patari.org Αρχική σελίδα patari.org
Χώρος συζήτησης της πατριωτικής αριστεράς
 
 Συχνές ΕρωτήσειςΣυχνές Ερωτήσεις   ΑναζήτησηΑναζήτηση   Κατάλογος ΜελώνΚατάλογος Μελών   Ομάδες ΜελώνΟμάδες Μελών   ΕγγραφήΕγγραφή 
 ΠροφίλΠροφίλ   Συνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σαςΣυνδεθείτε, για να ελέγξετε την αλληλογραφία σας   ΣύνδεσηΣύνδεση 

Για την εκκένωση της Χερσώνας από τους Ρώσους

 
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    patari.org Αρχική σελίδα -> Πολιτική συζήτηση
Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας :: Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας  
Συγγραφέας Μήνυμα
alfon
Site Admin


Συμμετέχουν: 20 Ιαν 08
Δημοσιεύσεις: 681
Τόπος: Ελλάδα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Νοέ 13, 2022 3:19 am    Θέμα δημοσίευσης: Για την εκκένωση της Χερσώνας από τους Ρώσους Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος

Σταχυολογημένα από το διαδίκτυο, ιδιαίτερα από το fakebook, κείμενα σχετικά με την εκκένωση της Χερσώνας από το Ρώσικο στρατό

**********************************
Το πρώτο, όπως αρμόζει, είναι γραμμένο από τον Β. Μακρίδη, ο οποίος παρέχει σε αυτούς που τον παρακολουθούν καθημερινή και εξαιρετική ενημέρωση σχετικά με την εξέλιξη της ΕΣΕ.

