patari.org

[ΓΙΩΡΓΟΣ]

Η ΜΕΘΟΔΕΥΜΕΝΗ ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ.

Η πολυδιάσπαση της κοινωνίας ήταν αποτέλεσμα του ταξικού διαχωρισμού της, όμως σήμερα παρατηρείται το φαινόμενο, της προσπάθειας της κυτταρικής διαίρεσης και τελικής διάλυσής της, από την Παγκόσμια Νέα Τάξη. Κύτταρο της κοινωνίας, εδώ και χιλιάδες χρόνια μέχρι και σήμερα, αποτελεί η οικογένεια ,σε οποιαδήποτε μορφή της.

Πιο κάτω θα αναπτύξω, το γιατί φτάσαμε από την Πατριαρχική, στη σημερινή Πυρηνική οικογένεια, με τα συναφή προβλήματα, της αποξένωσης, του ατομισμού, της υπογεννητικότητας, και της πτώσης των ηθικών αξιών της κοινωνίας. Όμως πρέπει πριν απ’ όλα να ξεκινήσω από το σήμερα και στα γεγονότα, όπως με τη σειρά συμβαίνουν σε τούτη τη χώρα.......

Η οικογένεια λοιπόν , αν και βαίνει εδώ και πολλά χρόνια συρρικνούμενη και με διαρκώς μειούμενη συνοχή, εξακολουθεί να αποτελεί το κύτταρο της κοινωνίας. Αν θέλεις να χτυπήσεις την κοινωνική αλληλεγγύη και την εθνική συνοχή, δεν έχεις παρά να διαλύσεις την οικογένεια. Η κυτταρική διαίρεση , χωρίς ταυτόχρονη πυρηνική διαίρεση, σημαίνει και καταστροφή του οργανισμού, ή αλλιώς θάνατο.

Χρονολογικά ξεκινήσαμε με την αναγνώριση και άλλων φύλων, πέραν των φυσιολογικών και παραδοσιακών, του άνδρα και της γυναίκας. Μέχρι στιγμής αυτά είναι άλλα τέσσερα και κανείς δεν ξέρει μέχρι πόσο μπορούν να αυξηθούν. Γελάω απο τη σκέψη και μόνο, ότι πριν απο μερικά χρόνια όλα τούτα θα φάνταζαν αδιανόητα. Δεν νίκησε το λεγόμενο κίνημα των Λ.Α.Ο.Τ.ΚΙ (Λεσβίες, Αμφιφυλόφιλοι, Ομοφυλόφιλοι, Τρανσέξουαλ). Οι κυβερνήσεις των ‘’φιλελεύθερων δικαιωματιστών’’, μας τα επέβαλαν.

Όταν υπήρξαν οι κάποιες χλιαρές διαμαρτυρίες, και ο ανήθικος χαβαλές με τiς gay παρελάσεις, οι ‘’φιλελεύθεροι’’ ,πόνταραν στην αδιαφορία της κοινωνίας!

Και σένα τί σε νοιάζει; Έλεγαν. Δεν πάνε να βγάλουν τα μάτια τους! Αυτό είναι το πρόβλημα ή τα μεγάλα ΖΗΤΗΜΑΤΑ, που μας πνίγουν; Και σ ’αυτά, υπήρξε αγαστή σύμπνοια, των πολιτικών κομμάτων, της Δεξιάς, του Κέντρου και της Αριστεράς, με μοναδικό αρνητικά ουδέτερο τον Ελληνικό λαό.

Τον τελευταίο καιρό όμως οι εξελίξεις επιταχύνονται με γεγονότα που συσσωρεύονται, όπως η χιονοστιβάδα. Και αυτά τα γεγονότα είναι κατευθυνόμενα. Θα αναφερθώ στα πρόσφατα.

