patari.org Αρχική σελίδα patari.org
Χώρος συζήτησης της πατριωτικής αριστεράς
 
 Συχνές ΕρωτήσειςΣυχνές Ερωτήσεις   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Κατάλογος ΜελώνΚατάλογος Μελών   Ομάδες ΜελώνΟμάδες Μελών   ΕγγραφήΕγγραφή 
 ΠροφίλΠροφίλ   Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

ΠΡΟÛΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ, Ο σύγχρονος κόσμος

 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    patari.org Αρχική σελίδα -> Πολιτική συζήτηση
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
vngelis



Συμμετέχουν: 28 Νοέ 08
Δημοσιεύσεις: 6526

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Φεβ 09, 2021 10:08 pm    Θέμα δημοσίευσης: ΠΡΟÛΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ, Ο σύγχρονος κόσμος Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος

ΠΡΟÛΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ, Ο σύγχρονος κόσμος

(Παγκοσμίωση: Τα πράγματα ως έχουν)


Είναι ευνόητο για έναν μαρξιστή πως ειναι λάθος να θεωρείται οτι ο ιμπεριαλισμός είναι στις κοινωνικο-οικονομικές ρίζες του εθνικός είτε κρατικός.

Ο ιμπεριαλισμός δεν ειναι γέννημα του εθνικού κράτους αλλά των μονοπωλίων που προέκυψαν πάνω στη βάση του ελεύθερου ανταγωνισμού, κυριάρχησαν αρχικά στα πλαίσια του εθνικού κράτους και τελικά πάνω σε αυτό το ίδιο το εθνικό κράτος επιβάλοντας την πολιτική τους. Δεν είναι το έθνος ούτε το κράτος που κατέχουν τα μονοπώλια, αλλά τα μονοπώλια που κατέχουν το κράτος και δι αυτού επιβάλουν την πολιτική τους βούληση και στο έθνος.

(Η διαδικασια γέννησης και εξέλιξης των μονοπωλίων ταυτίζεται με την εμφάνιση και ανάπτυξη του χρηματιστικού κεφαλαίου που προέκυψε ιστορικά απο την σύμφυση του βιομηχανικού με το τραπεζικό κεφάλαιο. Σε αυτήν την ανάπτυξη ενσωματώθηκε και το εμπορικό κεφάλαιο)

Το ιμπεριαλιστικό κράτος δεν είναι ιμπεριαλιστικό ως κράτος καθεαυτό αλλά ως κράτος που έχει υποταχθεί στα μονοπώλια. Ο ιμπεριαλισμός δεν μπορεί να βρεί την εξήγησή του στον εξαρχής δεδομένο ταξικό χαρακτήρα των αστικών κρατών. Κανένα αστικό κράτος δεν είναι ιμπεριαλιστικό πριν αναπτυχθούν και κυριαρχήσουν στην επικράτειά του (τα) μονοπώλια.

Ο ιστορικός φασισμός, απότοκο της σύμφυσης των μονοπωλίων με το κράτος σε κρατικο- μονοπωλιακό καπιταλιστικό ιμπεριαλισμό, πέρα απ' όλα τα άλλα γνωρίσματά του υπήρξε ταυτόχρονα η απόπειρα των μονοπωλίων να κυριαρχήσουν ολοκληρωτικά πέραν του κράτους και πάνω στο ίδιο το έθνος (δια του κράτους). Επρόκειτο δηλαδή για μια αποτυχημένη προσπάθεια, ως προς την τελικη της έκβαση, εθνικοποίησης του ιμπεριαλισμού δια της κρατικοποίησης του έθνους. Το έθνος δια του κράτους τίθεται στην υπηρεσία της πολιτικής των μονοπωλίων που διεξάγει το κράτος και δι αυτού "κερδίζει" ως έθνος. Γι' αυτό και η αναγκαιότητα για τους επικεφαλής του άξονα "εθνικοσοσιαλιστές" γερμανούς, εθνικιστικής θεωρίας σε φυλετική - ρατσιστική βάση και ταύτισης του έθνους με τη ράτσα.(Φυσικά στην ποικιλομορφία του πρωτογενούς εθνοφασισμού συνδυάζονται κατά περίπτωση διαφορετικά και συχνά αντιφατικά χαρακτηριστικά όπως πχ αλλού κυρίως η αυτοκρατορική - μη ρατσιστική στην Ιταλία, ρατσιστική στην Ιαπωνία ... !!! ), κι αλλού η αριστοκρατική αντίληψη, οι συντεχνίες και ο κρατισμός, η τεχνολογία και ο μυστικισμός, η μυθολογία του εθνικού πεπρωμένου ως θεϊκής αποστολής ..... κτλ .... κτλ ...).

