patari.org

[Nikoss]

Συνέντευξη Π.Λαφαζάνη στο Ria-Novosti: Η Ρωσία έχει δίκιο-Στρατηγική συνεργασία Αθήνας με Μόσχα
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης παραχώρησε συνέντευξη στον ανταποκριτή του RIA Novosti στην Αθήνα Gennady Melnik.

Για τον πόλεμο στην Ουκρανία δεν έχει την ευθύνη η Ρωσία αλλά την ευθύνη έχουν αποκλειστικά οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και το καθεστώς του Κιέβου, η Ρωσία έχει δίκιο στο Ουκρανικό ζήτημα και η πολιτική και στρατιωτική νίκη της θα αλλάξει ριζικά την κατάσταση στην Ευρώπη και τον κόσμο σε όφελος των λαών, των αναπτυσσόμενων και μικρότερων χωρών του πλανήτη, η Ελλάδα οφείλει να άρει όλες τις αντιρωσικές κυρώσεις και να συνάψει στρατηγική συνεργασία με τη Ρωσία, η οποία είναι φίλη των Ελλήνων, δήλωσε στο RIA Novosti ο γνωστός Έλληνας πολιτικός και πρώην υπουργός, Παναγιώτης Λαφαζάνης.

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης είναι ένας από τους πολιτικούς με μεγάλη επιρροή στην αριστερή πτέρυγα του πολιτικού φάσματος, έχοντας ηγηθεί του Υπερυπουργείου Ενέργειας, Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Αγροτικής Ανάπτυξης στην πρώτη κυβέρνηση του πρώην Έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, το 2015.Μαζί με τους συναγωνιστές και συνεργάτες του, ο Λαφαζάνης εγκατέλειψε τον κυβερνώντα Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ΣΥΡΙΖΑ, σε ένδειξη διαμαρτυρίας μετά την απότομη αλλαγή πολιτικής πορείας του ΣΥΡΙΖΑ, με την ψήφιση του τρίτου μνημονίου.

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης δημιούργησε τότε το κόμμα Λαϊκή Ενότητα (“Λαϊκή Ενότητα”). Σήμερα ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ιδρύει ένα νέο πολιτικό κίνημα, το Δημοκρατικό Κίνημα Εθνικής Απελευθέρωσης (ΔΗ.Κ.Ε.Α), και προσπαθει να δημιουργησει ένα ευρύτερο πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο για την αλλαγή της ελληνικής πολιτικής πορείας.

Ολόκληρη η συνέντευξη του Παναγιώτη Λαφαζάνη έχει ως εξής:

Ερώτηση – Το 2014, ήσασταν από τους λίγους πολιτικούς στην Ελλάδα που υποστήριξαν τις λαϊκές δημοκρατίες του Ντονμπάς και έστειλαν ανθρωπιστική βοήθεια εκεί. Για αυτά τα οκτώ χρόνια ελάχιστοι μίλησαν για τον πόλεμο στο Ντονμπάς και μεταξύ αυτών των ελαχίστων ήσασταν και εσείς. Πώς εκτιμάτε την κατάσταση στην Ουκρανία και το Ντονμπάς τώρα;

-Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν ξεκίνησε πριν από τέσσερις μήνες. Ο πόλεμος ξεκίνησε με το πραξικόπημα του 2014, το οποίο εκτελέστηκε από τις δυνάμεις του Ποροσένκο και των ναζιστών φίλων του, των ταγμάτων Αζόφ (έχουν ανοίξει ποινικές υποθέσεις κατά των στελεχών του ναζιστικού τάγματος Αζόφ στη Ρωσία, σ.σ.) και του Αϊντάρ. Ήταν ένας πόλεμος κυρίως εναντίον του ρωσικού πληθυσμού της Ουκρανίας, αλλά και γενικότερα εναντίον όλων των δημοκρατικών πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων στην Ουκρανία. Το πραξικόπημα άρχισε τις διώξεις που στη συνέχεια έγιναν ανοιχτός πόλεμος κατά των ρωσόφωνων και άλλων μειονοτήτων με σφαγές, φυλακίσεις και απαγορεύσεις ακόμα και ουκρανικών πολιτικών κομμάτων που είχαν δημοκρατικό προσανατολισμό. Υπήρχε μια κατάσταση ζόφου στην Ουκρανία, την οποία κατηύθυναν από την πρώτη στιγμή οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ.

Από το Euromaidan στο κάψιμο των ανθρώπων στην Οδησσό.

Τα γεγονότα στην Ουκρανία το 2013-2014 δεν οδήγησαν μόνο σε πραξικόπημα και αλλαγή εξουσίας στη χώρα, αλλά αποτέλεσαν επίσης καταλύτη για τον πόλεμο και την οικονομική και γεωπολιτική κρίση που βιώνουμε σήμερα. [Ναζισμός, γλωσσοκτονία, δολοφονία αμάχων. Πώς εξελίχθηκε η σύγκρουση από τον Νοέμβριο του 2013 έως τον Μάιο του 2014; Βρείτε τις απαντήσεις ξεφυλλίζοντας τις κάρτες.]

Ο πρέσβης των ΗΠΑ Geoffrey Pyatt, ο οποίος μέχρι πρόσφατα εργαζόταν στην Αθήνα και τώρα έφυγε για τις Ηνωμένες Πολιτείες, ήταν πρέσβης στο Κίεβο όταν έγινε το πραξικόπημα. Ήταν ο οργανωτής του πραξικοπήματος. Ο αμερικανός πρέσβης μοίραζε εκκλήσεις για πραξικόπημα στη συγκέντρωση του Μαϊντάν. Αυτό είναι κάτι αδιανόητο, πρωτοφανές για μια διπλωματική αποστολή σε μια ξένη χώρα.