Καληνύχτα και καλό ξημέρωμα στην ομήγυρη!…
- Ο χαρακτήρας της σημερινής βραδινής σας ενημέρωσης θα είναι επί της ουσίας μονοθεματικός, με δεδομένο το τι έχει προηγηθεί τόσο σε επίπεδο γεγονότων, αλλά και σε επίπεδο δικών σας αντιδράσεων (μηνύματα στον messenger, στην προηγούμενη ανάρτηση κοκ), οι οποίες οδηγούν αναπόφευκτα σε αυτό.
- Η απόφαση της ανώτατης στρατιωτικής ηγεσίας της Ρωσίας, δια στόματος Σεργκέι Σοϊγκού (Υπουργού Άμυνας) και Σεργκέι Σουροβίκιν (διοικητή των δυνάμεων της ρωσικής ΕΣΕ), για συντεταγμένη αποχώρηση των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων από τη δυτική όχθη του Δνείπερου στην Περιφέρεια της Χερσώνας και από την ίδια την πόλη της Χερσώνας, ασφαλώς και «σκέπασε» κάθε άλλη είδηση γύρω από τα μέτωπα της ΕΣΕ.
- Η απόφαση αυτή, ανεξάρτητα από το εάν ήταν ή όχι αναμενόμενη (υπάρχουν επιχειρήματα και από τις δύο πλευρές, που δεν στερούνται λογικής), ήταν μια απόφαση επώδυνη, όχι μόνο για όσους γίνονται δέκτες της ως είδησης, αλλά κυρίως γι’ αυτούς που ανέλαβαν το βάρος της ευθύνης της. Δεν μπορώ να φανταστώ τον Σοϊγκού, πολλώ δε μάλλον τον στρατηγό Σουροβίκιν, να πλημμυρίζουν από ενθουσιασμό, όταν εκτιμούσαν ότι η απόφαση αυτή ήταν η καλύτερη, υπό τις παρούσες συνθήκες (θα μιλήσουμε παρακάτω γι’ αυτό).
- Εάν κανείς δει τα γεγονότα «ξερά», η Ρωσία απώλεσε (για την ακρίβεια: αναμένεται ή πρόκειται σύντομα να απωλέσει) τη μοναδική πρωτεύουσα Περιφέρειας από τις «νεοπαγείς» Περιφέρειες που ενσωμάτωσε πρόσφατα στο ρωσικό κράτος και μία από τις πρώτες πόλεις που κατάφερε να απελευθερώσει από τις πρώτες, κιόλας, εβδομάδες της διεξαγωγής της ΕΣΕ. Το γεγονός αυτό από μόνο του μπορεί να ερμηνευτεί «ήττα» για τη ρωσική πλευρά και γενικά να περιγραφεί με τα πιο «μαύρα» χρώματα. Αρκετοί μάλιστα περιγράφουν την κατάσταση ως «παράδοση» και μάλιστα «χωρίς μάχη». Είναι όμως έτσι;;;
- Θα ξεκινήσω από το τελευταίο, χρησιμοποιώντας τα λόγια του Ραμζάν Καντίροφ: «Παράδοση – σημαίνει “παράδοση με τους στρατιώτες”». Είδατε εσείς πουθενά να παραδίδονται οι Ρώσοι στρατιώτες; Πουθενά και ποτέ! Αντιθέτως, μέχρι και την τελευταία στιγμή, με βάση τα δεδομένα που είχαμε από το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας πριν από τη συνάντηση Σοϊγκού – Σουροβίκιν, οι ρωσικές δυνάμεις απέκρουσαν με συνέπεια όλες τις ουκρανικές επιθέσεις, προξενώντας τους μεγάλες απώλειες σε έμψυχο και τεχνικό δυναμικό. Οι απώλειες των VSU μόνο στη συγκεκριμένη κατεύθυνση από τον Αύγουστο και μετά ήταν πάνω από 9.500 μόνο σε νεκρούς, όταν οι αντίστοιχες απώλειες των ρωσικών δυνάμεων ήταν περίπου 7 με 8 φορές λιγότερες (επίσημη αναφορά του Σουροβίκιν).
- Ωστόσο στην περιοχή αυτή σε προοπτική υπήρχε ένα σημαντικό πρόβλημα: πιθανό επιτυχημένο (για την ουκρανική πλευρά) πλήγμα στο φράγμα του ΥΗΣ της Καχόφκα θα δημιουργούσε μια άνευ προηγουμένου πλημμύρα στην περιοχή· οι όχθες του Δνείπερου θα διευρύνονταν περί τις 3 με 4 φορές και το ύψος του νερού θα ανέβαινε περί τα 3 έως 5 μέτρα. Ολόκληρες πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά στις όχθες του Δνείπερου θα χάνονταν κάτω από τα νερά του ποταμού, μεταξύ αυτών και σημαντικό τμήμα της ίδιας της Χερσώνας.
- Από στρατιωτικής πλευράς πάλι, το γεγονός αυτό θα μπορούσε να αποκόψει εντελώς τις ρωσικές δυνάμεις στη δυτική όχθη του Δνείπερου (όπου βρίσκεται και η Χερσώνα) από τα μετόπισθεν και από τον εφοδιασμό τους με όλα τα απαραίτητα (με πρώτα και καλύτερα τα πολεμοφόδια). Συνεπώς, από στρατιωτικής πλευράς ήταν εξαρχής φανερό, ότι όσο οι ρωσικές δυνάμεις ασκούν αμυντική τακτική (και αυτό θα συμβαίνει μέχρι το σύνολο των 300 χιλιάδων εφέδρων να είναι στρατιωτικά απολύτως έτοιμο για να μπει ουσιαστικά στην πρώτη γραμμή του μετώπου), είναι πολύ πιο «βολικό» το να χτιστεί η γραμμή άμυνας πίσω από τη φυσική οχύρωση που προσφέρει ο ποταμός Δνείπερος. Σε αυτή την περίπτωση η σκόπιμη πλημμύρα της λεκάνης του ποταμού χάνει το νόημά της από ουκρανικής πλευράς, αφού κάτι τέτοιο θα επηρέαζε αρνητικά τις VSU ίσως και περισσότερο απ’ όσο τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις.
- Η συντεταγμένη αποχώρηση των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων από την δυτική όχθη του Δνείπερου, με δεδομένο ότι έχει ολοκληρωθεί ήδη η εξίσου συντεταγμένη (αν και εθελοντική) εκκένωση του πληθυσμού της περιοχής στην ανατολική όχθη του ποταμού, αφήνει τη Χερσώνα και τα γύρω χωριά «νεκρά» από κατοίκους. Αν έχουν μείνει κάποιοι σε αυτές τις περιοχές, είναι οι λεγόμενοι «ζντουνί» (ждуны), δηλαδή οι «περιμενάκηδες», αυτοί που περιμένουν τους Ουκροναζί ως «δικούς τους». Κοινώς, αυτοί που κατέδιδαν τους γείτονές τους στην SBU, αυτοί που έδιναν συντεταγμένες στις VSU για να χτυπούν στόχους αμάχων, αυτοί που δεν έδιναν βενζίνη και τρόφιμα σε όσους ήθελαν να εγκαταλείψουν την περιοχή, παρόλο που τα μαγαζιά τους ήταν γεμάτα με προϊόντα, αυτοί που το σκατό της ψυχής τους έχει βγει από το στόμα και τα ρουθούνια, πλέον. Αυτοί λοιπόν, μαζί με αυτούς που περιμένουν, μετατρέπονται πλέον σε εξαιρετικό στόχο για τα ρωσικά όπλα μέσου και μεγάλου βεληνεκούς, αλλά και για τη ρωσική Αεροπορία και την Αεροπορία Στρατού, που μπορούν να πλήξουν αυτές τις περιοχές χωρίς να τις πλησιάσουν καν. Και οι Ρώσοι θα έχουν την πρώτη ευκαιρία από την έναρξη της ΕΣΕ να πραγματοποιήσουν ένα κανονικό «σιδέρωμα» (ironing), αφού μέχρι τώρα ο βασικός λόγος που δεν το έχουν πραγματοποιήσει είναι η ύπαρξη άμαχου πληθυσμού ανακατεμένου με τους Ουκροναζί, κατά την πάγια συνήθεια των τελευταίων να χρησιμοποιούν τον άμαχο πληθυσμό ως ασπίδα για τον εαυτό τους… Επιπλέον, οι πόλεις ξαναχτίζονται και ξανακατακτώνται· αυτοί που δεν μπορούν να επιστρέψουν ποτέ είναι οι νεκροί, στρατιωτικοί και άμαχοι...
