patari.org

[Α-Ω]

Δραματικές στιγμές ζουν οι εγκλωβισμένοι Έλληνες στην ελληνορθόδοξη εκκλησία Δραματικές στιγμές ζουν οι εγκλωβισμένοι Έλληνες στο Χαρτούμ

https://iskra.gr/dramatikes-stigmes-zoun-oi-egklovismenoi-ellines-stin-ellinorthodoxi-ekklisia-sto-chartoum/
...και όλα αυτά κάτω από την επίβλεψη του παντοδύναμου και πράσινα άλογα θεούλη....

[Επισκέπτης]

«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου»!.....του καλού...υπόκοσμου!...
http://resaltomag.blogspot.com/

[Κ.Ν.]

ΡΕ ΜΠΑΓΑΣΑ

https://www.youtube.com/watch?v=l2xVN3ezSpU

[Μαρίνος]

Τι ακριβως γινεται στο Σουδαν


Ο κολπος της ερυθρας θαλασσας που συνδεει τον Ινδικο Ωκεανο με την Μεσογειο απο την εποχη που δημιουργήθηκε η διώρυγα του Σουεζ στην Αιγυπτο,εχει αποκτησει απιστευτη στρατηγικη και οικονομικη σημασια για τα μεγαλα κεφαλαια και κυριως τις ΗΠΑ.Δεξια του κολπου βρισκεται η Σαουδικη Αραβία και η Υεμενη.Στο παρελθον η Σ.Α ηταν καθαρα με το μερος της ηγεμονιας των ΗΠΑ γι αυτο και ο συνεχης πολεμος και η ρηξη με την πεινασμενη Υεμενη και τις φατριες της.Μετα την επιχειρηση των Ρωσων στην Ουκρανια και την εξελιξη αυτης,η δυναμικη των ΗΠΑ αρχισε να κλονιζεται και η Σ.Α αρχισε να αλλαζει αποψεις και στρατοπεδο,και ανακοινωσε προσφατα το περας της αντιπαραθεσης με την Υεμενη-και διαπραγματευσεις εκτος δολλαριου- πραγμα που σημαινει ότι ολοκληρο το ενα μερος του κολπου της ερυθρας περνα εκτος ελεγχου του δυτικου κόσμου.

Η αλλη πλευρα του κολπου ξεκινα με την Σομαλια που επειδη ειναι μια εντελως αναρχη χωρα και πολυ "εξω"στον κολπο, και δεν επηρεαζει τοσο την διελευση και δεν ελεγχεται και ευκολα απο τα συμφεροντα αυτα, οποτε ειναι αμετοχη και χωρις μεγαλο ενδιαφερον.Στην συνεχεια εχουμε το κρατιδιο του Τζιμπουτι οπου οι ΗΠΑ διατηρουν μεγαλη βαση εκει αλλα σαν χωρα(1 εκ κατοικους) και σαν περιφερεια στον κολπο ειναι παρα πολυ μικρη(3τετραγωνικα χιλιομετρα) οποτε εχει και αυτο μικρο ενδιαφερον και ειναι ευαλωτο σε τυχον διενεξεις με τους γειτονους και τις μεγαλες δυναμεις.
Στην συνεχεια ειναι η Ερυθραια που οι μεγαλες δυναμεις δημιουργησαν με αποσχιση απο την Αιθιοπια (το 1993)με προφανεις λογους.Η Ερυθραια μετρα 3εκ κατοικους και με την αποσχιση της απο την Αιθιοπια των 120εκ κατοικων απεκλεισαν την μεγαλη αυτην χωρα απο την προσβαση στην θαλασσα.Εχει μεγαλη επιφανεια στον κολπο της ερυθρας θαλασσας περι τα 25τ.χλμ που ομως δεχεται πιεσεις και απο την Αιθιοπια και απο το Σουδαν.Μετα παμε στο Σουδαν που ειναι μια χωρα περι τα 50 εκ κατοικους και η μεγαλυτερη σε εκταση χωρα της περιοχης,και αρκετα επικινδυνη και εξοπλισμενη ανα περιοδους απο ολες τις μεγαλες δυναμεις του πλανητη.Ειναι η χωρα που οι δυτικοι θα ηθελαν να εχουν πλεον συμμαχο(στην κατοχη τους δηλαδη) μετα την απωλεια της Σαουδικης Αραβίας.Γι αυτο και οι δυτικοι προσπαθουν υποστηριζοντας τον δευτερο την ταξη στρατηγο της χωρας να αναλαβει την διακυβερνηση της και ουσιαστικα να αποκτησουν τον ελεγχο και του κρατους και ενος μεγαλου μερους του κολπου αλλα και να αποτελεσει το ορμητηριο σε Αφρικη και τα συνορα της Αραβικης χερσονησου.Ολα ομως δειχνουν οτι και το ιδιο το Σουδαν αλλα και οι νεοι του συμμαχοι Ρωσια και Κινα δεν δειχνουν προθεση να αφησουν τους δυτικους να κανουν οτι και στο παρελθον σε ολοκληρη την Αφρικη και την Αραβικη χερσονησο...
Και τελος μετα το Σουδαν ερχεται η Αιγυπτος που και τελειωνει ο κολπος εκει αλλα και εχει στην κατοχη της την διωρυγα του Σουεζ,και τον τελευταιο καιρό ο προεδρος της εχει εκφρασει την επιθυμια να ενταχθει στους BRICS που σημαινει οτι φευγει απο το αρμα των δυτικων και κινδυνευουν οι δυτικοι να χασουν ολοκληρο τον κολπο και την διελευση των συμφεροντων τους ...μενοντας μονο με το Τζιμπουντι.

