patari.org

[Επισκέπτης]

Η σημερινή 24ωρη απεργία και η δολιότητα των συνδικαλιστικών ηγεσιών

Κανένα νόημα δεν έχει η σημερινή απεργία από την στιγμή που οι συνδικαλιστικές ηγεσίες είναι υπέρ της αθρόας έλευσης των εκατομμυρίων λαθρομεταναστών.

Ο γερμανικός καπιταλισμός για να αντιμετωπίσει την θανάσιμη κρίση που είχε περιέλθει στο διάστημα του μεσοπολέμου κατέφυγε στο τελευταίο χαρτί του φασισμού. Δια μέσω των ταγμάτων εφόδων του χιτλερισμού μπόρεσε να καταστρέψει με την άθλια πολιτική του Σταλινισμού τα συνδικάτα και να πάρει έτσι πίσω όλες τις εργατικές και κοινωνικές κατακτήσεις της γερμανικής εργατικής τάξης.

Σήμερα ο καπιταλισμός για να «αντιμετωπίσει» την παγκόσμια θανάσιμη και αξεπέραστη πλέον κρίση του, καθώς έχει εξαντλήσει παγκόσμια και τα τελευταία όρια της ύπαρξη του και να πάρει μια παράταση χρόνου ζωής θα πρέπει να πράξει ανάλογα για να εξουδετερώσει τις οργανωμένες δυνάμεις των εργαζομένων και τα συνδικάτα τους.

Αυτό ο καπιταλισμός σήμερα το έχει πετύχει σε μεγάλο βαθμό να καταστρέψει τα συνδικάτα δια μέσω της αθρόας έλευσης των φτηνών και χωρίς δικαιώματα «λαθρό»μεταταστών από την Αφρική και Ασία που έχουν αντικαταστήσει τους Έλληνες εργάτες οι οποίοι είναι στο περιθώριο και έξω από τα συνδικάτα.

Πολιτική που στηρίζουν σφόδρα οι ξεπουλημένες ηγεσίες όλων των συνδικαλιστικών αποχρώσεων. Οι οποίες εντελώς δόλια και υποκριτικά καλούν τους έλληνες εργαζόμενους σε απεργία ενώ με την στήριξη που παρέχουν στους «λαθρό» μετανάστες τους έχουν σκάψει τον λάκκο.

Με τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ να έχουν ξεπουληθεί χρόνια τώρα στις επιταγές του ΣΕΒ και του πολιτικού προσωπικού που τους υπηρετεί.

Με τον ξεπουλημένο πρόεδρο της ΓΣΕΕ Παναγόπουλο να δημαγωγεί για μια φορά μέσα στα προβλήματα των εργαζομένων και όχι να πρωτοστατήσει 'όπως 'άφιλε στους πρωτοβάθμιους αγώνες των σωματίων με μια απεργία διαρκείας και οχι μιας ημέρας ρίχνοντας τουφεκιές στον αέρα.

Μα και με το ΚΚΕ στο ίδιο μοτίβο να αφήνει τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ στην ησυχία κάνοντας αποχή από την κοινή πλατφόρμα να τους εκθέσει στους εργαζόμενους αντί κάνει ξεχωριστές και διασπαστικές συγκεντρώσεις βάζοντας τελεσίγραφο στους εργαζόμενους ή με το ΠΑΜΕ ή την ΓΣΕΕ. Μια πολιτική των δύο «μέτρων και δύο σταθμών».

Αν δεν κορόιδευαν ΓΣΕΕ και ΠΑΜΕ κάνοντας ξεχωριστές συγκεντρώσεις με την εργατική τάξη της χώρας αποδυναμωμένης και γνωρίζοντας εκ των προτέρων της αποτυχίας τέτοιου είδους κινητοποιήσεων ενάντια στο έκτρωμα του βουτηρομπουλούκου Χατζηδάκη.

Όμως με την ηγεσία της ΓΣΕΕ να υπηρέτησε για 10 και πλέον χρόνια τη μνημονιακή καταστροφή της χώρας και των εργαζομένων, σήμερα συνεχίζει στην ίδια ρότα.

Αν για τους για τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ τα πράγματα είναι λίγο πολύ δεδομένα, τι ισχύει για την υπόλοιπη αντιπολίτευση; Και εδώ δε μιλάμε για το άθλιο ΣΥΡΙΖΑ που επί 4,5 χρόνια πολιτικής του εξουσίας εφάρμοζε τα μνημόνια και ψήφισε μέτρα περιορισμού των απεργιών.