Τα έθνη - κράτη που υπέστησαν και αποδέχτηκαν αυτήν την κυριαρχία του πρωτογενούς εθνοφασισμού όπως ήταν φυσικό ηττήθηκαν. Και ηττήθηκαν από την ενάντιά τους σύμπραξη του πρώιμου σοσιαλισμού με το πρόπλασμα του ύστερου καπιταλισμού που εκφράστηκε στην συμμαχία της ΕΣΣΔ με τις ΗΠΑ. Δηλαδή ο πρωτογενής εθνικός φασισμός ηττήθηκε απο την συμμαχία του κεφαλαιοκρατικού και του σοσιαλιστικού μέλλοντός του ...... !!!!!

(Ο καπιταλισμός - ως προûπόθεση - στο εθνοϊμπεριαλιστικό του αποκορύφωμα, αποκρυσταλωμένος σε φασισμό, ηττάται απο τις δυο - αντιθετικές μεταξύ τους - συνέπειες του. Τον ύστερο αν(τ)εθνικό διιμπεριαλιστικής προοπτικής καπιταλισμό και την σοσιαλιστική άρνησή του).

Οι ΗΠΑ είναι ένα ομοσπονδιακό κράτος που λειτουργεί δια της κεντρικής προεδρικής εξουσίας συνομοσπονδιακά, "ζώντας" από την απαρχή του μέσα σε βαθιές κοινωνικές αντιφάσεις. Από κοινωνική άποψη συγκροτείται ως σύγχρονο αστικό εθνικό κράτος και ταυτόχρονα ως κοινωνία διαχωρισμένη σε πολλές και όλως διάφορες μεταξύ τους εθνικές - πολιτιστικές κοινότητες.

Έτσι εμφανίζεται ως σύχρονο αστικό έθνος και ταυτόχρονα πολυεθνική κοινωνία, τόσο ενωμένη στην βάση της καπιταλιστικής της ανάπτυξης στο ιμπεριαλιστικό στάδιο, όσο και διαχωρισμένη, επιμερισμένη και μη ενιαιοποιημένη από εθνοκοινωνική - πολιτισμική άποψη. Ορισμένοι μάλιστα μιλούν για τις ΗΠΑ σαν έθνος αποτελούμενο από εθνοτικές ομάδες.

Ακριβώς με αυτόν τον τρόπο κοινωνικής συγκρότησης λύνεται το εθνικό πρόβλημα στον ύστερο καπιταλισμό. Η μόνη κοινωνικά συνεκτική δύναμη καθίσταται η δυναμική της κεφαλαιοκρατικής εξέλιξης και ανάπτυξης, συνθλίβοντας όλες τις άλλες διαφορετικότητες, με την παραχώρηση σε αυτές ίσων δικαιωμάτων στην συνύπαρξη τους κατά την (δια)κίνηση του κεφαλαίου σε ενδοκρατική, διακρατική και παγκόσμια κλίμακα, όπως συνέβαινε και συμβαίνει μέσα στην προπλασματική και πρότυπη δομική συγκρότηση της εξ απαρχής της διεθνικής - "παγκοσμιοποιημένης" - αμερικάνικης εθνοκοινωνικής ιδιοσυστασίας.

Η πολυπολιτισμική - πολυεθνική - πολυφυλετική αμερικανική κοινωνία των ΗΠΑ είναι το αρχέτυπο πρόπλασμα του έσχατου καπιταλισμού, η causa finalis του κεφαλαιοκρατικού κοινωνικο - οικονομικού σχηματισμού, μιας κοινωνίας που ολες οι ανθρώπινες κοινωνικές σχέσεις "αποκαθαρμένες" από κάθε εόδους εξωοικονομικές και ιστορικές αναφορές, προκύπτουν αμεσα από τις διασυνδέσεις και διαπλοκές της καπιταλιστικής αγοράς. Η σύγχρονη παγκοσμι - ομοίωση δεν είναι άλλο πάρα η παγκοσμιοποίηση του φαινομενικά ιδιότυπου αμερικάνικου προτύπου - προπλάσματος του συγχρόνου ύστερου διιμεριαλιστικού καπιταλισμού.

