patari.org

[Γιώργος ανέντ]

Δυστυχώς άσχημα νέα.Η Συρία η ραχοκοκαλιά του άξονα αντίστασης έπεσε.

Στην ουσία βέβαια κόντρα στα ψέματα της Δύσης περί "επανάστασης", τα ίδια ακριβώς ψέματα που μας λέγανε πριν από 14 χρόνια περί "αραβικής Άνοιξης", δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία Τουρκική εισβολή με εργαλείο τους ισλαμοφασιστες μισθοφόρους του ιμπεριαλισμού. Για άλλη μια φορά η Τουρκία αποδεικνύει ότι αποτελεί το πιο πιστό στρατιώτη της Δύσης έτοιμο να εκτελέσει τις εντολές της Δύσης και μάλιστα με το αζημιωτο δηλαδή με εδαφικά κέρδη στη Βόρεια Συρία.

Η αντεπανάσταση στη Συρία έγινε με φόντο την διαμόρφωση ζωνών επιρροής στα πλαίσια της Δύσης μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ σε όλη την περιοχή από βόρεια Αφρική, Βαλκάνια, Μέση Ανατολή Κεντρική Ασία με προνομιακό βέβαια παίχτη την Τουρκία. Μια Τουρκία χειραγωγο του πανίσχυρου σουνιτικού ισλάμ έκφραση της ισλαμικής πτέρυγας της παγκοσμιοποίησης και της Δύσης.

Με την νίκη των μισθοφορων τής Δύσης έχουμε πρώτα από όλα μια μεγάλη ήττα του άξονα αντίστασης Συρίας Ιράν Χεζμπολάχ Υεμένης Ρωσίας και τη παγίωση ενός ευρύτερου χώρου απόλυτα ελεγχόμενου από την Δύση με εκτελεστές Τουρκία Ισραήλ μαζί βέβαια και με τις μοναρχίες τού Περσικού κόλπου. Προχωρα σε βάθος, στα πλαίσια της υλοποίησης της Δυτικής στρατηγικής περί "Νέας Μέσης Ανατολής", το καθεστώς νεοαποικιοποιησης της Μέσης Ανατολής και όχι μόνο, σχέδιο που πέρασε μέσω της διάλυσης των μεγάλων αραβικών κρατών, συκοφάντηση των Νασερικων και Μπάαθικων αντιιμπεριαλιστικων σοσιαλιστικών καθεστώτων και διάλυσης όλων των παναραβικων εθνικών σοσιαλιστικών κινημάτων.

Σχεδιο που στοχεύει στον εθνοθρησκευτικο διαμελισμό και τη διαμόρφωση ελεγχόμενων τεχνητών κρατών προτεκτοράτων με σκοπό τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών ενέργειας καθώς και το πολιτικό στρατιωτικό έλεγχο συνολικά όλης της Μεσογείου. Το παιχνίδι αυτό το είδαμε να υλοποιείται στα Βαλκάνια πριν από 35 χρόνια και έπεται συνέχεια με την εισβολή - διαμελισμο στο Ιράκ και μετέπειτα με την λεγόμενη "αραβική Άνοιξη"το 2010 με την ανατροπή των Μπάαθικων αντιιμπεριαλιστικων σοσιαλιστικών καθεστώτων σε βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή. Η νίκη των μισθοφορων τής Δύσης στην Συρία είναι ένα ακόμη επεισόδιο.

Ομως αξίζει να βγάλουμε κάποια sυμπεράσματα. Αποδεικνυεται εδώ για άλλη μια φορά ότι Ρωσία και Ιράν (προς όφελος των κυρίαρχων τάξεων και ελίτ) παρέδωσαν στην κυριολεξία τή Συρία στα αρπαχτiκα του ΝΑΤΟ και της Δύσης. Ειδικα η Ρωσία και ο Πούτιν έρμαιο των ενδοαστικων αντιθέσεων ουσιαστικά για χάρη της ειρήνης με την Δύση ουσιαστικά αφόπλισε και ξεπούλησε το καθεστώς της Συρίας μετατρέποντας τον Άσαντ σε νέο Γιανουκόβιτς. Προφανως έχουν ήδη αρχίσει να υλοποιούνται κρυφές συμφωνίες που εμείς δεν ξέρουμε αλλά μπορούμε να υποπτευθουμε, συμφωνιες που απλά με αντάλλαγμα την παραμονή των ρωσικών βάσεων στην Λατακεια παραδίδουν τη Συρία όπως και τη Λιβύη ή το Ιράκ παλιότερα στα αρπαχτiκα της Δύσης και τους εγκάθετους της δηλαδή Τουρκία Ισραήλ.

