patari.org

[vngelis]

Σκοπός αυτού του νήματος είναι να ασχοληθούμε με όλα τα ζητήματα τα Κινέζικα, τι παίζεται, ποιος είναι ο ταξικός χαρακτήρας του κράτους και που βαδίζει η Κίνα σε κόντρα με της ΗΠΑ η σε σταθεροποίηση/συμφιλίωση;

Για όσους δεν γνωρίζουν η Κίνα έγινε η βάση της παγκοσμιοποίησης του δυτικού ιμπεριαλισμού όταν οι Αμερικανοί να αποφύγουν τις ταξικές κόντρες στο εσωτερικό τους (αναταραχές στη δεκαετία του 1960 στις πόλεις με μαύρους εργάτες πχ βιομηχανικό Ντιτρόιτ και τον πόλεμο του Βιετνάμ) που ξέσπασαν στα μέσα της δεκαετίας του 1960 και κράτησαν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970.

Η άνοδος της Κίνας σαν μια βιομηχανική ζώνη άρχισε δυναμικά στα μέσα της δεκαετίας του 1980 απ' τις περιοχές που συνόρευαν το δυτικό κρατούμενο Χονγκ Κονγκ και στις επόμενες 4 δεκαετίες η Κίνα ξεπέρασε τις ΗΠΑ σε βιομηχανική παραγωγή και έγινε η νουμ ένα παγκόσμια οικονομία.

Πώς η σχεδιασμένη οικονομία της Κίνας μπόρεσε να φέρει τέτοια αναπτυξη;

Όταν έγινε το κραχ του 2008 που ουσιαστικά έφερε στο προσκήνιο την κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού οι Κινέζοι βοήθησαν στην σταθεροποίηση του παγκόσμιου καπιταλισμού του ρίχνοντας πολλά λεφτά στην αγορά και το 2014 άρχισαν το Belt and Sea Road ενώνοντας την Ασία τη Μέση Ανατολή την Ευρώπη και Αφρικη με υποδομές σε λιμάνια και μεταφορές πχ τραίνα για την εξαγωγή των εμπορευμάτων τους δημιουργώντας μια κατάσταση όπου σχεδόν από μόνη της η Κίνα μπορεί να καλύψει σχεδόν το ήμισυ της παγκόσμιας παραγωγής από μόνη της...

Άρα το ζήτημα μετά την επέμβαση των Ρώσων στη Ουκρανία είναι που βαδίζει η Κίνα; Θα πάρει δυναμικά την Ταϊβάν; Θα υποχρεωθεί σε πολεμικές συρράξεις με Αμερικανικα πιόνια όπως της Φιλιππίνες και την Ινδονησία; Μπορεί ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός να κάνει και χωρίς την Κίνα;

[vngelis]

«Εξορία» για το πρώην αφεντικό της Alibaba - Στην Ιαπωνία κατέφυγε ο Τζακ Μα με «χασούρα» 29 δισ.

Η τελευταία δημόσια εμφάνιση του δισεκατομμυριούχου, Τζακ Μα, ήταν στα τέλη Οκτωβρίου, σε ένα φόρουμ στη Σαγκάη. Στην ομιλία του, ο τότε πλουσιότερος άνθρωπος στην Κίνα, εξαπέλυσε πυρά κατά των ρυθμιστικών αρχών της χώρας, με αποτέλεσμα να μπει σε τροχιά σύγκρουσης με αξιωματούχους, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα την αναβολή της αρχικής δημόσιας προσφοράς της Ant Group, του ομίλου Alibaba.

Από τότε, όχι μόνο δεν είχε επανεμφανιστεί, αλλά και η περιουσία του υποδιπλασιάστηκε (από 50 δισ. κατρακύλησε στα 21,7 δισ.). Εν τέλει, εντοπίστηκε στην Ιαπωνία, όπου και... κρύβεται.


https://www.insider.gr/epiheiriseis/253308/exoria-gia-proin-afentiko-tis-alibaba-stin-iaponia-katefyge-o-tzak-ma

[vngelis]

Οι κινεζικές επενδύσεις σε λιμάνια της Μεσογείου και της Ευρώπης
To γεωπολιτικό παιχνίδι, οι ευρωπαϊκές χώρες που καλοδέχτηκαν τις επενδύσεις λόγω της κρίσης και ο συνεχώς αυξανόμενος ρόλος της Κίνας στον παγκόσμιο χάρτη

https://www.newmoney.gr/roh/palmos-oikonomias/nautilia/i-kinezikes-ependisis-se-limania-tis-mesogiou-ke-tis-evropis/

[vngelis]

Business Daily


Ο πρέσβης της Κίνας στο BD: Έντονο ενδιαφέρον για επενδύσεις στην Ελλάδα

Στόχος της Κίνας είναι να επαναληφθούν τα επιτυχημένα παραδείγματα συνεργασίας στο λιμάνι του Πειραιά και τον ΑΔΜΗΕ, τονίζει ο Xiao Junzheng σε συνέντευξη στο BD. Τι λέει για τον τουρισμό, την Golden Visa και την Ερυθρά Θάλασσα.

Για νέες επενδύσεις στις μεταφορές, την ενέργεια και τη ναυτιλία ενδιαφέρονται Κινέζοι επενδυτές στην Ελλάδα με στόχο να επαναλάβουν τις αντίστοιχες επιτυχίες που σημειώθηκαν στο λιμάνι του Πειραιά και τον ΑΔΜΗΕ, τονίζει ο Κινέζος πρέσβης Xiao Junzheng, σε συνέντευξη του στο Business Daily.

https://www.businessdaily.gr/synenteyxeis/110168_o-presbis-tis-kinas-sto-bd-entono-endiaferon-gia-ependyseis-stin-ellada

[vngelis]

Παρασκευή 28 Μάη 2021
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8

21ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Σχετικά με την Κίνα
Συμφωνώ τις θέσεις της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο. Θέλω να σταθώ σε ένα ζήτημα κατά την άποψή μου πολύ σημαντικό.

Στις θέσεις επαναλαμβάνεται η αναφορά στην Κίνα σαν καπιταλιστικό κράτος που ασκεί ιμπεριαλιστική πολιτική και παρουσιάζεται η σχέση της με τις ΗΠΑ ως ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός (1-3, 1-4, 1-12, 2-3, 2-10, κ.ά.)

Αποκορύφωμα στη θέση 2-19 όπου σε κάποια αδελφά ΚΚ αποδίδεται οπορτουνιστική θέση και πολιτική σύγχυση στην αντίληψή τους για την Κίνα.

Η θέση αυτή της ΚΕ επαναλαμβάνεται και σε κομματική αρθρογραφία π.χ. «Ριζοσπάστης» 10 Απρίλη 2021 «Οι εξελίξεις και η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών απαιτούν ισχυρό ΚΚΕ και ένταση της λαϊκής πάλης» του Γιώργου Μαρίνου.

Σκοπός της παρέμβασής μου δεν είναι η διαφωνία με τη θέση της ΚΕ. Θέλω όμως να επισημάνω ότι η θέση αυτή δεν βασίζεται σε επαρκή αιτιολόγηση και ανάλυση. Η προσωπική μου αίσθηση είναι ότι σαν θέση ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΗ. Οι θέσεις μας όμως σαν ΚΚ που τιμά το όνομα και τον ιστορικό σκοπό του, πρέπει να βασίζονται σε επιστημονική ανάλυση που να δημοσιεύεται με θάρρος.

