patari.org

[σκοτωνονται]

https://search.app?link=https%3A%2F%2Fwww.euro2day.gr%2Fnews%2Fworld%2Farticle%2F2272292%2Fnekroi-akomh-tesseris-israhlinoi-stratiotes-sth-ga.html&utm_campaign=aga&utm_source=agsadl2%2Csh%2Fx%2Fgs%2Fm2%2F4
Άλλοι 4 ισραηλινοι στρατιωτες σκοτωθηκαν στη γαζα που υποτίθεται ότι ελέγχουν.Μπλεξανε σε ενα ανταρτοπολεμο φθοράς οι δυνάμεις κατοχης με την κατάρρευση τους να είναι πιο κοντά από ότι δειχνει..

[Obelix]

Εικόνες καταστροφής στο Βόρειο Ισραήλ

Δεν τους αφήνουν να πάρουν ανάσα.

Οι εκλογές έγιναν. "ΠΡΙΝ τις εκλογές" δεν κατάφεραν τίποτα. ΤΙ θα καταφέρουν "ΜΕΤΑ τις εκλογές";
_________________
ILS SONT FOUS, CES AMERICAINS!

[βαζουν φωτια]

https://www.timesofisrael.com/liveblog_entry/saar-says-israel-should-seek-alliances-with-kurds-and-druze-in-the-region/
βλέποντας οι ισραηλινοι ότι δεν τους βγαίνει το πραγμα επιχειρούν να προκαλέσουν πολέμους και ταραχες σε όλες τις χώρες της περιοχής παιχνίδι τρομερά επικινδυνο .

[Με τον isis]

https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/diethnis-asfaleia/syria-aeroporikoi-vomvardismoi-tou-israil-stin-palmyra-toulaxiston-49-nekroi/
Συνεχιζει να υποστηρίζει το isis στη Συρία το Ισραήλ με συνεχής βομβαρδισμους.Φυσικο βέβαια γιατί η εν λόγω οργανωση είναι δημιουργημενη από τις ΗΠΑ

[Με τα Καπη]

https://search.app?link=https%3A%2F%2Fwww.protothema.gr%2Fworld%2Farticle%2F1564975%2Fisrail-idf-ereuna-gia-ton-thanato-tou-71hronou-israilinou-apo-pura-tis-hezbolah-mesa-ston-livano%2F&utm_campaign=aga&utm_source=agsadl2%2Csh%2Fx%2Fgs%2Fm2%2F4
Με στρατιωτες 71 χρόνων έχουν φτάσει να πολεμάνε. Οι υερορθοδπξοι Εβραιοι δεν στρατευονται οπότε μένουν από εφεδρειες

[vngelis]

? Εφημερίδα Asharq Al-Awsat:

Οι πρόεδροι των ΗΠΑ και της Γαλλίας αναμένεται να ανακοινώσουν την κατάπαυση του πυρός στον Λίβανο την Τρίτη «αύριο»

? Σύμφωνα με εβραϊκές πηγές, το Πολεμικό Υπουργικό Συμβούλιο υπό τον Netenyahu θα συγκεντρωθεί αύριο για να λάβει την τελική απόφαση σχετικά με τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός

? Από ρεπορτάζ του Reuters:

? Η πρόταση θα συνεπάγεται μια ισραηλινή στρατιωτική απόσυρση από τον νότιο Λίβανο και τακτικά στρατεύματα του λιβανικού στρατού που αναπτύσσονται στη συνοριακή περιοχή, εδώ και καιρό προπύργιο της Χεζμπολάχ, εντός 60 ημερών

? Ένα σημείο εμπλοκής σχετικά με το ποιος θα παρακολουθεί τη συμμόρφωση με την εκεχειρία επιλύθηκε τις τελευταίες 24 ώρες με μια συμφωνία για τη σύσταση επιτροπής πέντε χωρών, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας και υπό την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών


@ClinkerCM_bot

[πουθενα ησυχο]

https://search.app?link=https%3A%2F%2Fwww.newsit.gr%2Fkosmos%2Fisrail-enoplos-pyrovolise-israilino-leoforeio-sti-dytiki-oxthi-toulaxiston-8-traymaties%2F4247863%2F&utm_campaign=aga&utm_source=agsadl2%2Csh%2Fx%2Fgs%2Fm2%2F4
Έχουν την τεχνολογική δύναμη να δολιφονουν χιλιάδες αμάχους.Ομως δεν μπορούν να χαρούν τη " νικη" τους και να νοιώθουν ασφαλείς πουθενά αφού τους χτυπούν και από τα μετοπισθεν

[Επισκέπτης]

Ο Γενικός Γραμματέας της Χεζμπολάχ, Σεΐχης Ναΐμ Κασέμ, απευθύνθηκε την Παρασκευή στο έθνος δύο ημέρες μετά την έναρξη ισχύος της εκεχειρίας και τον τερματισμό του δίμηνου σιωνιστικού πολέμου στον Λίβανο, τονίζοντας ότι γινόμαστε μάρτυρες μιας μεγάλης νίκης.

Ο Σεΐχης Κασέμ τόνισε ότι η Χεζμπολάχ πέτυχε μια νίκη που είναι μεγαλύτερη από αυτή που επιτεύχθηκε το 2006 παρά τις θυσίες που έγιναν και τη δυτική υποστήριξη στον ισραηλινό εχθρό, προσθέτοντας ότι βγήκαμε θριαμβευτές γιατί εμποδίσαμε τον εχθρό να εξαλείψει την Αντίσταση.

Όταν ξεκινήσαμε το μέτωπο υποστήριξης, επαναλάβαμε ότι δεν επιδιώκουμε τον πόλεμο, αλλά είμαστε έτοιμοι για αυτόν εάν επιβληθεί από τον «ισραηλινό» εχθρό, είπε ο Σεΐχης Κασέμ.

Ο Σεβασμιώτατος πρόσθεσε ότι η κατοχή έχτισε τα σχέδιά της πριν από 64 ημέρες βασιζόμενη στην εξάλειψη της Χεζμπολάχ, στο να αφήσει τους βόρειους εποίκους να επιστρέψουν στα σπίτια τους και στη δημιουργία μιας νέας Μέσης Ανατολής, προσθέτοντας ότι το «Ισραήλ» προσδοκούσε να επιτύχει τους στόχους του σε σύντομο χρονικό διάστημα αφού στόχευε το ηγετικό μας σύστημα και τις δυνατότητες που είχαμε.

Ο Σεΐχης Κασέμ έδειξε ότι η Χεζμπολάχ κατάφερε να παραμείνει σταθερή στην πρώτη γραμμή και άρχισε να χτυπά το εσωτερικό μέτωπο του εχθρού, τοποθετώντας το «Ισραήλ» σε σημαντική αμυντική θέση, σημειώνοντας ότι, κατά τη διάρκεια αυτού του πολέμου, ο αριθμός των εκτοπισμένων στο «Ισραήλ» αυξήθηκε από 70.000 σε εκατοντάδες χιλιάδες.

Σύμφωνα με τον ηγέτη της Χεζμπολάχ, η Αντίσταση έχει αποδείξει την ετοιμότητά της, με τα σχέδια που έθεσε ο Σεβασμιώτατος Σαγιέντ Χασάν Νασράλα να είναι αποτελεσματικά και να λογοδοτούν για όλες τις εξελίξεις.

«Η κατοχή πόνταρε στην εσωτερική διχόνοια με τους ντόπιους ς, αλλά αυτό το στοίχημα απέτυχε λόγω της συνεργασίας μεταξύ αιρέσεων και φατριών. Η θρυλική και θυσιαστική [Μαρτυρική] σταθερότητα των μαχητών κατέπληξε τον κόσμο, τρόμαξε τον ισραηλινό στρατό και έσπειρε την απόγνωση στον εχθρό».