Η διαδικασία αυτή επιτελείται με την ανεξέλεγκτη μετακίνηση ανθρωπίνων μαζών, με την σύγχρονη παγκόσμια μαζική μετανάστευση, που αποτελεί το κλειδί για τις άλλες τρεις ελευθερίες που εκπληρούν τις αναγκαιότητες του πολυεθνικού - υπερεθνικού κεφαλαίου, καθώς δεν νοείται ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, εμπορευμάτων και υπηρεσιών χωρίς ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων, σε ένα στάδιο μονοπωλιακής ανάπτυξης όπου όχι μόνο το χρήμα αλλά και το ίδιο το κεφάλαιο κατέστη μετακινούμενο εμπόρευμα, που μαζί συμπαρασύρει και εμπορευματοποιεί και τον άνθρωπο.

(Δεν είναι πια μόνο η παραγωγή που εμπορευματοποιείται άλλα και ο ίδιος ο εργάτης - παραγωγός. Πρόκειται για μία σύγχρονη ιδιότυπη σύνθετη μορφή νομαδικής δουλοπαροικίας και δουλείας στην οποία αντιστοχεί το ανάλογου τύπου δουλεμπόριο)

Έτσι η ανθρώπινη κοινωνία που στην ιστορική της εξέλιξη διαμορφώθηκε εθνικά - διεθνικά ανεξαιρέτως για όλους τους μόνιμα εγκατεστημένους λαούς αγνοείται ως σύνολο και το κοινωνικό όλον υποκαθίσταται από μία άτακτη συνένωση επιμέρους νομαδικών συλλογικοτήτων, διαχωρισμένων στην βάση των επί μέρους διακριτών ειδικών τους χαρακτηριστικών, που κατά την σύνθεση των μεταξύ τους συνδυασμών καταλήγουν στην απομονωμένη ξεχωριστή ατομικότητα.

(Το διεθνικό αντικειμενοποιείται μόνο αφού υποστασιοποιηθεί από το εθνικό. Δεν μπορεί να προûπάρχει το διεθνικό ούτε κανενός είδους διεθνισμός πριν από το έθνος. Δεν μπορεί να υπάρξει διεθνισμός στην βάση άρνησης του έθνους είτε αναίρεσης της εθνικής αρχής. Και αφ' ης στιγμής τα έθνη συναποτελούνται από ανταγωνιστικές κοινωνικές τάξεις, έχουμε δυο ειδών εθνικισμούς με τον αντίστοιχο για τον καθένα τους διεθνισμό. Αντικειμενικά υπάρχουν το ίδιο εθνικά δίκαια του κάθε ξεχωριστού έθνους, όσο και κοινωνικό - ταξικά δίκαια. Εννοιολογικοί διαχωρισμοί του "εθνικισμού" από τον "εθνισμό" δεν είναι πάρα γλωσσολογικά μπαρμπούτσαλα για ιδεολογικά εκφοβισμένους και δειλούς που αρνούνται να λένε τα πράγματα με το όνομα του. Ο λεγόμενος "πατριωτισμός” δεν είναι άλλο πάρα μορφή εθνικισμού. Ο Λένιν κατήγγειλε τους ίδιους ακριβώς σοσιαλιστές ως "σοσιαλεθνικιστές" και "σοσιαλπατριώτες", ο Έγγελς υποκινούσε και εξήρε τον "εθνικισμό" των Πολωνών και Ιρλανδών και το ίδιο οι Μαρξ - Έγγελς και Λένιν - Στάλιν έχουν πλέξει εγκώμια για τον πατριωτισμό. Η ιδεολογία είναι ψευδής συνείδηση, και η επιδιωκόμενη εισαγωγή της στην γλωσσολογία δεν ανάπτυξε πάρα αυτιστικούς οπαδούς, πνευματικά ανάπηρους και ηλίθιους. Αυτά όμως θα τα δούμε στο δεύτερο μέρος του άρθρου μας.... ).