Οι πραξικοπηματίες κατήργησαν το σύνταγμα, τα δικαιώματα της ρωσικής μειονότητας και τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας. Στην Ουκρανία εγκαθιδρύθηκε ένα χουντικό καθεστώς με «δημοκρατικό μανδύα», το οποίο οργανώθηκε και στηρίχθηκε από τη Δύση. Τα πογκρόμ που εξαπέλυσε το πραξικοπηματικό καθεστώς κορυφώθηκαν με τα γεγονότα στην Οδησσό, όπου δεκάδες άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί από τους Ναζί και κανείς δεν τιμωρήθηκε.

Το όλο σχέδιο είχε οργανωθεί για να προκαλέσει τη Ρωσία και κατέληξε με την πρόταση της ουκρανικής κυβέρνησης να γίνει η Ουκρανία μέλος του ΝΑΤΟ, πρόταση που συμπεριελήφθη στο νέο Ουκρανικό Σύνταγμα, χωρίς να απορριφθεί από τις ΗΠΑ. Δημιούργησαν μια Ουκρανία με φιμωμένους και υπό δίωξη τους Ρώσους πολίτες. Μία Ουκρανία χωρίς διαφορετικές φωνές. Όλες οι διαφορετικές και αντίθετες φωνές τέθηκαν εκτός νόμου. Μια Ουκρανία τέλος που θα γινόταν μέλος του ΝΑΤΟ στα σύνορα της Ρωσίας και θα είχε πυρηνικούς πυραύλους με στόχαστρο τη χώρα αυτή.

Κάθε λογικός άνθρωπος καταλαβαίνει ότι η Ρωσία δεν μπορούσε να δεκτεί μία τέτοια εξέλιξη. Γιατί θα σήμαινε ότι η Ρωσία θα έπρεπε να υψώσει την αμερικανική σημαία δίπλα στη ρωσική. Να γίνει μια ημι-αποικία των Ηνωμένων Πολιτειών και σε δεύτερο στάδιο να τεμαχιστεί. Γι’ αυτό λέω ότι φυσικά και δεν ήταν η Ρωσία που προκάλεσε τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, σχεδιάστηκε, οργανώθηκε, υλοποιήθηκε και κλιμακώνεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, το ΝΑΤΟ και τους συμμάχους τους στη Δύση, έχοντας ως αντιπροσώπους τα ανδρείκελα του Κιέβου. Όλοι αυτοί είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

[Δυτικά μέσα ενημέρωσης: πώς σιώπησαν και πώς έγραψαν για τον ουκρανικό ναζισμό]

Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης κατά τη διάρκεια των οκτώ ετών του πολέμου στο Ντονμπάς κράτησαν σκληρή φιλοουκρανική στάση υπέρ ενός αντιρωσικού προσανατολισμού. Ωστόσο, υπήρχαν δημοσιογράφοι που μιλούσαν ανοιχτά για την τεράστια εξάπλωση του νεοναζισμού στην Ουκρανία, για τη γενοκτονία των αμάχων και το πώς ο ουκρανικός στρατός σκότωνε ηλικιωμένους, γυναίκες και παιδιά.

Η Ρωσία προσπαθεί να προστατεύσει τα στοιχειώδη δικαιώματα ασφάλειας που πρέπει να έχει κάθε ανεξάρτητη χώρα. Η Ρωσία έχει δίκιο στην Ουκρανία, και το λέω αυτό συνεχώς. Οι προσπάθειες της Ρωσίας αποσκοπούσαν και αποσκοπούν στην αποκατάσταση της ειρήνης, της ασφάλειας και της δικαιοσύνης στην περιοχή. Δυστυχώς, δεν είναι αυτό που θέλει το καθεστώς του Κιέβου. Δεν είναι αυτό που θέλει ο Ζελένσκι, ο οποίος είναι ο νέος δικτάτορας της Ουκρανίας. Δεν είναι αυτό που θέλουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ.

Πολλοί Ουκρανοί δεν συμφωνούν με τα πεπραγμένα της Ουκρανικής κυβέρνησης. Αλλά δεν υπήρξαν δίκαιες εκλογές στην Ουκρανία, ποτέ δεν υπήρξαν από το 2014 και μετά. Οι σημερινοί κυβερνώντες ήρθαν στην εξουσία μέσω πραξικοπήματος. Οι εκλογές διεξήχθησαν με το πιστόλι στον κρόταφο, σε μια ατμόσφαιρα τρόμου και φόβου.

Ερώτηση – Στην Ελλάδα, ορισμένοι γνωστοί πολιτικοί και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ισχυρίζονται ότι στην Ουκρανία μόνο το 2% υποστηρίζει τους ναζί και ότι η Ρωσία δεν μπορεί να πει κανείς ότι μάχεται κατά του ναζισμού. Τι γνώμη έχετε για τέτοιες δηλώσεις;

-Η Ουκρανία έχει εγκαθιδρύσει ένα δικτατορικό καθεστώς βασισμένο στις τρομοκρατικές δραστηριότητες ναζιστικών συμμοριών. Αυτές οι συμμορίες αποτελούν τον πυρήνα του καθεστώτος και την εντυπωσιακή δύναμη του, η οποία ουσιαστικά κατευθύνει την ουκρανική πολιτική. Η Ουκρανία του αύριο, όπως υπάρχει σήμερα και εφόσον δεν ανατραπεί το καθεστώς, θα γίνει δυστυχώς ένα ναζιστικό κράτος.