«Δηλώνουμε ότι, ως αποτέλεσμα της μάχης «The Formordable in Might», γινόμαστε μάρτυρες μιας μεγάλης νίκης γιατί εμποδίσαμε τον εχθρό να καταστρέψει τη Χεζμπολάχ, να αποδυναμώσει την Αντίσταση και αναγκάσαμε τον εχθρό να δικαιολογηθεί στο κοινό του», δήλωσε ο Σέιχ. είπε ο Κασέμ.

«Η Αντίσταση άντεξε και θα συνεχιστεί. Αυτή η νίκη ανήκει σε όλους όσους συνέβαλαν σε αυτήν, είτε με σφαίρες, είτε με μαρτύρια, με πληγές, με προσευχές, με λόγια είτε με υποστήριξη. Αυτή η νίκη είναι για κάθε έντιμο και ελεύθερο άτομο που στήριξε την Αντίσταση και καταδίκασε την ισραηλινή επίθεση».
Ο ηγέτης της Χεζμπολάχ επιβεβαίωσε: «Η ήττα περιβάλλει τον εχθρό από όλες τις πλευρές. Συμφωνήθηκε κατάπαυση του πυρός και παύση της επίθεσης. Αυτή η συμφωνία δεν είναι μια συνθήκη ή μια νέα συμφωνία που απαιτεί υπογραφές από τα κράτη. Μάλλον, είναι ένα σύνολο διαδικαστικών εφαρμογών του ψηφίσματος 1701, με επίκεντρο την περιοχή νότια του ποταμού Λιτάνι».

Ο Σεΐχης Κασέμ τόνισε ότι ο συντονισμός μεταξύ της Αντίστασης και του Λιβανικού Στρατού θα είναι στο υψηλότερο επίπεδο για να διασφαλιστεί η εφαρμογή αυτής της συμφωνίας, προσθέτοντας ότι κανείς δεν πρέπει να ποντάρει σε οποιαδήποτε διαφωνία μεταξύ μας και του στρατού. αυτή η συμφωνία εμπίπτει στο πλαίσιο της κυριαρχίας του Λιβάνου.

«Ευχαριστούμε τον Αλλάχ για τη νίκη μας και εκφράζουμε ευγνωμοσύνη και περηφάνια για τους μαχητές της Αντίστασης στο έδαφος που ταπείνωσαν τον εχθρό και τον αντιμετώπισαν με θρυλική ανθεκτικότητα. Εκφράζουμε τις ευχαριστίες μας στους μεγάλους μάρτυρές μας που άνοιξαν το δρόμο για δύναμη και αξιοπρέπεια – κάθε ένας από τους μάρτυρες μας είναι μεγάλος γιατί ξεπέρασε αυτόν τον κόσμο και απέρριψε την ταπείνωση».

Ο ηγέτης της Χεζμπολάχ υπογράμμισε ότι το επίκεντρο της σημερινής συμφωνίας είναι νότια του ποταμού Λιτάνι, επιβεβαιώνοντας την αποχώρηση του «ισραηλινού στρατού» από όλες τις περιοχές που έχει καταλάβει.

Ο Σεβασμιώτατος εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του στον Δάσκαλο των Μαρτύρων του Έθνους που ήταν η σπίθα της νίκης και άνοιξε αυτό το μονοπάτι, μαζί με τον σύντροφό σας, Sayyed Hashem Safieddine, χαιρετίζοντας τους τραυματίες, τις ομάδες πολιτικής άμυνας και τον εγκάρδιο σεβασμό και τις ευχαριστίες στον λαό μας - τον πιο αξιόλογο και πιο αγνό.

Τιμούμε τις θυσίες σας και το μαρτύριο των αγαπημένων σας προσώπων στο πεδίο της τιμής και εκτιμούμε βαθύτατα τους εκτοπισμένους και αυτούς των οποίων τα σπίτια καταστράφηκαν, είπε ο Σεβασμιώτατος.

Ο Σεΐχης Κασέμ ευχαρίστησε επίσης τον σταθερό και ανθεκτικό πολιτικό διαπραγματευτή, Πρόεδρο του Κοινοβουλίου Nabih Berri, τον Πρωθυπουργό Najib Mikati για τις προσπάθειές του, την ηγεσία του στρατού και των δυνάμεων ασφαλείας και τα αξιότιμα ​​μέσα ενημέρωσης.