Α. Η ψήφιση, της αναγνώρισης του γάμου, μεταξύ ομοφυλόφιλων, με ότι αυτό συνεπάγεται, όπως τεκνοθεσία, υιοθεσία και ότι λογικό και παράλογο, θα μπορούσε να προκύψει.....και όλα αυτά στο όνομα της ισότητας, λες και τα παιδιά, δεν έχουν δυνητικά ίσα δικαιώματα με τους Δημίους τους. Εδώ απαγορεύεται, σωστά, να κακοποιήσεις ένα ζώο!

Β. Η υπέρμετρη προβολή της κακοποίησης γυναικών από άνδρες. Και αυτές κυρίως , λαμβάνουν χώρα, σε μέλλοντα ή ήδη υπάρχοντα ζευγάρια. Παντρεμένα ή ανύπαντρα! Γιατί και η οικογένεια την εποχή της οικονομικής κρίσης, και της ανέχειας, βρήκε καταφύγιο στην ανεπίσημη οικογενειακή συμβίωση, μέχρι το ζευγάρι να ορθοποδήσει! Για του λόγου το αληθές, φέρνω σαν παράδειγμα τις χιλιάδες γαμοβαπτίσεις, που ακόμα και η εκκλησία, κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, ορθώς ,τελεί απρόσκοπτα.

Πάντως η επίσημη πολιτεία παροτρύνει σε κάθε ευκαιρία, και με τον τύπο, να ασχολείται εργολαβικά και σε πλήρη ομοφωνία, με τέτοιου είδους θέματα, να κάνουμε ακόμα και ανώνυμες καταγγελίες, εναντίον των μελών της οικογένειάς μας, που μας συμπεριφέρονται βιαίως ή απρεπώς, και ακόμα να καταγγείλουμε σαν τρίτοι περιστατικά ,που μπαίνουν στην αντίληψή μας......Ακόμα και ο πιο αυστηρός ανακριτής , θα δεχόταν τη συναίνεση μεταξύ των αντιδίκων, προτού τα πράγματα οδηγηθούν στα δικαστήρια!

Και αληθώς να συνέβαιναν σε τέτοια έκταση όσα εμφανίζονται τον τελευταίο καιρό, η θεσμοθετημένη κοινωνία, θα έπρεπε να βρει τρόπους, να επουλώσει τις πληγές, να βρει πιο μόνιμες λύσεις, και να βοηθήσει τους γονείς και κυρίως τον πατέρα, να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, ώστε να επιβιώσει η οικογενειακή εστία, μέχρι να ξεπεραστεί η κρίση. Βεβαίως, καμιά πρωτοβουλία της επίσημης Πολιτείας το τελευταίο διάστημα δεν δείχνει να βαδίζει προς αυτήν την κατεύθυνση, πράγμα που δείχνει ότι δεν πιστεύει ότι μπορεί να ξεπεραστεί η κρίση στον οικογενειακό θεσμό. Και αυτό, σύμφωνα με την καλοπροαίρετη κριτική. Γιατί κάποια λογικά συμπεράσματα, μας οδηγούν σε αρνητικές εκτιμήσεις.

Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Ποια είναι πραγματικά τα μέτρα της κοινωνίας, ώστε να στηριχθεί και να τεκνοποιήσει κάθε παραπαίουσα, και όχι μόνο, οικογένεια;

Να προστατεύσει τον αυτόχθονα από τις μεταναστευτικές ροές παράνομων εισβολέων, να δώσει κίνητρα, ώστε να παραμείνει η νεολαία, στον τόπο της. Τέτοια κίνητρα που θα θεράπευαν την πληγή της λαθρομετανάστευσης, θα εξυπηρετούσαν ταυτόχρονα και την ενίσχυση της Ελληνικής οικογένειας, και θα αποτελούσαν αμφίδρομα κίνητρα για την αύξηση των γάμων των νέων ζευγαριών, με επιπλέον γενναία επιχορήγηση, γιά κάθε νέο γάμο, γέννηση παιδιού, κοκ. Οι επιδοτούμενες όμως καταγγελίες, για τα στραβά της κάθε οικογένειας, άλλο σκοπό δείχνουν να εξυπηρετούν, που δεν είναι άλλος από την καταστροφή της οικογένειας, για την διάλυση της κοινωνίας. Τα αλεπάλληλα πλήγματα που καταφέρονται τον τελευταίο καιρό επίσης, εναντίον μελών της οικογένειας, αυτό φανερώνουν περίτρανα.