Η πολυκρατική "αυτοκρατορία" του διιμπεριαλιστικού καπιταλισμού βρίσκει την λύση του εθνικού προβλήματος στην αυτοκρατορική αυστρομαρξιστική σοσιαλδημοκρατία με την "εθνική - πολιτιστική αυτονομία" των Μπάουερ και Ράινερ. Αντίθετα ο σοσιαλισμός λύνει το εθνικό ζήτημα στην βάση της εθνικής αυτοδιάθεσης, ανεξαρτησίας, αυτονομίας και αυτοτέλειας.

Ο διάφορος τρόπος που τα δυο συστήματα (σοσιαλιστικό και καπιταλιστικό) επιλύουν το εθνικό ζήτημα καθορίζεται από τον τρόπο που επιλύει το καθένα ξεχωριστά το συνολικό κοινωνικό (ταξικό) ζήτημα.Έχουμε λοιπόν την σύγκρουση δυο διαμετρικά αντίθετων απόψεων πάνω στο εθνικό ζήτημα και συνεπώς σύγκρουση δυο ολότελα εχθρικών διεθνισμών.(Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο ηγέτης του πρώιμου σοσιαλισμού, ο Στάλιν, επιλέχθηκε στην ηγεσία - μεταξύ άλλων - και ως ο πλέον ειδικός πάνω στο εθνικό ζήτημα μεταξύ των μπολσεβίκων)Ήταν λογικό στην νικηφόρα σύμπραξη τωυ προπλάσματος του ύστερου καπιταλισμού με τον πρώιμο σοσιαλισμό να μην μπορεί να σταθεί μια κοινωνικό - εξελικτικά ενδιάμεση δύναμη όπως η αποικιοκρατική - ιμπεριαλιστική Βρετανία, η οποία με το τέλος αυτής της σύμπραξης έπαψε ουσιαστικά να υφίσταται ως αυτοκρατορία. Η Βρετανία είχε να διαλέξει ανάμεσα σε αυτό που τελικά επέλεξε και την "αυτοκρατορική" δορυφοριοποίηση της από την Γερμανία. Σε κάθε περίπτωση θα έβγαινε από ολικώς ηττημένη ως μαδημένη και ξεπουπουλιασμένη. Η ιπποδρομία ήταν "στημένη" από τους νόμους της ιστορίας και το βρετανικό άλογο θα τερμάτιζε ούτως ή άλλως τελευταίο και όχι αρτιμελές. Η δήλωση του Τσόρτσιλ πως "ποντάραμε σε λάθος άλογο" θα μπορούσε ναχε γίνει κι απ τους πολιτικούς του εξευμενισμού σε περίπτωση διαφορετικής επιλογής, αν υπήρχε έστω και η παραμικρή πιθανότητα νίκης του Άξονα ...

Από τις μεσοπολεμικές παραμονές του β' Παγκόσμιου Πόλεμου μέχρι και ένα μικρό διάστημα από το τέλος του, συντελέστηκε στην συνολική κλίμακα των καπιταλιστικών οικονομιών η διαδικασία περάσματος από τα εθνικής εμβέλειας μονοπώλια στα πολυεθνικά υπερμονοπώλια και σηματοδότησε την απαρχή κυριαρχίας και επιβολής του πολυεθνικού κεφαλαίου πάνω στα κεφάλαια που παρέμειναν λόγω φύσης είτε υστέρησης εθνοκεντρικά, των οποίων περιορίστηκε η δράση σε - από οικονομική άποψη - εθνικά εδάφη.