Ο Σεβασμιώτατος εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν και τον ηγέτη της, Ιμάμ Χαμενεΐ, για την καθοδήγηση, την υποστήριξή του και την προσήλωσή του στο δρόμο του Ιμάμ Χομεϊνί, καθώς και στο Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης και στον μάρτυρα Χατζ Κασέμ Σουλεϊμανί, ο οποίος κατέθεσε τα θεμέλια και συνέβαλε σημαντικά, και στον συμπονετικό ιρανικό λαό.

«Θα εργαστούμε με τους ανθρώπους μας για την ανοικοδόμηση και την αποκατάσταση, εστιάζοντας σε αυτή τη φάση στο αξιοπρεπές καταφύγιο. Θα συνεργαστούμε επίσης με το κράτος, όλους τους οργανισμούς και τις χώρες που είναι πρόθυμες να βοηθήσουν τον Λίβανο να τον κάνει ακόμα πιο όμορφο από πριν».

Οι εθνικές μας προσπάθειες θα περιλαμβάνουν συνεργασία και διάλογο με πολιτικές δυνάμεις που πιστεύουν ότι η πατρίδα ανήκει σε όλους, σύμφωνα με τον Σεΐχη Κασέμ ο οποίος πρόσθεσε: «Θα δώσουμε προτεραιότητα στην ολοκλήρωση των συνταγματικών θεσμών, ιδιαίτερα στην εξασφάλιση της έγκαιρης εκλογής προέδρου».



Πηγή: Αγγλικός ιστότοπος Al-Manar (επίσημο σάιτ τής Χεζμπολάχ).

[Obelix]

[Επισκέπτης]

Διακήρυξη Μπάλφουρ: Η αρχή του κακού


Στις 2 Νοεμβρίου 1917 ο επικεφαλής της βρετανικής διπλωματίας Άρθουρ Μπάλφουρ υπογράφει ένα κείμενο, σύμφωνα με το οποίο «η κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητας είναι ευνοϊκά διακείμενη στην ίδρυση στην Παλαιστίνη μιας εθνικής εστίας για τον εβραϊκό λαό».

Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος εισερχόταν στον τελευταίο χρόνο του και το Λονδίνο επιδίωκε να ενισχύσει τις θέσεις του και να εξασφαλίσει την υποστήριξη του σιωνιστικού κινήματος, το οποίο αναπτυσσόταν στους κόλπους των εβραϊκών κοινοτήτων της Ευρώπης και της Αμερικής.

Η λεγόμενη Διακήρυξη Μπάλφουρ ήταν αυτή που τότε, πριν από έναν αιώνα, άνοιξε τον δρόμο για τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ και την κατοχή της Παλαιστίνης, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Πολιτικός σιωνισμός

Το κίνημα του Σιωνισμού αναπτύχθηκε κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα στη Δυτική Ευρώπη και στην τσαρική Ρωσία και έκτοτε απέβλεπε στη δημιουργία ενός εβραϊκού εθνικού κράτους στην περιοχή της Παλαιστίνης. Στο πλαίσιο αυτό, από το 1882 έως το 1914, δεκάδες χιλιάδες Εβραίοι μετανάστευσαν στην αρχαία κοιτίδα τους, όπου σταδιακά αγόρασαν μεγάλες εκτάσεις γης και ανέπτυξαν τους δικούς τους θεσμούς.

Στα τέλη Αυγούστου του 1897, ένα χρόνο μετά την έκδοση του βιβλίου του «Το εβραϊκό κράτος», ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Τίοντορ Χερτσλ συγκαλεί στη Βασιλεία, στην Ελβετία, το πρώτο σιωνιστικό συνέδριο, στο οποίο συμμετέχουν κάπου 200 εκπρόσωποι, προερχόμενοι στην πλειονότητά τους από την ανατολική Ευρώπη και κυρίως από τη Ρωσία.

