Ο Έλληνας εργάτης κινδυνεύει να μην πάρει καθόλου σύνταξη

Δεν θα ησυχάσουν αν δεν δουν τους απόμαχους της δουλειάς να πεθαίνουν σα τα σκυλιά στους δρόμους. Πρώτα ήταν ο Γιαννίτσης τώρα ήλθε ο Μαγγίνας. Η επιδρομή στα ασφαλιστικά κεκτημένα συνεχίζεται. Δεκαετίες τώρα μας λένε ότι τα ταμεία βρίσκονται στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Και μετά από άλλες τόσες δεκαετίες (αν υπάρχουν ακόμα) τα ίδια θα ακούμε. Για αλλού έχουν χρήματα. Μόνο με τις συντάξεις έχουν πρόβλημα. Είναι βλέπετε ζήτημα προτεραιοτήτων! Π.χ., τον περασμένο Οκτώβρη μάθαμε απ’ τον υφυπουργό εξωτερικών Θεόδωρο Κασσίμη ότι η οι ελληνικές κυβερνήσεις χρηματοδοτούν την ανάπτυξη των Σκοπίων. Το απαιτούν οι Ευρωπαίοι «εταίροι» μας (διάβαζε οι Αμερικάνοι). Και όχι μόνο τα Σκόπια αλλά ολόκληρα τα Βαλκάνια. Και την Αλβανία, Βουλγαρία, Σερβία, Κοσσυφοπέδιο, Μαυροβούνιο, Ρουμανία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Για τη χρονική περίοδο 2002-2006 το «αναπτυξιακό» πρόγραμμα κόστισε στη χώρα μας 550.000.000 ευρώ και στο μεταξύ αποφασίστηκε η επέκταση του μέχρι το 2011. Επί Σημίτη είχαμε μάθει ότι το ελληνικό κράτος χορηγεί συντάξεις σε Αλβανούς που ζουν στη χώρα τους και ουδέποτε εργάστηκαν στην Ελλάδα. «Για ανθρωπιστικούς λόγους», είχε δικαιολογηθεί ο πρόεδρος του ΕΚΑ και στέλεχος της ΠΑΣΚΕ Γρηγόρης Φελώνης. Μόνο για τον Έλληνα εργάτη δεν περισσεύει ανθρωπισμός.

Aντε και να δεχτούμε ότι τα ταμεία βρίσκονται πραγματικά στο κατώφλι της χρεοκοπίας. Ποιος φταίει γι’ αυτό; Οι εργαζόμενοι που πλήρωναν ανελλιπώς τις εισφορές τους ή το κράτος που δεν εκπληρώνει τις δικές του οικονομικές υποχρεώσεις στα ταμεία; Ποιοι ήταν εκείνοι που δεν φρόντιζαν να εισπράξουν τις οφειλές των εταιριών; Ποιοι δεν φρόντιζαν να πατάξουν την ανασφάλιστη εργασία, που πάντα επιβάλλονταν εκβιαστικά σε πολλούς εργαζόμενους τού ιδιωτικού τομέα; Ποιοι μπάλωναν τις μαύρες τρύπες του προϋπολογισμού με τραβηχτικές από τα αποθεματικά των ταμείων; Ποιοι τα διασπάθιζαν με θαλασσοδάνεια στους μεγαλοκαρχαρίες; Ποιοι τα τζογάρισαν στο χρηματιστήριο; Ποιοι τα εκμεταλλεύτηκαν στα παπατζιλίκια των «δομημένων ομολόγων»; Σίγουρα δεν είναι οι εργαζόμενοι που ευθύνονται για όλα αυτά. Κι όμως αυτοί καλούνται να πληρώσουν, να επωμισθούν ακόμα περισσότερα δεινά απ’ αυτά που ήδη υποφέρουν.