Οι ανάγκες κινητικότητας του κεφαλαίου για την αναζήτηση του μέγιστου κέρδους επιτάσσουν από τις απαρχές του καπιταλισμού την συνεχή διόγκωση του πλασματικού τμήματος του κεφαλαίου. Ένας ουσιαστικός λόγος γι αυτό είναι η αδυναμία εξαιτίας της δράσης του νόμου της πτωτικής τάσης του μέσου ποσοστού κερδών να πραγματοποιηθούν ικανοποιητικά κερδοφόρες για το κεφάλαιο επενδύσεις στην πραγματική οικονομία. Η διαδικασία διόγκωσης του πλασματικού κεφαλαίου επιταχύνθηκε με την εμφάνιση του πολυεθνικού γιγαντισμού κατά πολύ περισσότερο από την προηγηθείσα περίοδο κυριαρχίας των πρωτογενών μονοπωλίων στα τέλη του 19ου με αρχές του 20ου αιώνα. Ένας παραπάνω λόγος, γι αυτό υπήρξε και η υπερκέραση της μέχρι τότε εθνικής νομολογίας των κρατών που εμπόδιζε την διεθνικά ανεμπόδιστη κυκλοφορία των κεφαλαίων και που μέσω της διακίνησης του πλασματικού κεφαλαίου διευκολυνόταν η παράκαμψη της. Στα πλαίσια λειτουργιών του πλασματικού κεφαλαίου που διακινείται με τίτλους και μέσα από τίτλους είναι δυνατόν κυριολεκτικά δυο γάιδαροι να "μαλώνουνε" σε ξένον αχυρώνα για την κυριότητά του, με ή και χωρίς τη συγκατάθεση του νόμιμου είτε του τυπικού ιδιοκτήτη, που θέλοντας ή και μη, παίζει αντικειμενικά τον ρόλο του αχυράνθρωπου - και στην περίπτωσή μας ο "αχυράνθρωπος" μπορεί να είναι ακόμα και ένα κράτος ......

Έτσι το πολυεθνικό κεφάλαιο διέπραξε τη μεσοπολεμική και μεταπολεμική καταλήστευση της ιμπεριαλιστικής περιφέρειας, σε βαθμό που να μπορεί να χαρακτηριστεί σαν μία παγκόσμιας κλίμακας πρωταρχική συσσώρευση κεφαλαίου.Από την εμφάνιση των πολυεθνικών υπερμονοπωλίων μέχρι και τις απαρχές κατάρρευσης του ρεβιζιονιστικού - παλινορθωτικού ανατολικού στρατοπέδου και το πέρασμα της Κίνας από την λαϊκοδημοκρατική στην κεφαλαιοκρατική ανάπτυξη εμφανίζεται στην οικονομολογική σφαίρα ο νεοφιλελευθερισμός για να επισφραγίσει ιδεολογικά το πέρασμα από το πολυεθνικό υπερμονοπώλιο στους παγκόσμιους υπερεθνικούς (υπέρ) μονοπωλιακούς κολοσσούς..

Το πέρασμα από τα πολυεθνικά μονοπώλια (που έχουν ακόμα την ανάγκη αναφοράς σε εθνικά κέντρα) μέχρι τους υπερεθνικούς κολοσσούς κρατάει μία ολόκληρη περίοδο από την αποδέσμευση του δολαρίου από τον χρυσό (1971) μέχρι την κρίση του 2008 με κεντρική κρίσιμη περίοδο από τον πόλεμο του κόλπου (1990-1991) ως την επανάληψη του ως "πόλεμο" του Ιράκ (2003 - 2004). Στην πενταετία σχεδόν από την έναρξη αυτής της περιόδου αρχίζει να κυριαρχεί στον καπιταλιστικό κόσμο η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία που αντανακλά τις διεργασίες της διεθνικής οικονομικής βάσης, και κυριαρχεί τέλος και πολιτικά το 1978 με την άνοδο της Θάτσερ στην Βρετανία και του Ρέιγκαν το1982 στις ΗΠΑ.

Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας φτάνουμε στην υπερδιόγκωση και πλήρη κυριαρχία μέσα στα πλαίσια του χρηματιστικού κεφαλαίου του πλασματικού του τμήματος και το υπερεθνικό κεφάλαιο αρχίζει μία πρωτοφανή υπερσυσσώρευση σε παγκόσμια πια κλίμακα.

Με το πέρασμα του ιμπεριαλισμού από την φάση των μονοπωλίων στην φάση των πολυεθνικών υπερμονοπωλίων κι από κει στους υπερεθνικούς κεφαλαιοκρατικούς - ιμπεριαλιστικούς (υπέρ)μονοπωλιακούς κολοσσούς τελειώνει η διαδικασία ολοκλήρωσης του ιμπεριαλιστικού σταδίου του καπιταλισμού, καταλήγοντας στον διιμπεριαλισμό που διέβλεψε ο Χόμπψον, θεώρηση όλως διάφορη από τον υπεριμπεριαλισμό του Κάουτσκι, που την υιοθέτησε και ο Λένιν στα "τετράδια για τον ιμπεριαλισμό".