«Ο σιωνισμός φιλοδοξεί να δημιουργήσει, για τον εβραϊκό λαό, μια εστία στην Παλαιστίνη την οποία θα εγγυάται το δημόσιο δίκαιο», διακηρύττει το συνέδριο.



Το συνέδριο θέλει ιδίως να ενθαρρύνει «τον αποικισμό της Παλαιστίνης από εβραίους αγρότες, εργάτες και τεχνίτες», να ενισχύσει το «εβραϊκό εθνικό αίσθημα» και να εξασφαλίσει από διάφορες κυβερνήσεις «την απαραίτητη συναίνεση για την υλοποίηση των πόθων του σιωνισμού».

Παράλληλα, ο αντισημιτισμός και τα πογκρόμ στη Ευρώπη επιτάχυναν την άφιξη των Εβραίων στην Παλαιστίνη: ήταν 47.000 στο 1895 έναντι 24.000 το 1882.

Από αραβικής πλευράς, μετά τις διαμαρτυρίες παραγόντων της Ιερουσαλήμ, οι πρώτες πολιτικές οργανώσεις για να αγωνιστούν κατά του σιωνισμού δημιουργήθηκαν το 1911 στη Χάιφα και στη Γιάφα.

Τα βρετανικά συμφέροντα

Στα τέλη του 1915, η Γαλλία και η Βρετανία συζητούν έναν διαμοιρασμό των αραβικών εδαφών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Παράλληλα βρετανοί απεσταλμένοι διαπραγματεύονται με τον Χουσεΐν, σαρίφη της Μέκκας, τον οποίο δελεάζουν με το όνειρο της αραβικής ανεξαρτησίας.

Το 1916, ο βρετανός σερ Μαρκ Σάικς και ο γάλλος Φρανσουά Ζορζ-Πικό αποφασίζουν να θέσουν την Παλαιστίνη υπό διεθνή διοίκηση, στο πλαίσιο ενός μελλοντικού διαμοιρασμού, μεταξύ των χωρών τους, των αραβικών επαρχιών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Όμως η Βρετανία δεν περιορίζεται σε αυτήν τη διεθνοποίηση, ακόμη κι αν αποκτά τον άμεσο έλεγχο των λιμανιών της Χάιφα και του Αγίου Ιωάννη της Άκρας. Θέλει να κατευθύνει προς όφελός της τις σιωνιστικές φιλοδοξίες και θεωρεί πως η αναγνώριση μιας «εβραϊκής εθνικής εστίας» μπορεί να την εξυπηρετεί προκειμένου να διασφαλίσει τα συμφέροντά της στη Μέση Ανατολή.

Από την πλευρά του, το σιωνιστικό κίνημα ξεκινά διαπραγματεύσεις με τη βρετανική κυβέρνηση. Το βοηθά ο διορισμός στο Φόρεϊν Όφις, στα τέλη του 1916, του Άρθουρ Μπάλφουρ, που βλέπει με συμπάθεια την εβραϊκή υπόθεση.

μεταπολεμικά χρόνια, σε συνδυασμό με την αδυναμία της να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις εβραϊκές παραστρατιωτικές οργανώσεις (όπως η Χαγκανά, η Ιργκούν κ.ά.), οδήγησαν το Λονδίνο στην απόφαση να εγκαταλείψει την Παλαιστίνη.



Πράγματι, τον Φεβρουάριο του 1947, η Βρετανία ζήτησε από τον νεοσύστατο Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών να αποφανθεί σχετικά με την τύχη της Παλαιστίνης που, μετά την αποχώρηση των Γάλλων από τη Συρία και τον Λίβανο, αποτελούσε την τελευταία δυτική «εντολή» στη Μέση Ανατολή. Τον Μάιο του ίδιου έτους, ο ΟΗΕ συγκρότησε ειδική επιτροπή η οποία, αφού μελέτησε διεξοδικά την κατάσταση έτσι όπως είχε διαμορφωθεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες, υπέβαλε δύο σχέδια για το μέλλον της Παλαιστίνης: το πρώτο σχέδιο, που συντάχθηκε από την πλειοψηφία των μελών της επιτροπής, εισηγείτο τη διαίρεση της Παλαιστίνης με τη δημιουργία ενός εβραϊκού και ενός αραβικού κράτους. Αντίθετα, το σχέδιο της μειοψηφίας προέκρινε την ομοσπονδιακή ένωση των δύο κρατών και την άσκηση μιας κοινής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής.



