οι ώρες ανάπαυσης μειώνονται συνεχώς και ταυτόχρονα αυξάνεται η ένταση της εργασίας για να διατηρηθούν τα καπιταλιστικά κέρδη. Για να μην αναφέρουμε το κλίμα ανταγωνισμού μεταξύ των συναδέλφων που επιδεινώνει επίσης την ψυχική δίωξη. Πρέπει να ανταγωνίζονται μεταξύ τους αν δεν θέλουν να χάσουν τη δουλειά τους και να μείνουν άστεγοι. Η εργασία γίνεται μια ανασταλτική αλυσίδα. Αυτό επιβεβαιώνει την ορθότητα της θέσης της αλλοτρίωσης του Μαρξ. Η εργασία γίνεται κάτι ξένο για τον άνθρωπο κάτω από το καπιταλιστικό σύστημα. Η εργασία γίνεται μια δραστηριότητα που επαναλαμβάνεται χωρίς τέλος. Ο χρόνος που εργάζονται δεν είναι μέρος της ζωής τους, και η δουλειά δεν έχει καμία σχέση με το να είσαι άνθρωπος.

Ο Μαρξ εξήγησε στα Οικονομικά και Φιλοσοφικά Χειρόγραφα του 1844: «Τότε τι είναι η εργασιακή αλλοτρίωση; Πρώτον, το γεγονός ότι η εργασία είναι κάτι εξωτερικό της εργασίας, δηλαδή η εργασία δεν γίνεται ο εγγενής χαρακτήρας της. Ως εκ τούτου, στη δουλειά δεν επιβεβαιώνει τον εαυτό του αλλά αρνείται τον εαυτό του, δεν αισθάνεται ευτυχισμένος αλλά έχει κατάθλιψη, δεν αναπτύσσει ελεύθερα τις σωματικές και ψυχικές του δυνάμεις αλλά μουδιάζει το σώμα και συνθλίβει την ψυχή. Επομένως, ο εργάτης νιώθει σαν τον εαυτό του μόνο έξω από τη δουλειά του και στη δουλειά του αισθάνεται έξω από τον εαυτό του. Είναι χαρούμενος όταν δεν εργάζεται, και όταν εργάζεται είναι δυστυχισμένος. Το έργο του επομένως δεν είναι εθελοντικό, αλλά αναγκαστικό. η εργασία είναι καταναγκαστική εργασία. Η εργασία γίνεται απλώς ένα μέσο για την κάλυψη αναγκών που είναι εξωτερικές του.

«Η εξωτερική εργασία, δηλαδή η εργασία με την οποία ο άνθρωπος αλλοτριώνει τον εαυτό του, είναι εργασία με την οποία ο άνθρωπος θυσιάζεται, που κάνει τον άνθρωπο υποταγμένο στην ελεύθερη βούλησή του. Τέλος, ο εξωτερικός χαρακτήρας της εργασίας για τον εργάτη φαίνεται στο ότι η δουλειά του δεν είναι δική του, αλλά ανήκει σε κάποιον άλλο».

Επομένως, για την πλειοψηφία, η ζωή τους ξοδεύεται σε δραστηριότητες που δεν έχουν νόημα για αυτούς. Είναι αλήθεια αυτό που είπε ο Ένγκελς, «η εργασία δημιουργεί τον ίδιο τον άνθρωπο». Έτσι μπορεί να ειπωθεί ότι κάτω από το σύστημα της εργασίας ο καπιταλισμός δημιουργεί αλλοτριωμένους ανθρώπους, γεγονός που τους καθιστά ευάλωτους στο άγχος, την κατάθλιψη και άλλες ψυχικές διαταραχές.