ΠΡΟΤΕΙΝΩ η καινούργια ΚΕ να αναθέσει σε κατάλληλη επιτροπή τη μελέτη:

- Του πολιτικού συστήματος της Κίνας, σήμερα και στην ιστορική του πορεία

- Της κινέζικης οικονομίας, σήμερα και στην ιστορική της πορεία

- Των θέσεων και της ιστορίας του ΚΚ Κίνας

Στην τεράστια αυτή χώρα την πολιτική εξουσία μονοπωλεί ένα κόμμα που έχει το όνομά μας, Κομμουνιστικό Κόμμα, χρησιμοποιεί τα σύμβολά μας (σφυροδρέπανο), έχει τις λενινιστικές αρχές οργάνωσης (δημοκρατικός συγκεντρωτισμός). Το σύστημά τους ονομάζεται «λαϊκή δημοκρατία» και στη φρασεολογία τους χρησιμοποιούν τους όρους σοσιαλισμός και κομμουνισμός.

Είναι αφελές να περιμένουμε από την εργατική τάξη να μπορέσει να καταλάβει γιατί η στρατηγική μας και η πολιτική μας πρόταση διαφέρει από την εικόνα που δίνουν για την Κίνα τα αστικά ΜΜΕ. Πασχίζουμε με νύχια και με δόντια σαν πολιτική πρωτοπορία να δείξουμε στα λαϊκά στρώματα ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός, τη στιγμή που κάποιος, μασκαρεμένος σαν εμάς, με τα σύμβολα και τα λόγια μας, οικοδομεί και προβάλλει ένα σύστημα - απάτη. Ποιος έχει την ευθύνη να ενημερώσει την εργατική τάξη υπεύθυνα για την κινέζικη απάτη, αν όχι το Κόμμα της; `Η μήπως πιστεύουμε ότι ο ταξικός μας αντίπαλος δεν θα χρησιμοποιήσει την απάτη αυτή σαν όπλο για να το στρέψει εναντίον μας με κάθε πιθανό και ύπουλο τρόπο;

Κάποια ερωτήματα που μπορούν να απαντηθούν:

Πολιτικό σύστημα:

Πώς ασκείται η πολιτική εξουσία; Πώς παίρνονται αποφάσεις; Υπάρχουν εργατικά συμβούλια ή άλλες λαϊκές οργανώσεις, «σοβιέτ»; Συνδικάτα; Πώς είναι οργανωμένο το πολιτικό σύστημα;

Οικονομία:

Ποιος έχει τον πρώτο λόγο στη διαχείριση της οικονομίας; Υπάρχει κάποια μορφή κεντρικού σχεδιασμού; Μικρή ή μεγάλη; Σε ποιους τομείς; Ποια η σχέση Κινέζων καπιταλιστών με το ΚΚ; Πώς εξελίσσεται το βιωτικό επίπεδο των Κινέζων εργατών, του λαού, σήμερα και ιστορικά; Πώς ασκεί η Κίνα ιμπεριαλιστική πολιτική; (σύγκριση με ΗΠΑ/ΕΕ/Ρωσία θα μπορούσε να δείξει το ρόλο της)

Πολιτική γραμμή και ιστορία:

Λέμε για την ΕΣΣΔ πως οικοδομούνταν σοσιαλισμός αλλά με σημείο καμπής το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ πάρθηκαν αποφάσεις που γιγάντωσαν τα ήδη υπαρκτά προβλήματα και υπέσκαψαν τη βάση με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στις ανατροπές. Ισχύει κάτι παρόμοιο για την Κίνα; Οικοδομήθηκε ποτέ σοσιαλισμός; Επαιξε το ΚΚ Κίνας από ανέκαθεν ρόλο προδοτικό; Κρίνουμε ότι υπήρξε κάποιο σημείο καμπής από το οποίο και μετά το ΚΚ Κίνας άρχισε να οικοδομεί συνειδητά τον καπιταλισμό;

Κάναμε αυτοκριτική για την ΕΣΣΔ ότι εκθειάζαμε το ΚΚΣΕ και δεν ασκούσαμε κριτική στα λάθη του. Μήπως τώρα κάνουμε το ίδιο με το ΚΚ Κίνας, όχι εκθειάζοντας αλλά δαιμονοποιώντας το συλλήβδην;

Η προσπάθεια της Κίνας να διεισδύσει στην ελληνική αγορά αργά ή γρήγορα θα βρει και κάποιον πολιτικό εκφραστή. Οπως προσπαθεί να κάνει και η καπιταλιστική Ρωσία με διάφορους καλοθελητές δεξιά κι αριστερά. Το Κόμμα μας πρέπει να είναι έτοιμο και η γενική απόρριψη δεν αρκεί.

Η παρουσίαση του ανταγωνισμού της Κίνας με ΗΠΑ/ΕΕ δεν αρκεί χωρίς επιστημονική ανάλυση. Θυμίζω ότι από την εποχή του Στάλιν ο ιμπεριαλισμός προσπαθούσε να παρουσιάσει την ΕΣΣΔ σαν «ανταγωνιστική» της δύσης σε οικονομία, σε επιρροή και σε εξοπλισμούς και αργότερα κάποια ΚΚ τόσο ευρωπαϊκά όσο και άλλα ακολούθησαν τη μαοϊκή γραμμή και παρουσίασαν την ΕΣΣΔ ως «σοσιαλιμπεριαλιστική», χωρίς να παρουσιάσουν κάποια απόδειξη γι' αυτό.

Πρέπει να αντιληφθεί η καθοδήγηση ότι είναι ζωτικής σημασίας η διερεύνηση απαντήσεων για τις δυνατότητες κερδίσματος συνειδήσεων τώρα και στο μέλλον. Θα το πω σχηματικά: Τα δύο κυρίαρχα κέντρα για τις σοσιαλιστικές προσπάθειες του 20ού αιώνα ήταν η ΕΣΣΔ και η Κίνα. Η πρώτη ξεκίνησε καλά, χάλασε στην πορεία, ανατράπηκε. Η δεύτερη κατάντησε να διεκδικεί την πρωτοκαθεδρία στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα και στο μοίρασμα των αγορών και έγινε «βασιλικότερη του βασιλέως». Δεν είναι και πολύ ελπιδοφόρο αυτό. Ούτε μπορεί ένα ΚΚ να κρύψει κάτω απ' το χαλάκι τις πράξεις ενός άλλου ΚΚ που μάλιστα είναι στην εξουσία και να πει απλώς ότι δεν μας ενδιαφέρει τι γίνεται εκεί. Η «ανεξαρτησία της γραμμής» είναι γνώρισμα του ευρωκομμουνισμού και του κάθε οπορτουνισμού.

Την παρουσίαση της γραμμής και της ιστορίας του ΚΚ Κίνας μονοπώλησαν ιστορικά διάφορες μαοϊκές οργανώσεις. Παρουσίαζαν ό,τι ήθελαν και όπως το ήθελαν κάθε φορά παραπλανώντας μέρος της εργατικής τάξης και μπλέκοντάς το σε χωρίς ουσία θεωρητικές υπεραναλύσεις και αναθέματα, φυσικά πάντα με το Κόμμα μας στο στόχαστρό τους.

Η υπόθεση της «Κίνας» δεν είναι κάποια θεωρητική μικρολεπτομέρεια ή μεγαλοστομία των φοιτητικών καφενέδων. Είναι ζωντανό εξελισσόμενο φαινόμενο που απειλεί την προσπάθεια της παγκόσμιας εργατικής τάξης να ξανασταθεί στα πόδια της.

Θα κλείσω περιγράφοντας μια δυσοίωνη εικόνα, που είναι υποθετική αλλά δεν μπορεί να αποκλειστεί. Ας φανταστούμε μια γενικευμένη σύρραξη ιμπεριαλιστικού πολέμου, με εμπλοκή όλων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, άρα και της Κίνας. Τι επίπτωση θα έχει στην υπόθεση της ανασύνταξης του κομμουνιστικού κινήματος παγκόσμια, στις συνειδήσεις των εργατών, μια πυρηνική επίθεση της Κίνας, όχι σε μια μητρόπολη του ιμπεριαλισμού αλλά σε κάποια περιφερειακή δύναμη, κράτος - δορυφόρο ή σύμμαχο των ΗΠΑ/ΕΕ.


