patari.org

[ΓΙΩΡΓΟΣ]

Ο Θύμιος Παπανικολάου και ο Αστικός τρόπος σκέψης.


Στο παρελθόν ο Θύμιος υπήρξε ιδιοκτήτης βιβλιοπωλείου, εκδόσεων και Δημοσιογράφος. Ποτέ δεν υπήρξε μέλος κάποιας Μαρξιστικής οργάνωσης. Τα παραπάνω δεν τα παραθέτω σαν κατηγορία, αλλά σαν απλή πληροφόρηση για να γίνουν κάποια πράγματα που θα αναφέρω παρακάτω κατανοητά. Και βέβαια στο καπιταλιστικό κόσμο που ζούμε, δεν θα μπορούσε να γίνει και αλλιώς, εκτός βέβαια αν μια οργάνωση μη κερδοσκοπική σαν συλλογικός ιδιοκτήτης βρισκόταν πίσω από τις όποιες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Μέχρι τώρα απέφευγα, να τοποθετούμαι πάνω στις οποιεσδήποτε διαφορές με το Θύμιο σε προσωπικό επίπεδο, γιατί στο κάτω της γραφής, δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος με τέτοιου είδους πολιτικές αντιλήψεις. Κανένας εξάλλου δεν είναι αλάνθαστος.


Ο Θύμιος όμως έχει περάσει τα εσκαμμένα στον τρόπο αντίληψης της ζωής και της κοινωνίας. Και πραγματικά δεν ξέρω από πού να αρχίσω........


Α.Το ζήτημα της ευρεσιτεχνίας, της πατέντας, του εμπορικού μυστικού, της κατοχύρωσης των πνευματικών δικαιωμάτων, σαν ζητήματα που απορρέουν από την ιδιοκτησία, στον αστικό κόσμο που ζούμε, είναι ήδη νομικά και ποινικά κατωχειρωμένα ήδη από τις αρχές του περασμένου αιώνα. Λογικό θα έλεγα επακόλουθο, της κυρίαρχης αντίληψης που στηρίζεται στη επιδίωξη του κέρδους, για οποιοδήποτε σκοπό και να πραγματοποιείται η κολάσιμη καταστρατήγηση του ¡’δικαίου’’. Βέβαια και εδώ το αστικό δίκαιο εφαρμώστηκε επιλεκτικά και μονόπαντα .Ποτέ κανείς δεν διανοήθηκε να απαιτήσει δικαιώματα ή να ζητήσει καταβολή χρημάτων σαν χαράτσι π.χ. για το ηλεκτρικό ρεύμα. Οι κληρονόμοι του Θωμά Έντισον και του Τέσλα, θα έπρεπε σύμφωνα με την κλεφτοκοτάδικη σκέψη να φορολογούν το κάθε σπίτι και την κάθε επιχείρηση με επιπλέον τέλη, για την όποια κατανάλωση του ηλεκτρικού ρεύματος. Τρελά πράγματα!!!! Όλα τα παραπάνω προκύπτουν από την αντικοινωνική θέση του ατόμου απέναντι στην ανθρωπότητα. Από τη στιγμή που το κάθε άτομο ανακαλύπτει ή δημιουργεί κάτι, τότε το προϊόν της οποιασδήποτε εργασίας του (πνευματικής ή χειρωνακτικής) γίνεται κοινό κτήμα ολόκληρης της ανθρωπότητας. Ο Θύμιος βέβαια αυτά τα θυμάται, αλλά δεν συμφωνεί. Για το Θύμιο θα ήταν το τέλειο, κάθε φορά που έπεφτε το μήλο από τη μηλιά, να επικαλούμαστε τον Νεύτωνα!!!!!!


Β. Τα σάιτ στα οποία αρθρογραφούν οι άνθρωποι του συναφιού μας, Θύμιο, δεν υπάγονται σε κερδοσκοπικές Εταιρίες. Τουναντίον έχουν σαν σκοπό να καταστρέψουν, όλα όσα παραπάνω αναφέρω κακόβουλα και κακοήθη ο καπιταλισμός μπόλιασε στην κοινωνία. Οι αρθρογράφοι μας δεν είναι επαγγελματίες, δεν πληρώνονται, αλλά ανιδιοτελώς ασχολούνται με το λειτούργημα της αρθρογραφίας σαν κοινωνική προσφορά. Δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία ή δεν ασχολούνται σχολαστικά με τους τύπους, αλλά ασχολούνται πρώτιστα με την ουσία των γραφομένων τους. Θα μου πείς ότι το όφελος δεν είναι μόνο υλικό. Θέλουν δόξα για τον εαυτό τους και υστεροφημία. Αστειότητες!! Θα διαβάσουν το άρθρο κάποιες δεκάδες καλοπροαίρετα άτομα, και το πιθανότερο, μετά από δυό βδομάδες να μην ξαναδούμε τα άρθρα πουθενά. Πάντως εγώ προσωπικά θα θεωρούσα τον εαυτό μου ευτυχέστατο πάντων, αν κάποια εκατομμύρια άνθρωποι έκλεβαν τις ιδέες μου, και ας μην με μνημόνευαν πουθενά. Αλήθεια, ποιος θυμάται τον αρχάνθρωπο των σπηλαίων που σε μιά παγωμένη νύχτα στη σπηλιά της φυλής του, άναψε πρώτος τη φωτιά για να ζεσταθούν οι μετέπειτα δισεκατομμύρια της ανθρωπότητας; Ποιος θυμάται επίσης τον άθλιο κλεφτοκοτά, που πήρε τη φωτιά, χωρίς να βάλει την υπογραφή του-ο καθυστερημένος, για να φωτίσει και να θερμάνει και τη δική του σπήλιά και στη συνέχεια και τις σπηλιές του Γιώργου του αρθρογράφου, αλλά και του Θύμιου. Μακάρι στη ζωή να είχαμε τέτοιους κλεφτοκοτάδες. Οι αρχαίοι Έλληνες μάλιστα μέσα από την τραγωδία του κλεφτοκοτά Προμηθέα, εξιδανίκευσαν τέτοιου είδους συμπεριφορές. Πήρε ,λέει, ο αλήτης τη φωτιά από τους Θεούς και την έδωσε στους θνητούς ανθρώπους....


Υ.Γ. Στα παραπάνω δεν πρέπει να βγάλει κανείς αβίαστα το συμπέρασμα, ότι πρέπει ο ένας να κλέβει τα άρθρα του αλλουνού. Πάντα η τιμιότητα συνάδει με τον ευγενή και υψηλό σκοπό που θέλουμε να εξυπηρετήσουμε.