patari.org

[Δ. Τούμπανης]

Πολύ πριν την έναρξη του εφετείου κάποιοι μεταξύ των κατηγορουμένων, για την υπόθεση του δήθεν ΕΛΑ, εξέφραζαν τις επιφυλάξεις και την ανησυχία τους για την επιλογή του Ιππ. Μυλωνά ως συνηγόρου του Αγγ. Κανά.

Κι ο λόγος; Ο Μυλωνάς ήταν συνήγορος υπερασπίσεως στο εφετείο της «17Ν» και υπάρχει κίνδυνος συνδεθούν εμμέσως οι δύο υποθέσεις. Μόνο ο Μυλωνάς ήταν στη δίκη της 17Ν; Η Τ. Χριστοδουλοπούλου και η Μ. Δαλιάνη δεν υπήρξαν επίσης συνήγοροι υπερασπίσεως στην ίδια δίκη; Γιατί με την περίπτωση τους δεν ανέκυψε πρόβλημα;

Κατά τη δική μας αντίληψη, άλλοι είναι οι λόγοι που δεν αρέσει σε κάποιους ο Μυλωνάς. Δεν αρέσει για τη μαχητική και ασυμβίβαστη στάση που επέδειξε κατά την υπεράσπιση τού Β. Τζωρτζάτου, βάζοντας σε κίνδυνο τη σούπα της υποκρισίας και της σιωπηρής συναλλαγής που επικρατεί, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, σ’ όλες αυτές τις σκηνοθετημένες τρομο-δίκες. Γι’ αυτό και προκάλεσε την μήνη των πασίγνωστων αγνώστων, οι οποίοι εισέβαλαν γκαγκστερικά στο γραφείο του, εκτόξευσαν εναντίον του ακαθαρσίες, τον προπηλάκισαν, για να τον τρομοκρατήσουν και να τον φιμώσουν. Το ίδιο προσπαθούν να κάνουν και τώρα.

Δικό τους το ρεπορτάζ:

«Ελάχιστα λεπτά μετά, αντέδρασε οργισμένος ο Χρ. Τσιγαρίδας, ρωτώντας τον Μυλωνά τι ρόλο παίζει, όταν προσπαθεί να αμφισβητήσει την αξιοπιστία του Νηστικάκη και να μπάσει από το παράθυρο στη διαδικασία τα κουρελόχαρτα της Στάζι! Ο Μυλωνάς αντέδρασε λέγοντας ότι ο Τσιγαρίδας τον έχει υβρίσει εκτός διαδικασίας (!) και τώρα του υποδεικνύει και πώς να ασκήσει τα καθήκοντά του. Αναρωτιέμαι τι ρόλο παίζεις, απάντησε οργισμένος ο Χρ. Τσιγαρίδας, επικράτησε ένταση και η πρόεδρος διέκοψε τη διαδικασία για μισή ώρα.

Στο διάλειμμα ο Μυλωνάς δεν βγήκε από την αίθουσα ούτε για κατούρημα (ο Κανάς είχε φροντίσει να απουσιάσει από τη συγκεκριμένη διαδικασία), ενώ στον προθάλαμο η κατάσταση μύριζε μπαρούτι, καθώς όλοι ήταν οργισμένοι μ’ αυτό που είχε προηγηθεί, το οποίο ήταν πρωτοφανές.» (τα Bold δικά μου)

Οι προθέσεις μπορεί να είναι καλές και άγιες, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Γιατί σωστά λέγεται ότι «Ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις». Όταν σε επαινούν αυτοί που έχουν κάνει τα πάντα να σε θάψουν και ξαφνικά βρίσκεσαι ν’ ακολουθείς μαζί τους κοινή γραμμή, είναι προφανές ότι βρίσκεσαι σε λάθος δρόμο. Έστω για διαφορετικούς, απ’ δικούς τους, λόγους.

Ας έρθουμε τώρα στην ουσία. Στα αίτια της έντασης που δημιουργήθηκε κατά την εξέταση του Νιστικάκη. Ο άνθρωπος αυτός ήρθε στον Κορυδαλλό για απαλλάξει με την βαρύτητα του λόγου του, ως πρώην αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ, τους φερόμενους ως μέλη του ΕΛΑ, απ’ όλες τις κατηγορίες που τους αποδίδονται. Αυτό είναι το συμπέρασμα απ’ την κατάθεση του.