Ομως συνέπεια όλου αυτού του ξεπουληματος βλέπουμε ότι το μπaαθικο καθεστώς αποδεικνύεται ότι δεν πίστευε στις δικές του δυνάμεις δηλαδή στον Αραβικό συριακό λαό αλλά εγκλωβισμένο στην γραφειοκρατικoποίηση του και την αλλοτρίωση του με στόχο την αυτοσυντήρηση του παρέδωσε στην κυριολεξία τή Συρία στους εισβολείς της Δύσης στην Τουρκία Ισραηλ και τους αντί μαχόμενους μισθοφόρους τους αφήνοντας έναν λαό ανυπεράσπιστο και ξεπουλώντας την υπόθεση του Αραβικού έθνους. Όμως το μήνυμα που βγαίνει είναι και ότι η Τουρκία ως ο καλύτερος στρατιώτης της Δύσης και των πολυεθνικών εταιρειών για να παγειωσει τα συμφέροντα τους σε Ελλάδα Κύπρο δεν θα διστάσει με άλλοθι τα "δικαιώματα"των λεγόμενων "προσφύγων μεταναστών"να κάνει ελέω ΝΑΤΟ ΗΠΑ και Δύσης συνολικά να κάνει ακριβώς το ίδιο.

Το υλικό είναι ήδη έτοιμο, κατασκευή τεχνητών μειονοτήτων, διαμόρφωση νέων μουσουλμανικών πληθυσμών σε βόρειο Αιγαίο, Δωδεκάνησα Θράκη και διάφορες κατασκευασμένες προβοκατσιες πυροδοτώντας διάφορες κατασκευασμένες "εξεγέρσεις". Ελλάδα και Κύπρος έτοιμο σφαχταρι τόσο τού τουρκικού επεκτατισμού (με μαζικές εξαγορές σπιτιών μαρίνων και επιχειρήσεων σε Θράκη βόρειο Αιγαίο Δωδεκάνησα κλπ) και το σκηνικό είναι έτοιμο.Και βέβαια με ένα, όσο ποτέ άλλοτε ξενοδουλο ευρωατλαντικο πολιτικό προσωπικό που για άλλη μια φορά χαιρετίζει την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ ως "δικτατορικού"παπαγαλιζοντας ότι τού λένε οι δυτικοί πάτρωνες του. Και μια αριστερά που και αυτή εδώ και χρόνια με τον ένα ή άλλο τρόπο στήριξε τόσο το ψέμα της "αραβικής άνοιξης" ή το ψέμα αληθεύει του "προσφυγικού"και της ανατροπής των Αντιιμπεριαλιστικων σοσιαλιστικών καθεστώτων με οποίες διαφωνίες και να έχουμε.Ειναι συνενοχή στην νεοαποικιοποιηση και την παγίωση του ιμπεριαλισμού.Ας ελπίσουμε ότι το Ντονμπας η Παλαιστίνη η Χεζμπολάχ και η Υεμένη να τούς διαψεύσει όλους αυτούς τους θιασώτες της Δύσης και τής υποταγής.

Το μεγάλο συμπέρασμα που βγαίνει είναι το εξής:Ο άξονας της αντίστασης,οι ανυπότακτες χώρες και έθνη που έχουν ακόμα απομείνει σε Λατινική Αμερική Μέση Ανατολή Κεντρική Αφρική Βαλκάνια μια μόνο εμπιστοσύνη πρέπει να έχουν, πίστη στις δικές τους δυνάμεις και καμία εμπιστοσύνη σε δυνάμεις που απλά παλεύουν να έχουν μία πιο προνομιακή θέση στα πλαίσια της Δύσης και της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου.Ενας είναι ο δρόμος η ανυποχώρητη πάλη των λαών για ολική Εθνική ανεξαρτησία και σοσιαλισμό σε εθνική αυτοδύναμη βάση.Για μένα η Συρία θα παραμείνει στα μάτια μου (όπως και η Λιβύη ή το Ιράκ) Αραβική Σοσιαλιστική Δημοκρατία κόντρα στον ιμπεριαλισμό και το νεοθωμανισμο ή το σιωνισμό, κόντρα στον δυτικό ιμπεριαλισμό.