- Ακούγοντας, βλέποντας και διαβάζοντας διάφορες ειδησεογραφικές πηγές και social media τόσο από ρωσικής, όσο και από ουκρανικής πλευράς, το συμπέρασμα που έχω βγάλει είναι ότι η μεν ρωσική πλευρά δεν δημιουργεί από την όλη κατάσταση κάποιου είδους «τραγωδία», όπως και η ουκρανική πλευρά αντίστοιχα δεν έχει δημιουργήσει στο δικό της πεδίο κάποιου είδους «θρίαμβο». Ο λόγος είναι μάλλον εύκολο να εξηγηθεί: και οι δύο πλευρές γνωρίζουν, ότι παρά τα «ζόρια» που είχαν τα ρωσικά στρατεύματα, τα οποία οδήγησαν την στρατιωτική ηγεσία της χώρας να λάβει τη δύσκολη απόφαση της αποχώρησης, και οι πέτρες γνώριζαν ότι η κατάσταση στις VSU ήταν και είναι κατά πολύ χειρότερη. Οι απώλειες σε έμψυχο και τεχνικό δυναμικό ήταν τεράστιες, η δυναμική αναπλήρωσης φτωχή και ο αριθμός των ξένων μισθοφόρων ίσος ή μεγαλύτερος από αυτόν των Ουκρανών, αλλά με ακόμη μικρότερες δυνατότητες αναπλήρωσης για ευνόητους λόγους. Σε μία έκταση μερικών εκατοντάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων χωρίς φυσική κάλυψη και χωρίς άμαχο πληθυσμό για «ζωντανή ασπίδα», οι VSU μετατρέπονται σε εύκολο στόχο. Και οι Ουκρανοί στρατιωτικοί, τουλάχιστον σε επίπεδο κεντρικού σχεδιασμού, έχοντας γαλουχηθεί επί το πλείστον στο πνεύμα της παλιάς σοβιετικής σχολής, γνωρίζουν άριστα ότι η απόφαση που πήρε επάνω του ο Σεργκέι Σουροβίκιν είναι πολύ πιθανόν ένας «Δούρειος Ίππος» για τους ίδιους. Το «φοβού τους Δαναούς (εν προκειμένω τους Ρώσους) και δώρα φέροντας» δεν έχασε ποτέ τη σημασία του.
- Δεν είναι επίσης διόλου τυχαίο το γεγονός, ότι άνθρωποι όπως ο Ραμζάν Καντίροφ και ο Γεβγκένι Πριγκόζιν (λέγε με Wagner), οι οποίοι είχαν εκφραστεί με ιδιαίτερα κριτικό τρόπο για περιπτώσεις όπως πχ η απώλεια των περιοχών της Περιφέρειας Χαρκόβου (Ιζιούμ, Μπαλακλέγια κλπ), στη συγκεκριμένη περίπτωση στήριξαν απόλυτα την απόφαση της ρωσικής στρατιωτικής ηγεσίας και του Σουροβίκιν προσωπικά. Κατά την ταπεινή μου άποψη, αυτό σημαίνει, αν μη τι άλλο, ότι στα ανώτατα στρατιωτικά (και όχι μόνο) κλιμάκια της Ρωσίας υπάρχει σύγκλιση απόψεων και ότι η κίνηση που έγινε ήταν υπολογισμένη με συγκεκριμένη στόχευση και κάθε άλλο παρά εν θερμώ και υπό το κράτος πανικού.
- Αναφερόμενος επί τροχάδην στα γεγονότα στα υπόλοιπα μέτωπα (αφού το «νότιο» μέτωπο δεν είναι παρά μία μόνο από τις κατευθύνσεις του μεγάλου μετώπου από τη Χερσώνα μέχρι το Χάρκοβο), θα πρέπει να πούμε ότι οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις βρίσκονται επί το πλείστον σε κατάσταση πρωτοβουλίας των κινήσεων. Την ίδια ώρα που γινόταν η ανακοίνωση για την αποχώρηση από τη δυτική όχθη του Δνείπερου, στο Ουγκλεντάρ και τις γύρω περιοχές οι ρωσικές δυνάμεις προωθήθηκαν σημαντικά και ελέγχουν ήδη σημαντικό μέρος της Πάβλοφκα και της Νοβομιχάηλοφκα. Στο μέτωπο δυτικά του Ντονιέτσκ οι τρεις σημαντικές πόλεις της περιοχής, Αβντέγεφκα, Αρτιόμοφσκ και Σολεντάρ, βρίσκονται υπό ασφυκτικό ρωσικό κλοιό και οι μάχες διεξάγονται ήδη μέσα στον αστικό ιστό τους, με τις ρωσικές δυνάμεις να κερδίζουν διαρκώς έδαφος. Στα μέτωπα του Κράσνι Λιμάν και των δυτικών συνόρων της ΛΔ Λουγκάνσκ οι ρωσικές δυνάμεις έχουν δημιουργήσει «αδιαπέραστες» αμυντικές γραμμές και καταστρέφουν με σχετική ευκολία κάθε προσπάθεια των VSU να επιτεθούν στις περιοχές αυτές. Στις ουκρανικές Περιφέρειες απ’ άκρου εις άκρον συνεχίζονται οι αεροπορικοί συναγερμοί, τα ρωσικά εναέρια πλήγματα και τα μεγάλα προβλήματα στην ηλεκτροδότηση, την υδροδότηση, τις επικοινωνίες και τη θέρμανση. Για λόγους οικονομίας του κειμένου δεν θα αναφερθώ απόψε σε λεπτομέρειες (εκτός ίσως από τη συνολική στατιστική των υλικών απωλειών των VSU από την έναρξη της ρωσικής ΕΣΕ). Χρόνος υπάρχει και τις επόμενες μέρες γι’ αυτά, δεδομένου ότι σήμερα η αναφορά έγινε ουσιαστικά σε ένα κύριο θέμα, που έπιασε και το μεγαλύτερο χώρο στο κείμενο.
- ΘΑ ολοκληρώσω εδώ γι’ απόψε, κάνοντας και πάλι μια αναφορά στην απώλεια 3 εξαιρετικών ανθρώπων. 2 εξ αυτών έχασαν τη ζωή τους χτες και ένας ακόμη πριν 2 μέρες και χτες έγινε η κηδεία του στη Μόσχα. Αιώνια η μνήμη του Κιρίλ Στρεμοούσοφ, μέχρι χτες Αντιπεριφερειάρχη Χερσώνας, του Μιχαήλ Ζούκοφ, βουλευτή του Λαϊκού Σοβιέτ της ΛΔ Ντονιέτσκ και εθελοντή του μετώπου και του πρωθιερέα Μιχαήλ (Βασίλιεφ), ενός φωτεινού ανθρώπου που συνδύαζε την αγάπη του για τον άνθρωπο και τον Θεό στον οποίο πίστευε με την αγάπη του για την πάτρια γη του και την ανάγκη υπεράσπισής της από τον ναζιστικό εσμό. Βαριά η χτεσινή μέρα, αναμφίβολα…
- Για τα αποτελέσματα των ενδιάμεσων εκλογών στις ΗΠΑ και τη χτεσινή μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση θα προσπαθήσω να γράψω δυο λόγια το πρωί.
- Στο πρώτο σχόλιο κάτω από το αρχικό κείμενο θα βρείτε ως συνήθως, τον χάρτη των στρατιωτικών επιχειρήσεων (μέχρι το βράδυ της 09/11/2022).
Καλή ξεκούραση σε όλες και όλους, εκτός φυσικά από τα γνωστά και άγνωστα καθάρματα κλπ κλπ...