Για τα λεγόμενα αρχεία της Στάζι απάντησε κατηγορηματικά στη Μ. Δαλιάνη «Δεν πήραμε αρχεία από τη Στάζι».

Για τον ισχυρισμό του δημοσιογράφου - πράκτορα Ζήση, ότι είχε στα χέρια του τα αρχεία της Στάζι (στοιχεία των οποίων υποτίθεται ότι ενοχοποιούσαν κάποιους απ’ τους κατηγορουμένους) ο Νηστικάκης χαρακτήρισε «αστείο» τον ισχυρισμό του, δεδομένου ότι οι εισαγγελικές αρχές αρνήθηκαν να τα δώσουν στους αξιωματικούς της Αστυνομίας και δεν θα τα έδιναν σ’ έναν ιδιώτη.

Για τον Τσιγαρίδα επανέλαβε αυτό που είχε πει και στην πρώτη δίκη: «Δεν γνωρίζω αν ποτέ παρηκολουθείτο ο κ. Τσιγαρίδας».

Σε ερώτηση που του υπέβαλε ο Κώστας Αγαπίου: Γνωρίζετε εσείς, λόγω της μακροχρόνιας πείρας σας, κάτι που να συνδέει εμένα ή οποιονδήποτε από τους κατηγορούμενους με οποιαδήποτε ενέργεια αυτής της οργάνωσης; «Οχι», ήταν η μονολεκτική απάντηση του Νηστικάκη.

«Υπάρχει περίπτωση να είχε αποκαλυφθεί κάτι για τους παρόντες κατηγορούμενους και να μην ήλθε στην αντίληψή σας, ως αρχηγού;», ρώτησε ο Δ. Τσοβόλας. «Οχι», απάντησε και πάλι ο Νηστικάκης.

Ουδείς αμφισβήτησε την αξιοπιστία αυτών των συγκεκριμένων δηλώσεων του Νηστικάκη. Και φυσικά δεν την αμφισβήτησε ούτε ο Ιπποκράτης Μυλωνάς. Αν όμως ο Νηστικάκης είπε μερικές αλήθειες, γιατί έτσι προβλέπεται στο σενάριο, αυτό δεν σημαίνει ότι ο αρχη-ασφαλίτης είναι καθ’ όλα αξιόπιστος. Και ένα άχρηστο ρολόι δύο φορές το 24ωρο λέει απολύτως αξιόπιστα την ώρα. Δεν παύει όμως να είναι για τα σκουπίδια.

Απαντώντας σε ερωτήσεις του Ι. Μυλωνά, ο Νηστικάκης επιβεβαίωσε προηγούμενες καταθέσεις του ότι δεν γνωρίζει ούτε έχει ακούσει τίποτα για τον Κανά. Ο Μυλωνάς όμως δεν αρκέστηκε στην κατηγορηματική διαβεβαίωση του Νηστικάκη. Και έκανε πολύ καλά. Σχολιάζοντας την κατάθεση Νηστικάκη για τ’ αρχεία της Στάζι, ο Μυλωνάς κατέληξε στο εξής συμπέρασμα:

«Συνεπώς, το υπογραμμίζω, και από το πλέον αρμόδιο στόμα αστυνομικού πήραμε την απάντηση ότι αυτά τα χαρτιά των αρχείων της ΣΤΑΖΙ, από μόνα τους δεν λένε τίποτα. Δεν είναι το θέσφατο, το λέει το αρχείο της ΣΑΤΖΙ έτσι είναι. Θα πρέπει να ελεγχθεί, να δούμε αν μπορεί να αξιολογηθεί. Αυτό είναι το πρώτο σημείο που ήθελα να σχολιάσω.»

Δεν γνωρίζω τι μπορεί να εννοούσε ο Μυλωνάς μ’ αυτή την πρόταση. Μπορεί η αξιολόγηση για την οποία μιλάει ν’ αποδείκνυε ότι τα αρχεία της Στάζι είναι απλώς κουτοπόνηρη αμερικανιά. Χρειάζονται διευκρινήσεις από μέρους του Ιππ. Μυλωνά. Πάντως για την πλαστή τρομοκρατία θα μπορούσαμε να μάθουμε πολλά απ’ τ’ αρχεία της CIA ή έστω της αμερικάνικης πρεσβείας. Όχι από υπηρεσίες του πρώην ανατολικού μπλοκ.