Νίκος Σπύρου
Προγραμματιστής Εφαρμογών.Δουβλίνο, Ιρλανδία

[vngelis]

Ο Διεθνής Ρόλος της Κινας
Η «ανατολή» μιας νέας παγκόσμιας δύναμης, της Κίνας, προκαλεί το αμείωτο ενδιαφέρον αναλυτών και απλών εργαζομένων σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Το ενδιαφέρον αυτό είναι πολλαπλό σε ανθρώπους πολιτικοποιημένους, οι οποίοι γνωρίζουν για την εποχή των κοινωνικών επαναστάσεων που άνοιξε ο Οκτώβρης του 1917 στη Ρωσία και που οδήγησε σε σειρά μεγάλων κοινωνικών-πολιτικών αγώνων και επαναστάσεων σ’ ολόκληρο τον κόσμο, μεταξύ των άλλων και της Κινεζικής Επανάστασης. Το ενδιαφέρον για την άνοδο της ισχύος της Κίνας είναι αντιφατικό, γιατί αυτή πραγματοποιείται κάτω από τις κόκκινες σημαίες και με το ΚΚ Κίνας στην εξουσία

https://www.komep.gr/m-article/O-DIETINIS-ROLOS-TIS-KINAS/

[vngelis]

Μετάβαση στο περιεχόμενο
Ιστολόγιο Michael Robertsblogging από έναν μαρξιστή οικονομολόγο
Μενού +αναπτυγμένοςκατέρρευσε
Facebook
YouTube

Η άδικη «πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα» της Κίνας
Η πρόσφατη ανοησία που εξέδωσε η υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Janet Yellen σχετικά με την «υπερπαραγωγική ικανότητα» και τις «άδικες επιδοτήσεις» της Κίνας στις βιομηχανίες της είναι ιδιαίτερα αξιολύπητη. Όπως το έθεσε ο Renaud Bertrand: « η λεγόμενη απειλή της βιομηχανικής πλεονάζουσας παραγωγικής ικανότητας της Κίνας» είναι ένα τσιτάτο που στην πραγματικότητα σημαίνει ότι η Κίνα είναι απλώς πολύ ανταγωνιστική και ζητώντας της να το αντιμετωπίσει αυτό, αυτό που πραγματικά ζητά η Yellen από την Κίνα μοιάζει με έναν συνάδελφο ο σπρίντερ ζητά από τον Γιουσέιν Μπολτ να τρέξει λιγότερο γρήγορα γιατί δεν μπορεί να συνεχίσει».

Πράγματι, επιτρέψτε μου να παραθέσω την αντίκρουση του Bertrand στους ισχυρισμούς της Yellen για «υπερπαραγωγική ικανότητα». « Ας ξεκινήσουμε με τα ποσοστά χρησιμοποίησης της χωρητικότητας. είναι ξεκάθαρο ότι είναι σχεδόν σταθερά στην Κίνα τα τελευταία 10 χρόνια, φθάνοντας περίπου στο 76% αυτή τη στιγμή, το οποίο είναι στο ίδιο επίπεδο με τα ποσοστά χρήσης της ίδιας της Αμερικής σε περίπου 78%. Οπότε δεν υπάρχει θέμα.»

Ο Bertrand συνεχίζει: «παρά τις πολύ χαμηλές τιμές για τα EV ή τα ηλιακά πάνελ του, οι κινεζικές εταιρείες που συμμετέχουν εξακολουθούν να έχουν κέρδη (τα βιομηχανικά κέρδη αυξάνονται με διψήφια αύξηση) και χρεώνουν υψηλότερες τιμές στο εξωτερικό από ό,τι στο εσωτερικό. Η ανταγωνιστικότητα των κινεζικών εταιρειών είναι συντριπτική: σήμερα, σε πολλές βιομηχανίες –όπως η ηλιακή ενέργεια ή τα EV– δεν υπάρχει απλώς κανένας τρόπος για αμερικανικές ή ευρωπαϊκές εταιρείες να ανταγωνιστούν τις κινεζικές. Αυτό είναι το πραγματικό ζήτημα: η Yellen και οι δυτικοί ηγέτες φοβούνται ότι αν τα πράγματα συνεχίσουν, η Κίνα απλά θα φάει το μεσημεριανό γεύμα όλων».

Η Κίνα είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που παράγει όλες τις κατηγορίες αγαθών που ταξινομούνται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τελωνείων (WCO). Αυτό του δίνει ένα βασικό πλεονέκτημα όσον αφορά τις τελικές τιμές: όταν θέλετε να κατασκευάσετε κάτι στην Κίνα, μπορείτε κυριολεκτικά να βρείτε ολόκληρη την αλυσίδα εφοδιασμού για αυτό στο σπίτι. Bertrand: « Η Κίνα έχει γίνει μια δύναμη καινοτομίας. Το 2023 κατέθεσε περίπου τόσα διπλώματα ευρεσιτεχνίας όσες και ο υπόλοιπος κόσμος μαζί και τώρα υπολογίζεται ότι θα ηγηθεί των 37 από τις 44 κρίσιμες τεχνολογίες για το μέλλον. Όλα αυτά έχουν επίσης επιπτώσεις όταν πρόκειται για τις τελικές τιμές των προϊόντων της».

Οι ηγέτες της Ευρώπης απηχούν τους ισχυρισμούς της Yellen. Μετά τη συνάντηση με τον Σι στο Πεκίνο τον περασμένο Δεκέμβριο, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν σημείωσε ότι το εμπορικό έλλειμμα της ΕΕ με την Κίνα είχε αυξηθεί στα 400 δισ. ευρώ, από 40 δισ. ευρώ πριν από 20 χρόνια, καθώς τόνισε μια σειρά από παράπονα, συμπεριλαμβανομένης της βιομηχανικής «πλεονάζουσας παραγωγικής ικανότητας» της Κίνας. είπε ότι «οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν θα μπορέσουν να ανεχθούν ότι η βιομηχανική μας βάση υπονομεύεται από τον αθέμιτο ανταγωνισμό».




.




.

Αλλά ας το κάνουμε σωστά: το εμπορικό έλλειμμα της ΕΕ με την Κίνα έχει αυξηθεί από 40 δισεκατομμύρια δολάρια σε 400 δισεκατομμύρια δολάρια σε 20 χρόνια! Όχι δύο χρόνια, όχι πέντε χρόνια, όχι δέκα χρόνια, αλλά σε όλο αυτόν τον αιώνα. Πρώτον, Αυτό καθιστά την αύξηση του ελλείμματος όχι τόσο μεγάλη ετησίως, ας πούμε περίπου 10-15 δισεκατομμύρια δολάρια και καθ ' όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ακούσαμε λίγα παράπονα από την ΕΕ ότι η Κίνα υιοθετεί αθέμιτες εμπορικές πρακτικές. Ξαφνικά μετά την καταστροφή του αυξανόμενου ενεργειακού κόστους μετά τη διακοπή των ρωσική εισαγωγές ενέργειας και μια σχεδόν διετή ύφεση στις μεγάλες χώρες της ΕΕ, η φον ντερ Λάιεν κατηγορεί τώρα την Κίνα. Πράγματι, το μεγαλύτερο μέρος της αύξησης του "ελλείμματος της Κίνας" ήρθε στην περίοδο μετά την πανδημία.


Όσον αφορά τις ΗΠΑ, επί του παρόντος, το διμερές εμπορικό έλλειμμα μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας, σε σχέση με το μέγεθος της οικονομίας των ΗΠΑ είναι το χαμηλότερο από το 2002. Όπως λέει ο Bertrand, " είναι λοιπόν μια περίεργη στιγμή να διαμαρτύρονται τόσο έντονα για την εμπορική ανισορροπία με την Κίνα, καθώς, από την άποψη της Αμερικής, η εμπορική ανισορροπία είναι η χαμηλότερη που έχει υπάρξει σε πάνω από 20 χρόνια.”