**********************************

Το δεύτερο είναι κείμενο του απόστρατου στρατηγού Δ. Κυπριώτη, ανθρώπου με βαθιά γνώση του αντικειμένου:

Γιατί χαίρονται οι Δυτικοί για την «υποχώρηση» των Ρώσων από τη Χερσώνα, όταν το Κίεβο είναι επιφυλακτικό;
Του Δημήτρη Κυπριώτη
Η ανακοίνωση του υπουργείου Άμυνας της Ρωσίας, που έγινε από τον Ρώσο υπουργό Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού, σε ότι αφορά στην απόσυρση των ρωσικών δυνάμεων από τη Χερσώνα, έφερε φρενίτιδα ενθουσιασμού στα Δυτικά ΜΜΕ που προσπαθούσαν να πείσουν, ότι αυτή η αποχώρηση σηματοδοτεί την αρχή του τέλους της ήττας της Ρωσίας , αλλά και την τελική νίκη των Ουκρανών.
Φυσικά η κίνηση αυτή έβαλε σε σκέψεις και πολλούς από τους παρατηρητές σε όλον τον κόσμο, που δεν πείθονται με την προπαγάνδα των ΜΜΕ της Δύσης, αφού έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι είναι κάθε άλλο από αξιόπιστη και περίμεναν να ακούσουν και την αντίθετη πλευρά.
Έτσι λοιπόν 3 ήμερες αργότερα από την κίνηση που διατάχθηκε από τον Στρατηγό Σουροβίκιν, που είναι ο επικεφαλής των δυνάμεων στο μέτωπο της Ουκρανίας, το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας με ανακοίνωση συμπλήρωσε ότι η αποχώρηση από τη Χερσώνα έγινε μετά την έκθεση του Σεργκέι Σουροβίκιν.
Σύμφωνα λοιπόν με την έκθεση αυτή, επειδή οι γύρω από τη Χερσώνα οικισμοί δεν μπορούν να τροφοδοτηθούν πλήρως και να λειτουργήσουν, προέχει η διάσωση των στρατιωτών που βρίσκονταν σε περικύκλωση.
Πλέον αυτού όμως, υπήρχαν αξιόπιστες πληροφορίες που έφεραν τους Ουκρανούς σε προετοιμασία, για να ρίξουν τα φράγματα του ποταμού Δνείπερου και να πλημυρίσουν σε μια τεράστια έκταση την περιοχή , με ότι αυτό σημαίνει για στρατιωτικές επιχειρήσεις ειδικά του επιτιθέμενου.
Σύμφωνα πάντα με τις ανακοινώσεις του υπουργείου Άμυνας η απόσυρση των δυνάμεων θα συνδυαστεί με κατάληψη αποτελεσματικότερων θέσεων και με άμυνα κατά μήκος της αριστερής όχθης του ποταμού Δνείπερου, σε θέσεις με στρατηγική σημασία. Είναι αξιοσημείωτο ότι η Ανακοίνωση του υπουργού Σεργκέι Σοϊγκού και όσων δηλώσεων επακολούθησαν, πουθενά και ποτέ δεν μίλησαν για αποχώρηση η παράδοση της Χερσώνας.
Αν τώρα με μια περισσότερο ψύχραιμη ματιά, αναλύσουμε την κατάσταση που επικρατεί στο συγκεκριμένο μέτωπο, από τις δηλώσεις και των δύο πλευρών, βλέπουμε ότι η μεν Ρωσία δεν μίλησε ούτε για υποχώρηση ούτε για παράδοση στη Χερσώνα, από δε την Ουκρανική πλευρά υποδέχθηκε με ψυχραιμία και επιφυλακτικότητα τις δηλώσεις για την κίνηση αυτή της Ρωσίας.
Αν εξετάσουμε τώρα, από τη στρατιωτική άποψη αυτά που συνέβησαν στη Χερσώνα, τότε μπορούμε να πούμε ότι και οι δύο πλευρές, όπως εξέθεσαν τα γεγονότα, έχουν δίκιο και ευρισκόμαστε στο μέτωπο αυτό ενώπιον κρίσιμων εξελίξεων. Ειδικότερα :
Οι μεν Ρώσοι βλέποντας ή εκτιμώντας, σύμφωνα με τις πληροφορίες τους, ότι επίκειται σφοδρός βομβαρδισμός των φραγμάτων του Δνείπερου, που θα έχει σαν αποτέλεσμα να βρεθούν στο τέλμα οι δυνάμεις τους και μάλιστα μη δυνάμενες να ενισχυθούν και να εφοδιαστούν, λόγω της εξαφάνισης από τη λάσπη του οδικού δικτύου, αποφάσισαν να ΑΠΑΓΚΙΣΤΡΩΘΟΥΝ από το μέτωπο αυτό και να ταχθούν σε σημεία στρατηγικού πλεονεκτήματος. Έτσι και θα σωθούν οι ζωές των στρατιωτών και θα υπερασπιστούν τις θέσεις τους από καλύτερες, μέχρις ότου αναλάβουν νέες επιχειρήσεις, που κατά τη γνώμη μας δεν θα αργήσουν.
Ήταν άραγε σωστή και ενδεδειγμένη αυτή η κίνηση των ρωσικών στρατευμάτων; Για όσους μπορούν να αντιληφθούν και γνωρίζουν την έννοια της ΑΠΑΓΚΙΣΤΡΩΣΗΣ των δυνάμεων ξέρουν και πολύ καλά μάλιστα , ότι αυτή δεν είναι μια άτακτη υποχώρηση, όπως θέλουν να την παρουσιάσουν τα γνωστά δυτικά ΜΜΕ, αλλά είναι μια ΤΑΚΤΙΚΗ κίνηση προς τα οπίσω που γίνεται με κάθε σπουδή και πρόγραμμα, που δεν αφήνει τίποτα στην τύχη του, ούτε οπλισμό ούτε και μαχητές. Να λοιπόν που αυτή η απαγκίστρωση των ρωσικών δυνάμεων και των μέσων όταν ολοκληρώθηκε, ανακοινώθηκε και επίσημα.
Αυτό που συνηγορεί, όχι για μια ΑΤΑΚΤΗ ΦΥΓΗ, όπως την παρουσιάζουν οι καλοθελητές, αλλά για μια ΤΑΚΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ προς τα πίσω, είναι και το γεγονός ότι οι Ουκρανικές δυνάμεις, που μπαίνουν στις περιοχές που εγκαταλείπουν οι Ρώσοι, δεν βρίσκουν τίποτα απολύτως.
Η Απαγκίστρωση ολοκληρώνεται, όταν οι δυνάμεις έχουν καταλάβει τις νέες τους θέσεις, οι οποίες μάλιστα τους προσφέρουν πλεονέκτημα για τη συνέχιση των επιχειρήσεων που θα αναληφθούν σε χρόνο που θα αποφασιστεί.
Αυτός είναι και ο λόγος που το Κίεβο κράτησε χαμηλά τις θριαμβολογίες, ενώ οι επικεφαλής των επιχειρήσεων και οι ξένοι σύμβουλοί τους, εξακολουθούν να αμφιβάλλουν αν τα ρωσικά στρατεύματα εγκαταλείπουν οριστικά την πόλη και εκφράζουν φόβους μήπως η Χερσώνα μετατραπεί σε «χώρα θάνατοι»
Από όλα τα παραπάνω καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι Ρώσοι κάθε άλλο παρά υποχώρησαν από τη Χερσώνα, που αποτελεί πόλη στρατηγικής σημασίας και η οποία είχε καταληφθεί από την έναρξη των επιχειρήσεων στις 24 Φεβρουαρίου.