[Επισκέπτης]

Στις αστικές χώρες όπου η αστική τάξη έχει παίξει σημαντικό ρόλο και θεωρεί ότι ατενίζει με σιγουριά το μέλλον καθώς είχε δεκαετίες και γενιές για να τελειοποιήσει το κράτος ως όργανο της τάξης της. Ο στρατός, η αστυνομία, η δημόσια διοίκηση, οι μεσαίες τάξεις, και ειδικά όλες οι βασικές θέσεις στην κορυφή. Αρχηγοί δημοσίων υπηρεσιών, επικεφαλής τμημάτων, αρχηγοί αστυνομίας, σώμα αξιωματικών και ιδιαίτερα συνταγματάρχες και στρατηγοί επιλέγονται προσεκτικά για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες και τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Χάρη στην αναπτυσσόμενη οικονομία, αποστολή και ρόλο, υπηρετούν πρόθυμα το «εθνικό συμφέρον», δηλαδή το συμφέρον της κατέχουσας τάξης.

Στη Συρία, όπως και σε όλες τις πρώην αποικιακές χώρες, οι ιμπεριαλιστές, εν προκειμένω οι Γάλλοι, αναγκάστηκαν εν μέρει από την πίεση των αντιπάλων τους, ιδιαίτερα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, να εγκαταλείψουν την άμεση στρατιωτική κυριαρχία τους. Η κατάσταση που έχει προκύψει δεν είναι σταθερή και στατική. Η αδυναμία και η αναποτελεσματικότητα της αστικής τάξης έδωσαν στη στρατιωτική κάστα μια ορισμένη ανεξαρτησία. Εξ ου και τα συνεχή πραξικοπήματα και τα στρατιωτικά αντιπραξικοπήματα. Αλλά τελικά αντικατοπτρίζουν τα ταξικά συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Δεν μπορούν να παίξουν ανεξάρτητο ρόλο.

Ο αγώνας μεταξύ των κλίκων στο στρατό αντανακλά την αστάθεια και τις αντιφάσεις σε μια δεδομένη κοινωνία. Οι προσωπικοί στόχοι των στρατηγών αντικατοπτρίζουν τα πολλαπλά συμφέροντα των κοινωνικών τάξεων ή των φατριών τους, των διαφόρων φατριών της μικροαστικής τάξης, της αστικής τάξης, ακόμη και του προλεταριάτου υπό ορισμένες προϋποθέσεις, εάν καταφέρουν να αποκτήσουν την εξουσία. Η κάστα των αξιωματικών πρέπει να αντικατοπτρίζει τα συμφέροντα κάποιας τάξης ή κοινωνικής ομάδας. Δεν εκπροσωπούν τον εαυτό τους, αν και φυσικά μπορούν να λεηλατήσουν την κοινωνία και να εξυψώσουν τη δική τους κυρίαρχη κάστα. Ωστόσο, πρέπει να έχουν ταξική βάση σε μια δεδομένη κοινωνία.