Παρ ' όλα αυτά, οι ειδικοί της κεϋνσιανής/Κίνας προωθούν και παπαγαλίζουν το μήνυμα της Γέλεν. Εδώ είναι ένα απόσπασμα από μια πηγή δυτικών μέσων ενημέρωσης: "στο πλαίσιο της αυξανόμενης διεθνούς ανησυχίας, οι ειδικοί πιστεύουν ότι η κατασκευαστική στρατηγική δεν θα επιτύχει τους στόχους ανάπτυξης του Πεκίνου. Οι εξαγωγές αντιπροσωπεύουν ήδη το ένα πέμπτο του ΑΕΠ και το μερίδιο της Κίνας στην παγκόσμια μεταποίηση ανέρχεται στο 31%. Ελλείψει έκρηξης της ζήτησης, λένε ότι είναι απίθανο ο υπόλοιπος κόσμος να απορροφήσει τις εξαγωγές της Κίνας χωρίς να συρρικνώσει τη δική του παραγωγή.”

Ποιοι είναι αυτοί οι σπουδαίοι ειδικοί; Οι συνήθεις ύποπτοι.

Ο Μάικλ Πέτις μας λέει ότι αν η Κίνα συνεχίσει να επεκτείνει τις εξαγωγές της, θα πρέπει να "φιλοξενηθούν από τον υπόλοιπο κόσμο". Και ο υπόλοιπος κόσμος είναι απίθανο να το κάνει αυτό.. Αλήθεια; Φαίνεται ότι η Κίνα δεν έχει κανένα πρόβλημα να πουλήσει τις εξαγωγές της στους υπόλοιπους καταναλωτές και κατασκευαστές του κόσμου, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να αγοράσουν.

Ένας άλλος ειδικός είναι ο Μπραντ Σέτσερ. Ο Setser μας λέει ότι " η εγχώρια αγορά ηλεκτρικών οχημάτων της Κίνας δημιουργήθηκε μέσω βιομηχανικής πολιτικής, δεν εμφανίστηκε από το πουθενά. Ένα κρίσιμο σημείο, και αυτό που συχνά ξεχνιέται τώρα. Το ίδιο ισχύει και για την HSR και τον άνεμο και η Κίνα προσπαθεί και σε άλλους τομείς."Σοκ, τρόμος. δεν επιτεύχθηκε μέσω των δυνάμεων της αγοράς, αλλά μέσω κρατικών επενδύσεων. Συνεχίζει "η πραγματικότητα ότι πολλές από τις ιστορίες επιτυχίας των εξαγωγών της Κίνας τώρα δεν προέρχονται από τη μαγεία της αγοράς αναμφίβολα περιπλέκει το παγκόσμιο εμπόριο, καθώς η προσαρμογή για να φιλοξενήσει τις επιτυχίες της Κίνας δεν "αισθάνεται" σαν μια πραγματική προσαρμογή της αγοράς."Με άλλα λόγια, οι ΗΠΑ, Η Ευρώπη και η Ιαπωνία δεν μπορούν να ανταγωνιστούν. Τι να κάνω λοιπόν; Ο σέτσερ λέει "Νομίζω ότι οι ΗΠΑ πρέπει να καταβάλουν πραγματική προσπάθεια για να αντισταθμίσουν τον οικονομικό εξαναγκασμό της Κίνας εδώ. Θα χρειαστεί λίγη θυσία, αλλά τουλάχιστον είμαι πρόθυμος να εντείνω."Έτσι, ο ανταγωνισμός ονομάζεται τώρα "εξαναγκασμός" και οι ΗΠΑ πρέπει να απαντήσουν με εξαναγκασμό με τον Setser έτοιμο να βοηθήσει τον Yellen σε αυτό.

Ο ορθολογισμός αυτής της ανοησίας βρίσκεται στη Δυτική επικρατούσα άποψη ότι η Κίνα είναι κολλημένη σε ένα παλιό μοντέλο εξαγωγικής παραγωγής που βασίζεται στις επενδύσεις και πρέπει να "εξισορροπηθεί" προς μια εγχώρια οικονομία που καθοδηγείται από τους καταναλωτές, όπου ο ιδιωτικός τομέας έχει ελεύθερο έλεγχο. Ο αδύναμος καταναλωτικός τομέας της Κίνας την αναγκάζει να προσπαθήσει να εξάγει τη μεταποίηση "πάνω από την ικανότητα".

Αλλά τα στοιχεία για αυτό δεν υπάρχουν. Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη του Richard Baldwin, διαπιστώνει ότι το μοντέλο που καθοδηγείται από τις εξαγωγές λειτουργούσε μέχρι το 2006, αλλά από τότε οι εγχώριες πωλήσεις έχουν σημειώσει άνοδο, έτσι ώστε ο λόγος εξαγωγών προς το ΑΕΠ έχει πράγματι μειωθεί. "Η κινεζική κατανάλωση κινεζικών μεταποιημένων προϊόντων έχει αυξηθεί ταχύτερα από την κινεζική παραγωγή για σχεδόν δύο δεκαετίες. Αντί να μην είναι σε θέση να απορροφήσει την παραγωγή, η κινεζική εγχώρια κατανάλωση προϊόντων που κατασκευάζονται στην Κίνα έχει αυξηθεί πολύ πιο γρήγορα από την παραγωγή του μεταποιητικού τομέα της Κίνας.”


Οι Κινέζοι κατασκευαστές παραμένουν ιδιαίτερα ανταγωνιστικοί στις παγκόσμιες αγορές, παρά τις προσπάθειες της Δύσης να επιβάλει δασμούς και άλλα προστατευτικά μέτρα. Η Κίνα τα πάει ιδιαίτερα καλά στην παραγωγή ηλεκτρικών οχημάτων, στην ηλιακή ενέργεια και σε άλλες πράσινες τεχνολογίες. Αλλά όπως επισημαίνει ο Baldwin, αυτή η εξαγωγική επιτυχία δεν σημαίνει ότι η Κίνα εξαρτάται από τις εξαγωγές για ανάπτυξη. Η Κίνα αναπτύσσεται κυρίως λόγω της παραγωγής για την εγχώρια οικονομία, όπως οι ΗΠΑ.


Αλλά υπάρχει ένα πιο ανησυχητικό χαρακτηριστικό αυτής της ανοησίας "πλεονάζουσας παραγωγικής ικανότητας". Έχει καταπιεί γάντζο, γραμμή και βύθιση από οικονομολόγους του κινεζικού τραπεζικού τομέα, οι οποίοι εκπαιδεύτηκαν κυρίως σε δυτικά πανεπιστήμια. Πάρτε την πρόσφατη ομιλία του επικεφαλής οικονομολόγου στην Τράπεζα της Κίνας, Zu Gao. Η ομιλία του επαινέθηκε ιδιαίτερα από ανθρώπους όπως ο Πέτις και ο Σέτσερ. Ο Xu υποστήριξε ότι " ο σημαντικά χαμηλότερος λόγος κατανάλωσης προς ΑΕΠ στην Κίνα, σε σύγκριση με τον παγκόσμιο μέσο όρο, είναι η θεμελιώδης αιτία της άθλιας εγχώριας ζήτησης και της οικονομικής επιβράδυνσης της χώρας.”