Η εβραϊκή πλευρά αποδέχθηκε την πρόταση της πλειοψηφίας, ενώ οι Αραβες απέρριψαν και τα δύο σχέδια. Ετσι, στις 29 Νοεμβρίου 1947, η Γενική Συνέλευση ΟΗΕ με 33 ψήφους υπέρ, 13 κατά (μεταξύ αυτών και της Ελλάδος) και 10 αποχές ψήφισε το σχέδιο διαχωρισμού της Παλαιστίνης σε δύο κράτη, το εβραϊκό και το αραβικό, με την πόλη των Ιεροσολύμων υπό ειδικό διμερές καθεστώς ως corpus separatum.

Στις 14 Μαΐου του 1948, ο Νταβίντ Μπεν Γκουριόν ανακηρύσσει την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ αμέσως μετά το τέλος της βρετανικής εντολής στην Παλαιστίνη – η 15η Μαΐου έχει καταγραφεί δε από τους Παλαιστίνιους ως η «Νάκμπα», η Καταστροφή, καθώς βλέπουν να εγκαθιδρύεται στην ιστορική Παλαιστίνη το εβραϊκό κράτος.



Ο αραβικός κόσμος, όμως, δεν ήταν διατεθειμένος να δεχθεί τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ σε μια περιοχή που πίστευε ότι του ανήκε, αλλά είχε δοθεί στους Εβραίους από τη Δύση ως «αποζημίωση» για το Ολοκαύτωμα. Στις 15 Μαΐου, μία μόλις ημέρα μετά την ανακήρυξη της ίδρυσης του Ισραήλ, στρατιωτικές δυνάμεις της Αιγύπτου, της Ιορδανίας, του Λιβάνου, του Ιράκ και της Συρίας επιτέθηκαν εναντίον του νεοσύστατου κράτους. Ο πρώτος αραβοϊσραηλινός πόλεμος είχε μόλις ξεκινήσει…



Η στάση της Ελλάδας
Η Ελλάδα ήταν η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που το 1947 ψήφισε εναντίον της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ. Όπως εξηγεί ο Μανόλης Κούμας, καθηγητής Ιστορίας στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, οι παραδοσιακοί δεσμοί με τον αραβικό κόσμο, τα γενικότερα συμφέροντα στη Μέση Ανατολή και στα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων και Αντιοχείας, καθώς και ο φόβος αντιποίνων εις βάρος της ελληνικής κοινότητας της Αλεξάνδρειας, οδήγησαν την κυβέρνηση Σοφούλη στην απόφαση να αντιταχθεί στη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ.

Αν και τον Μάρτιο του 1949 η Ελλάδα αναγνώρισε de facto το Ισραήλ, οι σχέσεις των Αθηνών με την Ιερουσαλήμ δεν αποκαταστάθηκαν πλήρως παρά μόνο το 1990, όταν η ελληνική πλευρά, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, προχώρησε στην de jure αναγνώριση του ισραηλινού κράτους, θέτοντας τις βάσεις για τη σημερινή συνεργασία των δύο κρατών. Πρώτη επίσημη επίσκεψη ισραηλινού προέδρου στη χώρα μας είχαμε μόλις τον Φεβρουάριο του 2006, όταν λίγες ώρες μετά την ανάθεση καθηκόντων υπουργού των Εξωτερικών στην Ντόρα Μπακογιάννη, η τελευταία υποδεχόταν τον πρόεδρο του Ισραήλ τιμώντας τον ως επίτιμο δημότη της πόλεως των Αθηνών υπό την ιδιότητά της ως δημάρχου.

Σήμερα σύσσωμη η ελληνική κυβέρνηση στηρίζει, διαφημίζει και υποστηρίζει φανερά το σιωνιστικό κράτος στην καρδιά του αραβικού κόσμου.