[alfon]

Δυο-τρεις παρατηρήσεις:

- Η Συρία ποτέ δεν υπήρξε ραχοκοκαλιά του άξονα της αντίστασης. Μέχρι το 2005 ήταν όντως μία από τις "μεγάλες δυνάμεις" του Αραβικού κόσμου. Από κει και μετά ξεκίνησε η πορεία παρακμής, αρχικά με την εκδίωξή της από το Λίβανο. Αυτό που ήταν αναμφισβήτητα η Συρία είναι αγωγός οπλισμού από το Ιράν στη Χεζμπολλάχ. Εκεί σίγουρα θα δυσκολέψουν τα πράγματα, αν και μένει να δούμε αν θα διακοπεί τελείως η χερσαία επικοινωνία.

- Η πραγματική ραχοκοκκαλιά του άξονα της αντίστασης ήταν και παραμένει το Ιράν. Αυτό παραμένει κραταιό όσο ποτέ. Το ίδιο ισχύει για τους Ανσάρ Άλλαχ της Υεμένης και βέβαια για τη Χεζμπολλάχ. Είναι εντελώς άκαιρο να θρηνούμε.

- Οι ανησυχίες ότι το Ιράν και η Ρωσία "ξεπούλησαν" τον Άσαντ που γι αυτό το λόγο κατέρρευσε δε φαίνεται να έχουν βάση στην πραγματικότητα. Το αντίθετο φαίνεται να έγινε: Ενώ τον προειδοποιούσαν για την επερχόμενη μπόρα και του ζητούσαν επίσημη πρόσκληση να στείλουν δυνάμεις υποστήριξής του, αυτός είχε αποθέσει τις ελπίδες του στην προσέγγιση με Σαουδική Αραβία και ΗΠΑ. Τελικά όταν αναγκάστηκε να καβαλήσει ένα αεροπλάνο και να την κοπανήσει,, κουνήθηκε το μυαλό του και κατάλαβε ότι καλύτερα να καταφύγει στη Ρωσία παρά στους νέους συμμάχους του.

- Η κατάσταση στυ Συρία σίγουρα θα χειροτερεύσει για ένα διάστημα, με την καταστροφή του οπλισμού του Συριακού στρατού και την εισβολή των σιωνιστών από το νότο και τον υποστηριζόμενων από τους τουρκοσιωνιστές ορδών Ουζμπέκων και Ουιγούρων από το Βορρά. Σύντομα όμως θα έχουμε εξελίξεις, καθώς το νέο κατοχικό καθεστώς δε θα λύσει κανένα από τα προβλήματα του παλιού. Και μπορεί αυτοί που έσπρωξαν στην ανατροπή Άσαντ ή την επέτρεψαν (αναφέρομαι εδώ σε Τουρκία, ΗΠΑ, Ισραήλ) να μετανιώσουν για την έπαρσή τους.
_________________
When you're wounded and left on Afghanistan's plains,
And the women come out to cut up what remains,
Jest roll to your rifle and blow out your brains
An' go to your Gawd like a soldier.
Go, go, go like a soldier,
Go, go, go like a soldier,
Go, go, go like a soldier,
So-oldier _of_ the Queen!

Rudyard Kipling

[Γιώργος ανέντ]

Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι όντως η Συρία (και το χα στο μυαλό μου να το γράψω και εγώ αυτό που σωστά αναφέρεις) είχε ήδη εξασθενήσει από το 2005 με την απομάκρυνση της εντελώς βεβιασμένης, από το Λίβανο και μάλιστα με μια πρόβα "αραβικής άνοιξης"ήδη τότε με στόχο την εξασθένηση του άξονα Συρίας και σιιτικής Χεζμπολάχ.