Τα βοναπαρτιστικά καθεστώτα δεν υπάρχουν στο κενό, αλλά βασίζονται στην ισορροπία μεταξύ των τάξεων. αντιπροσωπεύουν τελικά την τάξη που κυριαρχεί στην κοινωνία. Η οικονομία αυτής της τάξης καθορίζει την ταξική της φύση. Ορισμένες χώρες, όπως αυτές της Λατινικής Αμερικής, μιας ημι-αποικιακής ήπειρου που βρισκόταν υπό τον βρετανικό και ιδιαίτερα τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό τον περασμένο αιώνα, ήταν ονομαστικά ανεξάρτητες για περισσότερο από έναν αιώνα. Ως αποτέλεσμα, παρά την περίοδο της αναταραχής, η άρχουσα τάξη των γαιοκτημόνων και των καπιταλιστών είχε αρκετό χρόνο για να τελειοποιήσει το κράτος της. Μερικές φορές οι ένοπλες δυνάμεις ή οι διαφορετικές φατρίες τους μπορεί να αντικατοπτρίζουν τις διαφορετικές φατρίες της άρχουσας τάξης και ακόμη και τις πιέσεις του ιμπεριαλισμού, κυρίως του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Η τάση εθνικοποίησης παραγωγικών δυνάμεων που έχουν ξεπεράσει τα όρια της ιδιωτικής ιδιοκτησίας εκδηλώνεται στις πιο ανεπτυγμένες οικονομίες και μάλιστα στις πιο αντιδραστικές αποικιακές χώρες.

Δεν υπάρχει δυνατότητα συνεπούς, αδιάλειπτης και συνεχούς αύξησης των παραγωγικών δυνάμεων στις χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου σε καπιταλιστική βάση. Η παραγωγή σταματά ή μειώνεται. Κατά τη διάρκεια μιας παγκόσμιας ύφεσης, ειδικά σε μικρότερες χώρες, το βιοτικό επίπεδο πέφτει. Δεν υπάρχει διέξοδος με βάση το καπιταλιστικό σύστημα. Αυτό εξηγεί τα βάναυσα καθεστώτα του αστικού βοναπαρτισμού, όπως στο Πακιστάν, την Ινδονησία, την Αργεντινή, τη Χιλή το Ζαΐρ,το Σουδάν,ίσως και την Αίγυπτο.λλά με ξιφολόγχες και σφαίρες, με βάση ένα απαρχαιωμένο σύστημα, μπορεί να επιτευχθεί μόνο μια προσωρινή ανάπαυλα. Η δυσαρέσκεια πολλαπλασιάζεται και αντανακλάται στις κάστες αξιωματικών των ενόπλων δυνάμεων και στο κοινωνικό σύνολο. Αυτό με τη σειρά του οδηγεί σε συνωμοσίες ενός ή μιας ομάδας αξιωματικών.Ο στρατός είναι καθρέφτης της κοινωνίας και αντανακλά τις αντιφάσεις της. Είναι αυτό, και όχι οι απλές ιδιοτροπίες των εμπλεκόμενων αξιωματικών, που προκαλεί αναταραχές όπως αυτές στη Συρία και τελευταία στο Σουδάν. Αυτό δείχνει μια οδυνηρή κρίση στην κοινωνία που δεν μπορεί να επιλυθεί με τον παλιό τρόπο. Αυτά τα στρώματα της κοινωνίας μπορεί να υποστηρίζουν τον «σοσιαλισμό» της σταλινικής ποικιλίας - τον καμουφλαρισμένο προλεταριακό βοναπαρτισμό - με ακόμη πιο ενθουσιασμό λόγω της περιφρόνησής τους για τις μάζες των εργατών και των αγροτών.