Ο ναζισμός από την Ουκρανία, όπου έχει τη φωλιά του, μεταδίδεται πολύ επίμονα και πολύ γρήγορα σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό χώρο. Δηλητηριάζει όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Σήμερα, ο ναζισμός και ο φασισμός αναβιώνουν και πάλι στην Ευρώπη. Η Ουκρανία δεν θα γίνει «ευρωπαϊκό» κράτος αλλά αντίθετα θα «ουκρανοποιήσει» ολόκληρο τον ευρωπαϊκό χώρο και ο ουκρανικός ναζισμός θα γίνει μια σκληρή πραγματικότητα για την ευρωπαϊκή πορεία.

Γνωρίζω τον ουκρανικό ναζισμό από πρώτο χέρι – από το 2017 έχω συμπεριληφθεί στον κατάλογο του ιστότοπου που ειρωνικά ονομάζεται “Peacemaker” και τον οποίο συντονίζει η Κρατική Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας (SBU) και περιλαμβάνει όσους το ουκρανικό καθεστώς θεωρεί επικίνδυνους για την ύπαρξή του.

Ερώτηση – Πώς αισθάνεστε για το γεγονός ότι ναζιστές από το τάγμα “Αζόφ” έδωσαν παράσταση μπροστά από το ελληνικό κοινοβούλιο;

– Ήταν μια μεγάλη πρόκληση, ένα σοκ για τον ελληνικό λαό όταν άκουσε ότι οι Έλληνες που μίλησαν στο βίντεο με τον Ζελένσκι στην ελληνική βουλή ήταν στελέχη στο ναζιστικό τάγμα Αζόφ. Σε εκείνες δηλαδή τις ναζιστικές δυνάμεις που διέπραξαν μεγάλες καταστροφές στη χώρα μας. Στις ναζιστικές δυνάμεις που κατέλαβαν το 1941-1944 την Ελλάδα και εγκατέστησαν ένα κατοχικό καθεστώς διώξεων σε βάρος του ελληνικού λαού. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε έκπληξη για τον ελληνικό λαό. Ο Ζελένσκι, αντί να κερδίσει με την εμφάνιση του μπροστά στο ελληνικό κοινοβούλιο, προκάλεσε αηδία στη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Ο ελληνικός λαός είδε ότι δεν είχε να κάνει με ένα δημοκράτη που προσπαθούσε να σώσει την πατρίδα του, αλλά με ένα καθεστώς που κάλυπτε τους ναζί.

Ερώτηση – Πώς αξιολογείτε τις αντιρωσικές κυρώσεις;

-Πρώτα απ’ όλα, οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Ρωσία είναι απαράδεκτες, παράνομες, ενώ παραβιάζουν κάθε ίχνος διεθνούς νομιμότητας. Επιβλήθηκαν αυθαίρετα από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς καν να συζητηθούν και πολύ περισσότερο να υιοθετηθούν από τον ΟΗΕ.

Οι κυρώσεις στρέφονταν και στρέφονται κατά της Ρωσίας, αλλά τώρα αποδεικνύεται ότι στρέφονται κυρίως κατά της Ευρώπης αλλά και γενικότερα κατά των χωρών που εφαρμόζουν αυτές τις κυρώσεις.

Η Ευρώπη επηρεάζεται πολύ αρνητικά και σε ιδιαίτερα μεγάλο βαθμό από τις κυρώσεις. Η Ευρώπη αυτοπυροβολήθηκε.

Η Ελλάδα, μία οικονομικά αδύνατη χώρα, πλήττεται ιδιαίτερα βάναυσα από τις αντιρώσικες κυρώσεις. Η Ελλάδα δεν έπρεπε ποτέ να εγκρίνει και να ψηφίσει αυτές τις αντιρωσικές κυρώσεις στο πλαισιο της ΕΕ. Τόσο επειδή είναι παράνομες όσο και επειδή είναι μάταιες. Ποτέ στο παρελθόν οι κυρώσεις δεν βοήθησαν στην επίλυση προβλημάτων. Ποτέ κανένα πρόβλημα δεν λύθηκε με κυρώσεις.

Ερώτηση – Ήσασταν υπουργός Ενέργειας. Τι περιμένει τώρα την Ελλάδα και την Ευρώπη όσον αφορά την ενέργεια, κατά τη γνώμη σας;

-Πρέπει να πω ότι, ως υπουργός Ενέργειας, υπέγραψα μια μεγάλη συμφωνία με τον Ρώσο υπουργό Ενέργειας Αλεξάντερ Νόβακ στις 16 Ιουνίου 2015 στην Αγία Πετρούπολη, για να υπάρξει ένας μεγάλος αγωγός, ο νότιος ευρωπαϊκός αγωγός, με ρωσικό φυσικό αέριο που θα διερχόταν από την Ελλάδα και στη συνέχεια θα πήγαινε στην Κεντρική Ευρώπη.

Ήταν μια μεγάλη συμφωνία που άλλαζε τον ενεργειακό χάρτη της περιοχής και της Ευρώπης. Δημιουργούσε επίσης ένα νέο πολιτικό τοπίο στην περιοχή και την ήπειρο μας.

Η συμφωνία προέβλεπε για την Ελλάδα πολλά έσοδα από τη διαμετακόμιση φυσικού αερίου, δημιουργούσε θέσεις εργασίας και εξασφάλιζε σταθερή προμήθεια φυσικού αερίου, και όλα αυτά σε πολύ καλές τιμές για τη χώρα μας.