Οι ψυχολογικές και ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις και οι παραλλαγές τους από τον κλάδο της ψυχολογίας έως την πρακτική της ιατρικής στον κόσμο της ψυχιατρικής εξακολουθούν να κληρονομούν τα αξιώματα του ατομικού υποκειμενισμού. Αυτό μπορεί απλά να παρατηρηθεί στα περισσότερα άρθρα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο σχετικά με την κατάθλιψη. Από τη μια πλευρά, υπάρχει σύγχυση στον εντοπισμό των αιτιών. Από την άλλη πλευρά, όταν καταλήγουμε σε μια λύση, αναφέρεται πάντα στις ατομικές ενέργειες του ασθενούς. Με άλλα λόγια, εάν αντιμετωπίζετε μια ψυχική διαταραχή, τότε μόνο μπορείτε να τη λύσετε μόνοι σας. Πρέπει να απορρίψουμε αυτό το είδος λανθασμένης λογικής.

Στην πραγματικότητα, η ψυχική κατάσταση ενός ατόμου καθορίζεται από τις αντικειμενικές συνθήκες που διέπουν τις κοινωνικές του σχέσεις με τους άλλους. Όπως εξηγήθηκε παραπάνω, οι άνθρωποι στον καπιταλισμό είναι αποξενωμένοι από την εργασία και είναι από την εργασία που οι άνθρωποι εισέρχονται στις κοινωνικές σχέσεις. Στην εργασία είναι αποξενωμένος, έξω από τη δουλειά σχετίζεται με τους συνανθρώπους του μέσω εμπορευμάτων και χρημάτων. Όπως είπε ο Μαρξ, όλες οι σχέσεις στον καπιταλισμό περιορίζονται σε πληρωμές με κρύα μετρητά. Περισσότερο από αυτό, η κρίση του καπιταλισμού έχει δημιουργήσει εκφυλισμό σε όλες τις πτυχές της κοινωνίας, και ως συνέπεια δημιούργησε μια κοινωνία χωρίς μέλλον, απελπιστική και ζοφερή. Επομένως, η ατομική θεραπεία ψυχικής υγείας, που αγνοεί τις κοινωνικές συνθήκες, θα αγγίξει μόνο την επιφάνεια και είναι προσωρινή.

Όπως έχει πει από καιρό ο Σοβιετικός ψυχολόγος Lev Vigotsky στο δοκίμιό του The Socialist Alteration of Man: «όπως ένα άτομο υπάρχει ως κοινωνικό ον, ως μέλος πολλών κοινωνικών ομάδων των οποίων τα πλαίσια ακολουθούν την πορεία της ιστορικής του εξέλιξης και τη σύνθεση του, η προσωπικότητα και η δομή της συμπεριφοράς του αποδεικνύεται ότι θα είναι μια καθορισμένη ποσότητα που αναπτύχθηκε σε μια κοινωνική εξέλιξη». Αυτό επαναλαμβάνει ότι οι αντικειμενικές υλικές συνθήκες στο περιβάλλον παίζουν πολύ καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη της προσωπικότητας ενός ατόμου. Σε αυτήν την περίπτωση, ένα περιβάλλον που κυριαρχείται από την καπιταλιστική λογική θα εξαρτήσει άτομα που είναι αποξενωμένα από τον εαυτό τους και βασανίζονται σε μια κατάσταση ψυχικής δίωξης, είτε πρόκειται για κατάθλιψη, άγχος, αυτοκτονικό ιδεασμό και αυτοτραυματισμό.

Ακούμε συχνά τη φράση «τα χρήματα δεν μπορούν να αγοράσουν την ευτυχία». Επιπλέον, τα χρήματα δεν είναι απόλυτος δείκτης ευτυχίας. Αλλά κάτω από τη νομισματική δικτατορία, δυστυχώς μόνο μέσω του χρήματος μπορεί να αντιμετωπιστεί προσωρινά η διαθεσιμότητα των διαφόρων προϋποθέσεων για την υπέρβαση των συνθηκών που προκαλούν ψυχικές διαταραχές. Οι συνθήκες που εμποδίζουν τους ανθρώπους να ανησυχούν ή να έχουν κατάθλιψη είναι η διαθεσιμότητα βασικών αναγκών όπως εγγυήσεις ασφάλειας, επαρκής στέγαση, υγεία, εκπαίδευση και η διαθεσιμότητα διαφόρων άλλων δημόσιων υπηρεσιών. Εν τω μεταξύ, στο καπιταλιστικό σύστημα δεν υπάρχει καμία υλική βάση για να παρέχει μια αξιοπρεπή ζωή, ειδικά για την πλειοψηφία των εργαζομένων.