Η στάση του ΚΚΕ απέναντι στο νομοσχέδιο Χατζηδάκη είναι συγκεκριμένη και ακίνδυνη. Απανωτές ξεχωριστές ακίνδυνες συγκεντρώσεις σε κάθε πόλη της χώρας, με το μόνο που ενδιαφέρει είναι η συγκρότηση των μελών του και της επιρροής του εν’ όψει του ανακληθέντος 21ου συνεδρίου που περισσότερο θυμίζουν προεκλογικές συγκεντρώσεις ή προσυνεδριακές εκδηλώσεις παρά ανυποχώρητο αγώνα για την προστασία των συνδικάτων, του 8ώρου, των μισθών και των εργατικών διεκδικήσεων.

Το ΚΚΕ σπέρνει σύγχυση στους εργαζόμενους «εμείς τα λέγαμε, ψηφίστε μας» και φταίτε εσείς που δεν μας ψηφίσατε. Αυτή η λογική που υπηρετήθηκε μέσα στην κρίση και των μνημονίων αποδείχτηκε ακίνδυνη για το σύστημα, αδιέξοδη για το εργατικό κίνημα, αλλά «έσωσε» το ΚΚΕ. Και αυτό είναι το μόνο που φαίνεται να ενδιαφέρει τον Περισσό. Άλλωστε το λέει ξεκάθαρα. Η εργατική τάξη είναι ανέτοιμη να πάρει επαναστατικά την εξουσία αλλά και κοινοβουλευτικά δεν θέλουμε να έρθουμε στην εξουσία διότι αυτό βολεύει το σύστημα.

Να γιατί το ΚΚΕ κάνει ξεχωριστές συγκεντρώσεις, αντί να καλέσει σε ένα γενικό κάλεσμα σε συνδικάτα, φορείς, σωματεία, εργατικά σχήματα, συνδικαλιστές για ανυποχώρητο παρατεταμένο αγώνα ενάντια στο αντεργατικό έκτρωμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Να στηθεί ένα ενιαίο μέτωπο υπεράσπισης της λειτουργίας των σωματείων, των συνδικαλιστών, της 8ωρης εργασίας και να μη δέχεται καμία είδους συνεργασίας και να αντιμετωπίζει συνδικαλιστικές δυνάμεις, που δεν ανήκουν στο ΚΚΕ ως αντιπάλους παίζοντας ανόητα παιχνίδια γύρω από ημερομηνίες και πλατείες.

Αντ’ αυτού το μόνο που έκανε το ΚΚΕ είναι να βάλει σωματεία που «ελέγχει» να υπογράψουν την πρόταση νόμου που κατέθεσε στη βουλή, για την άρση του αντεργατικού νομοσχεδίου. Δηλαδή ζήσε Μαϊμού να φάς τριφύλλι.

Η πολιτική του ΚΚΕ κάνει την κομματική «ανάγκη» θεωρία.Ταυτίζει τι κομματική πολιτική του κόμματος με αυτή των συνδικάτων λες και δεν υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα και διαφορετικές τακτικές μεταξύ κόμματος και συνδικάτου.

Έτσι για το ΚΚΕ η παρέμβαση στα συνδικάτα δεν αφορά την ευρύτατη δυνατή συσπείρωση των εργαζομένων πάνω στα άμεσα συμφέροντα του, αλλά να μαντρώσει τους εργαζόμενους στο ΠΑΜΕ-ΚΚΕ, και όχι να βοηθήσει τους εργαζόμενους ώστε μέσα από την ιδεολογική πάλη να κατανοήσει κάθε εργαζόμενος την ταξική του συνείδηση και να συνειδητοποιήσει και τα ιστορικά του συμφέροντα και όχι το συνδικάτο είναι εκλογικός χώρος για το κόμμα.

Με αυτό τον τρόποτα σωματεία να μεταβάλλονται σε μικρές σέχτες και να υπογράφουν μέσω του ΚΚΕ –ΠΑΜΕ την πρόταση νόμου σε ένα απώτατο στάδιο κοινοβουλευτικού κρετινισμού. Και όχι μιας γενικής πολιτικής απεργίας όλων των σωματείων με σκοπό την πτώση της κυβέρνησης και ενός προγράμματος κατάληψη της εξουσίας, που θα δίνει λύση στα σύγχρονα προβλήματα της κοινωνίας.