Ο Ζου εξηγεί ότι "η αδύναμη εγχώρια ζήτηση, που επιδεινώνεται από την αμυδρή εξωτερική ζήτηση ή τον όγκο των εξαγωγών, έχει ως αποτέλεσμα την ανεπαρκή συνολική ζήτηση, καταπνίγοντας έτσι την οικονομική ανάπτυξη. Υπό αυτή την έννοια, οι μακροπρόθεσμοι περιορισμοί ανάπτυξης στην κινεζική οικονομία δεν βρίσκονται στην προσφορά αλλά στη ζήτηση."Αλήθεια; Η σχετική επιβράδυνση της ανάπτυξης της Κίνας την τελευταία δεκαετία οφείλεται στην επιβράδυνση της επέκτασης του εργατικού δυναμικού της, με την οικονομική ανάπτυξη να εξαρτάται κυρίως από την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας. Και αυτό εξαρτάται από την επένδυση στην τεχνολογία που ενισχύει την παραγωγικότητα και όχι την κατανάλωση, η οποία είναι μια αφαίρεση από τους πόρους για επενδύσεις. Επιπλέον, ποιες χώρες έχουν επιτύχει ταχύτερη ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια: η Δύση που καθοδηγείται από τους καταναλωτές ή η Κίνα χαμηλής κατανάλωσης;


Ο Ζου ακολουθεί την κλασική του ακατέργαστη κεϋνσιανή θεωρία, λέγοντας ότι " ο στόχος της οικονομικής ανάπτυξης είναι να εκπληρώσει την προσδοκία των ανθρώπων για μια καλύτερη ζωή, η οποία εκδηλώνεται κυρίως μέσω της προσδοκίας τους για αυξημένη κατανάλωση—καλύτερης ποιότητας τρόφιμα, ρούχα και δραστηριότητες αναψυχής. Όταν η κατανάλωση μιας χώρας αποτελεί ένα μικρό κλάσμα του ΑΕΠ της, υποδηλώνει μια κακή ευθυγράμμιση μεταξύ της συνολικής οικονομικής ανάπτυξης (όπως απεικονίζεται από το ΑΕΠ) και των βιωμένων εμπειριών του λαού της.”

Αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Η χαμηλή αναλογία κατανάλωσης προς ΑΕΠ δεν σημαίνει απαραίτητα χαμηλή αύξηση της κατανάλωσης. Και η αύξηση της κατανάλωσης της Κίνας ήταν πολύ ταχύτερη από τις οικονομίες της Δύσης υπό την ηγεσία των καταναλωτών.


Τότε φτάνουμε στον πραγματικό σκοπό της ομιλίας του Ζου. "Η εκτεταμένη παρουσία κρατικών επιχειρήσεων στην Κίνα, των οποίων τα κέρδη και τα μερίσματα ρέουν κυρίως στο κράτος και όχι στα νοικοκυριά, μειώνει την επίδραση του πλούτου που διαφορετικά θα μπορούσε να τονώσει την κατανάλωση των νοικοκυριών."Βλέπετε, είναι η κρατική οικονομία της Κίνας που είναι το πρόβλημα: εμποδίζει "έναν αποτελεσματικό μηχανισμό αγοράς" να

Τι να κάνουμε λοιπόν; « Φυσικά, οι κρατικές επιχειρήσεις στην Κίνα ανήκουν τεχνικά στους πολίτες, ωστόσο τα ίδια κεφάλαιά τους κατέχονται κατά κύριο λόγο από το κράτος. Κατά συνέπεια, τα μερίσματα από τις κρατικές επιχειρήσεις ρέουν κυρίως στο κράτος και όχι στα νοικοκυριά. τα κέρδη που διατηρούνται μετά τη διανομή μερισμάτων από τις κρατικές επιχειρήσεις δεν συνδέονται άμεσα με τον ισολογισμό των νοικοκυριών, γεγονός που καθιστά δύσκολη τη συμβολή στον πλούτο των νοικοκυριών. Έτσι λέει ο Xu, «πρέπει να διανείμουμε όλα τα αποθέματα κρατικών επιχειρήσεων στους πολίτες», δηλαδή να ιδιωτικοποιήσουμε τις κρατικές εταιρείες .

Ο επικεφαλής οικονομολόγος της China Bank φαίνεται να υπολογίζει ότι η μόνη απάντηση στην αντιληπτή «έλλειψη ζήτησης» και «υπερπαραγωγικής ικανότητας» στην Κίνα είναι η αποκατάσταση της κυριαρχίας του «αποτελεσματικού μηχανισμού της αγοράς».


Michael Roberts Blog , Δημιουργήστε έναν δωρεάν ιστότοπο ή ιστολόγιο στο WordPress.com.

[Γ. ΟΛΥΜΠΙΟΣ]

[Obelix]

[Γ. ΟΛΥΜΠΙΟΣ]

[Obelix]

[vngelis]

[vngelis]

Ο Μύθος της Καπιταλιστικής Κίνας
Θα γίνει μετάφραση όταν μπορέσω....

https://bolsheviktendency.org/2020/11/06/the-myth-of-capitalist-china/

[Επισκέπτης]

Aρθρο των Global times του Κινεζικου κυβερνητικού site

https://www.globaltimes.cn/page/202407/1316247.shtml

Πρόσφατα, σημειώθηκε σημαντική πρόοδος στην αποκατάσταση των επαφών και του διαλόγου μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ, καθώς και στη διαχείριση των κινδύνων σύγκρουσης. Ωστόσο, λυπούμαστε επίσης που βλέπουμε μια αύξηση των φωνών που ζητούν μια σκληροπυρηνική στάση έναντι της Κίνας εντός των ΗΠΑ. Και τα δύο κόμματα στις ΗΠΑ ανταγωνίζονται για να χειραγωγήσουν το ζήτημα της Κίνας και τα λεγόμενα «πολιτικά σχέδια» για τον περιορισμό της Κίνας που έχει παρουσιάσει κάθε κόμμα γίνονται όλο και πιο παράλογα. Αν και ορισμένα από αυτά τα «σχέδια» δεν είναι εφικτά και δεν θα γίνουν πραγματικότητα, η ζημιά στις διμερείς σχέσεις είναι πραγματική.

Αν και η Κίνα και οι ΗΠΑ έχουν διαφορετικούς ιστορικούς πολιτισμούς, κοινωνικά συστήματα και αναπτυξιακές πορείες, πολλά συναισθήματα μοιράζονται μεταξύ των ανθρώπων και των δύο χωρών. Το βιβλίο Hillbilly Elegy του JD Vance, του αντιπροέδρου του Ντόναλντ Τραμπ, έχει προκαλέσει συμπάθεια στην κινεζική κοινωνία για τη «Ζώνη σκουριάς» της Αμερικής. Ωστόσο, την ίδια στιγμή, υπάρχουν κάποιες λανθασμένες αντιλήψεις για την Κίνα στην αμερικανική κοινωνία. Η Κίνα και οι ΗΠΑ θα πρέπει να έχουν σωστή κατανόηση μεταξύ τους. Το να τίθεται θέμα της Κίνας για εκλογικούς σκοπούς είναι περιφρόνηση των τεράστιων κοινών συμφερόντων μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ. Για τους υποψήφιους προέδρους των ΗΠΑ, ;exei συσσωρευτεί ένα έλλειμμα στην ανάπτυξη των σχέσεων με την Κίνα για την επόμενη κυβέρνηση των ΗΠΑ. Αυτή η προσέγγιση υπονομεύει σοβαρά την ατμόσφαιρα της διμερούς συνεργασίας και επίσης δεν ευνοεί την παγκόσμια ειρήνη και σταθερότητα.