Αυτό που έχουν όλα αυτά τα κράτη κοινό με ένα υγιές εργατικό κράτος και με τη Ρωσία του 1917-23 είναι η κρατική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής. Σε αυτή τη βάση, μπορούν να σχεδιάσουν και να αναπτύξουν παραγωγικούς πόρους με αναγκαστικές πορείες με ρυθμό απολύτως αδύνατο στην πρώην αγροτική-καπιταλιστική βάση τους.Αυτό φυσικά είναι δυνατό μόνο για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Κάποια στιγμή, τα σταλινικου τύπου καθεστώτα γίνονται απόλυτα εμπόδια και δεσμά στην παραγωγή.Το κοινό στοιχείο ενός υγιούς εργατικού κράτους στον υιοθετημένο μαρξιστικό κανόνα είναι το γεγονός ότι πρόκειται για μεταβατικές οικονομίες μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού.

Αλλά ο μαρξισμός διδάσκει ότι το κίνημα προς τον σοσιαλισμό απαιτεί τον έλεγχο, την κατεύθυνση και τη συμμετοχή του προλεταριάτου. Μια προνομιούχος ελίτ με ανεξέλεγκτη κυριαρχία δεν θα δεχτεί την απώλεια της υπόστασης της ως αποτέλεσμα του «μαρασμού» του κράτους. Αυτό δημιουργεί νέες αντιφάσεις καθώς η διαφθορά, ο νεποτισμός, η σπατάλη, η κακοδιαχείριση και το χάος που αναπόφευκτα συνεπάγεται ο γραφειοκρατικός έλεγχος έρχονται σε ολοένα και μεγαλύτερη αντίθεση με τις ανάγκες της κοινωνικής ανάπτυξης. Αυτό εκδηλώνεται στον αυξημένο ανταγωνισμό μεταξύ του νέου προλεταριάτου και της γραφειοκρατικής ελίτ.

Ο Τρότσκι εξήγησε πριν από πολύ καιρό ότι στην περίπτωση της Ρωσίας, η γραφειοκρατία ανέπτυξε τις παραγωγικές δυνάμεις με έναν τρόπο που η αστική τάξη δεν ήταν σε θέση να κάνει, αλλά το τριπλάσιο τίμημα για τη διαδικασία πληρώθηκε από τις μάζες. Η γραφειοκρατία επιτελεί μια σχετικά προοδευτική λειτουργία που είχε η αστική τάξη στο παρελθόν. Αλλά ο Τρότσκι εξήγησε ότι αυτός ο ρόλος εγείρει επίσης τις δικές του αντιφάσεις. Η γραφειοκρατία είναι κατά μία έννοια ακόμη λιγότερο προετοιμασμένη από την αστική τάξη να αποδεχθεί την απώλεια προνομίων και εξουσίας. Αντίθετα, μεγαλώνει ακόμη περισσότερο, γίνεται ένα τερατώδες παράσιτο της κοινωνίας. Μπορεί να αφαιρεθεί μόνο με μια πολιτική επανάσταση.

Το βιοτικό επίπεδο στη Δύση έχει αυξηθεί τουλάχιστον σε απόλυτες τιμές, ενώ στον «Τρίτο Κόσμο», με ελάχιστες εξαιρέσεις, σημειώθηκε πτώση του ήδη χαμηλού βιοτικού επιπέδου. Η διάλυση των απαρχαιωμένων ιδιοκτησιακών σχέσεων υπό την αναπόφευκτη πίεση της παγκόσμιας αγοράς προχώρησε με γοργούς ρυθμούς. Ο μεγάλος υπερπληθυσμός φτωχών, ζητιάνων και λουμπενπρολεταριάτων είναι ενδημικός στον αποικιακό κόσμο. Με βάση την παλιά σχέση, δεν υπάρχει διέξοδος από την κατάσταση. Στο Βιετνάμ, το Λάος, την Καμπότζη, τη Βιρμανία, τη Συρία, την Αγκόλα, τη Μοζαμβίκη, το Άντεν, το Μπενίν, την Αιθιοπία,το Σουδάν υπήρξε μεταμόρφωση των κοινωνικών σχέσεων.

