patari.org

[Α-Ω]

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Οι αστοί και οι ρεφορμιστές οικονομολόγοι, που έχουν ιδεολογικό συμφέρον να παρουσιάζουν ευνοϊκά την κατάσταση του καπιταλισμού, εξηγούν ότι η σημερινή κρίση δεν αποδεικνύει απολύτως τίποτα και ότι, αντίθετα, είναι απολύτως φυσιολογική. Εφόσον ο καπιταλισμός μετά την μεγάλη κρίση του κραχ του 29 και τον Β.Π.Πόλεμο υπήρξε, μια τεράστια ανάπτυξη που κανένας δεν περίμενε, και τώρα βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα κρίση, και η οποία δεν μπορεί παρά να ξεπεραστεί. Άρα ο καπιταλισμός βαίνει πάντα καλώς.

Είναι γεγονός ότι ο καπιταλισμός ζει περνώντας από κρίσεις και ανθίσεις όπως και ένας άνθρωπος ζει αναπνέοντας και εκπνέοντας: πρώτα υπάρχει μια έκρηξη της βιομηχανίας, μετά σταμάτημα και μετά κρίση, που ακολουθείται με σταμάτημα της ίδιας της κρίσης, μετά με βελτίωση με νέο σταμάτημα, κλπ.

Η κρίση , μαζί με όλες τις μεταβατικές φάσεις, αποτελούν έναν κύκλο ή έναν από τους μεγάλους κύκλους της βιομηχανικής ανάπτυξης. Ο κάθε κύκλος που προπολεμικά διαρκούσε 7 με 9 ή 10 χρόνια και μπορεί να διαρκέσει ώς και 11, έδειχνε, πως ο καπιταλισμός στην Ευρώπη είχε φάει τα ψωμιά του, και μπήκε σε μια εποχή πολέμων και επαναστάσεων όπως την χαρακτήρισαν οι μπολσεβίκοι και οι οποίοι επαληθεύτηκαν από τα γεγονότα.

Αυτά όμως για την Ευρώπη. Στην Αμερική ο καπιταλισμός δεν είχε την τελευταία λέξη. Που σήμαινε δεν είχε φάει ακόμα τα ψωμιά του. Δεν είχε εξάντληση και τα τελευταία όρια της ύπαρξή του. Ο οποίος μετά την λήξη του Β.Π.Πολέμου και νικητής του καπιταλιστικού κόσμου και σε συμφωνία με την τότε ρεφορμιστική Σοβιετική Ένωση (προδοτική συμφωνία Γιάλτας) ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός με το σχέδιο Μάρσαλ μπόρεσε προσωρινά και έσωσε τον καπιταλισμό σαν σύνολο.

Η σημερινή κρίση ,εξαιτίας της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης και των εσωτερικών του αντιφάσεων ο καπιταλισμός δεν αναπτύσσεται σε ευθεία γραμμή, αλλά σε ζιγκ-ζαγκ, με πάνω και με κάτω. Νά τί βρίσκεται στη βάση των εξηγήσεων που δίνουν οι απολογητές του καπιταλισμού: «καθώς διαπιστώνουμε μετά τον πόλεμο
έχουμε μια διαδοχή από ανθίσεις και από κρίσεις —λένε—, άρα όλα βαίνουν καλώς στον όμορφο καπιταλιστικό κόσμο».

Στην πραγματικότητα, τα πράγματα βαίνουν διαφορετικά. Το γεγονός ότι μετά τον πόλεμο ο καπιταλισμός εξακολουθεί να είναι στα πράγματα ,να διακυμαίνεται από κρίση σε κρίση, σημαίνει απλώς ότι ακόμα δεν έχει πεθάνει παρότι είναι ένα πτώμα αυτό που έχουμε μπροστά μας. Και όσο δεν θα έχει ταφή από την προλεταριακή επανάσταση, ο καπιταλισμός δεν θα σταματήσει να γνωρίζει κύκλους, ανοδικούς και καθοδικούς: οι κρίσεις και οι ανθίσεις τον χαρακτήρισαν ήδη από τη γέννησή του και θα τον συνοδεύσουν ώς το θάνατό του.

Αλλά για να δούμε την ηλικία του καπιταλισμού και τη γενική του κατάσταση, για να διαπιστώσουμε αν συνεχίζει ακόμα να αναπτύσσεται, εάν έχει φτάσει στην ωριμότητά του ή αν βρίσκεται στην παρακμή του, είναι αναγκαίο να διαγνώσουμε τη φύση αυτών των κύκλων, όπως ακριβώς και η κατάσταση ενός ανθρώπινου οργανισμού δεν μπορεί να διαγνωστεί παρά μόνο ελέγχοντας εάν η αναπνοή είναι κανονική ή σπασμωδική, βαθιά ή ελαφριά, κλπ.