Η βασική ιδέα της κυβέρνησης (δανεικιά απ’ τον Ρέππα) φαίνεται ότι είναι η στήριξη ελλειμματικών ταμείων με την λεηλασία των εύρωστων. Ο Καραμανλής ίσως αποφάσισε να πραγματοποιήσει αυτό που τελικά δεν τόλμησε ο Σημίτης: την ρήξη με ορισμένα στρώματα της μεσαίας τάξης που είναι βασικοί πυλώνες του κοινωνικού συστήματος. Η εργατική τάξη δεν μπορεί και δεν πρέπει να συμφωνήσει σ’ αυτό. Διεκδικεί συντάξεις αξιοπρεπούς διαβίωσης, αντί πείνας και όχι τη γενίκευση της μιζέριας.

Πρέπει να πούμε όμως ότι η ελληνική εργατική τάξη βρίσκεται στη χειρότερη θέση που αντιμετώπισε ποτέ στην ιστορία της. Οι «εργατοπατέρες» κάθε μάρκας το γνωρίζουν αλλά περί άλλων τυρβάζουν. Μιλούν για τον αγώνα που πρέπει να δώσουν οι εργάτες για τις συντάξεις. Ποιοι είναι οι εργάτες που θα αγωνιστούν;

Στον ιδιωτικό τομέα όπου υπήρχαν πάντα τα ποιο ριζοσπαστικά στρώματα εργατών, οι Έλληνες εργάτες έχουν εξοστρακιστεί και αντικατασταθεί από αλλοδαπούς, που δεν είναι εδώ για να αγωνιστούν συνδικαλιστικά και πολιτικά αλλά νοιάζονται μόνο πως θα επιβιώσουν οι ίδιοι σαν άτομα. Είναι ζήτημα αν υπάρχει σήμερα στον ιδιωτικό βιομηχανικό τομέα ένα φθίνον 5% Ελλήνων εργατών κι αυτό σε μεγάλες ηλικίες. Που είναι οι οικοδόμοι, που είναι τα μαχητικά τους συνδικάτα και των ναυτεργατών που ήταν η ατμομηχανή ολόκληρου του εργατικού κινήματος. Η κυρίαρχη τάξη με όπλο την μαζική εισαγωγή μαύρης εργασίας και με τις ευλογίες των «εργατοπατέρων», κατάφερε να τα καταστρέψει.

Για ποιο ασφαλιστικό να μιλήσουμε σήμερα όταν καθολικά ή μερικά η ανασφάλιστη εργασία των αλλοδαπών είναι το καθεστώς; Όταν εισάγονται ακριβώς με στόχο να συμπιεστεί μέχρι το έσχατο σημείο το εργατικό κόστος;

Πως θα εργαστεί ο Έλληνας μεροκαματιάρης, που είναι αναγκασμένος να ζήσει και να πεθάνει σ’ αυτή την χώρα, αν δεν υποκύψει στους ίδιους όρους που αποδέχεται ο αλλοδαπός; Δηλαδή την ανασφάλιστη εργασία, την καταστρατήγηση των ωραρίων και όλης της εργατικής νομοθεσίας;

Πως θα συμπληρώσει τις συνταξιοδοτικές προϋποθέσεις όταν η μαζική εισαγωγή μαύρης εργασίας τον έχει καταδικάσει στην ανεργία; Και όταν σε ηλικία 45-50 χρονών βρεθεί στον δρόμο επειδή η βιομηχανία που εργαζόταν χρεοκόπησε ή μεταφέρθηκε στο εξωτερικό (με την ενθάρρυνση και την οικονομική πριμοδότηση του κράτους) πως θα ξαναβρεί δουλειά όταν στην θέση του οι εταιρίες μπορούν να προσλάβουν ένα νεαρό αλλοδαπό αν όχι δύο;

Το πρόβλημα του Έλληνα εργάτη, κύριοι εργατοπατέρες, δεν είναι το ύψος της σύνταξης αλλά αν θα καταφέρει να πάρει καν σύνταξη. Η κατάσταση του οπισθοδρομεί στην κατάσταση της εργατικής τάξης των αρχών του 20ου αιώνα. Κι εσείς κύριοι όταν δεν τηρείτε σιγή ιχθύος απαντάτε στις διαμαρτυρίες του με την μομφή του «ρατσισμού».