Ομως θεωρώ ότι ο άξονας της αντίστασης ήταν ήδη από τότε. Οταν λέω περί "ραχοκοκαλιάς" θεωρώ ότι η Συρία μαζί με το Ιράν τη Χεζμπολάχ το PFLP και πολύ πριν εμφανιστεί η σιιτική Ανσαραλλαχ της Υεμένης αποτελούσε ήδη από τότε το 2005 (και παρά την συμμετοχή της στο γκρέμισμα του Μπάαθ του Ιράκ) το αραβικό κομμάτι της αντίστασης στην δύση και τόν ιμπεριαλισμό σιωνισμό και λέω Αραβικό και σιιτικό ταυτόχρονα διότι ο άξονας της αντίστασης έχει και άλλα παρακλάδια όπως Μπολιβαριανή Βενεζουέλα, Βολιβία, Κούβα Νικαράγουα κλπ.

Οσον αφορά το ρόλο της Ρωσίας, θεωρώ ότι δεν πουλήθηκε ο Άσαντ αλλά η υπόθεση της Συρίας ως κομματιού του άξονα αντίστασης προς χάριν των καλών σχέσεων ενός κομματιού της κυρίαρχης ελίτ με το δυτικό πολυεθνικό κεφάλαιο και θεωρώ ότι αν δεν υπήρχε η πίεση του Κ.Κ.Ρωσιας και μεγάλου κομματιού του ρωσικού λαού οι αγωνιστές των Λαϊκών Δημοκρατιών θα συνέχιζαν να παλεύουν μόνοι τους όπως επί μία οκταετία γινόταν.

Θεωρω δε ότι και ο πόλεμος στην Ουκρανία θα μπορούσε να είναι γρήγορος και πιο νικηφόρος αν η Ρωσία δεν εγκλωβιζοταν και πάλι στις εσωτερικές αντιθέσεις τής κυρίαρχης τάξης που και πάλι μέρος της έχει σχέσεις εξάρτησης αίματος με το δυτικό κεφαλαίο ήδη από τα χρόνια της ΕΣΣΔ κιόλας.

Και επίσης θεωρώ και ο Άσαντ προσανατολίστηκε σε διάλογο προσέγγισης με τα καθεστώτα του κόλπου ακριβώς καθοδηγούμενος από την Ρωσία κυρίως.Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι και η ηγεσία του Ιράν ανήκει στην λεγόμενη "μεταρρυθμιστική πτέρυγα"με έντονα φιλοδυτικα χαρακτηριστικά αφήνοντας μόνη της τη Χεζμπολάχ στο Λίβανο να αγωνίζεται με την διαφορά όμως ότι η Χεζμπολάχ όπως και οι σιίτες της Υεμένης στηρίζονται κυρίως στις δικές τους δυνάμεις παρά την συμφωνία Χεζμπολάχ Ισραήλ εν πολλοίς καθοδηγουμενη από την σημερινή ηγεσία του Ιράν.Οσον αφορά τη έννοια του "θρήνου"όπως τη περιγράφεις θεωρώ ότι το να λες την αλήθεια είναι μία πράξη επαναστατική και η Ρωσία δεν είναι η πρώτη φορά που το έκανε αυτό είτε ως ΕΣΣΔ είτε ως Ρωσία του Πούτιν κλπ.

Απλα αγωνίζεται ενάντια στην Νατοϊκή περικύκλωση στο ζωτικό τής χώρο αλλά ταυτόχρονα χωρίς να το πολύ πιστεύει η ηγεσία της ουσιαστικά αντιστέκεται απέναντι στην δύση συνολικά ως εθνικό σύνολο.

Για μένα προσωπικά είναι πλήγμα η ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ όπως όταν αντίστοιχα ανατράπηκε ο Καντάφι στην Λιβύη ή ο Σαντάμ στο Ιράκ χωρίς βέβαια να μην βλέπουμε ότι όλα αυτά τα καθεστώτα είχαν ήδη εκφυλιστεί έτσι; Όπως πλήγμα ήταν ο "θάνατος"του Ούγκο Τσάβες στην Βενεζουέλα κλπ.

Ο στόχος του ιμπεριαλισμού είναι ίδιος. Ειναι η εξόντωση των ανυπότακτων λαών.Ομως από το σκοτάδι τελικά θα ξαναέρθει το φως και ίσως ξαναγεννηθεί η φλόγα του αραβικού σοσιαλισμού ως κομμάτι της πάλης για ανεξαρτησία και σοσιαλισμό διεθνώς και πάντα σε κάθε χώρα ξεχωριστά. Αυτα ως απάντηση.