Τα παρακάτω είναι που προκάλεσαν την οργή του συμπλέγματος Τσιγαρίδα - Γιώτη.

Συνεχίζει ο Μυλωνάς:

Το δεύτερο σημείο, και έρχομαι τώρα βέβαια στον πελάτη μου αλλά και στους άλλους δύο συγκατηγορούμενους που από την αρχή αρνούνται οποιαδήποτε σχέση με τον ΕΛΑ. Ήταν σαφέστατος και κατηγορηματικός ο κ. μάρτυρας, το επανέλαβε για 4η φορά νομίζω, σε κάθε δίκη λέει ακριβώς το ίδιο χωρίς καμιά αμφιβολία. Οι τρεις κατηγορούμενοι, δεν αναφέρομαι στον τέταρτο γιατί έχει ομολογήσει ότι ήταν μέλος του ΕΛΑ,* οι τρεις λοιπόν κατηγορούμενοι μεταξύ των οποίων και ο εντολέας μου, δεν έχουν σχέση με τον ΕΛΑ, δεν έχει κανένα στοιχείο εις βάρος τους. Αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία. Όμως δεν περιορίζομαι σ’ αυτό.
Και έρχομαι τώρα στο τρίτο σημείο. Αυτή η κατηγορηματική διατύπωση από ένα μάρτυρα, θα πρέπει να αξιολογηθεί και όσον αφορά τον μάρτυρα που το λέει. Δεν είναι ο περιπτεράς της γωνίας που λέει «μα εγώ πιστεύω ότι ο Κανάς δεν έχει σχέση με τον ΕΛΑ». Η κατηγορηματικότητα στη διατύπωση προέρχεται από ένα μάρτυρα, ο οποίος, επιτρέψτε μου το σχόλιο, ξέρει πάρα πολλά πράγματα για την δράση του πραγματικού ΕΛΑ. Και το μόνο σίγουρο ότι υπήρχε η οργάνωση ΕΛΑ και είχε και πολλά μέλη. Ο κ. μάρτυρας ξέρει πολλά και έχει μάθει πολλά και από τη Γερμανία και από τις άλλες πηγές που σας ανέφερε. Και από τις πολύμηνες συζητήσεις που είχε με το Βόιτ και από όλα τα δεδομένα που είχε στη διάθεσή του. Και μάλιστα όταν το ’95 όταν ο ίδιος ήταν σε δύσκολη θέση, τότε κάτι πήγε να πει. Γι’ αυτό ζήτησα να διαβαστούν τα έγγραφα εκείνης της εποχής. Και μάλιστα, σύμφωνα με μια εκδοχή ενός γνωστού δημοσιογράφου του κ. Ντάσκα, ήξερε και συγκεκριμένα μέλη του ΕΛΑ που από τα αρχικά τους φαίνεται ότι δεν είναι οι παρόντες κατηγορούμενοι. Συνεπώς, και αυτό είναι το τρίτο σημείο του σχολιασμού μου, έχει ιδιαίτερη αποδεικτική βαρύτητα, το λεγόμενο επί 4 φορές από τον κ. Νιστηκάκη, ότι αυτοί εδώ οι κατηγορούμενοι δεν έχουν σχέση με τον ΕΛΑ. Γιατί δεν το λέει κάποιος άσχετος, το λέει ένας υψηλόβαθμος αξιωματικός, που ξέρει πάρα πολλά πράγματα για τη δράση του πραγματικού ΕΛΑ, είχε δεχθεί και πιέσεις τότε, επί Μητσοτάκη ’93, να αφήσει το Μπεσάρα και να μην προχωρήσει. Δεν θέλει να μας πει για τους δικούς του λόγους, ούτε θα του ζητήσω εγώ να μας πει. Αλλά αρκούμαι στην επισήμανση, στη δικαστική κρίση εκ μέρους του ομιλούντος, ότι όπως προέκυψε από όλα αυτά τα έγγραφα που διαβάστηκαν, ο κ. Νιστηκάκης εκ της θέσεως του ξέρει πάρα πολλά πράγματα για την δράση του πραγματικού ΕΛΑ. Δεν τα λέει για τους λόγους που αυτός ξέρει. Δεν το ζητάω, αλλά επισημαίνω ότι αυτός ο άνθρωπος, που ξέρει πάρα πολλά και δεν μιλάει για τη δράση του ΕΛΑ, είναι κατηγορηματικός. Αυτοί εδώ οι κατηγορούμενοι δεν είναι στον ΕΛΑ.