Το τι ,αλήθεια, μας προβάλλεται, θα το αναφέρω συνοπτικά. Εικόνες και περιστατικά βίας, με αιματηρές συμπλοκές, μεταξύ των δύο φύλων, μεταξύ συντρόφων, λες και ο άνδρας με τη γυναίκα βρίσκονται σε πόλεμο. Σε αυτά ο άνδρας, έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, εξ ου και η διατύπωση από τους δημοσιογράφους περί γυναικοκτονιών. Αλλά δεν στέκονται μόνο σ ’αυτά τα περιστατικά. Η δεύτερη σε μέγεθος είδηση, από τα δημοσιογραφικά κανάλια, αποτελεί η έξαρση της ενδοοικογενειακής βίας. Μητέρα δηλητηριάζει τα παιδιά της , για να εκδικηθεί τον άνδρα της, πατέρας κακοποιεί και βασανίζει τα παιδιά του, Πατριός βιάζει την ανήλικη θετή κόρη του, Πατέρας βιάζει τα παιδάκια του, και σωρεία άλλων περιστατικών, που μας μεταφέρουν σε ένα γενικευμένο πόλεμο, στον οποίο αντιμάχονται όλοι εναντίον όλων. Η Πολιτεία σαν προστάτης όλων των αδικημένων, συμβουλεύει κάθε ανήλικο να καταγγέλλει την οικογένειά του, παρέχοντας και τη κατάλληλη υποστήριξη, τόσο αποτρεπτική, όσο και κατασταλτική. Μέχρι και ο Πρωθυπουργός της Χώρας επιστρατεύτηκε, για να θυμηθεί, το μπούλιγκ, που υπέστη, όταν ήταν μαθητής.

Μόνο σποτάκι δεν έχει βγει. Σε μάλωσε η μαμά σου; Μην υποκύψεις. Πάρε μας τηλέφωνο, και εμείς, θα την ταχτοποιήσουμε. Γελοιότητες!

Αλλά ποιος άραγε να είναι ο λόγος, που όλοι κόπτονται για τα δικαιώματα των ανηλίκων, των αδυνάμων, των γυναικών , των ΑΜΕΑ, και γενικότερα κάθε μειοψηφίας; Γιατί η οικογένεια παρουσιάζεται ως η πέτρα του σκανδάλου της καταπάτησης των ‘’ανθρώπινων’’ δικαιωμάτων; Γιατί τα κανάλια διακηρύσσουν τον χωρισμό των ανθρώπων, σαν κάτι υγιές και αναμενόμενο; Γιατί η Νέα Τάξη, μισεί την οικογένεια;