Η Κίνα δεν θα επιδιώξει ποτέ την ηγεμονία, δεν έχει καμία πρόθεση να αλλάξει την Αμερική, ούτε έχει κανένα συμφέρον να παρέμβει στις αμερικανικές εκλογές. Αντιτίθεται επίσης στο να αναφέρουν συνεχώς την Κίνα σε συζητήσεις οι ΗΠΑ. Η δημιουργία μιας ατμόσφαιρας «φοβισμού» προς την Κίνα στις ΗΠΑ δεν θα βοηθήσει στην επίλυση των προβλημάτων των ΗΠΑ, αλλά θα κάνει τα πράγματα χειρότερα. Η αύξηση ή η υπόσχεση αύξησης των δασμών σε κινεζικά προϊόντα έχει θεωρηθεί ως «σωτήριο άχυρο» από τους υποψηφίους για την προεδρία των ΗΠΑ για να κερδίσουν ψηφοφόρους, με τα δύο κόμματα να εμπλέκονται σε «πόλεμο προσφορών» για το θέμα των δασμών στην Κίνα. Η σύνδεση της διάσωσης της αμερικανικής παραγωγής με την Κίνα είναι μια σοβαρή παραπλάνηση του αμερικανικού λαού. Για παράδειγμα, η έλλειψη ανταγωνιστικότητας στη μεταποιητική βιομηχανία στη «Ζώνη σκουριάς» της Αμερικής οφείλεται σε παράγοντες όπως η εργασία, το κόστος γης και οι τεχνολογικές ενημερώσεις. Η στήριξη αποκλειστικά στην αύξηση των τιμολογίων δεν θα ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα και την αποτελεσματικότητα της μεταποιητικής βιομηχανίας, αλλά θα έχει ως αποτέλεσμα μόνο οι αμερικανικές επιχειρήσεις και οι καταναλωτές να επωμίζονται το βάρος του κόστους των δασμών, διαταράσσοντας περαιτέρω την κανονική λειτουργία των διεθνών αλυσίδων παραγωγής και εφοδιασμού.

Η τρέχουσα συναινετική αφήγηση μεταξύ των Αμερικανών πολιτικών και από τα δύο μέρη είναι να κατηγορούν διάφορα εσωτερικά προβλήματα στην οικονομική παγκοσμιοποίηση και τον λεγόμενο «αθέμιτο ανταγωνισμό» από την Κίνα, με στόχο να μετατοπιστεί η προσοχή και να προσπαθήσουν να «θεραπεύσουν εσωτερικές ασθένειες με εξωτερικά μέσα». Η στόχευση της Κίνας, η θέσπιση εμπορικών φραγμών, ακόμη και η διοργάνωση μιας παράστασης «ολοκληρωτικής αντιπαράθεσης» με την Κίνα για την αναζωπύρωση του «αμερικανικού πνεύματος» δεν μπορεί παρά να είναι αυταπάτη. Ο Τζόζεφ Νάι, ένας διάσημος Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας, έγραψε ένα άρθρο φέτος συζητώντας συγκεκριμένα την «αίσθηση παρακμής» μεταξύ των Αμερικανών, αναφέροντας ότι το άγχος για την παρακμή οδηγεί σε προστατευτικές πολιτικές που κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό. Ο πρώην διευθυντής Επικοινωνίας του Λευκού Οίκου Άντονι Σκαραμούτσι κάλεσε επίσης τις ΗΠΑ να ηρεμήσουν λίγο σχετικά με την πολιτική τους για την Κίνα.

Στην πραγματικότητα, η Κίνα ήταν πάντα δεσμευμένη να επεκτείνει τις θετικές πτυχές της σχέσης Κίνας-ΗΠΑ που ωφελούν και τις δύο χώρες και τους λαούς τους. Η Κίνα προσπαθεί να συνεργαστεί με τις ΗΠΑ όσο το δυνατόν περισσότερο και να παράσχει βοήθεια σε ζητήματα όπως η φαιντανύλη, που προκαλούν βαθύ πόνο στον αμερικανικό λαό, ιδιαίτερα στη νεολαία. Δυστυχώς, η καλή θέληση και οι προσπάθειες της Κίνας έχουν σκόπιμα διαστρεβλωθεί και αραιωθεί από ορισμένους στις ΗΠΑ, με τους περιορισμούς της Κίνας να θεωρούνται «συμβιβασμούς» και τα αντίμετρα της Κίνας να παρουσιάζονται ως «απειλές». Η Κίνα, από αίσθημα ευθύνης ως μείζονος χώρας, προσπαθεί να παρέχει ευκαιρίες για win-win συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών όσο το δυνατόν περισσότερο. Ωστόσο, όχι μόνο συχνά περιορίζεται και απορρίπτεται, αλλά αντιμετωπίζει και κακόβουλες συκοφαντίες και ακόμη και καταστολή. Πρόσφατα, ο αμερικανός οικονομολόγος Stephen Roach ανέφερε ότι δεν έχει δει ποτέ στην ενήλικη ζωή του έναν αντίπαλο που να έχει τόσο υβριστεί όσο οι ΗΠΑ δυσφημούν τώρα τους Κινέζους.

Όσον αφορά τις διμερείς σχέσεις, η Κίνα έχει πλήρη καλή θέληση προς τις ΗΠΑ και ελπίζει να επιλύσει τα υπάρχοντα ζητήματα μέσω της συνεργασίας. Στην παρούσα συγκυρία τα κοινά συμφέροντα των δύο χωρών δεν μειώθηκαν, αλλά αυξήθηκαν. Οι ΗΠΑ πρέπει να έχουν σωστή κατανόηση της Κίνας, να τηρούν τις δεσμεύσεις τους προς την Κίνα και και τα δύο μέρη στις ΗΠΑ πρέπει να αλλάξουν την πρακτική της χρήσης της Κίνας ως αποδιοπομπαίο τράγο για εσωτερικά ζητήματα. Σε τελική ανάλυση, ο αμοιβαίος σεβασμός, η ειρηνική συνύπαρξη και η αμοιβαία αμοιβαία συνεργασία είναι ο μόνος σωστός τρόπος για την Κίνα και τις ΗΠΑ να συνεννοηθούν.

-Κινέζοι καπιταλιστές κωλοτούμπες...απο την μια αγκαλιές με τον Πούτιν γιατί γνωρίζουν καλά ότι αν χαθεί η Ρωσία μετά παίρνουν σειρά, και απο την άλλη ρίχνουν γέφυρες και στα δύο κόμματα των ΗΠΑ για να συνεχίσουν οι γραφειοκράτες εξουσιαστές να κατέχουν τα προνόμια τους και τα κέρδη τους αλλά ακόμη δεν έχουν μάθει ότι οι νεοταξίτες εκεί στην Ουάσιγκτον σχεδιάζουν να τους την πέσουν με κάθε κόστος...

[vngelis]

Ο μύθος της καπιταλιστικής Κίνας

Οι «τροτσκιστές» ιμπρεσιονιστές δεν μπορούν να εξηγήσουν την αναζωπύρωση του κρατικού τομέα

Ο θρίαμβος της αντεπανάστασης στη Σοβιετική Ένωση το 1991, που αναγγέλθηκε από τους αστούς ιδεολόγους ότι αντιπροσωπεύει το «τέλος της ιστορίας», θεωρήθηκε ευρέως ότι σήμαινε ότι ο καπιταλισμός θα ήταν ένα μόνιμο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης κατάστασης. Η αποτυχία του προγράμματος οικονομικών και πολιτικών μεταρρυθμίσεων του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ να αναθερμάνει την οικονομική ανάπτυξη στο σοβιετικό μπλοκ και να μειώσει το τεχνολογικό χάσμα με τις προηγμένες καπιταλιστικές χώρες υπονόμευσε τη λαϊκή εμπιστοσύνη στο σύστημα της κοινωνικοποιημένης ιδιοκτησίας και του κεντρικού σχεδιασμού που εισήγαγε η Μπολσεβίκικη Επανάσταση του Οκτώβρη του 1917.

Ωστόσο, η καπιταλιστική παλινόρθωση στην πρώην Σοβιετική Ένωση και σε ολόκληρη την Ανατολική Ευρώπη ήρθε με τη μορφή «θεραπείας σοκ» που οδήγησε σε καταστροφική πτώση του βιοτικού επιπέδου. Πολλοί που αρχικά είχαν αυταπάτες για τη μαγεία της αγοράς μετάνιωσαν πικρά για την επιλογή τους, αλλά ήταν πολύ αργά για να επιστρέψουν (βλέπε: «Ρωσία: μια καπιταλιστική δυστοπία», 1917 αρ. 24).