Με άλλα λόγια, και τελειώνω κ. πρόεδρε, επειδή για διάφορους λόγους, δεν θέλουμε, δεν μπορούμε να φέρουμε στο ακροατήριο τα πραγματικά μέλη του ΕΛΑ, γιατί έχουμε κάνει συμφωνίες ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο, πρέπει να βρούμε κάποιους ταλαίπωρους, άσχετους, όπως είναι οκ. Κανάς, και να τους φορτώσουμε τη συμμετοχή στον ΕΛΑ. Γιατί βέβαια ο ΕΛΑ δεν ήτανε η οργάνωση του κ. Τσιγαρίδα μόνο, που έχει παραδεχτεί τη συμμετοχή του, εκ των πραγμάτων κατά λογική αναγκαιότητα θα πρέπει να υπήρχαν και κάποια άλλα μέλη, και επειδή δεν θέλανε τότε, και οι δύο κυβερνήσεις, να βγάλουν στη φόρα αυτούς που κάλυπταν τα πραγματικά μέλη του ΕΛΑ, έρχεται λίγο αργότερα να καλύψει το κενό μεταξύ άλλων και ο κ. Κανάς, γιατί πρέπει να βρεθεί ένας συνένοχος βοηθός του κ. Τσιγαρίδα.

Αυτά ειδικά τα τελευταία δεν άρεσαν στην πρόεδρο του δικαστηρίου, δεν άρεσαν στο Τσιγαρίδα, δεν άρεσαν στον Πέτρο Γιώτη, απ’ του οποίου τη ιστοσελίδα παραθέτω:

«Κι ενώ η πρόεδρος παρατήρησε για πολλοστή φορά «μα δεν είπε και τίποτα ο κύριος μάρτυς», απορώντας και η ίδια μ’ αυτά που έβλεπε και άκουγε, ο Μυλωνάς εξακολούθησε με ερωτήσεις να αμφισβητεί την κατάθεσή Νηστικάκη,»……

Και πάλι η πρόεδρος: «Είπε τίποτα σήμερα ο μάρτυρας για κανέναν από τους κατηγορούμενους; Τι μας ενδιαφέρει εμάς αν ήξερε πράγματα που δεν θέλει να τα πει;»

Και βεβαίως ο Γιώτης, μια και τον εκφράζει, δεν αφήνει να πέσει κάτω και η δήλωση του Ν. Δαμασκόπουλου, συνήγορου του Κ. Αγαπίου:

«Αντικείμενο της δίκης είναι η απόδειξη της ενοχής ή μη των συγκεκριμένων κατηγορούμενων και όχι η αναζήτηση κάποιας γενικής αλήθειας, σχολίασε ο Ν. Δαμασκόπουλος.»….

Και φυσικά δεν μπορούσε να μη τελειώσει την «ανταπόκριση» του με ένα μπριγιάντε φινάλε:

«Θέλω να ζητήσω συγνώμη από τον κ. Νηστικάκη, γιατί ενώ ήρθε τόσες φορές και είπε ότι δεν γνωρίζει τίποτε σε βάρος μας, εμείς τον κατηγορούμε ως αναξιόπιστο, σχολίασε δηκτικά η Ειρ. Αθανασάκη!»