Η οικογένεια αποτελεί απειλή. Πάντοτε, απειλούσε, για κάθε άρχουσα τάξη! Και βέβαια, ποτέ, μα ποτέ και σε ολόκληρη την Ιστορική περίοδο, τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα δεν είχαν οικογενειακή συνοχή. Αντίθετα τα πιο φτωχά στρώματα εύρισκαν στην οικογένεια καταφύγιο (ασφάλεια, και στοργή). Και την ασφάλεια την παρείχε, ο αριθμός των μελών της οικογένειας. Όσο πιο μεγάλη ήταν η οικογένεια, τόσο και πιο ισχυρή ήταν. Αν λάβουμε υπ’ υπόψη, και τις συγγενικές οικογένειες (τα σόια), τις κουμπαριές, τους φίλους, ο αριθμός των μελών των οικογενειακών ‘’δέντρων’’ , αποτελούσε το χαρακτηριστικό γνώρισμα ισχύος για το κάθε άτομο που ήταν ενταγμένο σε ένα τέτοιο πλέγμα σχέσεων. Η ποσοτική συσσώρευση, φέρνει και την αλλαγή στην ποιότητα. Αντίθετα, οι οικογένειες των Ευγενών συνήθως ήταν ολιγομελείς, αλλά και όταν ακόμη δεν ήταν, μαστίζονταν από έριδες , φιλονικίες και εχθρότητες μεταξύ των μελών τους. Η κληρονομιά μεγάλων περιουσιακών στοιχείων και τίτλων, η φιλοδοξία για εξουσία, ο ανταγωνισμός για κυριαρχία και επιβολή, οδηγούσαν τις καταστάσεις στα άκρα. Ο πρώτος γιος στους Ευγενείς του Βυζαντίου ήταν ο νόμιμος κληρονόμος. Με την δικαιολογία ,της μη διάσπασης της περιουσίας, οι άλλοι κληρονόμοι οδηγούνταν στα μοναστήρια, ενώ τα ενδοοικογενειακά εγκλήματα ήταν στην ημερησία διάταξη.

Έτσι σήμερα, η Νέα τάξη, ξέρει. Διάλυση της οικογένειας, σημαίνει και εξατομίκευση, χειραγώγηση, και απονεύρωση της κοινωνίας. Η διάλυση της οικογένειας οδηγεί στην οικονομική εξαθλίωση, και λουμπενοποίηση της κοινωνίας, που θα μειώσει τις αντιστάσεις, απέναντι στον επιδιωκόμενο παγκόσμιο ολοκληρωτισμό. Η έλλειψη συνεννόησης, επιτυγχάνεται με δύο τρόπους. Όταν διαλύεις τα πλειοψηφούντα κοινά στοιχεία μιας ενότητας, και όταν αναπτύσσεις τις όποιες ‘’διαφορετικότητες’’, είτε μέσα στην ενότητα (οικογένεια), είτε έξω από αυτήν ( λαθρομετανάστευση).

[ΓΙΩΡΓΟΣ]

Υ.Γ. Στο άρθρο τελικά δεν ανέφερα καθόλου, το γιατί φτάσαμε από την Πατριαρχική, στην πυρηνική οικογένεια, αν και η απάντηση, βρίσκεται, στην κεντρική ιδέα του άρθρου. Ότι δηλαδή η εκάστοτε άρχουσα τάξη, ευνοούσε πάντοτε, όλο και πιο ολιγομελείς ενότητες, προκειμένου να τις ελέγχει και να τις κατευθύνει καλύτερα.
Αν αναλύσω Ιστορικά αυτήν την θέση μου, θα δούμε, ότι με το πέρασμα από την Φεουδαρχία, στον Καπιταλισμό, αλλάζουν οι όροι διαβίωσης των ανθρώπων. Με τη μισθωτή εργασία, μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού, μεταφέρονται από την ύπαιθρο στις πόλεις, προκειμένου να δουλέψουν στα εργοστάσια, και δημιουργούνται μεγάλα αστικά κέντρα, στα οποία μεγάλος αριθμός ανθρώπων διαβιώνει σε περιορισμένους χώρους, η γυναίκα από νοικοκυρά γίνεται και εργαζόμενη, με αποτέλεσμα η οικογένεια να οδηγηθεί στον μετασχηματισμό της (πυρηνική οικογένεια). Ο χώρος, ο ελεύθερος χρόνος , και η οικονομική ευχέρεια, που απολαμβάνει όχι μόνο ο εργάτης, αλλά και ο μέσος άνθρωπος, διαρκώς μειώνεται, με αποτέλεσμα ακόμα και η συνεύρεση των μελών της οικογένειας, να καθίσταται προβληματική!

[Κ. Ν.]