Ο αγωγός αυτός θα βοηθούσε επίσης στην ασφάλεια της πατρίδας μας έναντι της τουρκικής απειλής. Η Ρωσία, και αυτό είναι γνωστό στους κυρίαρχους κύκλους της χώρας μας, πάντα υποστήριζε τα ελληνικά νόμιμα συμφέροντα τόσο στο Αιγαίο όσο και στην Κύπρο. Και τα υποστήριζε περισσότερο από τους δυτικούς φερόμενους συμμάχους μας, οι οποίοι παρίσταναν τον Πόντιο Πιλάτο απέναντι στις απειλές και τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας σε βάρος της πατρίδας μας. Όμως, όσα ακολούθησαν την πανηγυρική συμφωνία με τη Ρωσία όχι μόνο δεν συνέβαλαν στην αξιοποίηση των θετικών προβλέψεών της, αλλά αντίθετα τις υπονόμευσαν. Η συμφωνία για τον αγωγό, μόλις έφυγα από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα λόγω διαφωνιών μου για το μνημόνιο με τους πιστωτές της χώρας, πετάχτηκε στα σκουπίδια. Η Ελλάδα εξαπάτησε τη Ρωσία, πράγμα πρωτοφανές στις διεθνείς σχέσεις. Η Ελλάδα έχει πλέον τεράστιο πρόβλημα φυσικού αερίου. Στρέφεται στο αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο, και στην προμήθεια φυσικού αερίου από άλλες πηγές και στη διακοπή της προμήθειας από τη Ρωσία. Αλλά οι άλλες πηγές παρέχουν πολύ ακριβότερο φυσικό αέριο και οι συνέπειες για τον προûπολογισμό και τη ζωή των πολιτών είναι τρομερές. Η Ελλάδα εισέρχεται σε σοβαρή οικονομική κρίση. Το ίδιο ισχύει και για την υπόλοιπη Ευρώπη.

Σε μια τέτοια στιγμή, απαιτείται μια διαφορετική πολιτική τόσο από την Ελλάδα όσο και από την Ευρώπη έναντι της Ρωσίας. Μια πολιτική που θα άρει όλο το φάσμα των κυρώσεων και θα αρχίσει να αναπτύσσει και πάλι χωρίς κυρώσεις φυσικούς εμπορικούς και οικονομικούς δεσμούς με τη Ρωσία.

Η Ρωσία δεν ευθύνεται για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες και το καθεστώς του Κιέβου που υποκίνησαν τον πόλεμο. Η ΕΕ θα πρέπει να άρει τις κυρώσεις και να πάρει πρωτοβουλίες ώστε να υπάρξουν διαπραγματεύσεις σε ρεαλιστική βάση μεταξύ των μερών, λαμβάνοντας υπόψη τα σημερινά δεδομένα, προκειμένου να επικρατήσει θετικό πνεύμα και να επιτευχθεί συμφωνία για την ειρήνη. Η συνέχιση της ψυχροπολεμικής πολιτικής έναντι της Ρωσίας και του πολέμου στην Ουκρανία θα οδηγήσει την τελευταία αλλά και την Ευρώπη και τον κόσμο σε πλήρη καταστροφή.

Φοβάμαι όμως ότι ούτε οι ΗΠΑ, ούτε το ΝΑΤΟ, ούτε η Δύση θα δεχτούν μια στρατιωτική ήττα της Ουκρανίας. Είναι πολύ πιθανό, ίσως το πιθανότερο, να απειλήσουν με επέκταση του πολέμου εναντίον της Ρωσίας. Μπορεί τώρα να δούμε έναν πόλεμο μεταξύ των γειτονικών χωρών του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας. Αναφέρομαι στη Λιθουανία και την Πολωνία. Αυτές οι δύο χώρες είναι πολύ προκλητικές απέναντι στη Ρωσία. Ειδικά η Λιθουανία προσπαθεί να περιορίσει τον εφοδιασμό του του ρώσικου θύλακα Καλίνινγκραντ. Πρόκειται για μια πρόκληση για πόλεμο κατά της Ρωσίας. Η Ρωσία δεν μπορεί να αφήσει το Καλίνινγκραντ και τους κατοίκους του μόνους στη μοίρα τους. Η ίδια η Λιθουανία δεν θα το έκανε ποτέ αυτό αν δεν είχε ενθάρρυνση και την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών. Το ίδιο και η Πολωνία, η οποία προμηθεύει την Ουκρανία με όπλα, ενώ πολωνικές στρατιωτικές μονάδες συμμετέχουν στον πόλεμο στο πλευρό των Ουκρανών με την ενθάρρυνση των ΗΠΑ.

Νομίζω ότι η Ελλάδα δεν αντιλαμβάνεται πόσο τραγικά εγκληματική είναι η πολιτική της στο ουκρανικό πρόβλημα. Η Ελλάδα χάνει έναν φίλο, πηγαίνοντας ενάντια στη Ρωσία, όταν οι δυτικοί <<σύμμαχοί μας>> μας έχουν στην πραγματικότητα εγκαταλήψει έναντι της επιθετικότητας της Τουρκίας. Η Ελλάδα δεν έχει την παραμικρή υποστήριξη από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

Ερώτηση – Είπατε ότι δημιουργείτε ένα νέο κόμμα και ότι διαμορφώνεται ένα μπλοκ δυνάμεων. Αντιλαμβάνομαι σωστά ότι θα είναι φιλικοί προς τη Ρωσία;

-Θέλουμε να διαμορφώσουμε ένα νέο κίνημα στην Ελλάδα που θα προωθήσει την εθνική ανεξαρτησία στη χώρα μας, ώστε η Ελλάδα να πάψει να είναι «οικόπεδο» των μεγάλων δυτικών κέντρων. Αμφισβητούμε την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη συμμετοχή μας σε αυτή καθώς και τη συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ. Πιστεύουμε ότι η Ελλάδα πρέπει να έχει μια νέα αυτόνομη πορεία, που να εξυπηρετεί αποκλειστικά το εθνικό μας συμφέρον, στο πλαίσιο της διεθνούς νομιμότητας, της ειρήνης, της ασφάλειας και της σταθερότητας στην περιοχή και στην Ευρώπη. Αυτός είναι ο πρώτος άξονας της πολιτικής μας.