Κατά την ελεεινή «θεωρία» σας δεν έχει προκύψει σε βάρος του κανένα πραγματικό, υλικό, πρόβλημα απ’ την μαζική εισαγωγή μαύρης εργασίας. Αντιδρά μόνο γιατί απεχθάνεται τις ράτσες των αλλοδαπών! Νιώθει ότι είναι η …ανώτερη ράτσα στον πλανήτη και δεν θέλει να την νοθέψουν κατώτερες φυλές!

Τα πιστεύετε αυτά που λέτε ή άλλοι μιλούν με την δική σας γλώσσα;

Αν τους ρωτήσεις τους αλλοδαπούς για το ίδιο ζήτημα θα σου πουν κι αυτοί ότι πρέπει να μπει φραγμός στην είσοδο νέων μεταναστών στην Ελλάδα. Πως το εξηγείτε αυτό; Με ποιες ράτσες έχουνε αυτοί πρόβλημα;

Έχουν κι άλλοι την ελεεινή θεωρία σας. Παρακολουθήστε τους:

«Oλες αυτές οι συνθήκες, έχουν δημιουργήσει, τα είδατε άλλωστε στη δημοσκόπηση, σε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, την εντύπωση ότι οι ξένοι ευθύνονται για όλα τα δεινά και τις καταστροφές που κατατρέχουν τον τόπο. Είναι ίσως η εύκολη λύση. Εμείς που πάντα είμαστε οι ίδιοι δεν φταιμε ποτέ. Υπεύθυνοι είναι πάντα οι άλλοι. Οι άλλοι, δηλαδή ποιοι; Οι ξένοι, οι σκούροι, οι μαύροι, οι κίτρινοι, ενίοτε και οι ξανθοί, λόγω Γερμανίας παλιότερα. Η πραγματικότητα όμως είναι συνήθως διαφορετική. Η αλήθεια είναι ότι οι ξένοι δεν κλέβουν τις δουλειές των δικών μας παιδιών, αλλά κάνουν τις εργασίες εκείνες που εμείς οι ίδιοι αρνιόμαστε να κάνουμε, γιατί τις θεωρούμε μειωτικές για το κοινωνικό μας επίπεδο. Ελαιοχρωματιστές, συλλογείς απορριμμάτων, οικιακές βοηθοί, εργάτες οδικών έργων, κηπουροί, εργάτες αγροκαλλιέργειας.»

Ξέρετε ποιος τα λέει αυτά; Ο άλλος μεγάλος «αντιραστιστής» υφυπουργός εργασίας της Ν.Δ. Γεράσιμος Γιακουμάτος. Είναι απόσπασμα απ’ την ομιλία του στην ημερίδα που οργάνωσε το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αθήνας (ΕΚΑ) στον ξενοδοχείο Τιτάνια στις 17 Απριλίου 1997, με θέμα «Ρατσισμός και Ξενοφοβία. Πρωτοβουλίες για την νομιμοποίηση των ξένων εργατών». Ήταν προσκεκλημένος του κυρίου Γρηγόρη Φελώνη, στελέχους της ΠΑΣΚΕ και προέδρου του ΕΚΑ, ως εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας.

Ο συνάδελφος του Γιακουμάτου, ο Στέφανος Μάνος δεν ασχολείται με «αντιρατσιστικές» τσιριμόνιες. Προτιμά να είναι ωμός. Στα πρακτικά της ημερίδας διαβάζουμε:

«Είναι ευλογία θεού οι μετανάστες, τους χρειαζόμαστε γιατί δουλεύουν με το ένα τρίτο του μεροκάματου του Έλληνα, γιατί δεν μπορούν να κάνουν απεργία, δεν μπορούν να κάνουν σωματεία, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα.»

Τα πρακτικά της ημερίδας εκδόθηκαν από το ΕΚΑ και τυπώθηκαν στην ΚΑΜΠΥΛΗ τηλ. 8215675 και 8216371.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΏΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