Αστοί εμπειρογνώμονες και δημοφιλείς σχολιαστές ανέμεναν ότι η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης σύντομα θα επαναλαμβανόταν στη Βόρεια Κορέα, το Βιετνάμ, την Κούβα και, κυρίως, την Κίνα, όπου η κυβερνώσα μαοϊκή γραφειοκρατία είχε εισαγάγει μεταρρυθμίσεις της αγοράς μια δεκαετία νωρίτερα, διατηρώντας παράλληλα ένα σφιχτό πολιτικό μονοπώλιο. Ήταν ευρέως αναμενόμενο ότι αυτές οι πρωτοβουλίες θα καλλιεργούσαν μια αστική τάξη από τις γραμμές της οποίας θα αναδυόταν ένας Κινέζος Γέλτσιν για να στείλει το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.

Τα ηγετικά στελέχη του Κ.Κ.Κ. θορυβήθηκαν βαθιά από την καταστροφή του πρώην σοβιετικού μέντορά τους και ήταν αποφασισμένα να αποφύγουν την ίδια μοίρα. Ένα σημαντικό τμήμα της αυξανόμενης εργατικής τάξης της Κίνας που είχε παρατηρήσει τις καταστροφικές επιπτώσεις της καπιταλιστικής παλινόρθωσης στο σοβιετικό μπλοκ κατέληξε σε παρόμοια συμπεράσματα. Ωστόσο, η φαινομενικά αδυσώπητη επέκταση των δυνάμεων της αγοράς, η εμφάνιση ενός στρώματος Κινέζων δισεκατομμυριούχων, η δημιουργία ενός χρηματιστηρίου και η φαινομενικά απρόσκοπτη ενσωμάτωση της χώρας στην καπιταλιστική παγκόσμια οικονομία ως μια φτηνή πλατφόρμα παραγωγής οδήγησε πολλούς στο συμπέρασμα ότι η καπιταλιστική παλινόρθωση δεν ήταν μόνο αναπόφευκτη αλλά και επικείμενη. Οι αστοί σχολιαστές γενικά συμφωνούσαν ότι το κολεκτιβοποιημένο σύστημα ιδιοκτησίας που εγκαθιδρύθηκε από την κοινωνική επανάσταση το 1949 ήταν ήδη σε τελική παρακμή και σύντομα θα εξαφανιζόταν καθώς η οικονομία της Κίνας συνέχιζε να αναπτύσσεται.

Ωστόσο, το κινεζικό παραμορφωμένο εργατικό κράτος έχει αποδειχθεί πολύ πιο ανθεκτικό από ό, τι πολλοί περίμεναν. Ο Jude D. Blanchette ανέφερε:
«Ο εθνικιστής συγγραφέας Wang Xiaodong μου είπε: «Οι Δυτικοί έκαναν το λάθος να μιλήσουν μόνο με τους διανοούμενους που τους άρεσαν ή με εκείνους τους διανοούμενους που πίστευαν ότι [η Κίνα] ήταν καταδικασμένη». Αν είχαμε δώσει προσοχή στο πλήθος των φωνών που υποστηρίζουν διαφορετικά και συχνά ανταγωνιστικά μονοπάτια προς τη νεωτερικότητα, ίσως να είχαμε βαθμονομήσει καλύτερα τις προσδοκίες μας. Αντ 'αυτού, επιβάλαμε τη δική μας κατανόηση για το πού πρέπει να πάει η Κίνα, έτσι ώστε χάσαμε τα σημάδια που έδειχναν ένα πολύ πιο ακατάστατο, πιο περίπλοκο και πολύ πιο ενδιαφέρον ταξίδι». —Οι Νέοι Ερυθροφρουροί της Κίνας, 2019

Η σταυροφορία των ΗΠΑ για την κατάσχεση του πετρελαίου της Μέσης Ανατολής στα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα, που διεξήχθη υπό τη σημαία ενός υποτιθέμενου ατελείωτου «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», συνοδεύτηκε από την επέκταση της παγκοσμιοποιημένης παραγωγής και τη μετεγκατάσταση της μεταποίησης στην Κίνα και σε άλλες χώρες με χαμηλούς μισθούς. Το Κ.Κ.Κ. προσπάθησε επιμελώς να δελεάσει ξένες εταιρείες υψηλής τεχνολογίας να εγκατασταθούν στην Κίνα, προκειμένου να αποκτήσουν πρόσβαση στην προηγμένη τεχνολογία και τις μεθόδους παραγωγής τους. Ο αναπτυσσόμενος ιδιωτικός τομέας της Κίνας χτυπήθηκε σκληρά από την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, αλλά ενώ ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης επιβραδύνθηκε, δεν σταμάτησε, λόγω ενός τεράστιου προγράμματος υποδομών που ξεκίνησε από το ΚΚΚ.

Σε αυτό το σημείο, η άρχουσα τάξη των ΗΠΑ άρχισε να αναβαθμίζει την Κίνα από το επόμενο «κομμουνιστικό» ντόμινο που πιθανότατα θα έπεφτε σε αυτό ενός πιθανού αμφισβητία για την παγκόσμια ηγεσία. Στο βιβλίο του 2011, ο Χένρι Κίσινγκερ, ο οποίος είχε διαδραματίσει βασικό ρόλο στο άνοιγμα της Αμερικής στην Κίνα το 1972, παρατήρησε διορατικά:
«Η «άνοδος» της Κίνας δεν είναι πρωτίστως αποτέλεσμα της στρατιωτικής της δύναμης. Αντανακλά σημαντικά μια φθίνουσα αμερικανική ανταγωνιστική θέση, που εκφράζεται από απαρχαιωμένες υποδομές, ανεπαρκή προσοχή στην έρευνα και την ανάπτυξη και μια φαινομενικά δυσλειτουργική κυβερνητική διαδικασία. —Για την Κίνα, 2011
Στις 17 Νοεμβρίου 2011 ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα ανακοίνωσε ότι, παρά τις αποτυχίες στο Αφγανιστάν και τη Μέση Ανατολή, οι ΗΠΑ ήταν αποφασισμένες να παραμείνουν ηγεμονικές στην Ασία:
«Καθώς τερματίζουμε τους σημερινούς πολέμους, έχω δώσει εντολή στην ομάδα εθνικής ασφάλειας να καταστήσει την παρουσία και την αποστολή μας στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού κορυφαία προτεραιότητα. Ως αποτέλεσμα, οι μειώσεις στις αμυντικές δαπάνες των ΗΠΑ δεν θα αποβούν -επαναλαμβάνω, δεν θα έρθουν- εις βάρος της Ασίας-Ειρηνικού. Πράγματι, ήδη εκσυγχρονίζουμε την αμυντική στάση της Αμερικής σε όλη την περιοχή της Ασίας-Ειρηνικού. Θα διανεμηθεί ευρύτερα, διατηρώντας την ισχυρή παρουσία μας στην Ιαπωνία και την Κορεατική Χερσόνησο, ενισχύοντας παράλληλα την παρουσία μας στη Νοτιοανατολική Ασία».
Οι στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ περικυκλώνουν την Κίνα από την Ιαπωνία, μέσω του Νότιου Ειρηνικού και των Φιλιππίνων, μέχρι το Αφγανιστάν. Η κυβέρνηση Trump συνέχισε τη «στροφή» του Ομπάμα με ένα συνδυασμό στρατιωτικής πίεσης (π.χ. οι προκλήσεις της «ελευθερίας της ναυσιπλοΐας» στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας) και οικονομικών κυρώσεων.
Η παράλογη προσπάθεια να κατηγορηθεί το Κ.Κ.Κ. για την εξάπλωση της παγκόσμιας πανδημίας COVID-19 είναι η τελευταία φάση μιας ιμπεριαλιστικής εκστρατείας παραπληροφόρησης που προωθεί την ξενοφοβική εχθρότητα προς την Κίνα. Ωστόσο, μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού έχει βγάλει τα δικά του συμπεράσματα με βάση την έντονη αντίθεση μεταξύ της ταχείας και αποτελεσματικής αντίδρασης της Κίνας στον ιό και της διστακτικότητας, των ψεμάτων και της ανικανότητας των δύο σημαντικότερων υπερασπιστών του ανεξέλεγκτου καπιταλισμού στον κόσμο, της Βρετανίας και των ΗΠΑ. εξαφανίζονται» και η αρχική συμβουλή του Μπόρις Τζόνσον να «το πάρει στο πηγούνι», είχε ως αποτέλεσμα η πανδημία να μαίνεται εκτός ελέγχου. Στην Κίνα, μετά από μια αρχική βραχύβια προσπάθεια συγκάλυψης από τις επαρχιακές διοικήσεις, οι κεντρικές κρατικές αρχές κινήθηκαν αποφασιστικά και κατάφεραν να περιορίσουν σε μεγάλο βαθμό την ασθένεια.