Ο δεύτερος άξονας είναι η παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδας, η οποία δυστυχώς μετατρέπεται σε παραγωγική έρημο.

Ο τρίτος άξονας είναι η αυτονομία της ελληνικής οικονομικής πορείας, που σήμερα ελέγχεται από πολυεθνικές εταιρείες και fund, τα οποία έχουν αλώσει όλους τους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας.

Θέλουμε μια Ελλάδα της κοινωνικής δικαιοσύνης που δεν θα διοικείται από μια μικρή ομάδα ολιγαρχών, οι οποίοι θα ελέγχουν και θα κατευθύνουν την πολιτική μας ζωή.

Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής θέλουμε πολύ καλές φιλικές και στρατηγικές σχέσεις σε όλους τους τομείς με τη Ρωσία. Δεν θέλουμε και απορρίπτουμε την αντιρωσική πολιτική, την αντιρωσική ψύχωση. Δεν θέλουμε να επιβάλλουμε κυρώσεις κατά της Ρωσίας, με την οποία δεν έχουμε τις παραμικρές διαφορές. Αντιθέτως, πιστεύουμε ότι με τη Ρωσία και την πολιτική της, η οποία θέλει έναν πολυπολικό κόσμο, στον οποίο και οι μικρότερες χώρες θα έχουν εκπροσώπηση και φωνή στα διεθνή γεγονότα. Με μία τέτοια Ρωσία οφείλουμε να δημιουργήσουμε καλές και αναβαθμισμένες στρατηγικές σχέσεις. Αυτές οι σχέσεις θα μπορούσαν να αποτελέσουν παράδειγμα για ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτά επιδιώκουμε στο νέο δημοκρατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Κίνημα που οικοδομούμε. Αυτά θέλουμε να προωθήσουμε σε ένα νέο πολιτικό μέτωπο που διαμορφώνουμε και το οποίο θα απευθύνεται και θα περιλαμβάνει όλες εκείνες τις αξιόπιστες δημοκρατικές δυνάμεις που αντιτίθενται στο σημερινό σύστημα της Ελλάδας και θέλουν διαφορετική πορεία της χώρας.

Ερώτηση – Ποιούς βλέπετε ως δυνητικούς συμμάχους σας αυτή τη στιγμή, που είναι πιθανόν να κατέλθετε μαζί στις επόμενες εκλογές;

-Υπάρχουν αρκετοί πολιτικοί και πολιτικές συλλογικότητες που συζητάμε αυτή την περίοδο για το ενδεχόμενο συνεργασίας. Είμαστε σε καλό δρόμο συνεργασίας με τον Νότη Μαριά (πρώην ευρωβουλευτή) και το κόμμα του “Ελλάδα ο άλλος δρόμος”. Συζητάμε επίσης και με άλλους πολιτικούς και πολιτικούς φορείς, κινήματα, οργανώσεις και κόμματα.

Αν κατορθώσουμε να συμβάλλουμε σε ένα τέτοιο κοινό ριζοσπαστικό μέτωπο, και αν είναι αρκετά ευρύ, θα μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις και να ενώσει όλους τους δημοκράτες και ανιδιοτελείς πατριώτες που αντιτίθενται στο σημερινό μπλοκ των συστημικών κομμάτων της Νέας Δημοκρατίας, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Αυτά τα κόμματα έχουν τις ίδιες στην ουσία πολιτικές, είναι υπέρ του ΝΑΤΟ και θα έλεγα ότι υπηρετούν τυφλά τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις επιλογές της φιλογερμανικής Ευρώπης.

Τα κατεστημένα κόμματα δεν εκφράζουν τα συμφέροντα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Επιδιώκουμε να συγκεντρώσουμε αυτές τις λαϊκές διαμαρτυρίες και να διαμορφώσουμε ένα αξιόπιστο μέτωπο που θα μπορούσε πολύ σύντομα να αλλάξει την κατάσταση στην Ελλάδα. Να δημιουργήσουμε μια νέα Ελλάδα – ανεξάρτητη, δημοκρατική, παραγωγική, κοινωνική με πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική. Η Νοτιοανατολική Ευρώπη χρειάζεται ειρήνη, σταθερότητα, φιλικές σχέσεις ανάμεσα στις χώρες, και όχι εχθρότητα, επιθετικότητα και παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου.

Αγαπάμε τη Ρωσία. Αλλά δεν θα έλεγα ότι θέλουμε ένα “ρωσόφιλο” κόμμα, γιατί αμέσως θα υπάρξουν επικριτές που θα μας κατηγορήσουν ότι θέλουμε να αντικαταστήσουμε την υποταγή στις Ηνωμένες Πολιτείες με μια άλλη υποταγή στη Ρωσία. Θέλουμε να έχουμε μια ανεξάρτητη χώρα, η οποία θα έχει φιλικές σχέσεις με ολόκληρο τον κόσμο και ιδιαίτερα θέλουμε μια ανεξάρτητη χώρα που θα έχει στρατηγικές, προωθημένες σχέσεις φιλίας και συνεργασίας με τη Ρωσία για να ηττηθούν οι μονοπολικές ηγεμονικές επιδιώξεις των Η.Π.Α και της Δύσης.

Ερώτηση – Δεν περιμένετε ότι θα υπάρξoυν αντιδράσεις σε βάρος σας για τοποθετήσεις σαν και αυτές που κάνατε στην συνέντευξη μας ;

-Είμαι ένας από τους ελάχιστους πολιτικούς στην Ελλάδα που λέει ξεκάθαρα την αλήθεια για το ουκρανικό πρόβλημα. Τονίζω παντού ότι η Ρωσία έχει δίκιο στο ουκρανικό πρόβλημα.