Ο πυρήνας του προβλήματος μπορεί να προσεγγιστεί ως εξής. Για να δούμε αν υπάρχει πραγματική καπιταλιστική ανάπτυξη, ας χαράξουμε μια καμπύλη που ν περιγράφει άν η ανάπτυξη πραγματική. Εάν η καμπύλη αντιστοιχεί στην πραγματική πορεία της οικονομικής ανάπτυξης, τότε την βλέπουμε να ανεβαίνει όχι με απρόσκοπτο τρόπο, αλλά σε ζιγκ-ζαγκ, με πάνω και με κάτω, που περιγράφουν την στιγμή που ξέσπασε στα τέλη του 2008 η η κρίση της φούσκα των δανείων παγκόσμια και που βρίσκονταν η καμπύλη της οικονομικής ανάπτυξης.

Και αν αυτό αποτελείται από δύο κινήσεις: Μια αρχική κίνηση που εκφράζει τη γενική άνοδο του καπιταλισμού και μια εξίσου συμπαντική δευτερογενή κίνηση που περιέχει περιοδικές ταλαντώσεις εξαιτίας των διαφορετικών εθνικών οικονομιών και ρυθμών των εθνικών κρατών που απαρτίζουν την ΕΕ, της πιό προχωρημένης μορφής παγκοσμιοποίησης.

Σε αυτό το διάστημα μέχρι σήμερα είχαμε μνημόνια υπήρξαν κύκλοι, κρίσεις και άνθισης. Αλλά ποτέ οι κύκλοι άνθισης δεν έφτασαν στα επίπεδα πριν την κρίση του 2008. Στη ίδια περίοδο, ο πληθωρισμός σχεδόν τετραπλασιάστηκε, το εξωτερικό εμπόριο αυξήθηκε δραματικά, τα μεροκάματα ξεφτιλίστηκαν όπως οι συντάξεις, και η ανεργία. Ακόμα και το κατά κεφαλήν εισόδημα έφτασε στο ήμισυ σε σχέση με το 2008.

Άρα με τις κρίσεις και ανθίσεις σαν σύνολο όχι ανάπτυξή δεν έχουμε αλλά μια γενικευμένη κρίση που συνεχίζετε με αμείωτο ρυθμό όχι σε ευθεία γραμμή αλλά δια μέσω των θανατηφόρων και γεροντικών Ζικ-Ζάκ. Που είναι σε άμεση συνάφεια με τις εξεγέρσεις και επαναστάσεις. Που. για εμάς εξαιρετικό ενδιαφέρον όχι μόνο θεωρητικά αλλά και κυρίως από πρακτική σκοπιά.

[Κ.Ν.]

Πολυεθνικές και τράπεζες “χωρίς εργαζόμενους”!

Η Dell καταργεί περίπου 6.650 θέσεις εργασίας καθώς αντιμετωπίζει κατακόρυφη πτώση της ζήτησης για υπολογιστές με αποτέλεσμα η εταιρεία τεχνολογίας να ανακοινώνει χιλιάδες περικοπές.

Η μείωση ανέρχεται στο 5% περίπου του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού της Dell, ανέφερε η εταιρεία σε ρυθμιστική κατάθεση νωρίς τη Δευτέρα. Η Dell αντιμετωπίζει συνθήκες αγοράς που «συνεχίζουν να διαβρώνονται με ένα αβέβαιο μέλλον», έγραψε ο CFO Τζεφ Κλαρκ.

Οι μετοχές της Dell υποχώρησαν 0,6% στις προσυνεδριακές συναλλαγές εν μέσω ευρύτερης πτώσης στα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης μετοχών στις ΗΠΑ.

Οι απολύσεις έχουν πλήξει τον τεχνολογικό τομέα τους τελευταίους μήνες, συμπεριλαμβανομένων πολλών ανταγωνιστών της Dell. Η HP με παρόμοιο τρόπο βίωνε «δυσμενείς συνθήκες» και ανακοίνωσε τον Νοέμβριο μείωση έως και 6.000 εργαζομένων. Η Cisco Systems και η IBΜ δήλωσαν ότι θα διώξουν περίπου 4.000 εργαζόμενους. Ο κλάδος της τεχνολογίας ανακοίνωσε 97.171 περικοπές θέσεων εργασίας το 2022, αυξημένες κατά 649% σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος.
naftemporiki.gr
Αυτό θα πει ανάπτυξη όπως μας αναφέρουν οι απολογητές του καπιταλισμού.