Τα υπερεθνικά (υπέρ) μονοπώλια πραγματοποιούν τα μέγιστα κέρδη τους μέσω του κυρίαρχου πλασματικού κεφαλαιακού τους τμήματος, μετουσιώνοντας τα πλασματικά τους κέρδη σε πραγματικά εις βάρος της πραγματικής οικονομίας, με την διαρπαγή και κατοχή τμημάτων της πραγματικής οικονομίας και την επιμέρους ακινητοποίηση, αχρήστευση και τελικά καταστροφή τους. Έτσι παράλληλα περιθωριοποιούν και αχρηστεύουν και σημαντικό μέρος των ζωντανών παραγωγικών δυνάμεων.

Αυτή η διαδικασία πραγματοποιείται και με την αναστροφή των οικονομικά επιθετικών δραστηριοτήτων τους από τον περιφερειακό αποικιοκρατούμενο χώρο της ιμπεριαλιστικής τους κυριαρχίας προς τον μητροπολιτικό χώρο του καπιταλισμού επιδιώκοντας την αποικιοποίησή του. Αυτό οδηγεί σε ασφυξία τα εθνοκεντρικά μονοπώλια και την μεσαία τάξη κυρίως των παλαιών αποικιοκρατικών και ιμπεριαλιστικών χωρών, συμπαρασύροντας αρχικά και μέρος της εργατικής αριστοκρατίας τους και στην συνέχεια επεκτείνεται εκτατικά σε όλη την κοινωνία.

Τελικά και με την είσοδο στην εποχή της νέας (4ης) βιομηχανικής επανάστασης το πλασματικό κεφάλαιο κυριαρχεί πάνω στο πραγματικό και οι δυνάμεις της νεκρής εργασίας πάνω στις δυνάμεις της ζωντανής εργασίας.Σημερινός κύριος εκρόσωπος και σημαιοφόρος της διιμπεριαλιστικής κοινωνικής αντίδρασης είναι η σύγχρονη φυλακή λαών της “Ευρωπαϊκής Ένωσης”. Και δεν είναι καθόλου τυχαία η συμπόρευση των κυρίαρχων κύκλων της με τους πιο αντιδραστικούς εκπροσώπους των υπερεθνικών κολοσσών της αμερικάνικης ηπείρου.

Σαν συνολικό επιστέγασμα αυτής της διαδικασίας επήλθε η αλλαγή μορφής της τρομοκρατικής δικτατορίας των πιο επιθετικών, αρπακτικών και ληστρικών κύκλων του χρηματιστικού κεφαλαίου, του φασισμού. Ο παλαιάς μορφής εθνικιστικός φασισμός παραχώρησε την θέση του στον διεθνικό διιμπεριαλιστικό φασισμό που εξασκείται κυρίως με παραδοσιακά "δημοκρατικές" κοινοβουλευτικές μεθοδεύσεις και έχοντας κοινωνική βάση το ανώτερο δημοσιουπαλληλάτο, τις ΜΚΟ κτλ και τάγματα εφόδου τους κάθε είδους λούμπεν, δικαιωματιστές, αντιφάδες, BLM, ...κτλ.

Στην τελική φάση όλης αυτής της διαδικασίας, οι διεργασίες προς την ολοκληρωτική διεθνοποίηση του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού συντελούνται στον γνωστό δυτικό κόσμο υπό την αντίστοιχη πολίτικη μορφή του διιμπεριαλιστικού φασισμού, που εξασκείται με την μορφή αστικού ρεπουμπλικανισμού, κάτω από τα σκήπτρα των υπερεθνικών. Κατά την διάρκεια αυτών των διεργασιών η πρώην "αριστερά" αφομοιώθηκε.



Στέλιος Καζαντζίδης
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    patari.org Αρχική σελίδα -> Πολιτική συζήτηση Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Σελίδα 1 από 1

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης


Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
Hellenic (Greek) by Alex Xenias - Διορθώσεις:Αλφόνσος Πάγκας