**********************************

Ακολουθούν κάποια σχόλια του υποφαινομένου:

Ας μου επιτραπούν και εμένα μερικές παρατηρήσεις:
α) Από την αρχή της ΕΣΕ, η στρατηγική των Ρώσων ήταν να ελαχιστοποιήσουν τις απώλειες (κυρίως τις δικές τους, μετά των αμάχων που λόγω της σύνθεσης των πληθυσμών δε γίνεται να διαχωριστούν σε "δικούς μας" και "εχθρούς"), ακόμη και αν αυτό σημαίνει καθυστέρηση στην απελευθέρωση νέων εδαφών ή ακόμη και προσωρινή απώλεια ήδη απελευθερωμένων. Η τελευταία περίπτωση είναι πολύ επώδυνη επικοινωνιακά, ενώ η θυσία μερικών χιλιάδων στρατιωτών για να αποφευχθεί η απώλεια εδάφους θα πέρναγε πιο εύκολα στα "ψιλά". Οι Ρώσοι όμως επιλέγουν το ουσιαστικό, όχι το εφετζίδικο. Από καθαρά στρατιωτική άποψη (αλλά και από πολιτική), αυτό στέκει απόλυτα, όπως επισημαίνει ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ, Ντάγκλας Μακγκρέγκορ (http://patari.org/forum/viewtopic.php?t=18852).
β) Ας θυμηθούμε σχετικά και τη διαταγή του Πούτιν (μία από τις ελάχιστες δημοσιοποιημένες άμεσες παρεμβάσεις του στη διεξαγωγή των επιχειρήσεων) προς το Σοϊγκού την εποχή της πολιορκίας της Μαριούπολης: "όχι άμεση επίθεση, πολιορκία που να μην περνάει ούτε μύγα για να ελαχιστοποιήσουμε τις απώλειές μας".
γ) Μετά από τις απώλειες εδάφους στην επαρχία του Χαρκόβου, οι Ρώσοι αναδιάρθρωσαν τις δυνάμεις τους και για περισσότερο από ένα μήνα οι Ουκροναζί ουσιαστικά δεν έχουν καταφέρει να πάρουν ούτε ένα μέτρο εδάφους, έχουν τεράστιες απώλειες στις συνεχείς (και ηλίθιες, αν μου επιτρέπεται) προσπάθειές τους, ενώ οι Ρώσοι αργά και μεθοδικά οδεύουν προς πλήρη απελευθέρωση σημαντικών πόλεων (Ουγκλεντάρ, Αβντέγιεφκα, Σολεντάρ, Αρτιόμοφσκ).
δ) Η περίπτωση της Χερσώνας έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από του Χαρκόβου: Εδώ δεν έχουμε αποχώρηση για την αποφυγή περικύκλωσης, αλλά για την αποφυγή κινδύνου να εξολοθρεφθούν άμαχοι και στρατιώτες μετά από τυχόν ρήξη στο φράγμα της Καχόφκα. Ας επισημάνουμε ότι τέτοια ρήξη λογικά θα οδηγούσε σε κατέβασμα της στάθμης των υδάτων στην τεχνητή λίμνη που πιθανόν να είχε σα συνέπεια δυσχέρεια στην ψύξη των αντιδραστήρων του Ενεργκοντάρ. Οι παράφρονες που παίρνουν τις αποφάσεις για λογαριασμό των Ουκρανών απέδειξαν ότι έπαιζαν με την ιδέα χωρίς να ενδιαφέρονται για της συνέπειες. Ενώ μετά την εκκένωση της Χερσώνας, παραπέρα πλήγματα προς το φράγμα και τυχόν καταστροφή του δε θα έφερνε ιδιαίτερα στρατιωτικά ωφέλη στην πλευρά των Ουκροναζί, άσε που θα διευκόλυνε και τη διάβαση του Δνείπερου από τους Ρώσους όταν αποφασίσουν την απελευθέρωση της Νικόπολης (απέναντι στο Ενεργκοντάρ) που σύγουρα αποτελεί μεγάλο πειρασμό για τους τελευταίους (από την περιοχή της Νικόπολης ξεκινούν τα βλήματα που πλήττουν τον πυρηνικό σταθμό του Ενεργκοντάρ).
ε) Ο Σουροβίκιν από την πρώτη μέρα τωης ανάληψης των καθηκόντων του είχε δηλώσει ότι "αν χρειαστεί είμαστε έτοιμοι να πάρουμε δυσάρεστες αποφάσεις". Οι δυτικοί τότε είχαν προσπαθήσει να το εμφανίσουν σαν απειλή χρήσης πυρηνικών, από τα συμφραζόμενα όμως και τις εξελίξεις εκείνων των ημερών είχα από τότε την αίσθηση ότι μιλούσε ακριβώς για εκκένωση της Χερσώνας. Αποδεικνύεται ότι περί αυτού επρόκειτο, όντως. Επομένως δεν έχουμε εδώ μία κίνηση που γίνεται υπό την πίεση στρατιωτικών ηττών (ποιων ηττών;), αλλά για μια αναδίπλωση με στόχο την ελαχιστοποίηση κινδύνου απωλειών, τόσο σε προσωπικό, όσο και υλικών.
στ) Όσοι βλέπουν στην εκκένωση της Χερσώνας μία τεράστια ήττα των Ρώσων θα πρέπει να μας πουν τι θα πρότειναν να γίνει. Να μείνουν στην πόλη αγνοώντας τον κίνδυνο από τυχόν καταστροφή του φράγματος; Και αν η καταστροφή γινόταν και σκοτωνόντουσαν χιλιάδες Ρώσοι στρατιώτες και άμαχοι, τι θα έλεγαν; Μήπως θα έλεγαν ότι ήταν τεράστιο σφάλμα που δεν έφυγαν εγκαίρως;
ζ) Δεν πιστεύω ότι οι Ρώσοι σκοπεύουν να "παγιδεύσουν" στη Χερσώνα και να εξολοθρεύσουν τους Ουκροναζί ισοπεδώνοντάς την, πόσο μάλλον ότι θα αρχίσουν να χτυπούν οι ίδιοι το φράγμα. Αντίθετα, πιστεύω ότι θα κάνουν ότι μπορούν για να εμποδίσουν τους Ουκροναζί να φτάσουν την πόλη, χτυπώντας τους σε ανοιχτό έδαφος όποτε το προσπαθούν. Ενδέχεται ο κλόουν να στείλει μια μικρή ομάδα ειδικών δυνάμεων, υπό την κάλυψη του σκότους και ενδεχομένως του χιονιού, να σηκώσει καμιά σημαία σε κάποιο δημόσιο κτίριο, αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα επιχειρήσει - πόσο μάλλον ότι θα πετύχει - την πραγματική κατάληψη της πόλης. Βέβαια οποιαδήποτε τόσο συγκεκριμένη πρόβλεψη σε περιβάλλον πολέμου είναι επισφαλής, επομένως την κάνω με κάθε επιφύλαξη. Οι λόγοι που δεν πιστεύω ότι θα αφήσουν ελαφρά τη καρδία τους Ουκροναζί
να καταλάβουν την πόλη είναι δύο:
- Αν οι Ουκροναζί καταφέρουν να πάρουν την πόλη και να οχυρωθούν εκεί, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο, χρονοβόρο και κοστοβόρο το να απομακρυνθούν ξανά από εκεί. Το κάθε σπίτι θα γίνει και ένα χαράκωμα για τις κατοχικές δυνάμεις.
- Σωστά λέει ο Βασίλης ότι "οι πόλεις ξαναχτίζονται και ξανακατακτώνται· αυτοί που δεν μπορούν να επιστρέψουν ποτέ είναι οι νεκροί". Αυτό όμως δε νομίζω ότι θα είναι σπουδαία παρηγοριά γι αυτούς που άφησαν τα σπίτια και το βιός τους, αν επιστρέφοντας βρουν μόνον συντρίμμια. Επιπλέον, η ανοικοδόμηση μίας ολοσχερώς κατεστραμμένης πόλης είναι μεν εφικτή, με τεράστιο όμως οικονομικό κόστος. Και το Ρωσικό κράτος, που θα επωμιστεί το μεγαλύτερο μέρος αυτού του κόστους, σίγουρα θα ήθελε να το αποφύγει. (Στη διάρκεια του εμφυλίου που ακολούθησε τη μεγάλη Ρωσική επανάσταση, υπήρξαν στιγμές που κινδύνεψε με κατάληψη από τους λευκούς η Πετρούπολη. Η ηγεσία του κόκκινου στρατού και του σοβιετικού κράτους εξέταζε στα σοβαρά το ενδεχόμενο να χρειαστεί να την εγκαταλλείψει. Αναφέρεται από ιστορικούς ότι κάποιος στρατιώτης πήγε στον Τρότσκι, αρχιστράτηγο τότε του κόκκινου στρατού, και του πρότεινε αποχωρόντας να παγιδεύσουν όλη την πόλη με εκρηκτικά και να τα ανατινάξουν όταν μπουν οι λευκοί. Με φρίκη ο Τρότσκι του επεσήμανε ότι η πόλη ήταν γεμάτη (μεταξύ άλλων) μνημεία τεράστιας καλλιτεχνικής αξίας. Η απάντηση του στρατιώτη ήταν "Θα τα ξαναφτιάξουμε καλύτερα". Ευτυχώς δε χρειάστηκε οι μπολσεβίκοι να εξετάσουν το ενδεχόμενο να εφαρμόσουν την ιδέα του στρατιώτη, αλλά είναι βέβαιο ότι ακόμη και αν αναγκαζόντουσαν να εγκαταλείψουν την Πετρούπολη δεν θα την ανατίναζαν.)
η) Ο "ελέφαντας στο δωμάτιο", που λένε οι Αμερικάνοι, είναι ότι αν η εκκένωση της Χερσώνας αποτελούσε ήττα των Ρώσων, θα πανηγύριζαν οι δυτικοί. Δε βλέπουμε κάτι τέτοιο. Αντίθετα, βλέπουμε να την αντιμετωπίζουν με μεγάλη αμηχανία, που δείχνει μάλλον ότι με την εκκένωση ακυρώνονται τα σχέδια που είχαν κάνει.
θ) Τελικά, ο λόγος που οι Ρώσοι νικάνε με μικρές σχετικά απώλειες ενώ οι Ουκροναζί έχουν τεράστιες απώλειες που δεν αποδίδουν και τίποτα, πέραν βέβαια από τη Ρωσική υπεροπλία, είναι ότι οι μεν Ρώσοι κινούνται εφαρμόζοντας όσα τους έχει διδάξει τόσο η στρατιωτική επιστήμη όσο και η εμπειρία τους, ενώ οι Ουκροναζί ΔΕΝ κινούνται με στρατιωτική λογική αλλά με επικοινωνιακή. Γνωρίζοντας ότι τον πόλεμο τον έχασαν από τη στιγμή που έπεσε η πρώτη ντουφεκιά, δεν επιδιώκουν πραγματικές επιτυχίες αλλά προπαγανδιστικά επωφελείς εξελίξεις. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι από τη μια έχουμε μπαρουτοκαπνισμένους στρατηγούς και από την άλλη χολυγουντιανούς ηθοποιούς που υποδύονται τους στρατηγούς. Όσοι αγανακτούν που οι Ρώσοι είναι έτοιμοι - εκεί που είναι απαραίτητο - να κάνουν και τακτικές υποχωρήσεις ("να πάρουν και επώδυνες αποφάσεις", κατά το Σουροβίκιν), χωρίς ίσως να το καταλαβαίνουν ζητάνε να αρχίσουν και οι Ρώσοι να διεξάγουν τον πόλεμο με χολυγουντιανή λογική. Ευτυχώς αυτό δε γίνεται.