Μόνο που το φινάλε ήταν δικής του «έμπνευσης», διότι η πραγματική δήλωση της Ειρ. Αθανασάκη είναι η παρακάτω:

«Θέλω να ζητήσω συγνώμη από τον κ. Νηστικάκη γιατί εδώ πέρα, λίγο-πολύ, του λέμε του ανθρώπου ότι έχει κάνει συνεργασία, και του ζητάω ειλικρινά συγνώμη. Έχει ταλαιπωρηθεί τέσσερεις φορές, γιατί τα πράγματα που είπε είναι υπέρ μας, για να μας υποστηρίξει και να του βγάζουμε στο τέλος εμείς οι ίδιοι, ότι όχι μόνο ξέρει αλλά έκανε συνεργασία και δεν τα λέει. Και είναι ντροπή μας.»

Αυτό που ενδιαφέρει τον Τσιγαρίδα, τον Γιώτη, την πρόεδρο του δικαστηρίου, τον Νηστικάκη τις μυστικές υπηρεσίες, ντόπιες και ξένες, και τις μαριονέτες που μας κυβερνούν είναι να μη βγει στη φόρα και να μη μάθει ο ελληνικός λαός αυτό που ο Δαμασκόπουλος αποκάλεσε «γενική αλήθεια», χωρίς την οποία αλήθεια το κοινό περί δικαίου αίσθημα δεν μπορεί βρει πραγματική ικανοποίηση. Και η αλήθεια είναι ότι η τρομοκρατία στην Ελλάδα (και όχι μόνο στην Ελλάδα) ασκείται απ’ το ίδιο το κράτος. Είναι μέθοδος πολιτικής χειραγώγησης των υποτελών της αυτοκρατορίας. Εκτελείται απ’ τους ένοπλους φονιάδες των μυστικών υπηρεσιών. Κατά πάσα πιθανότητα αλλοδαπούς που έρχονται, εκτελούν το συμβόλαιο (όχι χωρίς εσωτερική βοήθεια) και εγκαταλείπουν αμέσως τη χώρα.

Εμείς θα διατυπώσουμε κάπως διαφορετικά αυτά τα σημαντικά που είπε ο Ιππ. Μυλωνάς: Και επειδή για ευνόητους λόγους, οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν θέλουν, δεν μπορούν να φέρουν στο ακροατήριο τα πραγματικά μέλη του ΕΛΑ, γιατί έχουν κάνει συμφωνίες και γιατί δεν έχουν ούτε τα κότσια, πρέπει να βρούνε κάποιους ταλαίπωρους, άσχετους, όπως είναι ο κ. Κανάς, ο κ. Αγαπίου, η κα. Αθανασάκη και να τους φορτώσουν τη συμμετοχή στον ΕΛΑ, με τη βοήθεια κάποιων «πρόθυμων» σα τον Τσιγαρίδα, που πιθανότατα τον έχουν με κάποιο τρόπο στο χέρι.

Όσο για τους «ταλαίπωρους» που τα βάλανε με το δικηγόρο του Κανά, το κάνουν μόνο επειδή αφελώς πιστεύουν ότι αν δεν φέρουν σε δύσκολη θέση το δικαστήριο και γενικώς την εξουσία, θα τύχουν ευνοϊκής μεταχείρισης.

Αυτό είναι μέγα σφάλμα. Αποδεδειγμένο απ’ την ίδια την πείρα, τα μαθήματα της οποίας κάποιοι δυσκολεύονται ν’ αφομοιώσουν.

Ο Τσιγαρίδας στο πρώτο δικαστήριο δήλωνε ότι ή Κυριακίδου έλεγε απλώς ανακρίβειες, τώρα την χαρακτηρίζει ψευδομάρτυρα. Δήλωνε ότι «η τιμή μου και η υπόληψη μου» δεν επέτρεπε να πει ότι ο ηλεκτρολόγος του Κανάς, δεν είχε καμιά σχέση με τον ΕΛΑ. Τώρα δηλώνει στις εφημερίδες ότι όλοι οι συγκατηγορούμενοι του είναι αθώοι! Αυτή η κρίσιμη αλλαγή στη στάση του, ίσως να μην είχε συμβεί αν ο Κανάς, δεν είχε ανοίξει πραγματικό πόλεμο εναντίον του και δεν είχε ξεσκεπάσει το ρόλο του, ακόμα και σε σύγκρουση με τον συνήγορό του Αλέξη Κούγια.

