patari.org

[από Σ.Ο.]

1)Το κείμενο που ακολουθεί, το έχει γράψει ο Γιάννης Αθανασιάδης στο
https://athanasiadisg.blogspot.com/2020/06/blog-post_16.html...
Από εκεί το αναδημοσίευσε το resalto.


Ο Τσε ο Άρης και η πατρίδα.
του Γιάννη Αθανασιάδη




Κάποιοι συμπαθείς φίλοι αναρωτιούνται τι είναι αυτό που έχει κάνει δύο κομμουνιστές όπως ο Άρης Βελουχιώτης και ο Τσε Γκεβάρα, να είναι αγαπητοί στα μη κομμουνιστικά λαϊκά στρώματα.
Κάποιοι απαντούν:

«Ο αυτοθυσιαστικός αγώνας τους.»

Μα δεν ήταν οι μόνοι που είχαν τέτοιο τέλος. Άλλωστε αυτό δεν αλλάζει την ιδεολογία την οποία είχαν. Και αυτό δεν είναι κρυφό.

Κάποιοι άλλοι (απίθανοι τύποι) οικειοποιούμενοι (εντελώς αντιδιαλεκτικά ), σαν να ήταν ιδιόκτητο οικόπεδο του κόμματος τους αυτοί οι μεγάλοι αγωνιστές, ειρωνεύονται όσους δεν ανήκουν σε αυτό, ευτελίζοντας το πανανθρώπινο της ιδεολογίας τους, σε οπαδική σέχτα.

Μετά χάνονται σε κοινοτοπίες της μαρξιστικής βιβλιογραφίας ή σε αυθαίρετα "μονοδιάστατα" συμπεράσματα αποδεχόμενοι χωρίς να το αντιλαμβάνονται το κυρίαρχο αφήγημα του συστήματος,
όπως ότι "έγιναν μόδα" ή ότι "ως νεκροί δεν ενοχλούν" κλπ, απομακρυνόμενοι από την ουσία του γεγονότος.

Η μεγάλη διαφορά αυτών των αγωνιστών που έκανε το λαό να τους αγκαλιάσει, πέρα από την όποια χαρισματική προσωπικότητα και ήθος τους, περιγράφεται με μία λέξη: Πατριώτης!

Ο διεθνισμός τους δεν εκφραζόταν με την στείρα και άκαιρη αναγωγή των πάντων στην πανανθρώπινη αλληλέγγυα κομμουνιστική ολοκλήρωση χωρίς κράτος και εξουσία.

Πατούσε γερά στην διαδικασία της χειραφέτησης των λαών και την διεκδίκηση αυτού που του στερούσαν οι πατριδοκάπηλοι κεφαλαιοκράτες.

Την πατρίδα!

Την ανάδειξη των καταπιεσμένων σε κυρίαρχη εθνική τάξη!

Ο Άρης Βελουχιώτης στην συγκλονιστική ομιλία του στην Λαμία, αναφέρει:

«...Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.
Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.
Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του;»

Ο Τσε Γκεβάρα τελείωνε τις ομιλίες του πάντα με την φράση Patria o muerte (Πατρίδα η θάνατος)

Ένας πατριώτης διεθνιστής που μετά την Κούβα, αγωνίστηκε και έδωσε την ζωή του για την απελευθέρωση των πατρίδων "όπου γης".

Για την Κύπρο (Αγγλική αποικία τότε), την Αγκόλα, τις χώρες της λατινικής Αμερικής.

Αυτά είναι τα στοιχεία που πέρασαν στις πλατιές μάζες την εικόνα του πραγματικού πατριώτη κομμουνιστή που δεν αναλώνεται μόνο στα αμφιθέατρα και τις εγχειριδιακές πολιτικές ορθότητες, αλλά αγαπά και σέβεται τους λαούς και κατανοεί τις ρίζες και τις ιδιαιτερότητες τους.

Δεν σνομπάρει τον λαό. Διότι είναι κομμάτι τους και όχι "ξένο σώμα"!

Μπαίνει πρώτος στην φωτιά για την υπεράσπιση του. Κι όχι να το παίζει κριτικός εκ του ασφαλούς στα λάθη του.

Υπερασπιζόμενος την πατρίδα, ενώνει τους καταπιεσμένους δεν τους χωρίζει.

Αυτή είναι η χειροπιαστή και ανιδιοτελής ιδιότητα του αγνού αγωνιστή.

Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά που ένας λαός αγκαλιάζει αυτούς τους σπουδαίους αγωνιστές.

Και αυτό το δίδαγμα λυπάμαι που το λέω δεν το έχει μετουσιώσει σε πολιτικό ήθος και συμπεριφορά, κανένα κομμουνιστικό κόμμα ή φορέας απ'όσο ξέρω. (Και πιστέψτε με ξέρω αρκετά).

Κάποια στιγμή πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε πως αυτήν την ιστορική περίοδο που ζούμε, τα πατριωτικά προτάγματα αποτελούν την ικανή και αναγκαία συνθήκη για την αναζωπύρωση του αγώνα, πριν είναι πολύ αργά.

"Θέλουμε ελεύθερη εμείς πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά."

]ΠΗΓΗ:
https://athanasiadisg.blogspot.com/2020/06/blog-post_16.html

2) Αυτό το κείμενο, το ανάρτησε στο ΠΑΤΑΡΙ εχθές, ένας παλιός φίλος με τρόπο που αφήνει να εννοηθεί, ότι είναι δικό του. Σφάλμα μεγάλο, για πολλούς λόγους. Πρώτα - πρώτα, για τον ίδιο που κάνει κάτι τέτοιο, επειδή αδικεί τον ίδιο του τον εαυτό. Κατά δεύτερο λόγο, σφάλμα απέναντι στην πολιτική το ήθος και την ευθύτητα που διαθέτει το παρόν σάϊτ, στοιχεία τα οποία για τόσα χρόνια, δεν έχουν αμφισβητηθεί από κανέναν. Ακόμα κι από αυτούς που διαφωνούν μαζί μας. Και τέλος σφάλμα, επειδή έδωσε την ευκαιρία στον Θύμιο. να γράψει σήμερα το ακόλουθο κείμενο:


Οι κλεφτοκοτάδες του διαδικτύου



Έχουμε ασχοληθεί με τους κλεφτοκοτάδες πολλές φορές και από πολύ παλιά…

Για τους κλεφτοκοτάδες της ιστορίας έχουμε σημειώσει τα εξής:

«Είναι τα ποικίλα και πολύχρωμα εκείνα μορμολύκεια τα οποία, επιχειρούν, σε κάθε κατάσταση, να τραβήξουν τσάμπα την αφρόκρεμα της ιστορίας…».

Σήμερα ένα «είδος» κλεφτοκοτά «ανθίζει» επιδημικά στο ιντερνέτ: Είναι αυτό που κλέβει και σφετερίζεται τις εργασίες των άλλων…

Επιχειρεί να πουλήσει «μούρη» με την κουτοπονηριά του μικρό-μπακάλη και με την αυθάδεια του «αλητάκου».

Αναδημοσιεύει κείμενα των άλλων δίχως να αναφέρει την πηγή!!!

Οι θλιβεροί αυτοί τύποι θεωρούν τον εαυτό τους έξυπνο και τους άλλους ηλίθιους, δίχως να αντιλαμβάνονται ότι αναπαράγουν, στο πολλαπλάσιο, όλη την ελεεινότητα και την ΑΠΑΤΗ της καθεστωτικής δημοσιογραφικής πορνείας…

Διότι το να κερδοσκοπείς πάνω σε κείμενα άλλων, στο να εμφανίζεις, δηλαδή κείμενα άλλων σαν δικά σου, δίχως την παραμικρή αναφορά στην πραγματική πηγή και το χρόνο εγγραφής του κειμένου (σημαντικό στοιχείο για την αξιολόγηση ενός κειμένου και τη ΣΥΝΕΠΕΙΑ στο χρόνο…), ΕΞΑΠΑΤΑΣ δολίως: Είσαι ένα κοινός κλεφτοκοτάς της δημοσιογραφικής αλητείας…

Τα μέσα του καθενός αποκαλύπτουν τους σκοπούς του, διότι σκοποί και μέσα είναι αλληλένδετα και αυτό-καθοριζόμενα…

Και δεν είναι ΠΟΤΕ δυνατόν να είναι κάποιος «καθαρός» και να αγωνίζεται για δίκαια υπόθεση όταν χρησιμοποιεί τέτοια δόλια μέσα, σαν και αυτά του κλεφτοκοτά…