[Ωρίων Αλεξάκης]

Ο στόχος του νομοσχεδίου Χατζηδάκη ειναι η Ελλάδα να ανταγωνιστεί τις χώρες με τους χαμηλότερους μισθούς και περνώντας την πιο αντεργατική νομοθεσία στην Ευρώπη,ουσιαστικά θέλει να ανταγωνιστεί αλλα και να προσεκλύσει εταιρείες της διεθνής αγοράς που έχουν έδρα κάποια τέτοια χώρα που προαναφεράμε π.χ την Βουλγαρία.

Ήδη η Τουρκία παίζει χρόνια αυτόν τον ρόλο για την Γερμανική βιομηχανία που παράγει εκεί σε τεράστια κλίμακα.

Το εργασιακό όνειρο του νόμου Χατζηδάκη είναι η Ελλάδα να να γίνει το Μπαγκλαντές της Ευρώπης,και αυτο ενδιαφέρει κύρίως τους μεγάλους οικονομικούς ομίλους .Δεν είναι τυχαίο οτι σχεδιαζουν την ανέγερση δύο Καζίνο εντός της πόλης των Αθηνών,ενα στο Μαρούσι και ένα στο Ελληνικό,με τον βασικό μισθό του εργάτη να ξεκινά πλέον απο τα 380 ευρώ και το ωραριό του να φτάνει νόμιμα πλέον τις 12-16 ώρες.Και αν τα καραφέρουν το επόμενο βήμα είναι να γίνουμε και η Ταυλάνδη της Ευρώπης...αφου με τέτοια πείνα θα ξεπουλάνε αγόρια και κορίτσια τα κορμιά τους,αλλά και τα ...σκυλιά τους για λίγα ευρώ,(Ποιος δεν ξέρει οτι οι Γερμανοι κατα χιλιάδες ξεχαρμανιάζουν εκεί τα αρρωστημένα μυαλά τους όλο τον χρόνο).

Ενας δεύτερος στόχος του νομοσχεδίου έκτρωμα είναι ο ταξικός πόλεμος και ο νεοφιλελευθερος ρεβανσισμός.Θέλει να περιορίσει τα δικαιώματα των εργαζομένων και να δώσει περισσότερη δύναμη στην τάξη που τους διατάζει και τους διατηρεί στην εξουσία.Ειδικά τώρα που ο καπιταλισμός βουλιάζει θα σκληραίνουν την στάση τους απέναντι στην εργατική τάξη.

Είναι μια έμπνευση Θατσερικής προέλευσης καθαρά,όπου η Σιδηρά Κυρία κατάφερε και διέλυσε την εργατική τάξη της Αγγλίας,η οποία ακόμα και σήμερα 30 χρόνια μετά είναι ανύπαρκτη...

Τα συνθήματα και οι πορείες των ΓΣΕΕ,ΚΚΕ-ΠΑΜΕ,ΣΥΡΙΖΑ και όλων των ξεπουλημένων συνδικαλιστικών αποχρώσεων,δεν μας βοηθούν στην χάραξη συντεταγμενης πολιτικής αντίδρασης,αλλα μας αποπροσανατολίζουν...
Αυτον τον αποπροσανατολισμο τον πράτουν καλά οι Σταλινοφασιστες των συνδικαλιστικών οργανων και του ΚΚΕ,εχοντας μαθητευσει διπλα στους καλυτερους στο παρελθον.

Ποιος δεν θυμαται στο τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου στις χώρες επιρροής της ΕΣΣΔ (Πολωνία-Ρουμανία,Γιουγκοσλαβία-Τσεχοσλοβακία-Βουλγαρια κτλ ή αλλιώς τις χώρες της γραφειοκρατίας...)που οι διορισμένες ηγεσίες απο τον Στάλιν κρατικοποιούσαν τα εργοστάσια πού είχαν καταλάβει οι εργάτες με την φυγή των ναζί,ωστέ με αυτον τον ύπουλο τροπο,να τα πάρουν απο τον ελεγχο τους και στις περισσότερες περιπτώσεις διόριζαν διευθυντές τους παλιούς ιδιοκτήτες τους...η δημιουργούσαν μια νέα ολιγαρχία που με την κουκούλα του κρατικοσοσιαλισμού λυμαίνονταν τον πλούτο του εργάτη...

Σε κάθε περίπτωση λοιπόν αν δεν αναλάβει η ίδια η εργατική τάξη και την εξέγερση,αλλα και την ανάληψη της εξουσίας,το παιχνιδι θα είναι πάλι χαμένο και αιματοβαμένο.

[Μην απεργειτε,ψηφειστε]

http://www.katiousa.gr/politika/de-chreiazetai-na-apergiste-apla-psifiste-mas-o-g-kyritsis-dinei-to-agonistiko-stigma-tou-syriza/