Στις συνθήκες αποσύνθεσης του καπιταλισμού-γαιοκτημοσύνης στις αποικιακές χώρες, όλες οι κοινωνικές αντιφάσεις οξύνονται στα άκρα. Οι κοινωνικές εντάσεις φτάνουν σε αφόρητα επίπεδα. Ως εκ τούτου, σε μια χώρα στην Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική, η αστική δημοκρατία αντικαθίσταται από αστικές βοναπαρτιστικές δικτατορίες ή προλεταριακές βοναπαρτιστικές δικτατορίες.

Στις πρώην αποικιακές χώρες που αναφέρθηκαν παραπάνω, καμία δεν ακολούθησε το πρότυπο του κανόνα της σοσιαλιστικής επανάστασης.Τα αστικά-βοναπαρτιστικά καθεστώτα στις αποικιακές χώρες επιβαρύνονται με τρομερές αντιφάσεις. Τα προβλήματά τους είναι άλυτα. Ξοδεύουν μεγάλα ποσά για εξοπλισμούς, γεγονός που βαθαίνει ακόμη περισσότερο τη φτώχεια των μαζών. Είναι εγγενώς ασταθείς. Ξυπνούν το μίσος των εργατών, των μικροαστών, των φοιτητών και των αγροτών. Ακόμη και η αδύναμη αστική τάξη που αντιπροσωπεύουν συγκρούεται μαζί τους.

Σε αυτό το κοινωνικό έδαφος ευδοκιμούν οι συνωμοσίες, οι αντισυνωμοσίες και οι συνωμοσίες στο στρατό. Ο στρατός (ή οι ένοπλες δυνάμεις) διαμορφώνεται πάντα σύμφωνα με την κοινωνία και δεν είναι ανεξάρτητος από αυτήν. Όπου κυριαρχεί ο στρατός, υποδηλώνει κρίση κοινωνίας και καθεστώς κρίσης.Διαφορετικές κλίκες, ομάδες ή ακόμα και άτομα που στέκονται στην κορυφή του στρατού γίνονται αντανάκλαση ομάδων, τμημάτων τάξεων ή κοινωνικών τάξεων. Δεν εκπροσωπούν τον εαυτό τους, αλλά αντικατοπτρίζουν με ακρίβεια τα ανταγωνιστικά συμφέροντα των διαφορετικών κοινωνικών τάξεων.

Τα γεγονότα στο παρελθόν στην Αιθιοπία επιβεβαιώνουν τα παραπάνω και μοιάζουν σε μεγάλο βαθμό με αυτά του Σουδάν του σήμερα. Εκεί, η πείνα που προκάλεσε ο Χάιλε Σελασιέ και η στεριανή αριστοκρατία ήταν η τελευταία καταστροφή που ακόμη και η κάστα των αξιωματικών ήταν έτοιμη να ανεχθεί. Η σκληρή αδιαφορία του αυτοκράτορα και της γαιοκτήμονας για την πείνα και την πείνα εκατοντάδων χιλιάδων, ίσως και εκατομμυρίων ανθρώπων, συν τις συσσωρευμένες κοινωνικές αντιθέσεις σε μια καθυστερημένη χώρα υπό την πίεση του ιμπεριαλισμού, ώθησαν τα μεσαία στρώματα της κάστας των αξιωματικών σε οργανώσει πραξικόπημα.

Αυτό με τη σειρά του τόνωσε το κίνημα της μικρής εργατικής τάξης στην Αντίς Αμπέμπα και των φοιτητών και των μικροαστών στην πρωτεύουσα και τις πόλεις. Αφύπνισε επίσης τους αγρότες σε ένα κίνημα που είχε στόχο να αποκτήσει τον έλεγχο της γης. Έτσι η χιλιετής «αυτοκρατορία» και η ταξική της δομή γκρεμίστηκαν σε σκόνη.