Κάποια ιστολόγια επιδίδονται συστηματικά στην αναπαραγωγή κειμένων του ΡΕΣΑΛΤΟ, δίχως καμία αναφορά στην πηγή…

Αυτούς του κλεφτοκοτάδες του προειδοποιούμε: Θα τους κράξουμε δημόσια αν συνεχίσουν την κουτοπόνηρη τακτική του κλεφτοκοτά…

Διότι σε τιποτένια και δόλια μέσα αντιστοιχούνε και ανάλογοι τιποτένιοι και δόλιοι σκοποί…

ΚΑΜΙΑ ανοχή σε τέτοιου «είδους» απατεώνες του διαδικτύου…

Με αυτή την ανάρτηση που έκανε σήμερα το Resalto, καταλάβαμε κι' εμείς οι ίδιοι, τι ακριβώς συνέβη. Δεν ξέρουμε αν εννοεί εμάς ακριβώς ο Θύμιος όταν αναφέρεται σε "κλεφτοκοτάδες της δημοσιογραφικής αλητείας"!... Εάν ναί, θα πρέπει να ντρέπεται. Επειδή μας γνωρίζει πάρα πολύ καιρό, και ξέρει οτι αν είχαμε πάρει είδηση την προέλευση του άρθρου, θα το είχαμε κατεβάσει αμέσως. Επειδή γνωρίζει επίσης, οτι το μόνο που δεν έχουμε ανάγκη, είναι το να "κλέψουμε" ξένα κείμενα... Και τέλος επειδή γνωρίζει (είμαστε σίγουροι γι' αυτό) οτι ο φίλος που έκανε αυτό που έκανε, δεν ανήκει στην Συντακτική Ομάδα του σάϊτ. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε όταν ο κάθε επισκέπτης γράφει κάτι, να σερφάρουμε σε όλο το διαδίκτυο για να διαπιστώσουμε εάν το έχει πάρει από κάπου αλλού... Εκτός εάν ο Θύμιος με αυτό το επεισόδιο, βρήκε επιτέλους την ευκαιρία που ζητούσε, να μας ….αντιπαρατεθεί "πολιτικά".
Εάν συμβαίνει αυτό, τον διαβεβαιώνουμε ότι έχει την απόλυτη κατανόησή μας....

3) Ωστόσο ουδέν κακό, αμιγές καλού. Με όλα όσα έγιναν με το επίμαχο άρθρο, μας δίνεται η ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα, με όσους φίλους κάνουν αναρτήσεις εδώ μέσα. Δεν πρόκειται μόνο για τον κίνδυνο δυσφήμησης (πολιτικής δυσφήμησης) η οποία δημιουργείται εναντίον μας όταν αποκαλύπτονται παρόμοια γεγονότα. Πρόκειται κυρίως για τις αξίες τις οποίες θεωρούμε ότι πρεσβεύουμε τόσα χρόνια, και για τις οποίες παλεύουμε σαν άτομα, και σαν ομάδα, αξίες, που δεν είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε σε κανέναν το δικαίωμα να τις ακυρώσει με τις όποιες ενέργειές του. Εάν διαπιστωθεί κάτι παρόμοιο από κάποιον στο μέλλον, θα λυπηθούμε πολύ, αλλά ο όποιος αυτός κάποιος, (όποιος κι' είναι) δεν πρόκειται να μπορέσει να γράψει ξανά στο ΠΑΤΑΡΙ.....

[vngelis]

Δεν το υπόγραψε κάνεις το κείμενο όταν το έβαλε στο πατάρι άρα κλοπή για να έχει γινει θα έπρεπε να είχε βάλει όνομα και να το παρουσίαζε σαν δικό του....

[Μεταλληνός]

Βαγγέλη, δεν έχεις δίκιο. Όταν κάποιος βάζει ένα κείμενο, ακόμα και σαν επισκέπτης, και το έχει πάρει από αλλού, πρέπει να γράφει και από πού το πήρε.
Αλλιώς, φαίνεται σαν να είναι δικό του. Εκατοντάδες γράφουν εδώ μέσα κείμενα, υπογράφουν σαν επισκέπτες, και αυτά που γράφουν, είναι δικά τους. Εάν δεν είναι δικό του κάποιου, πρέπει να γράφει την πηγή... Είτε βάζει κάποιο ψευδώνυμο, είτε όχι...

[Επισκέπτης]