Υπήρξαν πολλές επιθέσεις σε βάρος μου για αυτές μου τις τοποθετήσεις. Με αποκάλεσαν “Ρώσο πράκτορα”. Είπαν ότι χρηματοδοτούμαι από τη Μόσχα. Μπορείτε να δείτε το ταπεινό μου γραφείο. Παίρνω μια μικρή σύνταξη η οποία είναι αδύνατον να στηρίξει και τις πιο στοιχειώδεις πολιτικές μου δραστηριότητες. Για τις άλλες οικογενειακές ανάγκες ούτε καν συζήτηση. Η δυσφήμιση όμως κυριαρχεί, αλλά δεν με ενδιαφέρει. Διότι αν είχαν κάτι να μου προσάψουν, θα είχαν παραθέσει και στοιχεία. Πως να το κάνει όμως αυτό ο κατεστημένος πολιτικός κόσμος που είναι βουτηγμένος μέχρι τον λαιμό στην διαφθορά, στην διαπλοκή και την εξάρτηση.

Δεν φοβόμαστε και θα πολεμήσουμε για τη χώρα μας και το λαό μας, και θα κάνουμε ό,τι κι αν χρειαστεί. Η Ελλάδα βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής. Αντιμετωπίζει πρόβλημα οικονομικής, παραγωγικής, κοινωνικής και εθνικής επιβίωσης. Ένα ακόμη βήμα και θα εξαφανιστεί ως εθνικό κράτος. Έχουμε την τεράστια πρόκληση να υπερασπίσουμε σθεναρά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και την ίδια εθνική μας κυριαρχία. Αγαπάμε τη χώρα μας, γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε εδώ, θα δώσουμε τα πάντα για την Ελλάδα και θα πετύχουμε. Είμαστε ιστορικός λαός, έχουμε πλούσια ιστορική παράδοση και πολιτισμό. Το ελληνικό πνεύμα είναι ισχυρό.

Έχουμε πολλά κοινά με τη Ρωσία, μεγάλες κοινές ιστορικές παραδόσεις κυρίως όσον αφορά την κουλτούρα και τον πολιτισμό. Η Ρωσία είναι μια μεγάλη χώρα με βαθιά πολιτιστική παράδοση και αν κάποιοι εδώ μυωπικά απαγορεύουν βιβλία του Ντοστογιέφσκι, του Τολστόι, απαγορεύουν πολιτιστικές παραστάσεις από τη Ρωσία, απαγορεύουν κινηματογραφικά έργα για να δείξουν πόσο υπάκουοι είναι στις ΗΠΑ και πόσο αντιτίθενται στη Ρωσία, αυτό είναι βαρβαρότητα. Έτσι πάμε όλοι πίσω, στο σκοτάδι.

– Σας ευχαριστώ για τη συνέντευξη. Σας εύχομαι καλή επιτυχία.

– Σας ευχαριστώ.

Το βρήκαμε στο Underground News

[Φορα παρτιδα με ρωσια]

https://periodista.gr/%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%cf%83%ce%ba%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%b1/%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%ad%cf%83%ce%b5%ce%b9-%ce%b1%ce%af%cf%83%ce%b8%ce%b7%cf%83%ce%b7-%ce%b7-%cf%83%cf%85%ce%b3%ce%ba%ce%bb%ce%bf%ce%bd%ce%b9%cf%83%cf%84/

[Επισκέπτης]

“Ό,τι και να σκέφτονται οι άλλοι(μαζί και εσύ το "απο πάνω" δεξιό σκουπίδι)για το μπολσεβικισμό, η ρωσική επανάσταση είναι, αναντίρρητα, ένα από τα μεγαλειωδέστερα συμβάντα στην ιστορία της ανθρωπότητας και η άνοδος των μπολσεβίκων στην εξουσία ένα γεγονός με παγκόσμια σημασία.”

Οχτωβριανή επανάσταση εννοούμε όταν οι μπολσεβίκοι, επικεφαλής των εργατών και των στρατιωτών, πήραν στη Ρωσία την κρατική εξουσία και την παράδοσαν στα χέρια των Σοβιέτ.

Εξετάζοντας την αναπτυσσόμενη δημοφιλία των μπολσεβίκων, πρέπει να ξέρουμε ότι η κατάρρευση της οικονομικής ζωής της Ρωσίας και του Ρωσικού στρατού δεν έγινε στις 25 του Οχτώβρη του 1917, αλλά πολλούς μήνες νωρίτερα. Ήταν η αναπόφευκτη και λογική συνέπεια του προτσές, που άρχισε ακόμα από το 1915. Οι πουλημένοι αντιδραστικοί, που κρατούσαν στα χέρια τους την τσαρική αυλή, οδηγούσαν συνειδητά τη Ρωσία στην καταστροφή, για να προετοιμάσουν έτσι χωριστή ειρήνη με τη Γερμανία. Τώρα ξέρουμε πως η έλλειψη όπλων στο μέτωπο, που προκάλεσε την καταστροφική καλοκαιρινή υποχώρηση του 1915, η ανεπάρκεια των τροφίμων στο στρατό και στις μεγάλες πόλεις, η αποδιοργάνωση της βιομηχανίας και των μεταφορών του 1916, όλα αυτά ήταν ένα μέρος της τεράστιας εκστρατείας σαμποτάζ, που διακόπηκε στην αποφασιστική στιγμή από την επανάσταση του Μάρτη.

Στους πρώτους μήνες του νέου καθεστώτος, τόσο η εσωτερική κατάσταση της χώρας, όσο κι η μαχητικότητα του στρατού της, καλυτέρευσε αναμφισβήτητα, παρά την αταξία, τόσο αναπόφευκτη σε μια μεγάλη επανάσταση, που έδωσε αναπάντεχα τη λευτεριά στα εκατόν εξήντα εκατομμύρια του πιο καταπιεζόμενου λαού στον κόσμο.