*******************************
Και τέλος, ένα σχετικό κείμενο του Σκοτ Ρίτερ, Αμερικάνου αναλυτή, πρώην αξιωματικού των πεζοναυτών, πρώην επιθεωρητή του ΟΗΕ στο Ιρακ:
(πηγή: https://www.scottritterextra.com/p/on-kherson)


Σχετικά με τη Χερσώνα
Ουκρανία και ΝΑΤΟ χτίζουν κάστρα στον αέρα
Σκοτ Ρίτερ
11 Νοεμβρίου


"Αυτός που ξέρει πότε μπορεί να πολεμήσει και πότε δεν μπορεί, θα νικήσει" - Sun Tzu, η τέχνη του πολέμου

Ο πόλεμος έχει τρομερά εθιστικό χαρακτήρα. Οι άνθρωποι γοητεύονται από την καταστροφική δύναμη που φέρνει ο πόλεμος στο προσκήνιο, και ακόμη και όταν απωθούνται από τη βία, προσελκύονται από τη γοητεία του να βλέπουν τον άνθρωπο να κάνει αυτό που κάνει καλύτερα — την οργανωμένη καταστροφή. Στο παρελθόν, άνθρωποι μακριά από τη σύγκρουση παρακολουθούσαν την πορεία ενός πολέμου διαβάζοντας για μάχες πολύ καιρό μετά τη διεξαγωγή τους, και σημειώνοντας την πρόοδο σε έναν χάρτη. Σήμερα, με την έλευση των 24ωρων δικτύων ειδήσεων και των κοινωνικών μέσων που βασίζονται στο διαδίκτυο, οι άνθρωποι μπορούν να παρακολουθούν τα γεγονότα σχεδόν τη στιγμή που εκτυλίσσονται. Η οικειότητα που παρέχει αυτή η πρόσβαση στις πληροφορίες μετατρέπει επίσης τους ανθρώπους απομακρύνοντάς τους από το είδος του μετρημένου αναλυτή που υπαγόρευαν στο παρελθόν ο χρόνος και η απόσταση, σε παθιασμένους ακτιβιστές που σήμερα αυτο-χρίζονται αρμόδιοι να κρίνουν τις ενέργειες εκείνων που δεν έχουν μόνο την ευθύνη να διεξάγουν πόλεμο, αλλά τους ώμους των οποίων βαραίνει η ευθύνης της διοίκησης.

Είναι εύκολο να είσαι ήρωας ενώ πληκτρολογείς σε ένα πληκτρολόγιο μακριά από την πραγματικότητα του πεδίου της μάχης.

Είναι ένα άλλο πράγμα εντελώς να παίρνεις αποφάσεις ζωής ή θανάτου, ενώ τα γεγονότα εξελίσσονται σε μια ενεργή ζώνη πολέμου.

Όταν ο στρατηγός Σεργκέι Βλαδιμίροβιτς Σουροβίκιν ανέλαβε τη διοίκηση της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης (ΕΣΕ), κληρονόμησε μια κατάσταση που θα μπορούσε καλύτερα να χαρακτηριστεί ως "ασταθής."Η ΕΣΕ λειτουργούσε με μια δομή δυνάμεων που δεν ήταν σε θέση να ανταποκριθεί στο καθήκον της, με σημαντικά τμήματα της πρώτης γραμμής να μην είναι επαρκώς επανδρωμένα, συχνά με μόλις 30-60 άνδρες κατανεμημένους ανά χιλιόμετρο και καμία άμυνα σε βάθος. Ο ουκρανικός στρατός που υπήρχε στην αρχή της ΕΣΕ είχε σφαγιασθεί από τις Ρωσικές δυνάμεις. Ωστόσο, η απόφαση των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ να ενισχύσουν την Ουκρανία με βαριά όπλα αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων (άρματα μάχης, τεθωρακισμένα οχήματα μάχης, πυροβολικό και αεροσκάφη) και να παράσχουν ζωτικό στρατηγικό βάθος για την οργάνωση, την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό των ουκρανικών δυνάμεων χωρίς φόβο ρωσικής επίθεσης και για την οργάνωση κρίσιμων δικτύων διοίκησης και ελέγχου, πληροφοριών και εφοδιασμού για την άμεση υποστήριξη των ουκρανικών στρατιωτικών επιχειρήσεων εναντίον της Ρωσίας, έθεσε τη Ρωσία σε μειονεκτική θέση.

Με τη βοήθεια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ (και με τη βοήθεια χιλιάδων ξένων μαχητών), η Ουκρανία ήταν, μέχρι τα μέσα του καλοκαιριού, σε θέση να ανασυστήσει μια δύναμη περίπου 50.000 ανδρών εκπαιδευμένων και εξοπλισμένων σύμφωνα με τα πρότυπα του ΝΑΤΟ. Σύμφωνα με ένα επιχειρησιακό σχέδιο που σχεδιάστηκε με τη βοήθεια του ΝΑΤΟ, αυτή η νέα δύναμη προχώρησε στην επίθεση εναντίον των ρωσικών δυνάμεων στις περιοχές Χαρκόβου και Χερσώνας. Για να αποφευχθεί η άσκοπη απώλεια ζωών, η Ρωσία επέλεξε να παραχωρήσει έδαφος απέναντι στις ανώτερες ουκρανικές δυνάμεις, ενοποιώντας τελικά τις γραμμές τους σε πιο αμυντικό έδαφος.

Το τίμημα που πλήρωσε η Ουκρανία όσον αφορά τις ζωές και τον εξοπλισμό που χάθηκε ήταν βαρύ, με περίπου 20.000 Ουκρανούς στρατιώτες να σκοτώνονται ή να τραυματίζονται και εκατοντάδες άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα μάχης να καταστρέφονται. Τόσο βαριές ήταν οι απώλειες που, για να διατηρήσει την επίθεση, η Ουκρανία αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το σχηματισμό ενός δεύτερου σώματος στρατού 50.000 ατόμων, και αντί γι αυτό να ρίξει τις μονάδες που είχαν οριστεί για αυτό το δεύτερο κύμα στην επίθεση μόλις ήταν διαθέσιμες.

Σε απάντηση αυτής της ουκρανικής επίθεσης,Η Ρωσία ανέλαβε μια "μερική επιστράτευση" περίπου 300.000 ανδρών.εκτιμάται ότι μεταξύ 80-100. 000 επιπλέον "εθελοντές" αφομοιώθηκαν από Ρωσικα κέντρα στρατολογίας το ίδιο διάστημα.

Οι επιστρατευμένες δυνάμεις ήταν όλοι άνδρες με προηγούμενη στρατιωτική εμπειρία. Μερικοί, οι οποίοι είχαν πρόσφατα απελευθερωθεί από την υπηρεσία και των οποίων οι δεξιότητες μάχης ήταν ακόμα φρέσκες, υποβλήθηκαν σε μια σύντομη περίοδο "επανεκπαίδευσης" και στάλθηκαν απευθείας στην ΕΣΕ, όπου ενσωματώθηκαν σε υπάρχοντες σχηματισμούς, συμπληρώνοντας τις δυνάμεις τους. Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν εκτιμά τον αριθμό των εν λόγω στρατευμάτων σε περίπου 80.000.