Οι εργαζόμενοι στη Βόρεια Αμερική και την Ευρωπαϊκή Ένωση αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην εργασία χωρίς επαρκείς παροχές υγείας και ασφάλειας προς όφελος της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Αντίθετα, το Πεκίνο ανάγκασε τις ιδιωτικές εταιρείες να αρχίσουν αμέσως να παράγουν αγαθά απαραίτητα για τον περιορισμό του ιού. Αυτή η διαφορά οφείλεται στην κοινωνική επανάσταση του 1949 που προέκυψε από τη νίκη του εξεγερσιακού αγροτικού στρατού του Μάο Τσε Τουνγκ, ο οποίος έθεσε τις βάσεις για τη δημιουργία του κινεζικού παραμορφωμένου εργατικού κράτους κατά το πρότυπο της γραφειοκρατικά εκφυλισμένης Σοβιετικής Ένωσης.

Σχεδιασμένες οικονομίες & ο νόμος της αξίας
Η «κομμουνιστική Κίνα» υπό τον Μάο χαρακτηριζόταν ουσιαστικά από τις ίδιες αντιφάσεις που ο Λέων Τρότσκι είχε απαριθμήσει για την ΕΣΣΔ στο βιβλίο του το 1936 Η Προδομένη Επανάσταση:
«Η Σοβιετική Ένωση είναι μια αντιφατική κοινωνία ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό, στην οποία: (α) οι παραγωγικές δυνάμεις απέχουν πολύ από το να επαρκούν για να δώσουν στην κρατική ιδιοκτησία ένα σοσιαλιστικό χαρακτήρα· (β) η τάση προς την πρωταρχική συσσώρευση που δημιουργείται από την ένδεια ξεσπά μέσα από αναρίθμητους πόρους της σχεδιασμένης οικονομίας. γ) οι κανόνες διανομής που διατηρούν τον αστικό χαρακτήρα βρίσκονται στη βάση μιας νέας διαφοροποίησης της κοινωνίας· δ) η οικονομική ανάπτυξη, ενώ βελτιώνει αργά την κατάσταση των εργαζομένων, ευνοεί τον ταχύ σχηματισμό προνομιούχων στρωμάτων· (ε) εκμεταλλευόμενη τους κοινωνικούς ανταγωνισμούς, μια γραφειοκρατία έχει μετατραπεί σε μια ανεξέλεγκτη κάστα ξένη προς το σοσιαλισμό. στ) η κοινωνική επανάσταση, προδομένη από το κυβερνών κόμμα, εξακολουθεί να υπάρχει στις σχέσεις ιδιοκτησίας και στη συνείδηση των εργαζόμενων μαζών· ζ) μια παραπέρα ανάπτυξη των συσσωρευμένων αντιθέσεων μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει τόσο στο σοσιαλισμό όσο και στην επιστροφή στον καπιταλισμό· (η) στο δρόμο προς τον καπιταλισμό η αντεπανάσταση θα πρέπει να σπάσει την αντίσταση των εργατών. (i) Στο δρόμο προς το σοσιαλισμό οι εργάτες θα έπρεπε να ανατρέψουν τη γραφειοκρατία. Σε τελική ανάλυση, το ζήτημα θα κριθεί από έναν αγώνα ζωντανών κοινωνικών δυνάμεων, τόσο στην εθνική όσο και στην παγκόσμια αρένα.

Αφαιρώντας από την κρίσιμη αναγκαιότητα να επεκταθεί η κοινωνική επανάσταση πέρα από τα σύνορα ενός ενιαίου κράτους – μια στρατηγική πάνω στην οποία βασίστηκε η Μπολσεβίκικη Επανάσταση του Οκτώβρη του 1917 – ο Γεβγκένι Πρεομπραζένσκι, ένας συν-στοχαστής του Τρότσκι στην Αριστερή Αντιπολίτευση, έθεσε την οικονομική μετάβαση ενός νέου εργατικού κράτους από την προλεταριακή δικτατορία στην αταξική (δηλαδή, σοσιαλιστική) κοινωνία ως μια διαδικασία κατά την οποία ο κρατικός σχεδιασμός διαστρέβλωσε ριζικά τη λειτουργία του νόμου της αξίας. Δηλαδή, ο νόμος της αυθόρμητης ισορροπίας σε μια καπιταλιστική οικονομία που ορίζει ότι τα εμπορεύματα ανταλλάσσονται σύμφωνα με τον κοινωνικά αναγκαίο χρόνο εργασίας που ενσωματώνουν. Ο Πρεομπραζένσκι περιέγραψε αυτή την τροποποίηση του νόμου της αξίας ως «νόμο της πρωταρχικής σοσιαλιστικής συσσώρευσης»:

«Με το νόμο της πρωταρχικής σοσιαλιστικής συσσώρευσης εννοούμε το σύνολο των συνειδητών και μισοαυθόρμητων τάσεων στην κρατική οικονομία που κατευθύνονται προς την επέκταση και εδραίωση της συλλογικής οργάνωσης της εργασίας στη σοβιετική οικονομία και που υπαγορεύονται στο σοβιετικό κράτος στη βάση της αναγκαιότητας: (1) τον καθορισμό των αναλογιών στην κατανομή των παραγωγικών δυνάμεων, συγκροτήθηκαν στη βάση της πάλης ενάντια στο νόμο της αξίας μέσα και έξω από τη χώρα και έχουν ως αντικειμενικό καθήκον την επίτευξη της βέλτιστης διευρυμένης σοσιαλιστικής αναπαραγωγής στις δοσμένες συνθήκες και της μέγιστης αμυντικής ικανότητας ολόκληρου του συστήματος σε σύγκρουση με την καπιταλιστική εμπορευματική παραγωγή. 2) τον καθορισμό των αναλογιών συσσώρευσης υλικών πόρων για διευρυμένη αναπαραγωγή, ιδιαίτερα σε βάρος της ιδιωτικής οικονομίας, στο βαθμό που τα καθορισμένα ποσά αυτής της συσσώρευσης υπαγορεύονται υποχρεωτικά στο σοβιετικό κράτος υπό την απειλή οικονομικής δυσαναλογίας, ανάπτυξης του ιδιωτικού κεφαλαίου, αποδυνάμωσης του δεσμού μεταξύ της κρατικής οικονομίας και της αγροτικής παραγωγής, διαταραχή στα επόμενα χρόνια των αναγκαίων διαστάσεων διευρυμένης σοσιαλιστικής αναπαραγωγής και αποδυνάμωσης ολόκληρου του συστήματος στη σύγκρουσή του με την καπιταλιστική εμπορευματική παραγωγή μέσα και έξω από τη χώρα». —Τα Νέα Οικονομικά, 1926