Όμως «ο μήνας του μέλιτος» δεν κράτησε πολύ. Οι εύπορες τάξεις ήθελαν το πολύ-πολύ μια πολιτική επανάσταση, που θ’ αφαιρούσε την εξουσία από τον τσάρο και θα την έδινε σ’ αυτές. Ήθελαν να γίνει ή Ρωσία συνταγματική δημοκρατία, όπως η Γαλλία κι οι Ενωμένες Πολιτείες, ή συνταγματική μοναρχία, όπως η Αγγλία. Οι λαϊκές, όμως, μάζες επιθυμούσαν γνήσια εργατική και αγροτική δημοκρατία.

Ο ρώσος εργάτης είναι επαναστάτης, δεν αγαπά όμως τη βία, δεν είναι δογματιστής, ούτε και άμυαλος. Είναι έτοιμος να πολεμήσει στα οδοφράγματα και τα διδάχτηκε αυτά με την ίδια του την πείρα. Είναι ο μοναδικός ανάμεσα στους εργάτες όλου του κόσμου, που διδάχτηκε από την ίδια του την πείρα.Είναι έτοιμος και τον φλογίζει η επιθυμία να παλέψει με τον καταπιεστή του, την αστική τάξη, ως το τέλος. Δεν ξεχνάει όμως ότι υπάρχουν κι άλλες τάξεις. Και το μόνο πού ζητά απ’ αυτές, στην επερχόμενη τρομερή σύγκρουση, είναι ν’ ακολουθήσουν τη μια, είτε την άλλη πλευρά…
Σε καμία περίπτωση δεν θέλουν καθόλου ν’ αλλάξουν το ένα αφεντικό μ’ άλλο (δηλαδή με την τάξη των καπιταλιστών),αλλα να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους.

Να γιατί στη Ρωσία, στο αποκορύφωμα του εξωτερικού πολέμου(Πρώτου Π.Π), η πολιτική επανάσταση μετεξελίχτηκε σε κοινωνική, που βρήκε την ολοκλήρωσή της στο θρίαμβο του μπολσεβικισμού.«Οι μπολσεβίκοι δημιούργησαν το Υπουργικό τους Συμβούλιο με το Νικολάι Λένιν πρωθυπουργό και το Λέοντα Τρότσκι υπουργό των Εξωτερικών. Η αναπόφευκτη άνοδό τους στην εξουσία έγινε ολοφάνερη σχεδόν αμέσως μετά την επανάσταση του Μάρτη. Η ιστορία των μπολσεβίκων μετά την επανάσταση είναι ιστορία αδιάκοπης ανάπτυξης τους».

Το 1917 οι ρωσικές ενώσεις των καταναλωτών (συνεταιρισμοί), αριθμούσαν πάνω από δώδεκα εκατομμύρια μέλη, αλλά και τα ίδια τα Σοβιέτ είναι μια θαυμάσια εκδήλωση της οργανωτικής ιδιοφυΐας των εργαζομένων μαζών της Ρωσίας. Κάτι περισσότερο. Δεν υπάρχει άλλος λαός στον κόσμο που να μελέτησε τόσο καλά τη σοσιαλιστική θεωρία και την πραχτική της εφαρμογή.
Να πώς χαρακτηρίζει τους ρώσους εργάτες μέσα της εποχής:
«Η πλειοψηφία των ρώσων εργατών ξέρει να διαβάζει και να γράφει. Η χώρα, πολλά χρόνια τώρα, βρίσκεται σε τόσο ανήσυχη κατάσταση ώστε οι εργάτες μπόρεσαν να επωφεληθούν όχι μόνο από την καθοδήγηση των καλλιεργημένων ανθρώπων, που βρίσκονται στις γραμμές τους, αλλά και από τα πολυάριθμα επαναστατικά στοιχεία των μορφωμένων στρωμάτων της κοινωνίας, που στράφηκαν προς την εργατική τάξη, επιδιώκοντας την πολιτική και κοινωνική αναγέννηση της Ρωσίας…».

Πολλοί συγγραφείς δικαιολογούν την εχθρότητά τους προς το σοβιετικό καθεστώς με το ότι η τελευταία φάση της ρωσικής επανάστασης ήταν δήθεν πάλη των «νομοταγών» στοιχείων της κοινωνίας ενάντια στη σκληρότητα των μπολσεβίκων. Στην πραγματικότητα όμως, ακριβώς οι εύπορες τάξεις, βλέποντας ν’ αναπτύσσεται η δύναμη των λαϊκών επαναστατικών οργανώσεων, αποφάσισαν να τις συντρίψουν και να σταματήσουν την επανάσταση. Για την επιτυχία αυτού του σκοπού η αστική τάξη κατέφυγε τελικά σε απεγνωσμένα μέτρα. Για να συντρίψει τα Σοβιέτ, αποδιοργάνωσε τις μεταφορές και προκαλούσε εσωτερικές αναταραχές. Για να τσακίσει τις εργοστασιακές επιτροπές, έκλεινε τις επιχειρήσεις, έκρυβε τα καύσιμα και τις πρώτες όλες. Για να διαλύσει τις στρατιωτικές επιτροπές του μετώπου, επανέφερε την ποινή του θανάτου και συνεργούσε στις ήττες στο μέτωπο.

Όλα αυτά ήταν μια θαυμάσια τροφοδότηση της μπολσεβίκικης φωτιάς. Οι μπολσεβίκοι απάντησαν με τη διδασκαλία της ταξικής πάλης και με την ανακήρυξη της εξουσίας των Σοβιέτ.