Άλλοι διατέθηκαν σε εφεδρικές μονάδες μάχης, όπου συνεχίζουν να λαμβάνουν εξειδικευμένη εκπαίδευση σε τακτικές και επιχειρήσεις σε επίπεδο μονάδας. Εκτιμάται ότι αυτές οι δυνάμεις, που αριθμούν περίπου 200.000 άνδρες, θα ολοκληρώσουν την εκπαίδευσή τους κάποια στιγμή τον Δεκέμβριο. Όταν αποσταλλούν στην ΕΣΕ, θα οργανωθούν σε μια δύναμη περίπου 10-15 μεραρχιών, πλήρως εξοπλισμένη και έτοιμη να χρησιμοποιηθεί όπως απαιτείται στο μέτωπο.

Ο στρατηγός Surovikin ανέλαβε τη διοίκηση της ΕΣΕ στις 16 Οκτωβρίου. Δύο ημέρες αργότερα, έδωσε συνέντευξη Τύπου στην οποία περιέγραψε την κατάσταση στο έδαφος στην περιοχή της Χερσώνας ως "τεταμένη". Κατόπιν εντολής του, οι πολιτικές αρχές άρχισαν να εκκενώνουν αμάχους από το έδαφος που κατείχαν οι Ρωσικές δυνάμεις στη δυτική όχθη του ποταμού Δνείπερου, συμπεριλαμβανομένης της πόλης Χερσώνας. Ένας από τους λόγους που αναφέρθηκαν για να δικαιολογήσουν αυτήν την ενέργεια ήταν μια αυξανόμενη ανησυχία εκ μέρους Ρώσων αξιωματούχων ότι η Ουκρανία ετοιμάζεται να καταστρέψει ένα μεγάλο φράγμα στο Δνείπερο, βόρεια της Χερσώνας, στον υδροηλεκτρικό σταθμό Νόβαγια Καχόφκα. Εάν αυτό το φράγμα καταστραφεί, ένας τοίχος νερού ύψους 5 έως 15 μέτρων θα σαρώσει τον ποταμό, σαρώνοντας κρίσιμες υποδομές, σκοτώνοντας χιλιάδες και παγιδεύοντας επιζώντες — στρατιωτικούς και πολίτες — στη δυτική όχθη. Εκτιμάται ότι 200.000 πολίτες και 30.000 Ρωσικά στρατεύματα θα ετίθεντο σε κίνδυνο. Η εκκένωση αμάχων από τη δυτική όχθη του ποταμού Δνείπερου, όταν εξετασθεί υπό αυτό το πρίσμα, ήταν μια συνετή ανθρωπιστική κίνηση σε πλήρη συμμόρφωση με τις ευθύνες που αναλαμβάνει ένας στρατιωτικός διοικητής βάσει του νόμου του πολέμου.

Ενώ αυτή η εκκένωση έλαβε χώρα, οι ρωσικές δυνάμεις κράτησαν συντονισμένες επιθέσεις από τον εκπαιδευμένο και εξοπλισμένο από το ΝΑΤΟ ουκρανικό στρατό. Όλες αυτές οι επιθέσεις, χωρίς εξαίρεση, νικήθηκαν από τους Ρώσους υπερασπιστές. Μόνο τον Οκτώβριο, η Ρωσία εκτιμά ότι η Ουκρανία έχασε 12.000 άνδρες για την υποστήριξη αυτών των επιχειρήσεων, ενώ οι ρωσικές απώλειες περιορίστηκαν σε μεταξύ 1.300-1.500 ανδρών. Τα περισσότερα από τα θύματα της Ρωσικής πλευράς προήλθαν από τον βομβαρδισμό του πυροβολικού των ουκρανικών δυνάμεων, χρησιμοποιώντας το βαρύ πυροβολικό τους που παρέχεται από τη Δύση, το οποίο καθοδηγήθηκε στους στόχους τους από πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο που μοιράζονται οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Αυτός ο πόλεμος πυροβολικού διεξήχθη με όρους που ευνόησαν ρητά τους Ουκρανούς. Υπό κανονικές συνθήκες, οι επιθέσεις πυροβολικού αναλαμβάνουν το χαρακτήρα μιας μονομαχίας, με κάθε πλευρά να επιδιώκει να εντοπίσει τα πυροβόλα της άλλης είτε πριν είτε μετά την πυροδότηση των βολών τους. Παρά τους δυτικούς ισχυρισμούς ότι τα δυτικά συστήματα πυροβολικού που παρέχονται στην Ουκρανία υπερέχουν των αντίστοιχων Ρωσικών συστημάτων, αυτό απλά δεν είναι αλήθεια και σε ένα ισότιμο πεδίο, η Ρωσία διαθέτει συστήματα πυροβολικού τα οποία, όταν συνδυάζονται με τεχνικές αναγνώρισης στόχων (drones, ραντάρ αντιπυροβολικού, ηλεκτρονικό πόλεμο, κλπ) θα επέτρεπαν στο ρωσικό πυροβολικό να πραγματοποιήσει αποτελεσματικά πλήγματα κατά των Ουκρανών.

Αλλά όταν οι Ουκρανοί μπορούν να χρησιμοποιήσουν το πυροβολικό τους με τρόπο που τους επιτρέπει να εμποδίζουν το ρωσική επιμελητεία, καθιστώντας δύσκολο τον ανεφοδιασμό ρωσικών μονάδων πυροβολικού ή την παροχή αποτελεσματικής επιχειρησιακής και πληροφοριακής υποστήριξης (δηλαδή, να παρακωλύουν τη ρωσική διοίκησης και ελέγχου), η μονομαχία πυροβολικού γίνεται μονόπλευρη, και είναι τα ρωσικά στρατεύματα που πληρώνουν το τίμημα. Αποσύροντας ρωσικές δυνάμεις από τη δυτική όχθη του Δνείπερου, η ρωσική διοίκηση εξάλειψε το πλεονέκτημα πυροβολικού που είχε συγκεντρώσει η Ουκρανία.

Με τις ρωσικές δυνάμεις οχυρωμένες στην ανατολική όχθη του Δνείπερου, το ρωσικό πυροβολικό θα είναι σε θέση να χρησιμοποιηθεί με τρόπο που μεγιστοποιεί τα ποιοτικά και ποσοτικά πλεονεκτήματα του. Εν ολίγοις, οποιεσδήποτε ουκρανικές δυνάμεις επιδιώκουν να προσεγγίσουν τον ποταμό Δνείπερο θα στοχεύονταν από μαζικά πυρά, διαλύοντας την πρόέλασή τους. Ομοίως, το ουκρανικό πυροβολικό θα βρεθεί σε μια μη βιώσιμη θέση, ανίκανο να συγκεντρώσει τα πυρά του ή να χρησιμοποιηθεί με τακτικά ορθό τρόπο από φόβο μήπως εντοπιστεί και καταστραφεί από Ρωσικά πυρά.