------
*Ο Μυλωνάς, για διπλωματικούς ίσως λόγους, αποφεύγει να πει ότι το δεύτερο δικαστήριο, που έχει εκ των πραγμάτων, μεγαλύτερη βαρύτητα απ’ το πρώτο, λέει στην απόφαση του ότι Ο Χ. Τσιγαρίδας «ο οποίος αποδέχτηκε την συμμετοχή του στην οργάνωση, δεν αποδείχτηκε ότι με τη συμμετοχή του αυτή συνέδραμε καθ’ οιονδήποτε τρόπο, ψυχικά ή υλικά, οποιονδήποτε εκ των αγνώστων άλλωστε αυτουργών των ελεγχομένων πράξεων!»
Τι συμμετοχή ήταν αυτή και τι μέλος της οργάνωσης ήταν ο Τσιγαρίδας, όταν δεν συνέδραμε τη δράση της καθ’ οιονδήποτε τρόπο, ψυχικά ή υλικά; Ποιον ΕΛΑ δικάζουν στον Κορυδαλλό;

[Δ. Τούμπανης]

Αισθάνομαι ότι έπρεπε να γίνω πιο αναλυτικός και ελπίζω πιο κατανοητός σε κάποιο σημείο που είναι και το πιο σημαντικό. Θέλω να πω λοιπόν ότι τα δικαστήρια θέλοντας και μη είναι υποχρεωμένα να υπολογίζουν τη κοινή γνώμη πριν πάρουν τις αποφάσεις τους. Αν την αγνοήσουν, αν αγνοήσουν αυτόν που λέμε «κοινό περί δικαίου αίσθημα» οι αποφάσεις τους δεν θα έχουν καμιά αξία για την κοινωνία και σε κάποια στιγμή, εφόσον είναι άδικες, θα επιστρέψουν μπούμερανγκ στα άδεια, δειλά και ιδιοτελεί κρανία τους. Για την κοινή γνώμη δεν έχει καμιά αξία αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν στοιχεία που να θεμελιώνουν μια καταδικαστική ή και αθωωτική απόφαση. Για κάποιο έγκλημα μπορεί να μην υπάρχουν στοιχεία αλλά αυτό δεν αποδεικνύει την αθωότητα του κατηγορούμενου. Ή μπορεί να υπάρχουν τα στοιχεία και να αποσιωπηθούν σε μια στημένη δίκη, που όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι καθόλου σπάνια περίπτωση. Για την κοινή γνώμη έχει σημασία να ξέρει αν οι Αρχές έχουν λόγο να επιβάλουν μια άδικη απόφαση και ποιος είναι αυτός ο λόγος. Η απόφαση να στέκει λογικά στην εμπειρική της κρίση ή να μη στέκει. Για το κοινό λοιπόν δεν μετράει η λογική του όποιου Δαμασκόπουλου: «Αντικείμενο της δίκης είναι η απόδειξη της ενοχής ή μη των συγκεκριμένων κατηγορούμενων και όχι η αναζήτηση κάποιας γενικής αλήθειας», η οποία βέβαια είναι και λογική ολόκληρου του νομικού κόσμου, αλλά ίσως και των ίδιων των κατηγορουμένων. Για το κοινό έχει σημασία να υπάρξει μια λογική εξήγηση, πως είναι δυνατό η εξουσία να κατηγορήσει, εν γνώσει της αθώους, να τους θυσιάσει για να δικαιολογήσει δικά της εγκλήματα. Και οι νομικοί που θα μου πούνε ότι οι επί της έδρας δικαστές και η εξουσία μπορούν να γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους το κοινό περί δικαίου αίσθημα και ότι μπορούν ν’ αποφασίζουν με βάση τις τυπικές διατάξεις του νόμου, τους απαντώ ότι δεν αξίζουν ούτε ως νομικοί και ότι δεν είναι ικανοί ούτε να βόσκουν πρόβατα. Κανείς δεν μπορεί να δικάζει αγνοώντας την κοινωνία και η δουλειά όσων υπερασπίζονται το δίκαιο είναι να πείθουν πρώτα τη κοινωνία και μετά (ή καθόλου) αυτούς που βρωμίζουν με τα μαλακά μέρη της ανατομίας τους τα δικαστικά έδρανα.