Ανάμεσα σ’ αυτές τις δυο κατευθύνσεις, που ήταν ολοκληρωτικά αντίθετες, βρίσκονταν και ομάδες πού υποστήριζαν στο σύνολό τους ή ως ένα σημείο αυτές τις κατευθύνσεις. Σ’ αυτές τις ομάδες ανήκαν και οι λεγόμενοι «μετριοπαθείς» σοσιαλιστές, οι μενσεβίκοι, οι σοσιαλεπαναστάτες καθώς και ορισμένα μικρά κόμματα. Κι αυτές οι ομάδες καταδιώκονταν από τις εύπορες τάξεις, όμως η δύναμη της αντίστασής τους υποσκάπτονταν από τις ίδιες τις θεωρίες τους.

Γενικά οι μενσεβίκοι και οι σοσιαλεπαναστάτες πίστευαν, ότι η Ρωσία δεν ωρίμασε οικονομικά για κοινωνική επανάσταση, ότι ήταν δυνατή μόνο μια πολιτική επανάσταση. Κατά τη γνώμη τους, οι ρωσικές μάζες δεν ήταν αρκετά προετοιμασμένες για να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους, κάθε τέτοια απόπειρα θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε αντίδραση, που θα την εκμεταλλεύονταν κάποιος αδίσταχτος πολιτικάντης για ν’ αναστηλώσει το παλιό καθεστώς. Να για ποιο λόγο οι «μετριοπαθείς» σοσιαλιστές όταν αναγκάστηκαν να πάρουν την εξουσία, φοβήθηκαν να τη χρησιμοποιήσουν.

Νόμιζαν ότι η Ρωσία πρέπει να περάσει από τα ίδια ακριβώς στάδια πολιτικής και οικονομικής ανάπτυξης πού πέρασε η Δυτική Ευρώπη και μόνον ύστερα απ’ αυτό, μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο, να φτάσει στον πλήρη αναπτυγμένο σοσιαλισμό. Ήταν, λοιπόν, φυσικό, οι «μετριοπαθείς» σοσιαλιστές, να θεωρούν, μαζί με τις εύπορες τάξεις, ότι πρώτ’ απ’ όλα, η Ρωσία πρέπει να γίνει κοινοβουλευτικό κράτος, έστω και με μερικές βελτιώσεις σε σχέση με τις δημοκρατίες της Δύσης. Συνέπεια αυτών των αντιλήψεων ήταν η θέση τους για συμμετοχή των εύπορων τάξεων, στην κυβέρνηση.

Από το σημείο αυτό ως την υποστήριξη των εύπορων τάξεων, δε χρειαζόταν παρά ένα βήμα. Οι «μετριοπαθείς» σοσιαλιστές είχαν την ανάγκη της αστικής τάξης. Η αστική τάξη, όμως, δεν είχε ανάγκη από τους «μετριοπαθείς» σοσιαλιστές. Έτσι συνέβηκε τούτο: οι σοσιαλιστές υπουργοί να υποχωρούν βήμα προς βήμα σε όλα τα σημεία του προγράμματός τους κι οι εκπρόσωποι των εύπορων τάξεων να επιτίθενται όλο και πιο αποφασιστικά.

Και τελικά, όταν οι μπολσεβίκοι σάρωσαν όλους τους ανόητους συμβιβασμούς, οι μενσεβίκοι κι οι εσέροι βρέθηκαν να παλεύουν στο πλευρό της αστικής τάξης… Σήμερα μπορούμε να δούμε το ίδιο ακριβώς φαινόμενο σχεδόν σε κάθε χώρα του κόσμου.

Θεωρείται ακόμα της μόδας να ονομάζουν την εξέγερση των μπολσεβίκων «τυχοδιωκτισμό». Μάλιστα. Ήταν τυχοδιωκτισμός. Και μάλιστα ένας από τους καταπληχτικότερους τυχοδιωκτισμούς, που τόλμησε ποτέ η ανθρωπότητα. Τυχοδιωκτισμός, θύελλα που ξέσπασε στην ιστορία, μ’ επικεφαλής τις εργαζόμενες μάζες και τα ριψοκινδύνεψε όλα για να ικανοποιήσει τους άμεσους και μεγάλους πόθους τους. Ήταν κιόλας έτοιμος ο μηχανισμός για τη διανομή των μεγάλων τσιφλικάδικων κτημάτων στους αγρότες. Είχαν δημιουργηθεί οι εργοστασιακές επιτροπές και τα επαγγελματικά συνδικάτα για να εφαρμόσουν τον εργατικό έλεγχο στην παραγωγή. Σε κάθε χωριό, σε κάθε πόλη, σε κάθε νομό και σε κάθε κυβερνείο υπήρχαν Σοβιέτ των εργατών, των στρατιωτών και των αγροτών βουλευτών, έτοιμα ν’ αναλάβουν την τοπική διοίκηση.

Ό,τι και να σκέφτονται οι άλλοι για το μπολσεβικισμό, η ρωσική επανάσταση είναι, αναντίρρητα, ένα από τα μεγαλειωδέστερα συμβάντα στην ιστορία της ανθρωπότητας και η άνοδος των μπολσεβίκων στην εξουσία ένα γεγονός με παγκόσμια σημασία.Οι ιστορικοί ακόμη ψάχνουν να βρουν και τις πιο μικρές λεπτομέρειες και για όλα όσα έγιναν στην Πετρούπολη το Νοέμβρη του 1917, για τον ενθουσιασμό που είχε συνεπάρει την εποχή αυτή το λαό, ποιοι ήταν, τι έλεγαν και τι έκαναν οι αρχηγοί του Λένιν και Τρότσκι.

[Επισκέπτης]

https://youtu.be/U0QJnM5yThc

Προκλητικός στα όρια της χυδαιότητας ο Ζελένσκι ενάντια στην χώρα μας.