Στην πραγματικότητα, ο κόσμος μας έχει περισσότερο από αρκετό πλούτο για να εξασφαλίσει τη διαθεσιμότητα αξιοπρεπών και ανθρώπινων αναγκών ζωής για όλους τους ανθρώπους. Αλλά αυτοί οι άφθονοι οικονομικοί πόροι βρίσκονται στα χέρια λίγων καπιταλιστών, ενώ οι εργαζόμενες μάζες δεν έχουν πρόσβαση σε αυτούς. Με ένα σοσιαλιστικό σύστημα, αυτός ο πλούτος θα γίνει συλλογική ιδιοκτησία για να τον απολαμβάνουμε μαζί. Αυτό θα εξασφαλίσει σωματική αφθονία που προφανώς θα επηρεάσει την ψυχική υγεία. Δεν χρειάζεται πλέον να ανησυχούμε ότι αύριο θα υπάρχει φαγητό ή όχι, να ανησυχούμε ότι το παιδί μας θα αρρωστήσει, να ανησυχούμε μήπως χάσουμε τη δουλειά μας. Ο παγκόσμιος πλούτος σήμερα είναι αρκετός για να διαλύσει τέτοιες ανησυχίες.

Επιπλέον, το σοσιαλιστικό σύστημα παραγωγής θα τερματίσει την αποξένωση της εργασίας στον καπιταλισμό. Ο σοσιαλισμός θα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι σχετίζονται με την εργασία. Η δουλειά δεν είναι πια κάτι που του επιβάλλεται, κάτι έξω από τον άνθρωπο, ξένο προς αυτόν. Όταν οι μοχλοί της παραγωγής βρίσκονται πλέον στα χέρια των εργαζομένων και ελέγχονται από κοινού και δημοκρατικά, τότε η εργασία θα γίνει εθελοντική, θα έχει νόημα και θα ανήκει πραγματικά στους ανθρώπους. Μέσα από την ανθρώπινη εργασία θα πραγματώσει και θα εκδηλώσει πραγματικά την ταυτότητά του. Αυτό θα δημιουργήσει μια θεμελιώδη αλλαγή για την ψυχική υγεία των ανθρώπων, γιατί για πρώτη φορά η εργασία –που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ζωής– θα είναι απελευθερωτική.

[στην φωλιά το?]

Eπτά στους δέκα θα ξοδέψουν λιγότερα στις γιορτές
https://www.zougla.gr/money/agores/article/i-epta-stous-deka-8a-ksodepsoun-ligotera-stis-giortes
Κατά τα άλλα όπως μας λέει ο αμερικανόδουλος Κούλης και η φάρα του είχαμε την μεγαλύτερη ανάπτυξη μέσα στην Ε[/color]Στην φωλιά του κούκου.

[Επισκέπτης]

Στις 10 Ιανουαρίου η γαλλική κυβέρνηση θα αποκαλύψει τις λεπτομέρειες του νέου νομοσχεδίου της για τις συντάξεις. Το κύριο μέτρο που έχει προταθεί: η αναβολή της ηλικίας συνταξιοδότησης κατά τέσσερις μήνες, κάθε χρόνο, για να συμπληρώσει το 64ο ή το 65ο έτος της ηλικίας (έναντι ηλικίας συνταξιοδότησης των 62 ετών σήμερα) το 2027 ή το 2031. Επιπλέον, η αύξηση της διάρκειας των εισφορών που απαιτούνται για πλήρη σύνταξη θα αυξηθεί στα 43 χρόνια (από 42 σήμερα) πριν τελικά από την προγραμματισμένη προθεσμία του 2035.Αυτη η συντόμευση της αύξησης των ορίων είναι αποκλειστική ευθύνη του..μαντέψτε!!!!Μα ναί φυσικά και είναι ευθύνη του ΠΟΥΤΙΝ και του πολέμου στην Ουκρανία!!!!!!!!!!!!