Η κρίση στο στρατό και οι απόπειρες αντεπανάστασης: ανταρτοπόλεμος στην Ερυθραία, ανταρτοπόλεμος στο Ogaden με τη βοήθεια της άμεσης επέμβασης της Σομαλίας, η εξέγερση του Galla και άλλα λειτούργησαν ως ώθηση για επανάσταση.Το ταξικό κίνημα, με τη σειρά του, επηρέασε τη νέα στρατιωτική χούντα. Αυτό προκάλεσε διασπάσεις και ατομικές και ομαδικές συνωμοσίες αξιωματικών. Ήταν μια αντανάκλαση των αντιμαχόμενων τάξεων στην Αιθιοπία και του εξελισσόμενου εμφυλίου πολέμου σε ολόκληρη τη χώρα. Ανεξάρτητα από τις επιμέρους ιδιοτροπίες των αξιωματικών, αντανακλούσαν (όπως στη Συρία) -και έπρεπε να αντανακλούν- τη συνεχιζόμενη ταξική πάλη. Λίγοι από αυτούς επιθυμούσαν να επιστρέψουν στο παλιό καθεστώς.

Το μοντέλο του ημιφεουδαρχικού αυτοκρατορικού καθεστώτος των γαιοκτημόνων απορρίφθηκε από το μεγαλύτερο μέρος της κάστας των αξιωματικών. Ωστόσο, υπήρχαν διαφορές ως προς το πόσο μακριά πρέπει να φτάσουμε, με αποτέλεσμα ένοπλες συγκρούσεις και εκτελέσεις. Αυτό, ίσως με στρεβλό τρόπο, αντανακλούσε την ταξική πάλη στην Αιθιοπία.

Τελείωσε με τη νίκη του Αντισυνταγματάρχη Μενγκίστου. Η γη έχει ήδη διαιρεθεί στους αγρότες και η βιομηχανία εθνικοποιήθηκε χωρίς αποζημίωση στους ιμπεριαλιστές και τους εγχώριους καπιταλιστές (αν και φυσικά η αποζημίωση δεν είναι απαραίτητα ο αποφασιστικός παράγοντας).

Ο αντισυνταγματάρχης Μενγκίστου αναδείχθηκε νικητής στο ρόλο του βοναπαρτιστή δικτάτορα επηρεασμένος από πολέμους και εμφύλιους πολέμους. Για να κερδίσει μαζική υποστήριξη, ο Μενγκίστου, πρώην ανώτατος αξιωματικός του αυτοκράτορα, αναγκάστηκε να κάνει τα πάντα.Δήλωνε «μαρξιστής-λενινιστής» (μάλλον χωρίς να διαβάσει ούτε μια λέξη από τον Μαρξ ή τον Λένιν) και ξεκίνησε να δημιουργήσει μια μονοκομματική «μαρξιστική-λενινιστική» ολοκληρωτική δικτατορία, όπως η Μόσχα ή το Πεκίνο. Οι γαιοκτήμονες και οι καπιταλιστές έχουν εκτοπιστεί και οι ιμπεριαλιστικές χώρες δεν έχουν πραγματική επιρροή στις διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα στην Αιθιοπία.

Σε αυτή την περίπτωση, η διαδικασία είναι ξεκάθαρη. Είναι ακόμη πιο έντονο από ό,τι στη Μοζαμβίκη, την Αγκόλα, και αυτό χωρίς άμεσο αγώνα ενάντια στην ιμπεριαλιστική κατοχή. Οι ιμπεριαλιστές είναι πολύ αδύναμοι για να επέμβουν άμεσα με στρατιωτικά μέσα και μπορούν μόνο να τρίζουν τα δόντια τους σε αδυναμία.

Πρέπει να αναγνωριστεί ότι το κοινό όλων αυτών των διαφορετικών δυνάμεων δεν είναι δευτερεύουσες προσωπικές διαφορές, αλλά οι κοινωνικές και ταξικές δυνάμεις που αντιπροσωπεύουν.Όλα αυτά τα προλεταριακά βοναπαρτιστικά καθεστώτα είναι προσωρινές εκτροπές στο δρόμο της παγκόσμιας επανάστασης.

[Επισκέπτης]