Οι Ρωσικές δυνάμεις πιθανότατα θα μπορούσαν να διατηρήσουν μια παρουσία στη δυτική όχθη του Δνείπερου, αλλά με ποιο κόστος; Ο εξαιρετικά ευνοϊκός συσχετισμός απωλειών που επετεύχθη στις μάχες του Οκτωβρίου θα είχε εξομαλυνθεί ή ακόμη και θα είχε αλλάξει προς όφελος των Ουκρανών. Το θεμελιώδες ερώτημα που αντιμετώπιζε η ρωσική ηγεσία ήταν το εξής: ποιο τίμημα ήταν πρόθυμη να πληρώσει η Ρωσία για να κρατήσει τη δυτική όχθη του ποταμού Δνείπερου; Κανένας Ρώσος ηγέτης δεν ήταν πρόθυμος να θυσιάσει έως και 30.000 [στμ: το πρωτότυπο αναφέρει 3.000, αλλά αυτό αντιφάσκει με τα προηγούμενα νούμερα - θεωρώ ότι είναι τυπογραφικό λάθος] στρατιώτες για να διατηρήσει μια γραμμή μετώπου που ευνοούσε ξεκάθαρα την Ουκρανία. Ο στρατηγός Σουροβίκιν συνέστησε την ανασύνταξη και ο στρατηγός Σεργκέι Σόιγκου, ο Ρώσος Υπουργός Άμυνας, συμφώνησε.

Ρωσίδες μητέρες, σύζυγοι και παιδιά θα πρέπει να επικροτήσουν την απόφαση αυτή, όπως θα πρέπει να όποιος υπολογίζει τη ζωή των Ρώσων στρατιώτών.

Επιπλέον, δεν μπορεί ποτέ να ξεχάσει κανείς την απειλή που έθετε πιθανή καταστροφή του φράγματος της Νόβαγια Καχόφκα. Πώς θα μπορούσε κάποιος υπεύθυνος διοικητής να διακινδυνεύσει τη ζωή των στρατευμάτων του κάτω από μια τέτοια απειλή; Φανταστείτε την οργή που θα εκφραζόταν από αυτούς τους ίδιους "ήρωες του πληκτρολογίου" όταν βρισκόντουσαν αντιμέτωποι με τους θανάτους χιλιάδων Ρώσων στρατιωτών, και την πιθανή σύλληψη χιλιάδων ακόμη, μετά από μια τέτοια καταστροφή; Γιατί οι ρωσική διοικητές δεν κάνουν κάτι για να αποφευχθεί αυτό, θα ούρλιάζαν.

Ο στρατηγός Σουροβίκιν μόλις το έκανε.

Η Ουκρανία και οι υποστηρικτές της στο ΝΑΤΟ, φυσικά, θα καυχηθούν για αυτή τη σημαντική νίκη. Αλλά η πυχιαίοι τίτλοι δεν μεταφράζονται σε επιτυχία στο πεδίο της μάχης. Την ίδια στιγμή η Ρωσία διατηρεί τον πιο πολύτιμο πόρο της—το ανθρώπινο δυναμικό της-ενώ η Ουκρανία θα σπαταλήσει χιλιάδες ακόμη ζωές για να αντλήσει προπαγανδιστική αξία από φωτογραφίες που να δείχνουν την ουκρανική σημαία να υψώνεται στην Χερσώνα. Η ουκρανική "νίκη" στη Χερσώνα μοιάζει με εκείνη του αρχαίου Έλληνα ηγεμόνα Πύρρου, που νίκησε τους Ρωμαίους στο Ασκούλουμ στην Απουλία το 279 π.χ. Ενώ οι δυνάμεις του κράτησαν το πεδίο της μάχης, αυτό επιτεύχθηκε με τεράστιο κόστος. "Άλλη μία τέτοια νίκη ενάντια στους Ρωμαίους", είπε ο Πύρρος μετά τη μάχη, "και θα καταστραφούμε εντελώς". Ο Πύρρος δεν μπόρεσε να συγκεντρώσει περισσότερους άνδρες και οι σύμμαχοί του στην Ιταλία είχαν κουραστεί από τις συγκρούσεις. Οι Ρωμαίοι, ωστόσο, μπόρεσαν να αναπληρώσουν γρήγορα τις δυνάμεις τους "σαν από μια πηγή που αναβλύζει" και παρέμειναν αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον πόλεμο μέχρι το τέλος του.

Εάν η εμπειρία του Πύρρου ακούγεται οικεία, είναι επειδή αντικατοπτρίζει άμεσα την κατάσταση που αντιμετώπισε η Ουκρανία στην αντιμετώπιση της Ρωσίας στη Χερσώνα στη σημερινή εποχή. Η Ουκρανία έχει χάσει περισσότερους από 12.000 άνδρες τις εβδομάδες που προηγούνται της Ρωσικής απόσυρσης από τη δυτική όχθη του ποταμού Δνείπερου και θα χάσει χιλιάδες ακόμη προσπαθώντας να εδραιωθεί και να κρατήσει το έδαφος που έχει εκκενώσει η Ρωσία. Ενώ η Ουκρανία βρίσκεται στη διαδικασία εκπαίδευσης και εξοπλισμού περίπου 20.000 νέων στρατευμάτων, η ικανότητα δημιουργίας περισσότερων δυνάμεων πέρα από αυτό είναι αμφισβητήσιμη, δεδομένης της έλλειψης σύγχρονου εξοπλισμού που παραμένει στο απόθεμα που μπορεί να μεταφερθεί στην Ουκρανία.

Η Ρωσία, από την άλλη πλευρά, βρίσκεται στη διαδικασία οριστικοποίησης της οργάνωσης, της εκπαίδευσης και του εξοπλισμού 200.000 νέων στρατευμάτων. Όταν φτάσουν στο πεδίο της μάχης κάποια στιγμή τον Δεκέμβριο, η Ουκρανία θα πιεστεί σκληρά για να ανταποκριθεί με ουσιαστικό τρόπο. Όπως ο Πύρρος, η Ουκρανία, καταλαμβάνοντας τη Χερσώνα, έχει "καταστραφεί εντελώς.”

Και τα ρωσικά στρατεύματα σύντομα θα είναι "σαν μία πηγή που αναβλύζει”.
_________________
When you're wounded and left on Afghanistan's plains,
And the women come out to cut up what remains,
Jest roll to your rifle and blow out your brains
An' go to your Gawd like a soldier.
Go, go, go like a soldier,
Go, go, go like a soldier,
Go, go, go like a soldier,
So-oldier _of_ the Queen!

Rudyard Kipling
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
vngelis



Συμμετέχουν: 28 Νοέ 08
Δημοσιεύσεις: 6526

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Νοέ 14, 2022 11:53 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος

Πώς συναντιώνται οι Αμερικάνοι και μάλιστα με τον Υπεύθυνο της ΣΙΑ αφού νικάνε τους Ρώσους;
Θυμίζει Βιετνάμ. Σε κάθε μάχη νικαγαν οι Γιανκηδες τον πόλεμο όμως τον έχασαν....
https://www.newsbomb.gr/kosmos/story/1370907/mystikes-synomilies-ipa-
rosias-stin-agkyra-paron-o-epikefalis-tis-cia
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα
Επισκέπτης






ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Νοέ 21, 2022 8:20 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος

Καταστράφηκε 50% ενεργειακού συστήματος Ουκρανίας-12 Ταξιαρχίες κόλλησαν στη Χερσώνα

https://iskra.gr/katastrafike-50-energeiakou-systimatos-oukranias-12-taxiarchies-kollisan-sti-chersona-adeiazoun/
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:   
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα    patari.org Αρχική σελίδα -> Πολιτική συζήτηση Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Σελίδα 1 από 1

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης


Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
Hellenic (Greek) by Alex Xenias - Διορθώσεις:Αλφόνσος Πάγκας