Ενώ αυτές οι αντιμεταρρυθμίσεις βρίσκονταν σε εξέλιξη, ένα σμήνος (κοράκια)ειδικών των μέσων ενημέρωσης επαναλαμβάνει ασταμάτητα το ίδιο παλιό επιχείρημα: «πρέπει να εργαζόμαστε περισσότερο γιατί ζούμε περισσότερο». Στην πραγματικότητα, από τη βιομηχανική επανάσταση του 19ου αιώνα, το προσδόκιμο ζωής των εργαζομένων -που είναι ακόμα πολύ χαμηλότερο από αυτό των καπιταλιστών- έχει αυξηθεί ελάχιστα και αυτο το λίγο χάρη στη μείωση των ωρών εργασίας. Και αυτή η μείωση του χρόνου εργασίας, που πάντα κερδιζόταν με δύσκολίες, βασίστηκε στη συνεχή αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας. Ωστόσο, αυτά τα προφανή γεγονότα δεν μπορούν να πείσουν τους αστούς ειδικούς και πολιτικούς, γιατί στόχος τους δεν είναι να αποκαλύψουν την ιστορική αλήθεια.αλλά είναι η υπεράσπιση των συμφερόντων των μεγάλων Γάλλων καπιταλιστών. Η διάλυση των συντάξεων είναι μια πολιτική που στοχεύει, αφενός, να κάνει δραστικές οικονομίες από τις πλάτες των εργαζομένων και των συνταξιούχων, όλα προς όφελος των μεγάλων επιχειρήσεων. και αφετέρου να αναπτύξει την (εν δυνάμει κολοσσιαία) αγορά των ιδιωτικών συνταξιοδοτικών συστημάτων(όσων θα επιζήσουν απο τα εμφόλια και θα φτάσουν να απολαύσουν την σύνταξη τους έστω και με ιδιωτική πρωτοβουλία που θα την καθιστά κατα πολύ μειωμένη σε σχέση με την κρατική αποζημίωση που θα ελάμβανε)

Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία για την αποφασιστικότητα της αστικής τάξης και των κυβέρνησεών της(και σύσσωμης της αντιπολίτευσης...) να εφαρμόσουν αυτήν την αντιμεταρρύθμιση γιατί η ανταγωνιστικότητα του γαλλικού καπιταλισμού διακυβεύεται.
Για να σταματήσει, θα χρειαστούν πολύ περισσότερα από μια σειρά συνδικαλιστικών «ημέρων δράσης»(προς θεού μην περνά απο το μυαλό σας το ΚΚΕ). Θα χρειαστεί ένα συμπαγές κίνημα συνεχών απεργιών, που θα αγκαλιάσει έναν αυξανόμενο αριθμό βασικών τομέων της οικονομίας, δηλαδή ένα κοινωνικό κίνημα εξαιρετικής ισχύος(Μην περνά απο το μυαλό σας απεργίες που πρωτοστατει το ΠΑΜΕ και ο Κουτσούμπας γιατί η καταστροφή των συνδικάτων αλλά και ο θάνατος των εργατικών δικαιωμάτων θα ήταν δεδομένα).

Η αριστερά και το συνδικαλιστικό κίνημα αλλά και οι ηγέτες του εργατικού κινήματος στην Γαλλία κάνουν "πλάτες"στην κυβέρνησης Μακρόν και απουσιάζουν όλων των πολιτικών λιτότητας.Μένει να δούμε αν ο λαός θα κάνει αυτήν την υποχώρηση ακόμη μια φορά ΄ή ο σηκουάνας και οι γέφυρες του θα γίνουν εκ νέου το ανάχωμα μιας νέας επανάστασης...

[Επισκέπτης]